Schurzfleisch diss. de Henrico Leone[.]

Multa de Henr. Leone et illis temporibus in Schurzfleisch diss. de rebus Mecklenburg.

Eckardus Comes Schorensis insignia meruit bello [. . .] contra Saracenos. [. . .] Andr. presbyter in recensis ducibus Bav. non indiligens scriptor[.]

Schurzfleisch diss. de Widikindo in addit. ad th. 14. n. 5. putat Rutae sectum jam Alberto urso usurpatum[.]

Memorabile quod tradit Methodius jam sua [. . .] aetate Saxones leonis imaginem in nummis circumtulisse apud Iren. exges. lib. 2. c. 25. (+ quaeratur hic Methodius. +)

Leonis insigne Henricum Ducem ex Anglia attulisse putat et Schurzfleisch in Henr. Leone Th. 2. post Cranz. Sax. lib. 2. c. 24. [. . .] Meibom [. . .] A. B. Andron. p. 211. [. . .] Bucellinu [. . .] in [. . .] Agilolf. p. 414. Miror quod hoc cum mox ipse adducit locum Helmoldi quod urbem condiderit Lowenstad [. . .] lib. 1. [. . .] c. 85[.]

Schurzfleisch putat Henrici Leonis nomen venisse a leopardis Angliae diss. de H. Leon. 1675.

Conradus voluit Albertum Ascanium facere ducem Sax. Chron. lib. 1. c. 54. Ex eo repetunt Abb. Stad. [. . .] 1138 [. . .] Crantz Sax. lib. 6. c. 8. [. . .] Trithem. [. . .] Chron. Hirsaug. [. . .] 1138. Albertus ea de causa titulo ducis Saxoniae anno 1140 se subsignavit. Schurzfleisch de Henrico leone. th. 5. ubi notat frivolum esse praetextum de duplici ducatu. Nam quod Albertus simul Dux et Marchio. Quin Sigism. rex duos simul Electoratus habuit Bohemicum et Brandeburgicum[.]

Marchiones primum Gothiae, deinde Comites [. . .] Tolosatum, postremo Comites S. Aegidii [. . .] Alphonsus del Bene [. . .] libro de gente et familia Marchionum Gothiae[.] Schurzfleisch in disp. de regno Brugund. cap. 5. thes. 2.

Leonis insignia quaedam referunt ad Henricum superbum [. . .] nullo [. . .] verae antiquitatis documento[.] Schurzfleisch de Henr. Leone. th. 2.

Rectores Saxonum primores [. . .] ex [. . .] Ursberg. [. . .] Gobelino [. . .] Ursbergensem secutus Stadensis ut solet [. . .] 777. Saepe dynastae nec raro satrapae aliquando potentes regionis (+ Ex leges +) Ex Beda, Niemio, Frodoardo, Rolevincio, Chron. Onsabr. et Mind. [. . .] Ditmarus Witikindum fecerit Regem corrigendum ex annal. Franc. et Widikindo Corb. [. . .] Tres principes Saxonum apud [. . .] Corbejensem, < - >[.] Hoc Schurzfleisch in Witik. Th. 3. lit. e. interpretatur quasi in quavis trium gentium tres proceres. Ego putabam in tribus gentibus tres proceres[.]

Citat Schurzfleisch Methodium ex Irenico tradentem Saxones jam olim leonis effigie usos[.] Diss. de H. Leon[.]

Joh. Bapt. Pigna in Historia Atestina praestanti sane opere ac luculento. Schurzfleisch. diss. de Henr. Leone[.]

Pignae de Historia Atestina praestans sane opus et luculentum[.] Schurzfleisch diss. Henr. Leon.

Bucelinus [. . .] magnam laudem promeritus [. . .] scribendis Guelforum rebus. Schurzfleisch Henr. Leon.

Runos testatur Bremensis habitasse in Ostiopanis (alii Peanis) fuere Slav< - > Ibi Dimine (+ damm) civitas hic scholiae hic domicilium sapientiae. Runos Rugos interpretor. < - > Schurzfleisch de Slavia. §. 9.

Joh. Nic. Strelovii Chron. Gothiland. ed. 1633. in eo pleraque nomina allegari perperam quaedam inserta nullo exploratae historiae argumento v. Schurzfleisch Suev. Goth.

Silesius Sinbro fuisse in Lechidarum potestate Hemel. c. 7. Idque ex non fabulosis monumentis constat sed serius tamen consit < - > ex Vincentio Kadlubco probare conatur Botislai < - > inepte Silesiam < - > botilsai < - > ductu fuisse subjectum lib. 1. c. 2. §. 2. Republ. Pol. Schurzfl. Siles. §. 11[.]

An Hungari ex Hunnis ita vulgo scriptores Hungarii sed dissentiunt Joh. Aventinus lib. 4. Annal. Boj. Jac. Spizel. Georg. Horn. H. Conring. quibus astipul< - > multas ob causas < - > Schurzfleisch diss. de Ungaria < - > th. 4. Dub. an Unugoni sunt Ungari, quia jam Avaribus venientibus, Unugori erant ad Istrum[.]

