Hengistus [. . .] equum significat, [. . .] usitata apud Germanos virorum fortium appellatio, quod idem nomen socer Arminus qui Romanos cecidit legiones habuit idque Strabo in Aegista commutavit. Fabric. Orig. Sax. lib. 1[.] Idem derivat Horst ab impetu, non considerans ors Anglo-Saxonibus etiam esse Equum. Causa excidii Anglici imperii < -  iesis> pelugiana (+ eadem quae omissi virtutis +) dum haeretici < - > orthodoxos ipsi scissi inter se Farbi. Orig. Sax. lib. 1[.] Osce a quo Osciagi in Britann. Fabric. lib. 1. Orig. p. II. forte Aschi[.] Fingit Gembtarensis Saxones in Britannia emissi quant< - > Tauriam argore < - > darent[.]

Bar carmen apud Johannem Saxonem et similes Germanos poetas, quemadmodum Morhofio diss. De poesi Germania, et post eum Wagenseilio diss. De phonascis[,] p. 500[,] (meistersänger) observatum[,] quod credendum est ab antiqua barritus seu barditus appellatione superfuisse.

Conring praef. ad Tacit. de Mor. Germ. [Primum . . .] non multum [. . .] rupes Runicas habere rerum antiquarum et ficta multa narrando fidem omnium [. . .] suspectam reddidisse autores[.]

Persae credebant [. . .] duo esse principia unum Bonum alterum malum, utrumque summum ac aeternum. Prius vocabant Chaldaei הזמארוא Oromaze, id est lucem fulgentem, ajebantque eum immensa luce circumfusum, posterius appellabant אמירע Ariman, hoc est hostem hominum vel astutum[.] Clericus critica p. 2. sect. 1. c. 13. §. 15. ((Quid si hinc Herman, Irmin, Hermes?))

Sacae Ptolemaeo sub Imao habitabant e regione fontium Gangis ab his Persae Scythas omnes Sacas vocabant, ut ait Herodotus in recensendo exercitu Xerxis. Priscum nomen Saga, quo usus Mela. Firmant. Tectosagi, Sagartii, Sagari. Sagaris gladius Scythicus video apud Xenophontem pro Sagari aliquando machorum poni, qui Sagari Amazones ut dicit Herodotus in polyhymnia inter Sacarum arma Axinus id est secures et Sagares sigillatim recenset, ut distingueret Strabo Massagetis Machaeras et Sagares distinorem tribuit, Sagartios Nomades facit Herodotus. Stephanus in Chersoneso locat Caspii maris. Eforus Sacas colonias Nomadum esse asserens hominum justitiae legumque inprimis observantium[.]

Siwa nomen Deae Obotritae Helmold. [(+] an mulier hinc Saxonibus superioribus, eine böhs Siben. +)

Wuodeneswege. Chron. Sax. Ms. 967 (ergo Wuodan deus Saxonum[).]

Wernerus Rolefink de situ et moribus Westfalorum lib. 2. c. 6. p[agina] m[ea] <7>1 phalos idem est quod socius unde dicebantur olim Ephalar Westphalar, Ostphalar. Et sic de aliis. Haec ille[.]

Dubitavi quid hoc sibi vellit, tandem venit in mentem fellow apud Anglos esse socium, unde suspicor hujus vocis vestigium in Westphalia tempore Rolevinkii superfuisse. Esse igitur fellow, idem quod gesell, Kerl; unde non mirum dictas gentes ut a Carlis, et mannis[.]

Ephalar intelligit habitantes in regione Eifel vid. id. c. 9. p. m. 100[.]

In Godrici et Rolfi Westrogothiae Regum Historia a Verelio edita Upsal. 1664. invenio versus carere homoteleusi, seu leoninitate, contra quam hodie solet. ut cap. 3. fin. Sua seigr Starkadr // Ba var eg ungr, er inni brann // Flokna fiold med faudur piod etc. // Vers. Suecica Verelii // Ung War jag naer innebran // min fader och mang rasker man // Ita saepe alias ibid. < - > Versio per rimas textus sine rimas[.]

Dies per noctes computati a Gallis[.] Caesar. In quibusdam Galliae provinciis hodieque anuit pro aujourd'huy (Du Chesne Hist[oire] d'Angl[eterre] lib. 2. p. 50.) Bretones tam Aremoricae quam Walliae Wythnos octo noctes et pethefnos 16 noctes (+ idem de Germanis Tacitus <libell.> de M[oribus] G[ermanorum])[.]

