In Translatione S. Pusinnae qvae edita est in April. Sanctorum Antverpiensis collectionis, memoratur Warinum Abbatem Corbejensem fuisse filium Ecberti nobilissimi Comitis et ducis ejusque splendidissimae matronae Idae, sed in Annalibus Corbejensibus quos edidit Paulinus, et qui (demta continuatione) sunt antiqui, dicitur Adalardo successisse Warinus frater ejus, nobilis Francus. Adalardum autem constat fuisse filium Bernardi fratris naturalis Pipini Regis.

Vita S. Idae promittitur in Actis sanctorum 4 Septemb. sed ego me eam nescio ubi legere memini; nam specialia inerant de ejus parentibus in Francia, et de conjuge, deque locis quae tenebant in Saxonia[.]

Teisterbantii à Toxandris diversi non plene ad Hadr. Valesio nec accurate a compilatore Elzeviriano describuntur, quod apparebit si autorem vitae Suiberti cum ipsis contendamus veteresque Testerbantiae fines perquiramus. Schurzfl. disp. 8. in Collec. th. 7. Batuae proximus Testerbandiae comitatus sed non comprehensa insula Batavorum[.]

Goldastus in < - > Henricus Auceps guthe ordnung gemacht vide Pa< - >meister pars. 2. II num. 7 ad 10. p. 874[.] Crantz 3 Metrop. 19. et 18. <Gerudae> autor <Heius> p. 1. qu. 8. p. 118. Tunner A< - - > Goldastus in Rational ad lib. 1. der R. A. fol. 305. Vom ersten Turnier <in> Magdeb. vid. <Mod.> T. 2. pandect < - >. Leznerus im Pleßischen Stambaum meint die von Pleße hetten ein feuer< - > weil sie das kayserl. feueramt gehabt, Rostorf aber das Thuramt[.]

Otto tertius servus Apostolorum Omnium fidelium christianorum tam praesentium quam futurorum <noverit universitas privilegium> dat Friderico AEpo Ravenn< - > Hippolytus Cancellarius vice Petri Episcopi recognovi Data < - > Cal. Dec. anno dom. Incarn. 1001. Indict. 15. anno 3tio (lego tertii) Othon. regnans. 16. imperii 6. Actum Ravennae feliciter

Diploma conferendum Hildes<iensi> ubi hic Otto <(>etiam vocat <servum> Apostolorum  +) Amen

Ughell. in Ravenn. AEp. tom. 2. p. 357

Henricus S. hortata S. Romnaldi uxorem Stephano Regi Hung. dedit sororem suam Gallam, et per hoc matrimonium convertit regem et regnum. Vid. Excerpta mea ex vita S. Romnaldi[.]

In Goldasti constitutionibus imperialibus sunt quaedam Imperatoris Ottonis[.]

De pace novenlia inter Hungaros et Henricum Aucupem Ekkehardus junior in Casibus S. Galli, nam Hungari etiam illa loca invaserant[.]

De septem capitaneis Ungarorum qui amputatis auribus a duce Saxoniae domum remissi de seipsis cantilenas fecerunt inter se decantari ob plausum Thvvrocz part. 2. c. 9[.]

Pax inter Regem Ottonem et filium ejus Luidolfum facta in loco Aranstedt XIV. Kal. Januar. DCCCCLIV. Ind. XII. Qua die Willielmus se dicit electum Aep. Mog. Apud Baluz. Miscell. Lib. 1. p. 500[.]

Gerbertum Astrologiam abacu caeterasque artes Mathematicas a Saracenis, Hispaniensibus didicisse et in Gallia scholas publicas aperuisse ait quem Otto (Imp. III) Iasius discipulus philosophorum peritissimum, et in tribus philosophiae partibus laureatum in literis appelent[.] Alli Borello Marchioni commendatum ab Aureliacensi Abbate, et ab Haitone hispaniae Epo Mathesin edoctum esse verisimilius prodidere, et Borellam hunc nunc ducem citerioris Hispaniae, nunc Comitem Barcinonensem vocant[.] Hadrian. Vales. In carmen Adalberonis Epi. ad Robertum Regem Gall. p. 291[.]

Romnaldus quem sanctum vocant Ottoni III mortem minabatur ut monasterium ingrederetur, causam rogat quod scriptorem crescentium occidisset[.] Nugae, vid. Tomasium descript. Eccles. Part. 3. Lib. 3. c. 10[.]

Simul duo [. . .] Rudolphi unus rex Galliae alter Burgundiae a multis confusi vide diploma apud Guillim. Lib. 4. c. 1. Haps. Confudit et P. Aemilius[.]

<Weffetean> contra mysterium iniquitatis Mornaei refutat abdicatione, Johannis ab Ottone Magno Autor tractatus de fide perpetua non plane excusat praeposterum Ottonis Zelum L<imnaeus> in Epist. depositionem defendit[.]