Polonica adhla continent, medicam mycika ante priastum Schurzfleisch lineam. Sarmat. Th. 13. ubi vide[.]

Tractum inter [. . .] Danubium et Savum Procopius lib. 1. Goth. vocat zouabia [. . .] Jornandes [. . .] de rebus Geticis cap. 53 edit. Grot. Sveviam, [. . .] quae a Svevia Alemanorum diversa est apud Paul. Warnefrid lib. 2. c. 15 de gestis Longob[.] Rufo Festo dicitur Suaviensis Amantinis inter [. . .] Dravum et Savum [. . .] prostatis regionem Suaviensem ab Octavio Augusto obtentam[.]

(+ Populi quorum reges Chagani Hunnicae originis tales Turci, Tartari, Bulgari; ita Greg. Turon. Hist. lib. 4. [. . .] Sigebertum regem Francorum multa industria Regem Unnorum Chaganum placasse[.] Paulus Diac. Cacanum Sigeb. Chajanum, multi Kaganum vocant Chagan<i> < - > Hunn< - - > Pharaones apud Aegyptios, Batonis nomen apud Pannonios Rex vid. Schurzfl. in Ungar. (+ add. exempl. de regibus <canae> ejusdem <mors  - - >). < - - - > Aimoinus lib. 4. de gest. Franc. c. 4. (+ Ungaris reges < - > Czagani)[.]

Sigebertus Monachus multa habet de Sigeberto III. < - > nostra quaerat imprinis receptos ab eo Thuringos <Fredegar - > Sigiberto, < - > Meroving. Narratur imperium Sigeberti Historici de adoptata < - > filio < - - - > vid. Schurzfleisch Austras. th. 15.

In Notitia Imperii quae mea [. . .] opinione 438 confecta [. . .] omissa Colonia Agrippinensis, cum tempore in Francorum fide et ditione esset[.] Schurzfleisch propositionibus Historicis thes. 29.

Schurzfleisch. Lemmata antiquitatum Francicarum

< - > Ripuariam quae ad Cisrhenanam secundam pertinebat Francis habitanda concessit[.] Pharamundus teste Prospero regnavit in Francia. H<unc> cis Rhenum regnasse videtur colligi ex Gregorio Turonens. [. . .] lib. 2. c. 9. Aetius rursus eripuit Francis Ripuariam. Prosper vulgaris d. l. ad [. . .] 428[.]

Burgundiones ut pacificos describit Socrates Hist. Eccles. XII. 37. Sozomenus lib. 7. c. 13. de Historia Vandalorum [. . .] notatu digna [. . .] inseruit ex Olympiodoro [. . .] cujus fragmenta [. . .] supersunt in Photii Bibliotheca[.] Vandali Gothos hostes suos appellabant Trulos quod famis tempore [. . .] vel unam tritici trulam pretio aureum aequante redemissent ibidem de fame Vandalica Photius p. 190. [. . .] ed. Schott Rhotomag. (+ sed Trol Gothis credo fuit < - > vagum ab ignoraos alia causa nominis efficta +)[.]

Post Gundicarem ab Aetio repressum, iterum irrupere Hunni Idacius ait Anno X. Regni Theodsi Burgundiones qui rebellabant contra Romanos duce Aetio sunt perdomiti <It.> Prosper ad 436. Eodem tempore Gundicarum Burgundionum Regem intra Gallias habitantem < - > bello obtrivit pacemque ei supplicanti dedit, qua non diu < - > est si quidem illum Hunni < - > sunt et stirpe deleverunt (+  putem eum pri<mum> reliquias in Sabaudos missos +) < - sichardi  - > Basileae edito <ann - > 438 et Cassiodorus ad 435 Gundicarum Burgunionum regem Aetius bellos subegit < - > ei reddidit supplicanti quidem non multo post Hunni peremerunt. Idatius in Chron. < - > XIII < - > Theodosius < - > et duce et magistro militum Burgundionum caesis ex < - > Gothorum qui iis auxiliaverant[.]

Sidon. Apoll. [. . .] Quin et Aremoricus piratam Saxona tractus sperebat [. . .] cui lucem affundit Procop. Goth. 1 cum quo confer [. . .] Tidius de reb. Gallicis lib. 1. pag. 5. et Aub. Mir. Ann. Belg. p. 70. Et de piratica Saxonum [. . .] Orosius Eutrop.

Probus [. . .] vineas Gallos et Pannonios habere permisit [. . .] militari Almum Montem apud Sirmium, et Aureum apud Moesiam superiorem vineas consevit et provincialibus colendas dedit Eutrop. [. . .] lib. IX. c. 2 in Probo[.] <Ex quo> descripsit Aurel. Victor [. . .] in <Epitome>[.] Scil. ipse Probus Sirmio natus[.]