Manus Domini Pulleyn, de uatuor viis Regiis per Angliam. Guelfebyto 17 januar 1694

Armin street - a meridie ad septentr. a Portmouth ad Borwick

Watling street - a Dubri ad Chestir (castrum)

Jeknild street - ab ortu ad occasum, a mari Girm. ad Walliam

The Tosso way - ab extrema parti Angl. occident. ad extrema Scotiae a Totno to Cathnis[.]

Sena in Britannico mari Ofismicis adversa litoribus Gallici numinis oraculo insignis est cujus antistites perpetua virginitate sanctae numero novem esse traduntur Gallicenas vocant putantque ingeniis singularibus praeditas maria ac ventos concitare carminibus seque in quae velint animalia vertere, sanare quo apud alios insanabilia sunt, scire ventura et praedicare sed non nisi deditas navigationibus et in id tantum ut se consulerent profectis[.] Ita Mela lib. 3. c. 5.

Vossius ibi: libri manu exarati habent Galligenas aut Gallizenas. [. . .] Scribo: Barrigenas. [. . .] Glossae antiquissimae Barrigenae, peregrinae in aliis: Barrigenae peregrinae barbarae. In Plutoxeni, Isidori et aliorum glossis Barginnae <et> Bargennae appellantur, accipiturque ibidem pro barbara quoque exclamatione. Non immerito quisquis existimet Barginas dictas sacerdotes foeminas viros vero Bargos. Iidem vero sunt Bargi et Bardi. Sane glossae antiquissimae puteanorum fratrum utrumque rectum esse docent[.  . . .] Valde probo conjecturam Gronovii nostri, qui tritium istud Gallorum vocabulum Baragoin hinc originem accepisse existimat[.]

Saehs, Saex[,] Sex, culter, gladius, sica. Cimbris Saks est gladii <glago>. Lex Run. in gloss. Lips. ex perantiqua Calmorum versione, scar sahs <novacula>[.] Add. Galfridi Morhumelensis, et Witikindi loca aliis citata. S%/agh suidae et scho< - > Aristophanis %(/oploi. Et s%/agaxin suidas exponit kopisa gladium[.] Cambrobritannis Anglicis dicitur sais saxo, et Anglia brosais regio Saxonum (+ sic et Suedi Finnonibus, notavi ex Rudbeckio[).]

Ex Th. Bartholini Thomae filii 2do antiquitatum Danicarum de causis contemtae mortis apud Danos Gentiles

Dii septentrionalium praecipui erant Odinus, Thorus et Freyus, sed hos fortes olim potentesque fuisse homines Snorro Sturlesonens dilucide exposuit . . . Svecis praecipue cultus Freyus rex olim ipsorum in annonae maxima penuria propitiatus, hic dictus et Fro, sed minime confundendus cum Frothane Daniae Rege, quod Rudbeckus in Atlantica perperam fecisse dicitur.

Idem in Norwegia et Islandia pro deo habitus. Islandis peculiare nomen erat Thorus e Norwegiaeo transvectum cujus simulacrum ingens malleum manu tenens, quanquam et Dani Throrum colure non sine libatione humani sanguinis, ut Sveci Freium.

Danorum primarius Deus erat Odins, qui res bellicas dirigere credebatur. Belli alias praeses erat et Freya, cum armis < - > expressa quae et nuptiis praeesse credita, nec non praeter Freyam Tyr, sed cum Thoro non confundandus, nam terius in Hebdomane a Tyro vocatur Tyrsdag vel Tysdag, quintus a Thoro Thorsdag. Odinus autem inter bellicos deos erat princeps. Is telo quod Geir vocatur, cujus et forma < - > incisa < - > exhibetur < - > se fecit, ut tanto majori specis veri Valhallam se obtentarum crederetur. Ad Valhallam enim nisi per caedem et sanguinem non patebut aditus, exclusi servi, item homines senecta et morbis oppressi[.]