Ottonis M. duae filiae Richildis et Cunigundis duxere illa Conradum Dn. de Oeningen in Svevia, (cujus filia ita duxit Welfum patrem nostrae Cunigundae) haec Fridericum Dn. de Andechs. D'Hozier dans sa Genealogie qu'il m'a envoyée liegt bey orig. Est.

Henricus DEi gratia Rex servus servorum DEi confirmat Bergamensi Ecclesiae jura. non. April. 1041. ind. 11. anno regni 2. ordinationis 23. Act. Moguntiae.

Otto III se vocat servum Apostolorum[.]

Henricus Imperator dictus Claudus de quo variae sententiae alii in tumultu papae de muro se praecipitasse, alii ut Hermannus < - danus> et Nauclerus et Nauclerus lib. 2. gen. 24 in visione ab Angelo tactus. Carolus Claudus Rex Siciliae Lazius migr. gent. lib. 3. fol. 100. Fridericus II Claudus Thuringiae et Marchiae Misniae Friderici ad< - > filius Fabre orig. Sax. lib. 6. fol. 639. Albertus III Claudus princeps Anhaltinus Brotuf. annal. fol. 99 <rei c.> 10 Claudus Marchio Estensis et Ferrarae Reusnerus op. Geneal. fol. 400. Idem scribit fol. 103. Belam. regem Hungariae et per regali sol<io> prolapsum < - - atis> cognomen Claudi tulisse, sed quia mox obiit non videtur hoc fecisse cognomen.

Otto I. Vicum Lielahe donans Heremitis (Closter Einsiedel) in loco [. . .] Meginrades cella, [. . .] 952. ait situm in pago Brisach Goyae in Comitatu filii nostri Luitolphi. [. . .] Actum in Augustburg. Guillim. Habsp. Lib. 2. c. 7.

Otho dux filius Ludolphi filii Ottonis M. multa tempore Willigisi de S. Spesharto donavit ad Ecclam collegiatam Aschaffenburgensem ita mihi P. Gamansi fabulavit Wormatiae. Hinc de ejus filio Gegorio II papa Wangia me docuit, quod quidam mirati[.]

Plumbeam bullam Caroli imp. servat gezophylacium regis Galliarum quam descripsit Stephanus Baluzius V. Cl. in not. ad capitularia Regum Galliae p. 1284. [. . .] Canonicorum regularium S. Genovefae Paris. Gazophylacium possidet referente incomparabili Cangeo d. l. <dist. de  -  impp. const -  n. 29> Etiam bullam plumbeam in cujus antica efficta principis imberbis et laureati lusca protome, cum hac inscriptione KAROLVS IMP. AGS. in postica in medio circulo leguntur characteres RENO-VATIO-REGNI-FRANCOR. [. . .] Testatur Vadianus se diploma vidisse cum plumbeo sigilo in quo apparebat imp. laureatus his additis verbis: Carolus M. Augustus. Esse Caroli [. . .] Crassi [. . .] temporum series anni imp. et indiction. ascripti et < - > indicat data enim erat Non. octob. anno Chr. DCCCLXXXIII id. II anno [. . .] imperii ejus in Italia III. Fracnia II. Sed Carolica ipsius bulla plumbea in renovatione chartae fundationis monasterii Novaliensis < - > lib. 1. c. 17. ubi in fine [. . .] super plumbum sigillari jussimus [. . .] Ughellus T. 6. p. 1310. Alia invenitur Lud. II. imp. de [. . .] 875 pro Monasterio S. Clementis insulae Piscariae quae plumbeae bullae impressione sigiliata dicitur[.  . . .] Ottonis III. constitutio anno 998. de jure ac potestate imperii donatione Constanini et Caroli M. legitur in Baronii 12 Tom. annnal. Eccles. ad [. . .] 1191. Lehm. Chron. Spir. lib. 5. c. 15 et Gold. Tom. un. const. imp. p. [. . .] 226 seqq. cujus autographo bulla plumbea appensa [. . .] in cujus una parte videntur haec verba: Oddo imperator Romanorum in altera est caput hominis cum pilis crispis spatulis et inscriptione: aurea Roma[.]

Thulemar de Bull. c. 4. (+ Haec Ottonis III bulla prorsus gemina illi est quam ex Hildesiensis Ecclesiae Tabulario delineari curavi[.] +)

Odilo, [. . .] Arvernus Roberto regi et Henrico imperatori (Sancto) Gratus dicitur festum omnium sanctorum instituisse apud Monachos suos, quod mox ad alias [. . .] Ecclesias transiit Romano pontifice confirmante. Scripsit vitam Adelheidis [. . .] Ottonis I. [. . .] uxoris[.] Cave scriptor. Eccles.