Qui nobis Hunni multis Avares [. . .] vid. Aimoin. lib. 3. c. 11. Paul. Warnfr. de gestis Longob. lib. 2. p. 224. Eginhard. [. . .] vit. Carol. [. . .] c. 3. Distinguuntur Ungaris in Asiaticos et Europaeos [. . .] Procop. l. 5.

De Vandalis non contemnenda Schurzfleisch in diss. de Slavis § 6[.]

Longobardos Velleius [. . .] gentem vocat Germana feritate ferociorem Hist. lib. 2. c. 107 non ideo negat Germanos esse an fuisse constat ex Diac. lib. 1. <Nomen  - > inepte [. . .] a longs barbis etsi inde deducat Paulus <dicto loco  - > Siffridus presbyter [. . .] ann. 568 et Joach. Camerar. ad Nicef Chronol. p. 76. sed vide potius Meibom. [. . .] Hist. Bardevic. p. 152. Paulus ipse Longobardos sedem habuisse in patentibus Campis [. . .] atqui hos non modo Feld quod ille prodit, sed et Borde vocari moris vetusti apud nos fuit[.]

Joh. Matthias de Sudetis [. . .] diss. De origine Bohemorum non male et suae vicinarum gentium origines exposuit[.]

Suedos [. . .] Suevorum nomine venisse aevo Jornandis putat Schurzfleisch in Sueo-Gothicis et Suedum fuisse Riciarium Suevorum [. . .] regem [. . .] cognatum Theoderici [. . .] Regis Gothorum [(+] Miror +)[.]

Schurzfleisch. diss. De Sueo-Gothicis[.]

Jos. Scaliger [. . .] Gothos dispecit [. . .] in majores et minores, illos primo, hos longo post intervallo Scandinavam reliquisse. [. . .] Majores [. . .] in Ostrogothos [. . .] et Westrogothos dividit [. . .] Canon. Isag. lib. 3. p. m. 338. Minorum posteritatis [. . .] vestigia <cernit> in Taurica Chersonneso. Add. Busbe<k>. [. . .] 4. Ep. Turc.

Gothos ex Scandinavia vernisse in Tauricam negat Christoph Adam Rupertus in obs. ad Besoldi synopsin. Refutandus ex Socrate, Procopio, [. . .] Jornande[.]

Prussi sunt Slavi trans Viadrum[.] Ita Schurzfleisch in Prussicis (id puto aliam esse gentem)[.]

Ex Asia gentes, vid. Schurzfleisch Slavia. § 8[.]

De orig. Habspurg: quaedam in Schurzfleisch diss. 9 quae inscribitur initium Mosellae[.]

Belgardia <potius> Bialogrod; et [Star]<gardia ex Zitarigroda> [vid. Schurzfl.] diss de Belgardia [§. 13.]

Sicambri sunt victoriae gratia dimicantes[.] Ita Schurzfleisch in Sueogoth. th. 6. Sed revera sunt a Siga amne[.]

Non habet Schurzfleisch in Hungaria de populorum qui diciti Hun et Var migratione, quos puto fuisse Avares; posteriores scil. Humos qui Longobardis in Pannonia successere[.]

De Russis Luitprand lib. 5. c. 6. et lib. 1. c. 3. Sigeb. ad 936. [. . .] Besold. Hist. Imp. or. p. 101. Reinecc. lit. 2.< - > Anon. p. 21, [. . .] Bochart Faleg lib. 3. c. 13. Rhossos dictos antequam in Europam transirent. Helmold. in Chron. Slav. Ruzos nominat. Joh. Tzetzes Graecus scriptor Rhos, et a primis in Asia sedibus Tauros extulit[.]

Ubi iz, niz, wiz, Wendica origo Schurzfleisch. diss. de nobilium insignibus th. 5. vide inquit in eam rem Laur. Peckenstein. Theatr. Sax. p. 1. c. II. P. Albini Misn. Chron. tit. II[.]

Richard Verstegen vir alioqui [. . .] antiquitatis Anglo-Saxonicae peritissimus vult non [. . .] ex Scandia in Germaniam sed contra populos migrasse <it>aque eo enim oppido falli putat Schurzfleisch in notis ad vitam Alberti Animosi a Bohelao scriptam (+ <Ea - > et Conringii sententia est habitatores Scandiae prius ex Germania venisse, idque <indicio> est, quod ibi finitur nomen Germani, cum et alii <ultra> populi quibus ait esse, et < - > naturales unde facilius intelligitur cur ibi desierit nomen Germanicum, quam quomodo inde coeperit[.]

Non praeter rem observant multi [. . .] Saxones Cimbrorum esse sobolem <v. P. Alb -  - > p. 393. Erp. Lind. chron. Car. M. col. 56. 57. Cimbri erant Germani < - -  Strabo> etunh germanika lib. 7. p. 331 ed. Bas. Idem <appelat -  Posidonius  - > qui Graeci Cimmerios dictos arbitratur. Equidem Salust. bell. < - > Hier. Ep. ad Geront. Oros. [. . .] lib. 5. c. 16 <Cimbros  - > Gallos[.] Eutropius <distin>cte Cimbros et Teutones Germanis, Tigurinos et Ambiones Gallis ascribit[.]