Valhalla est aula caesorum Valr caes in proelio (+ an a cadeno ) unde et Walstat locus caesorum, et Walfort peregrinatio ad loca defunctorum. Valhalla autem locus fuit in Asgardia, quae eadem videut autori cum Gladsheim. Hunc locum septentrionales in Scythia, unde et Odins ipsorum Numen venerat collocarunt, qui et Gundheim hoc est dei mundus dictus est (+ puto legendum Gudnheim; quasi dei locus. Sed revera debet intelligi domus Gutarum vel Gotorum.) Asas vacabant suos deos. (+ Hetruscis Aesar Deus +)[.]

Piratae Anglis Wikkingi, Saxonibus Ascomanni, ab Askum quod navem significat[.] Regum filii minores natu exclusi cogebantur sibi rem per piraicam quaerere. Hinc nummi externi importati, quanquam et inventi Runis inscripti quales cap. 2. lib. 2. fuere et adhibiti pro amuletis. Interdum < - > in sculpta et idola Odinus et corvus Odino sacer, qui et vexillis intextus[.] Apud septentrionales, ut apud Thraces, Herulos, Prussos, Winetos, Indos, uxores superstites crematae, aut super corpora maritorum interfectae quaedam sed altro peremere . . . Dii etiam Hermod et Bragus occurrere iis crediti qui fortiter in bello cecierant sed et in bello casuri, ab Odino ipso vel a virginibus ejus ministris dictis Valkuriur per aera et maria equitatnibus invitabantur. Heroes recepti cum diis in Valhallam dicti Einheriare quasi prono heroes. Valkyriae ibi pocillatrices pocula cornea (+ Oldenb. horn, et aliud +) Kiflheim sedes pro morbo et senecta extinctis Lib. III. Tres parcoi dictae Danis Nornae, nomina Urdr, Verdandi et Skuldi, Fatorum constitutor Odinus cum uxore Frejy. Idem Runarum inventor; Runir alius < - > sermo. Auspicia a corvis cygnis cornicibus; sortes per virgas salignas < - > somnia. Foeminae < - > votae[.]

Beda in lib. de temporum ratione c. 13. ita scribit de Anglis Germanica gente in Britanniam transgressos: Aprilis Eostur monath, qui nunc paschalis mensis interpretatur quondam a dea illorum quae Eostro vcabratur, et cui in illo festa celebant, nomen habuit; a dujus nomine nunc paschaloe tempus cognominatu, consueto antiquae observationis vocabulis gaudia novae solennitatis vocantes. Germ. Oestern, Anglis Easter in quo Astarte Siconiis, Atargatis Assyriis. Ita suspicatur Cluver lib. 1. c. 27. An ipsa hertha dea.

Freia conjux odini, Venus, Freitag, Germ. Ang. (Dani) Bremensis narrat duos apud Suevones DEos Upsalae, Wodan, qui bella regeret, qui armatus, Friceo, < - > pacis et voluptatis, cum ingenti priapo. Danis Frigdac (+ fayer +) frau foemina Luna Mann, mhnh

Mensis Polonis miesiac, Sued.manat. Angl. moneth. dies < - > Gemanis alicbui Erehtag, Ares mars scil. < - > Dingstag a lite, septentrionalibus Tiisdag; Anglis Thuesday, suspicatur Cluver esse ab Hesus qui mars Lucano: horrensque feris altaribus Hesus apud Lactant. variis explribus Esus vel Eus[.]

Duo fratres juvenes < - >si apud Naharvales (< - >iorum gentem) Aleis nomine; Tacit. M. G. Acellisculto maxime dioscuros. Diodor. Sic. lib. 4. quasi arg< - > eo venissent (+ nugae[ +).]

D< - >enia apud T< - > incolas viros in fontium flumium aquis memorat Procop. Goth. lib. 2. intelligit S< - >dinarios (+ puto esse qui vulgo Nixae)[.]

Sortes per sparsos succulos Tacit. M. G. simile herod. lib. 4 de Scythas, etsi nonnihil diversum[.]

< - >orum Augurum Germanis Tacitus Ditmarus <luticiis> lib. 6. ascribit Persis currus sacri et s< - > equi Herod. lib. 7[.] Plutarchus in vita Caesaris foeminas apud A< - > faticidas ex fluminum gyris et fragonibus < - > praedixisse[.]