Adelsheidis imperatricis donatio facta monasterio S. Frucuosi in Jannensi territorio 986. qui fuit 3tius Ottonis III. Ego Adelagia imperatrix Augusta filia b. m. domini Rudolphi Regis Burg. et relicta b. m. domini Ottonis imperatoris, quae professa sum ex natione mea lege vivere salica . . . dono et offero [. . .] Monasterio S. Fructuosi pro anima praedicti q. domini Ottonis imperatoris viri mei [. . .] et pro fomento filii mei Karoli quem Dominus Deus et salvator noster Jesus Christus reddidit mihi de fluctibus mari turbidi vivum et sospitem per merita beatissimi Fructuosi p.

Historiola de Ottonis III conjuge est apud Godefridum Viterbiensem <ligato> sermone[.]

In Guilielm. Malmesbur. De gestis Anglorum lib. 1. Pag. 25. (edit. Francof. inter rerum Angl. Scriptores 1601. fol) Ottho Maximus nihil probitatis debens omnibus ante se imperatoribus ita virtute et gratia memorabilis haereditatem imperii posteris reliquit suis, nam modernus Henricus gener Henrici regis Angliae ex ejus sanguine lineam trahit. Intelligit Henricum V. qui Mathildem Henrici regis Angiae filiam uxorem duxit[.]

De Ecberto Poledae occiso verba Albini in Chron. Misn. Tit. X. p. 241. ubi varii errores.

Sic (in Conrado vulgo Conradino) ista sublimis domus ducum Svevorum ab Ottonibus Saxonibus descendentium defecit in suo salutari[.] Engelhus. apud Mader de dom. Brunsv. Opusculis p. 78[.]

Et Luitprandus revera eundem fuisse cum Luizone Epo Cremensi patet ex translatione S. Hymerii Epi ab eo facta Ms. Fuit in diebus Ottonis majoris . . . quidem Cremonensis Epus b. m. Luizo intimus summista regius . . . imperiali servitio coactus Constantionpolin directus illuc jam plus < - > est reversus. v. Ughell. in Ep. Cremon. T. 4. p. 797 seqq.

984 Dux Francorum Conrad. Chron. Sax. 1.

Henrici Aucupis posteritas Butkens Troph. Brab. Lib. 3. p. 77[.]

Abbonis Plozia Crasis Eptae et Carmina ad Ottonem imp. Ms. Regin. 1314[.]

986 obiit Ida conjux Ludolphi filii m. Ottonis I. Chron. Sax. 1.

Quando S. Vito recepto gloria [. . .] Francorum translata in Saxoniam vid. Paulin. diss. 5 de Monaster. p. 45 ubi alii < - > autores translat. S. Viti, et Engelhus[.]

Verus annus mortis Ottonis Magni con< - >ensis ex charactere chronologico ita definitur a Calvisio in Isagoga cap. 16. quia scribitur eum defunctum die 7 Maji feria quarta et quidem proxime ante penterosten geminum characterem chronolgoicum habemus, quo deprehenso errari non potest dies 7mus Maji habet litera A, ergo necesse est ut [. . .] quo tempore Otto defunctus est, fuerit litera domincalis E, ut 7 Maji sit feria 4ta. [. . .] Circa id tempus autem cyclus solis 2, exhibet literam dominicalem E, et invenitur anno 973. Ergo hoc anno Otto obiit et deinde cyclus Lunae 5, qui dat terminum paschalem in die 22 Martii in litera D, et exhibet paschain 23 Martii, et in eodem anno 973 invenitur[.]

Joh. Conrad Dieterichi Imperatorum Germ. Familiae Saxonicae Historica Giessae 1666. 4#‘o.

Lezner Chron. <2>. Extract p. 2. c. 12[.]

Dodectrinus vult Henricum Hezelonem (patrem Henrici Caroli) esse sepultum in Gandersheit in medio ante altare sancti < - > ubi vestigium, et Ratisbonae in aede Haimerani sequent<ia> leguntur: Henricus Roman. Regis pater et defensor legis Bavarisae cultor < - > hic sepultus[.]

Miror Genealogistis non animadversum Henricum Aucupem fratres habuisse, quod tamen diserte Ditmarus lib. 1. pag. 3. edit. Maderi: Ea tempestate Conradus Francorum quondam dux egregius et tunc Ludovici sucessor pueri, arcem tenebat regni, quem ob meritum sui Otto praedictus ab omnibus regni principibus in regem electus sibi quasi ad hoc indigno praeposuit seque cum filiis fidei suae ac potestati commiserat. An hinc antiqui Brunones de hoc jam dubitavit vetus< - > Chronographus, ob er auch den ersten br< - > meine[.]

Epitafium S. Brunonis Arch. Epi Colonensis:

Fundite corde preces lacrymosus mittite voces

Ecce pater patriae conditur in silice.