Hermannus Contractus Ed. Pistor. 1045. [. . .] principes Hungarorum [. . .] Henrico III, jurasse fidelitatem et [. . .] regem Andream ei denuntiasse subjectionem annuum censum et devotam servitutem si regnum se habere permitteret[.] Hodie in R. A. [. . .] 1569. § 69 negatur Hungaria esse juris Germanici[.]

Blondellus de sententia in Henricum Leonem non recte rationes init. Schurzfl. De H. leone[.]

Odium Frid. Imp. in Guelfos tandem in Conradini caput excidio Hohenstauffiae stirpis est vindicatum Schurzfleisch diss. de Henri. Leone th. 4[.]

Cranzii locus Vandal. lib. 6. c. 14 [. . .] Venientes in castra Caesaris (Frid. I.) principes Pomeranorum Ducali nomine traditis Aquilis cum Bannerio insigniuntur, factaque de hommagio fide in propria revertuntur. Sed quid hoc traditis Aquilis; An illae in vexillo? Sed nullum ejus vestigium vid. Joh. Micrael. et Paul. Frideb. lib. 1. p. 36[.]

Angrivarios cum Angariis confusos alicubi culpat Schurzfleisch sed ipse sequitur in Widikindo th. 3. lit. c. notat nomen planitatem campi designare (+ Ego valles malim[ +).]

Aurelius Victor finit Historiam in Theodisii filiis. Non admodum elegans quidem sed contrahendi industria et scribendi fide praestans. Schurzfleisch disp. de Sirmio §. 8.

Emmius [. . .] Saxonis Sialandici Annales praesertim de rebus illis priscis [. . .] magis poësin [. . .] quam Historiam sapere[.]

Thurocius [. . .] in Matthia Corvino desinit[.]

Duo testamenta Caroli Magni Unum prius 806 habent autor annal. Francorum. Adelmus Benedictinus Monachus <- inensis> in vita Caroli M. iisdem verbis. Integrum apud Petrum Pithoem qui vitae variae ab <- inensi> scriptae subjecit p. 283. Quod et apud Goldastum in Const. Imp. T. 1 ad 806. Alterum reperitur apud Eginhardum c. 33. Sed pleraque ejus loca interpungenda, <admiret> Codex Vindobonensis apud Lambecum Bibl. lib. 2. c. 8.

Duo sunt loca in quibus Regnum Germaniae imperii Francorum titulo insignitur ita annales Metenses et qui [. . .] verba eorum retinet Regino Arnulphus dicitur imperii Francorum sceptra suscepisse at Witichindus Saxo [. . .] lib. 1 et 2. [. . .] Quod de Francis occidentalibus non legas uspiam[.] Schurzfleisch de regno Austras. th. 18. (+ imo Adelbero Ep. Laud. ad Robertum regem metrem ejus vocat < - >imperatricem v. quae ibi notavit Hardianus Valesius[ +).]

Teisterbantii à Toxandris diversi non plene ad Hadr. Valesio nec accurate a compilatore Elzeviriano describuntur, quod apparebit si autorem vitae Suiberti cum ipsis contendamus veteresque Testerbantiae fines perquiramus. Schurzfl. disp. 8. in Collec. th. 7. Batuae proximus Testerbandiae comitatus sed non comprehensa insula Batavorum[.]

In Tabulis ab Arnulfo Com. Fland. Brugensibus datis 961. [. . .] apud [. . .] Miraeum [. . .] cod. donat. c. 34 [. . .] commemoratur vastitas Flandriae per Vandalos (id est [. . .] Normannos) illata. Et in diplomate Ebonis AEpi Remensis [. . .] eadem Vandalorum significatio occurit apud Miraeum notit. Eccl. Belg. c. 31. Annal. Fuld. 835. quibus assentitur Regino [. . .] 810. 853. 867. 881. 886. Frodoardus [. . .] 923 sq. Sigebert. [. . .] 837. sq. [. . .] Heda [. . .] Ep. Utr. p. 51.

Unctio Regalis non usurpata Merovingis nam quod Clodovaeus <sacro chrismate  - > pertinet ad baptismum[.] Hinc etiam suspectum Testamentum Reinigii[.]

Bellum saxonicum duravit annis [. . .] XXXIII. Eginhard. et poeta Anon. et Ad. Brem. [. . .] lib. 1. 12 et [. . .] 7. Quanquam in Codice Ranzoviano XXX anni numero conciso confer ad Helmold. Bangert. lib. 1. c. 3. [. . .] Meibom. [. . .] Witich p. 44. At. Bert. rer. Germ. com. <arb>. 2. p. 239 [. . .] 303 numerat annos 35. [. . .] Widikindus [. . .] annis 30. [. . .] interfuit. Hinc [. . .] Witikindus gessisse bellum potens in Carolum per 30 fere annos < - > Spangenb. memorat < - > expeditione < - > Widikindus ad fidem < - - - > post < - - > rebellis[.]