Arimanius Persis Deus magnus. Arabibus illuminare. Ira, ignis (Pyr, fir.) arhs sidus Martis apud Plutarchum in Themistocle Rex Persarum optat et Arimanius nunc det mentem hostibus, ut optimos viros a se expellant. Irminsule Arimans seule. Arminius Herman. Hari hehr (+ qui pro quo Martis et Cherenii +) Hinckelm. in Bohem. Fundamento detecto[.]

Hectoris Georgii Masii schediasma de diis Obotritis praecipue Radagasto, cum notis Andr. Borrichii Hafniae 1688. 8^o. De Arminio Adamus Bremensis: Saxones < - > ligni non parvae magnitudinis in altum erectum, sub dio colebant, patria eum lingua Irmenseul appellantes quod Latine dicitur universalis columna[.] Videtur Bremensis intellexisse Iedermansseul quasi deo < - > et < - > seul (+ de quo Reines. <incripta> +) Putat Borrichius ex his Bremensis locis errasse qui armati viriforma describunt fuerit FRancus informis. Sed Meibomu< - > formam describit ex Chron. Sax. Crantzio et Fabricio. Et ne dubites exhibet verba poetae veteris Padeb. Simulacrum quod vocitabant Irminsul ejus factum simulque columna non operis parvi fuerat parvique decoris[.] Verelius in notis ad Hiporium Gothrici et Rolfi optime de veterum Germ. diis ex scriptoribus Gothis. Plura de his in relatione de hoc libro Masii, monath unterredung. Jul. 1689 (+ Adam. Brem. collat. Radegasti simulacrum in Rethia urbe Rethanorum capite. An ergo fortea loco nomen idolo[?]

Gerardus Corbejae veteris Abbas quaesiverat an Germani olim podagrum coluerint respondet Wedekindus Abbas novae Corbejae in literis quas exhibet Paulinus diss. 5 de Monaster. §. 8. p. 53. An vero quod nuperrime per Epistolam quaesivit Reverenda paternitas vestra Germani nonnulli Podagram coluerint, penitus ignoro. Ubi praeclare annotat Paulins §. 15. ebonensium idolum fuit Podaga (non podagra) qua de Helmoldus lib. 1. c. 83. n. 3. ex quo Cranz. Vandal. Lib. 4. c. 23. qui pogagam vocat. De idolatr. Germ. Citat Albini Chron. Misn. Lib. XI. p. 146. Hachenberg. Germ. Med. diss. octava priore.

Alter genii vel daemones Eddae, (+ alp druckt Germanis Sax.

Wandli Goddanum DEum consulebant; is ad uxorem Fream pro iis intercedentem, qui sunt isti Longobardi hinc illis nomen; si credimus Diacono lib. 1. c. 2.

Thom. Gale. Notis ad Nennium subjicit Genealogiam antiquam qua derivantur reges Saxonum ex Woden. Nempe ipsi Wodem ascribuntur filii Vecta sive Wehta, Trigilfus, Sueppa, Weremundus, Siggarus, Bealdagus, Winta, Wehtae filii Wilta cui fil. Withgisil, cui fil. Hengistus. (primus rex Cantuariorum) cui fil. Oric cui fil. Octa, cui fil. Irmenric, (omnes reges) cui fil. Althelbert rex Christianus. Trigilfus Abnepos ulfa Piranus rex vientat: Anglo< - > etc. In Nennio est sic: Hengist. Fil. Guitgalis, fil. Guita, fil. Guesta, fil. Woden sed deinde altius ascendit, fil. Frealf, fil. Fredulph, fil. Siun, fil. Folepald, fil. Gonta qui fuit filius Die. Ego puto hic rursus intelligi Guertam fil. Wodenus quia Woden habitur Sax. Pro Deo, confuso recentiore cum antiquiore[.]

Beda et ait duos fratres Ewaldos in provinciam antiquorum Saxonum fuisse. Et idem assertum in Marcellino vita S. Sorberti, et tum constat eos prope Themoniam < - > (+ miror quod hic antiqua Saxonia, cur non potius in Cimbrica? An dicitur non antiqua Saxonia, sed provincia quaedam antiquorum, id est transmarinorum Saxonum +) Bellum inter Saxones et Boructuarios in vita S. Sviberti, notavit P. Schaten scil. < - > eos dividebat[.]

Apud Clem. Al. Strom. 1. p. 305 distinguuntur 2 Gallorum druidae, et Celtarum philosophi. Et Diogenes Laertius [. . .] in prooem. ex Aristotele et Sotione [. . .] extitisse apud Celtas et Gallos, qui druidae et semnoethei vocati sunt. Ubi Megragius [. . .] egregie Celtarum nomine Germanos comprehendi[.] Nempe ut Dio lib. 39. antiquissis [. . .] temporibus, [. . .] Celtae, qui ad utramque Rheni ripam.

Laertius in proomio druidas praecepisse hortes difficulter abolitae apud Germ. confer Frisiorum leg. lib. 14 < - > Taciti c. 10 G. G. < - > statuae vel imagines DEorum < - > magis apud Laert. prooem. Germanos apud Tac. c. 9. n. 7. Romanis initio apud Plutarch. in < - > (+ < - - - > an sapientiae +)[.]

Gallorum sapientes recensentur Straboni lib. 4. p. 197. B%/ardoi teki Oy%/ateis  -  drydai, Bardi, vates, druidae. Atque hinc existimant quidam emendandum Ammiani locum lib. 15. qui Bardis et Druidibus loco vatum Eubages adjungit, si quid tamen in his nominibus mutandum [. . .] ego malim apud Strabonem pro Romano barbarum, quam apud Ammianum pro Barbaro Rom. vocabulum substituere[.]

Obrecht philos. Celt. §. 3.

Quadi pars Saxonum apud Zosimum lib. 3. Kouadouv moiran - ontaseiw thn ypo rwmaiwn kasexoprenhn ekpemhousi nhn. Quados gentis suae partem in Romanum solum emittunt. Cluverius legit kauxouv Kauchos pro Quados.

Danos sub Saxonum nomine fuisse comprehensos, inclinante Romanorum potentia, colligo ex Anonymo Ravennate, verbis: Laudabatur Perses Marco, cum non noverat Gothos, sed o ubi est Danus. Cum enim hinc appareat Danos cepisse, tum infestare Romanum imperium, nemo tamen extat scriptoribus veteribus, Danorum meminerit, Saxonum autem multi, consequens est gentem egregiae quidem virtutis, sed tamen minorem fama potentiaque fuisse, et sub Saxonibus latuisse[.]

Auszuge der konige und fursten zu Sachsen die von A. mund. 3531 vor Christi geburt 440 bis aufs jahr Christi 1602. Hoppenrod Stambuch[.] Ex Crenzhemio Humibaldo, Trithemio, Rosieresio, Susio add. Petr. Albin. et Matth. Dresseri 1602. Leipz. fol.

Mela lib. 3. c. 1. Druidibus aeternas esse animas vitam alteram ad manes[.] Et Diodor. Sic. lib. 5. < - > opinionem apud eos invaluisse quod animae post annos defunctos in aliud ingressae < - > vitant. Sed videntur Celtae tantum credidisse transitum in alia humanae corpora[.] notat Caesar lib. 6. c. 14 ab alias post mortem transire (animas) ad alios. Et apud Lucanum Regit idem spiritus actus orbe alio[.] Haec Obrecht diss. de philos. Celtica[.] Add Strab. lib. 4. p. 197[.]

Appianus in Celticis de Marcomannis quod sint katafronhtai canatw di Elpida anabicosews comtemtores mortis ob spem resurrectionis[.]

Pythagoras inter praeceptors habuit Celtas ut in lib.  pec. de symbolis Pythag. testatur Alex. apud Clem. Alex. Strom. lib. 1. p. 304[.]

Amm. Marc. lib. 15 suo tempore in Galliis Tabulas cui inscriptum Herculem illic venisse pour detruire Taurize et Gerion tirans des Gaules et de l'Espagne[.] Et Diod. Sic. Lib. 5. Herculem e Alexia urbe structa duxisse filium regis alterum unde filius Galates, ut nomen sumserunt ut etiam nomen Celtarum sumserant ab alio Rege. Sed Joseph. Lib. 1 c. 6. olim ductios Gomeritas a Gomer. Aliter Bochart, idem tamen putat nepotes Japheti Rhodano nomen dedisse. < - > a Plutone ut vult Caesar, venerint ab filiorum Noe conjectura Cordemoii Hist. des Gaulois à l'an avant J. C. 590. Inter populos qui < - > trans Rhenum secuti credunt multi fuisse Bituriges, Bojos, Senones. Et populos sevisse trans Rhenum secundum hanc conjecturam a Bilarigibus fuerit nomen fluvii Visargis Weser vel Biturgis, Senonibus semnones qui Tacito inter Suevos, ubi nunc Saxoniae < - >oratus. Boii venere a loco ubi nunc Cap de Buch en Guienne a quibus Bojevarae et Bavariae habitatores[.]