Ecclesia Osnabrugensis prima literarum in Saxonia mater ita in diplomate Carolino. Schurtzfleisch in Henr. Leon. Th. 1.

Judicum Westphalicum non esse a Carolo M. Schurzfleisch not. ad Alb. animosi vitam (+ nec memorari nisi a scriptoribus 700 annis post, ut a Wippone faletur Meibom +)[.] Imo nec Wippo habet[.]

Schurzfleisch de March. Misn. artic. 2. non audet affirmare stirpe ... etiam ex qua Dedi et hodie ... March. esse Widikindeam sed tantum ait non sequi non esse ex eo quod Detmarus ait esse ex tribu Buzici. De Dedonis et <comitum> .... ... familia. post defi... videantur Chron. Walbecense, Chron Gozecense[,] Chron[.] Mont[.] Sereni. ... Schafn. ad 1069. ... ad 1070. Add. Berthold Const. p. 129 et 177 ed Pistor. et p. 517. 476. edit < - >

Schurzfleisch in notis ad notas ad vitam Alberti Animosi negat duces in Saxonia ante Ludolphum[.]

Lotharius imperator non tantum restituit Conradum in haereditate Misniae, sed et adjunxit ei Marchiam orientalem. Vid. Schurzfleisch. Fin. de March. Misn[.]

Rostockium illustravit Joh. Bocerus, qui scripsit versibus Historiam regni Daniae, Megalop. ducum [. . .] et Holsatiae[.]

Martinus Zeilerus vir totius Sueviae peritissimus[.] Schurzfleisch in Badens. B[.]

Olaus M[agnus . . .] Augustino Mascardo reprehensus, laudatus Conringio [. . .] de situ Helm. p. 6.

Elias Reusner in lib. Basilik%?vn fere sequitur Henningesimus Schurzfleisch diss. de Badens. T. I.

[Jodocus Coccius] in Dagoberto, praeclare versatus est in rebus Alsatiae et Alemanniae.

Joh. Matth[.] a Sudetis [. . .] lib. de orig. Bohem. multa debet [. . .] Goldastus. Schurzfleisch Diss. de Suegoth. lib. 1.

Christoph. Lehmannus [. . .] in [. . .] rebus Turingiae [. . .] solitae diligentiae numeros non explev[it.] Schurzfleisch in Bad. B.

<Dan>orum antiqua mentio apud Greg. Turon. lib. 3. c. 3. <et Ven.> Fort lib. 7. qui affirmant Danos Galliam vast<avisse  -  Du -  Neustrius> Hastingo duce [. . .] ferociter appulsos lib. 1.

Codanus sinus apud Melam l. 3. c. 6. Plin. lib. 4. c. 14. qui < - > Danici Torlmanni sunt Dani et qui ultra dan< - > Eginh. vit. Car. M. c. 12 < - - > et alii interdum steciatim Norwegi Ad. Br. l. 2. c. 43. Abb. Stad. 984. et 1029. Luitprandus et Russos hoc nomine comprehendit lib. 1. < - > c. 6. < - > Reinecc. <ad> poetam Saxonicum. Dannemark a Marchia Dannorum < - - - > de Marchia < - >dorum. Denemarcii quid Regino < - > 88. < - > de Cimbris script< - - > Schurzfleisch de Danicis < - >

Saxo <Sialandieun  - - - > et Scaldae < - - - > in praef.

< - - > Svaninus vocat Pontanum, < - - >

Ericus Wratislai 7mi ducis Pom. filius [. . .] 1396 electus [. . .] rex Dan. scripsit Historicam narrationem de origine gentis Danorum et historia ejusd. gentis et desiit [. . .] 1288[.]

< - > Fuldenses Gen< - > Danorum tradunt esse <fortissimum> et < - - - > antehac in aliqua <mun>itione aut capta aut superata < - >[.]

Orientalium Slavorum dux Liduit: [. . .] Theg. de gestis Lud. pii[.]

Primo a Christo nato seculo Sarmatae in Venedi diu ante Heneti, Setho Slavi et Slavoni gentes Borysthene ad Vistulam[.] Schurzfleisch lineam. Sarmat. init.

De rebus Slavicis Pomeranicis p. Schurzfleisch diss. de Belgardia[.] Adde ejus diss. de rebus M<eilenberg>[.]

Schurzfleisch diss. de rebus Slavicis[.]

De Rebus Alsaticis Schurzfleisch. in diss. quae inscribitur principium Mosellae Ausonii ubi et Alemannica[.]

Priscae Francorum sedes in Gelria quaerendae [. . .] quas multis ab hinc seculis Procopius [. . .] indicavit. Schurzfleisch thesibus ex historia civili th. 3[.] Forte secutus Pontanum Teister< - >[.]