Saxones Danis conjungit Vignantius Fortunatus in bello contra Sigebertum Regem Austrasiae lib. 7. carm. 7 ad Lupam ducem, victos ab eo Saxones cum Danis ad Bordaam, et <usque> ad Languaam fugientibus instituisse; Bordaa an fluvius Weddera, Werra, et pulsi usque ad Leinam. Bordarii sunt in Epistola papae pro Bonifacio.

Druides Plinio a querca; sarrva quercus Graecis hinc Theologos et philosophos Celtarum Sarronites appellavit Diod. Sic. lib. 6. Drys magus Saxonibus apud Alfricum. Viscus ipsis saver Plin. lib. 16. c. ult. et Max. Tyr. diss. 38. sub quercus forma Jovem adorasse[.] Hodieque initio anni pueri circumeuntes in quibusdam Galliae locis clamant au guy V. Du Chesne de eorum ritibus p. 53. De Bardis Lucanus lib. 1. Strab. lib. 15. Am. Marcell. Diod. Sic. lib. 6. Bibl. (etsi puto non nominet) Barditus German<orum> id est cantus sonus, apud Tacitum in praelio lib. de M. G.

Osterfali et Westerfali trans Albin in finibus Danorum in annal. Franc. illud [. . .] 808, hoc [. . .] 813, vid. Schaten p. 421[.] Bollandus in vita Caroli M.

Biarco adversus Hialtonem Suecum cum Ruta deliberans Othinum vocare videtur DEum peregrinum, [. . .] qui [. . .] licet tota Europa titulo dignitatis censeretur, apud Upsalam tamen Sveciae metropolin crebriorem, ut ante dixerat Saxo, diversandi usum habebat. Huic Ruta respondens nostras potius prospice chelas inquit seu nostrum Martem. Nam Scorpio martem apud Astrologos designant, et videtur Saxo ad illud Lucani respexisse lib. 11 pharsal. v. 659.

Tu qui flagrante minacem

scorpion indendis cauda, chelasque peruris

quid tantum Gradive paras[.]

Dixerat Bianco < - - >ud Saxonem[.]

Et nunc ille ubi sit vulgo qui dicitur Othin

Armipotens, uno semper contentus ocello

dic mihi Ruta precor usquam conspicis illum

quibus continuo respondens Ruta inquit

Adde oculum propius et nostras prospicie chelas quasi diceret non est quod Othinum < - > voces, nostros potius deos respice et videtur sane Bianco Othinum non ut deum ejus auxiliarem requirere sed potius praesentiam [. . .] requirere [. . .] ut cum eo manus conserat, et virium periculum faciat[.]

Si potero inquit, [. . .] horrendum Friggae spectare maritum[.]

Andr. Vellejus < - > ita interpretatur dictum Rutae, frustra vana gentilium numina respicis, oculos in coelum attolle[.]

Haec Joh. Isac. Pontanus literis ad Stephanium quas edidit Ant. Matthaei cum Epistola Alciati < - > vitam monasticam num. 41[.]

Hermod et Bragus Dii occurrere illis crediti qui fortiter in bello cecidere. Th. Bartholin, lib. de causa contemtae mortis veterum Germanorum. An ad Herminium relationem habeat non dixere. Vid. excerpta ejus die liegen bey diis Sax.

Apud septentrionales ut apud Indos Thraces, Herulos, Prussos, Winidos uxores superstites crematae aut super corporibus maritorum interfectae vid. Th. Barthoin. junior causis contemtae mortis veterum Danorum quaedam se aliud peremere[.]

Auguria Equorum Tacitus Germanis ascribit Ditmarus Lutitiis Salvis. Hinc ergo quae Tacitus de Germanis habet Slavonicis populis ascribere ineptum foret pari jure Rudbeckius de Svevis dicta male ad Suecos accommodat, quod scili nonnulli ritus verteres diutius in remoto septentrione serius scilicet cultos persistere[.]