Nulla hodie Germaniae principum [. . .] familia [. . .] ex Italia, [. . .] si Guelfi ab Atestinis oriundi excipiantur. Ita Schurzfleisch in Badensibus. th. 1.

De Wiperto Groicensi Monachus Pegaviensis Pecatriani opere, post hunc Chron. Bigangiense, quaedam et apud Cosmam Prag. ad 1123. et Conr. Ursperg. 1105. Henricus Lindeberg. ab ejus stirpe deducit Ranzovios. Adde de eo Schurzfleisch. in March. Misn. artic. 3. lit. f[.]

De Gentibus a Widikindo deductis vid. Schurzfleisch in Widikindo th. 4. lit. < - >[.]

Veteres Austrios vocat Austrio-Babebergicos Schurzfleisch Badnes. B. 3. fac. 6.

Quod < - > debuerit Rex apud Aquisgranenses tanquam ex Caroli M. instituto, ex fictitiis privilegiis contendebant posteriores ut Innoc. III., vid. Schurzfleisch. propositionibus historicis th. 31.

Henrici superbi titulum prolixum sed ab illius < - > stylo abhorrentem exhibet Franc. Irenicus lib. 3. c. 60. quem recte examinat Schurzfleisch. diss. de Henr. Leone th. 5[.]

Schurzfleisch negat antiquitatis testimonio constare Henricum superbum jam dictum Leonem. Diss. de H. Leon.

Schurzfleisch diss de Henrico Leone negat ex antiquitatis documentis constare Henricum superbum jam dictum Leonem[.]

Ob Osnabr. oder Paderborn vorgehe. streit apud Crus. de praeem. lib. 2. c. 14. pugnant Schurzfleisch diss. de Hervord. lib. 5. pro Padebornense zu untersuchen zu Osnabr.

Padebornensis [. . .] antiquitate omnibus veteris Saxoniae Episcopis praestat Autorque Chron. Mindensis quod H. Meibom emisit castigandus est qui Ecclesiam Osnaburgensem [. . .] primam et primitivam Saxoniae Ecclesiam vocat quem rationibus temporum quas ipse suppeditat convinco. Nam prior illa Ecclesia anno 742 Buriburgi fundata et hinc Padebornam translata, vel utraque potius conjuncta est et coaluit simul illa autem fatente ipsomet autore Mindensis Chronici 772 demum coepit. Nec verum est quod scripsit Anonymus Ecclesiam Padebornensem ex loco [. . .] Heristallo ad ripam Visurgis traductam esse ad Paduli fontem quod Othloni autoritate potest convelli. Ita componi potest controversia de succedendi jure, in qua mediocrem industriam posuit Jac. Crusius [. . .] de prae< - > lib. 2. c. 14. cum eam [. . .] <acaiple> accesseret et accuratius conficere potuisset. Haec Schurzfleisch. diss de Herfordia 1689 th. 5.

Bondellus in Genealog. Franc. tom. 2 p. 272. imperium Romanum non nisi patrimonii [. . .] Petri nomine appellandum et ob exiguos fines ducatui aequandum. Inepte.

Baron. ad 809. vult Carolum M. Leoni III. decernendum reliquisse cui imperium daret. Sed directe adversatur Eginhardus qui consiliorum Caroli omnium conscius testamentum ab eo confectum Romam pertulit c. 30. Et notat M. Angl. de dom. Ludovicum patre mortuo sola eguisse Coronatione lib. 6. Cap. II. de R. E. ut constat ex annal. Franc. 816 collatis cum <San - > 813. Schurtzfleisch de divisione imperii Carolini th. 17.

De Ottonis M. pace in Roman. Theodericus de Niem. lib. de privilegiis et juribus imperii[.] Nic. Cusan. lib. 3. c. 2. de Concord. Cathol. Et reservationes [. . .] supremae Caesarum [. . .] Ott. I. [. . .] et Ott. II. [. . .] ad 962. licet tunc adhuc regis et ex ea Henricus I. 1014. add. Baron. 962. et Gold. T. 1. const. Et teste Frodoardo 965. Otto [. . .] rem [. . .] Romanam publicam [. . .] tanquam supremus princeps administravit. De his pluribus Schurzfleisch in Hist. Burgund. thes. 2.

Carolus M. patritiatu summum jus in Romam consecutus [. . .] Monachus Reichersp. ad 774. (Ego putem potius jus quoddam Administrandi quasi vice Imperatoris fere quale erat Theoderici Regis Gothorum). Spectat huc antiquissimum fragmentum quod ex Msa Anastasii Historia Ecclesiastica superest apud [. . .] Gratianum can. 22. dist. LXIII. Hinc Leo III. Hadriani [. . .] successor claves Petri et vexillum urbis misit Carolo. Certissime summi imperii judicia, ante Imperatoris honorem apud Monach. Egolism. p. 157. Addetur Leo III. apud Gratian. can. 23.