Anglos (id est Saxones) et Danos eandem gentem esse putat Pontanus, idque alibi a se ostensum. Vid. Excerpta ex ejus Epistola ab Ant. Matth. edita so gelegt bey rit. Sax.

Servius attribuens Homero quod paedixerit Aeneae posteritati imperium orbis. (legens pánteoyin ánaxei pro - in anazei (unde Virgilius sumserit in < - >[.]

Hic domus Aeneae cunctis dominabitur oris

Et nati natorum et qui nascentur ab illis)[.]

Ait Homerum accepisse ab Orpheo et Orphem ab Apollinis Hyperborei oraculo[.]

Radegastum jam olim cultum Germanis ante Radagarsum hoc suspicatur Masius lib. de diis Obotritis et annotator Hadr. Bianchius ex Mabione et Tacito sed Strabo et Tacitus solum gratia habent[.]

Saxones non adeo barbaros fuisse indicat, quod in obsidendo Sigeburgo petrariis usi, ut refert Schaten p. 447[.]

Saxones omnium eas regiones incolentium barbarorum amnis corporum viribus et laborum in praeliis tolerantia fortissimi habiti, Quados (kou%/adouw) matronis suae partem in solem ab Romanis occupatum emittunt. At < - > Francis eos transitu prohibentibus etc. (quidem legunt Candios. Sed video < - > mentionem quaedam[.]

Saxones habebant proceres inter se aequales sorte diversos. Beda lib. 5. c. 11 Hist. Eccl. ad Meibom. < - > Bill. Sequiori < - > potentes regionis; Bedae et Theoderico Niemie Saliopae aliis primores Westphalorum[.]

Inter libros ex Hofmannianis emtos post Lud. Tuberonis Pannonica ist mitgebunden P. Albini Sachß. Stambaum 4^o. fengt an von Sachsen, die noch ante Christum natum sollen gelebet haben. Bildniße dabey, so wohl von personen als begebenheiten auß dem Churfurstl. Saal zwischen schloß und rustkammer. Auch die Sachs. Meißnische und Thuringische wappen. < - > Caroli M. item margraf Ecaurdus etc. mit < - > continuation[.]

P. 16 wird ein gewißer Hanef furst der Sachsen gesezet, solle Hanover erbauet haben und da begraben liegen circa ann. Chr. 76. Nugae.

Citat saepe Sufii genealogiam. Item ein alt Sachs. Verzeichnuß Spaletinum Agricolorum. Descendunt imagines usque ad < - > II Electorem[.]

Folgen allerhand wappen die den Hans Sachsen fuhret, auch andere, so etwas illumniret. Citantur et picturae Heroum Saxonicorum zu Torgau. P. 439 ist nachricht fur einen der die wappen illuminiren will, darinn aller bilder farben ausfuhrlich[.]

Ist beygebunden Julii Schmidts supplement zu Petershagen Mindische bischoffe[.]

Reusnerus voluit inter progenitores Witichindi magni fuisse quendam Witikindum quem secundum vocant ejus filios fuisse 427 Horst et Hengest, de quibus Beda, qui in Saxoniam ivere. Theodericum de Niem quendam. Budonem ex eadam stirpe (huic Witisamdi II. proavum) vocare patrem multorum gentium[.] Leznerus Chron. Duc. c. 6]

Adamus Brem. Cum damnatus qui fuerit, laetum esse gloria est. Nam lacrymas et fletum caeteraque compunctionis genera quae nos salubria censemus ita abominantur Dani ut nec peccatis suis, nec pro charis defunctis ulli flere liceat[.]

[Wodan God,] <ut> Guido Wid, Warda [. . .] Guarda, [. . .] Gallus [. . .] Wallus[.]

Burgundio Sidonio septipes: Hic Burgundio septiges frequenter flexo poplite supplicat quietem (Ep. ad Lamprid.)[.]

Longobardorum vestimenta apud Diac. Lib. 4. c. 23 ubi et comparati cum Angosaxonibus[.]

Rhaeti inter Helvetiam et Italiam [. . .] sermone Ital. corruptissimo utuntur adeo ut <ante nostram memoriam nihil in literas hoc> sermone scriptum referretur sed Latine tantum, non ita pridem Germanice. Primus nostro saeculo vir doctrina et pietate clarus Jacobus Bifronus Rhaetus hanc linguam scriptis illustrare et publicare incoepit qui catechismus etiam religionis nostrae e Germanico in hunc sermonem convertit excusum Pusclavii <anno salutis 1552> (+ religio Causaenthus linguarum, ut Gothica per Ulpilam +)[.]