Baron. ad 809. vult Carolum M. Leoni III. decernendum reliquisse cui imperium daret. Sed directe adversatur Eginhardus qui consiliorum Caroli omnium conscius testamentum ab eo confectum Romam pertulit [. . .] c. 30. Et notat M. Ant. de dom. [. . .] Ludovicum patre mortuo sola eguisse Coronatione lib. 6. Cap. II. de R. E. ut constat ex annal. Franc. 816 collatis cum ann. 813. Schurtzfleisch de divisione imperii Carolini th. 17.

De divisione Ludovici Pii Theganus c. 35. Annales Francorum 817. 37. 38. annales Bertiniani vita Ludovici pii. Sed tabulis < - > priorem Ludovici [. . .] divisionem [. . .] 815 includunt inter quos sunt Beslius et Blondellus.

Volunt Buriburgi primum institutum Episcopatum a Carolo M. inde translatum Padebornum sed nihil de Buriburgo [. . .] Ferdinandus[.]

Miraeus Carolomannum Caroli M. fratrem [. . .] Regem Burgundiae vocat Annal. Belg. [. . .] 768[.]

Burgundia Ciasararia Carolo Calvo obtigit Lotharius I. habuit Burgundiam cis et transjuranam Lotharius intra filios ita partibus est regnum, ut Ludovicus II. Italiam et Romam haberet, Carolus Burgundiam transjuranam cum provincia; Lotharius cisjuranam cum Austrasia haberet mortuoCarolo fratres haerdeitatem divisereet Odoramus testis est inauguratum tunc Ludovicum Burgundiae regem, sed mortuo 870 Lothario Calvus obtinuit partem Burgundiae remotiorem Regino d. ann. Nithardus lib. 4. Conf. Aimoinus, Sigeb. qui habet 871 in regno Burgundia Rheno propinquio relicta esset Ludovico II. imp. Carolus Calvus Bosonem uxoris fratrem parti remotiori nempe Viennensi imposuit Aimonoi. lib. 5. c. 25. ed Freheri, sed ei demum proceres regnum detulere vide acta conventus apud Mantuam apud Guil. Paradinum lib. 1. pag. 105. 109. defunctis Calvo et Balbo Viennae obseeus Boso Adiam< - > sed recepit, et ibi sedem fixit, hinc postea nomen regni Areltaensis. Et cum scribit Aimoinus Francorum Burgundionum et Aquilanorum proceres Odonem Caroli simplici Autorem consuluisse regem, intelliguntur Burgundi cis Ararim adde Sigeb. 885. ubi ait Burgundiae < - > proceres Carolum Crassum invitasse ad suscipienae Franciae occidentalis regimen Boso dictus < - > provinciae regibus Sigeb. 880 sed Regino 879 Burgundiae regem info dedit, qui < - > in Italia fuerit, ne obsisteret < - > Carolus Constantinus Lugdunum et Viennam titulo ducis rexit[.] Rudolfum proceres Burgundiae intra Juram et < - > Alpes elegerunt Regem 888. haec primordia Regni Burgundiae Juranae quod complectabatur Helvetios orientales (nam occidentales cisjuranis connumerantur) partem Allobrogrum ubi Sabaudi [. . .] Brisgoviam, Suntgoviam, Vchtlandam, Cremerlandiam et praefecturam Tigurinam de< - > regno jurano accessere partes Burgundae inferioris qua continentur civitates ad Rhodanum et praecipue Arelatnesis Atque ita jurani Reges ex inferiore Burgundia provincia< - > ex Germania Alamanniam obtinuere. < - > Ludovico Bosonis filio ut regnaret assenserat, contra Rudolphum I. ut < - > fidei possessorem exercitum amisit Otto M. Conradum Rudlophi II. filium beneviciarium fecit. Rudolphus III. etiam Conradum Salicum haeredem instituit ita Burgundia quam Galliam Lugdunensem vocat Frisingensis Germani< - > imperio adjuncta. Fridericus I. comitatum Burgundiae matrimonio obtinuit videntum an is jam in illo regno an in Neustria ducatus Burgundiae erat cisar< - > quae jam olim Neustria ubi initio Carolo Calvo concessa ibi duces +)[.]

Otfridus monachus Weissenburg. in libro < - > vocat Ludovicum Germanicum orientalium Regnorum Regem (+ Nempe Regni Bavaricae, Thuringiae, Saxonum etc.)[.]