Apud Ammia. Marcelli. lib. 5. Bardi viros illlustres laudabant Eubages naturam <imitabuntur> Druides sodalitiis astricti despectantes humana pronuntiabant animos immortales[.]

Lunus deus mas Romanis Gurald. Synt. 12. de diis sc. ut Germanis sol foemina pulchritudine[.]

Non praeter rem observant multi [. . .] Saxones Cimbrorum esse sobolem <v. P. Alb -  - > p. 393. Erp. Lind. chron. Car. M. col. 56. 57. Cimbri erant Germani < - -  Strabo> etunh germanika lib. 7. p. 331 ed. Bas. Idem <appelat -  Posidonius  - > qui Graeci Cimmerios dictos arbitratur. Equidem Salust. bell. < - > Hier. Ep. ad Geront. Oros. [. . .] lib. 5. c. 16 <Cimbros  - > Gallos[.] Eutropius <distin>cte Cimbros et Teutones Germanis, Tigurinos et Ambiones Gallis ascribit[.]

492 pertinentia ad Skaldos seu poetas Saxonum veterum vid. in excerptis ex Bartholino jun. die gelegt bey deos veterum Sax.

Quid si Dea Eostra Saxonum sit Aurora. Uti solem, et lunam colebant?

Sachsenheim in Schwaben nicht weit von Rixingen gegen das Wurtenberg[ische,] Sachsenhaus am Mayn bey Franckfurt[:] Ob solche nahmen von der zeit da die Sachsen auß Italien kommen[?]

Augustini Saxonum Apostoli librum satis prolixum de conversatione Novitiorum [. . .] in Bibliotheca publica Cantabrig. class. 4. fig. 5. 8. reperit inter alia miscellanea Henricus Warthonus (adjutor Guil. Cave in opere scriptorum Eccli< - >) cujus nemo meminerit. vid. Cave[.]

Wadinum in septentrione conburendi mortuos usum introduxisse Snoro p. 1. Chron. Norwegi num. 1. in vita Othini p. 7. Arnkiel[.]

Allerhand sorten von stecken Runer genant[.] Arnkiel.

De Cane rege Norwegorum Snoro Sturleson part. 3 chron. Norweg. n. 3. p. 73. conf. Sax. [. . .] Hist. Dan. p. 134. et Stephan. notas ibi p. 160.

Edda narrat Othinum ex Asiatica Scythica primum in Saxoniam inde in Gotelandiam venisse, tandem in Sveciam penetrasse[.] Filium Norwagis regem praefecisse. Edda in praef. fab. c. 3. v. Arnkiel. p. 93. Thor filius Odini, Freia uxor[.]

Saxones in memoriam victoriae ad Odelpesholt 1115 in ipso illo loco erexerant in columna statua armati viri, et adjutorium vocavere[.] Unde populo idolum, dictum Jodut vetus chron. Sax. Pomanii p. 243. 244[.]

De idololatria Saxonum Alex. Rossrolignans beschreibung der welt Christoph Arnold. a p. 1. ad p. 112.

Theodericus Abbas S. Trudonis scripsit orationem in laudes S. Rumoldi, quam in ejus festo pro concione recitavit, quae extat apud Surium 1. Jul. unde apparet fuisse Rumoldum ex Hibernia ortum, relicta patria Romam ivisse et in reditu susceptum a Adone Comite et uxore ejus Elisa. Ecclesiam apud Mechlinianam plantasse <ita> Molanus ex Theoderico cujus verba sunt: (Rumoldus Gallias <ingressus>). in eas occidentalium partes deponit qua Scaldis fluvius aestum maris in Ruperam usque (Le Rapel NB. an haec vox rapellae et alibi? +) remittit[.] Locum incolae Mechliniam dicunt propter maris Malinam et Ledonam, quae certis temporibus cum cornicularibus lunae consonantia nunc laccessum faciunt (+ nunc recessum +) nec ultra quam huius loci fretum vel damna vel lucra sua commutant. Molanus putat a Lida seu Lidora nomen habuisse Liram olim Lidam, quae duabus leucis a Mechlima in boream abest.