Furonensi pactum inter Ludovicum Balbum filium Caroli Calvi, et filios Ludovici regis Germ. 878. Sed Aimoni continuator 879. postea Annales Metenses memorant Ludovicum Carolomannum Balb. filios concessisse ex integro Ludovico Austasiorum regi portionem regni Lotharii quam pater et avus tenuerat addita insuper Atrebalis Abbatia S. Vedasti excessu Ludovici filii Arnulfi Conradus 912. Francos qui dicuntur Lotharingi hostiliter invasit ita Chron. Sangall. id est recuperare voluit < - > et 913. Conradus cum exercitu regnum Lotharingorum ingressus est secutum pactum Bonaense inter Carolum simplicem et Henricum Aucupem 924. ubi Carolus regno Lotharii renuntiant in capitularibus legitur 926. in Sigeberto 923 an Reginonis supplemento 924. sed potius Frodoardi autoris ait definientis 921. < - >tricatur Blondellus et vult pactum Bunuense ait nisi pacem et amicitiam confinere. Sed habent cessionem Frodoarus et Ditmarus non solum supplemenum Reginonis Sigebertus et Ep. Frisingensis ut vult Blondellus Schurzfleisch regn. Austras. cap. 2. th. ult.

Principatus Venedorum 1431 mortuo Wilhelmo ultimo Wendiae principe propter communem stirpem ad Mecklenburgi et Stargardiae duces <transiit  - - - > non tam successione haereditaria quam placito <inter se principum, accedente procul dubio imperiali confirmatione  - - - dente pro - - -  morientes Wandaliae principes proxima successione transmiss - -  ad Megapolenses ibi oppida Gustrovia, Parchim, Plavve, Malchim>[.]

De Lotharingia Germano Rege Henrico Aucipe recepta vid. Schurzfleisch. diss. de divisione imperii Carolini th. 65.seqq.

Autor Historiae Beneventanae indicat regni Longobardici proceres priusquam Regi Berengario renuntiarent obsequium ei nisi regno cederet filiumque succedere sibi pateretur denuntiasse, renum extero regi commissuros[.]

Annus fere 280 fuit quod Probus imp. versus Rhenum movit, et postquam Francos compescuit in Burgundiones Vandalosque duxit eosque apud Rhenum superavit ut ex Zosimo [. . .] colligo l. 67. [. . .] 69. [. . .] imperante Maximiano Herculio quem Zosimus interdum cum Maximiano Galerio et Maximio confundit ope et armis Alemannorum contra Gallos sunt adjuti cumque horum ex Dacia profectorum jugum depulissent aliquanto post ipsi cum Alamannis sunt commissi[.] Mamertinus in panegyrico eos cum < - > conjungit < - > simul Romanum solum infestantes (+ forte quia Alemannorum < - > a Gallis qui < - > tenebant, hinc forte ad < - - > nominis a Buno creditum facilius Romanae Gallicae origine fuisse +) sed Valentiniani tempore in Alammanis collisi ob salinas et fines Ammian. lib. 28. Cumque quo conjungendos Prosper 373. Porro Franci jam ante Probum noti hostes, cum Gallieno regnante partes Posthumi tuendas suscepissent circa 260. vid. Trebell. Pollio in Gallienis [. . .] post hunc Vopiscus in Aureliano, Ammian. [. . .] lib. 16. Saliis lib. 17. Procop. lib. 1. bell. Goth et lib. 1 [. . .] bell. Vand.

Procopius ait Vandalos circa Maeotidem consedisse, atque [. . .] in Germanos qui Franci nominantur irruisse, lib. 1. [. . .] Bell. Vand. (+ videtur ille Maeotidem Paludem cum Codano sinu confudisse +)[.]

Cum Treviris aliquando sederent imperatores eminuere et Episcopi et pantalus Theodoreto dictus Meliopolitanus All< - >. Sed afflicta a barbaris Trevirorum urbe Arelatum Gallula Roma Ausovio Tabulae <Honor - > Theodos< - > Anno Ch. 428 ad Agricolam praefectum Galliarum in honorem Arelatis. Roaldus Gallus cujus constitutionis Copiam Scaliger < - > ad < - > not. ejus ad Auson.

Zosimus commemorat Burgundos Christo initiatos lib. 7. c. 32. Ergo ante Christi - 416 quo scripsit Orosius teste Marcellino Comite sed fecerunt metu < - > deterriti. His repressis < - > Romanos fines turbant repressis ab Aetio et a Rheno Sabaudiam ire jussus[.] Videntur < - > fuisse potius quam Ariani. Si verum a Vevero conversos, Episcopo Trevirensi qui ut ait Beda gentibus erga iis Arianismus Ergo error ei < - > popularibus Gothis aut Vandalis ad fidem ductos < - > Burgundis ad Rhodanum in Sabaudiam <sequaniam> missis <successe>[.]

Schurzfleisch notis ad < - > Alberti <Angaros> Saxoniae ducis a Bojemo scriptor ostendit solum Electorum titulum principes qui ad jus haberent, ascribere sibi non solitos, et primum Ernestum hoc titulo usum cum autem Fridericus I. bellicus dictus, et filius ejus Fridericus plane, contentos essent se scribere [. . .] S. I. Archimareschallos[.]

Otto M. Italiae regnum vocat regnum proprium in Tabulis anni 962. apud Schurzfleisch (qui earum tantum meminit non quales sint indicat) diss. de jure Augusti in Italiam th. 5[.]