Regia progenies terras memoranda per omnes

Bruno pacificus vir bonus atque pius.

Archos antistes cui clara Colonia sedes

visus erat cunctis carus ubique bonis

offendit tenebras lux vivacissima tetras

Non fuit hic mundus tam raro munere dignus

Raptus ab hoc aevo jam fruitur domino

Idibus octobris quinto praesul duodenus

vitae concessit spes comes alma fuit.

Epistola S. Udalrico ascripta ad Nicolaum Papam quam protestantes allegunt pro Clericorum conjugio suadendo merito in dubium vocatur. Non tamen ab ipsis est conficta. Extat expli< - > in Codice Ms. Lat. Bibl. Caes. n. 60 fol.

In Chronico Fani S. Neoti quod Joh. Asserio attribuitur ediditque Thomas Gale. p. 168. Lodevicus rex Saxonum adhuc fratre suo Karlomanno vivente Bawariam ingreditur ad 879[.]

Monumentum fundatricis monasterii Hildewardeshusen liegt bey monumentis, vixit tempore Ottonum[.]

Regnum Italiae feudum regni Germaniae Berengarius ab Ottone accepit. Otto Frising. < - > Chron c. 19. Luitprandus et narrat Caesar Nicefor. Adde Ap< - > Reg< - > 952.

Eberardus qui apud Ditmarum in curia mensae praefuit videtur Gewoldi in replicatione fuisse Bavariae dux filius Arnulphi de quo Leo VII in dipl. [. . .] ad calcem coenobii Richersberg. [. . .] praeter hoc Everhardo duci Bavariorum nostra autoritate injungimus ut praefato Geraldo AEpo in omnibus auxilium praestet[.  . . .] Luitprandus vocat Franciae Comitem[.] In literis Rudolphi I. quibusdam notat Gewold. in Ep. monitoria ad <Freherum  - - > quem Bavariae scribi[.]

De Morte Reginae Mechtild. Anonymus apud Serrar. Lib. 4. Mog. p. 488.

Contra Ottonem imp. (+ an III.) rebellio Tiburtinorum, vid. in excerptis vitae S. Romnaldi[.]

Nuper a viro quodam nobilissimo assertum vidi Roswitham vero suo nomine Helenam a Rossow appellandam esse ortam ex nobili Rossaviorum familia qui hodieque in Marchia floret. Ita Meibom ad me in literis 23 Feb. 1687[.]

Ex diplomate Sylvestri II papae hoc refert Martin. Wolf, in Chronico Quedlinb. Ms. . . . Romanorum imperatoris Augusti Ottonis III < - >eris petitionis, suaeque egregiae sororis dominae scilicet Adelheidae Abbatissae veneranda pio interventu persuasi . . . Monasteria quippe duo infra Quidiliggaburg sanctae Mariae in monte, et S. Wihberti Canonicorum Walbidi vero in pago Svevorum < - >, et Winitahusam in pago Hartugo postium praefato loco et ibidem praesidentibus Abbatissis, nostri Apostol< - > immutabili decreti sub< - - > April 999[.]

Decimationes quas deo cuncta gubernanti debent ad Misnesem Ecclesiam primo Deo, deinde S. Johanni Evangelistae beatoque donato, matri dei, universa dubietate [. . .] remota persolvant. Ita legitur in fundatione Ecclesiae Misnensis 958 quae adjecta est notis Meibomianis ad Widichindum. Suspicor legendum: beatoque donato Martyri dei. Nam inter martyres refertur donatus Episcopus; Matri autem DEi nec locus convenit, ut scilicet post Johannem et Donatum nominetur; nec connexio quia dicendum fuisset potius: beato donato matrique dei.

Von den bildnüßen der alten Sachß. Keyser sind in der hauptkirche zu Gottingen (S. Johannes) noch deutliche anzeige zu finden[.] Ehr. Kl. p. 1. c. 10. §. 20[.]

De Beroaldo Epo Hildes. vid. inter excerpta Hamerslebensia scheda 3., creditur Cranzio et < - > Hildesiensi inscriptioni Comes de Somerschenborgus ex quibus Palatini Com. Fuere et uxor Paalatini Comitissa ex hac gente fuit Mechtilda fundatrix cum matre monasterii Hamersleb.

Tabula ex Witichindo, qui Tancmari matrem ait fuisse filiam materterae Sifridi[.]

Ann. S. et in. T. Otto div. fav. cl. Imperator Augustus. Notum sit omnibus . . . avaliter nos per petitionem carae nostrae genetricis Adalheidae quandam cortem nostrae proprietatis Lengiuelt, nominatam ad ecclesiam S. Laurentii, in loco, qui dicitur Merseburg venerabiliger constructam, cui etiam pastor praesides Gisillarius venerandus Episcopus, sitam in comitatu Sigifridi Comitis ob aeternam memoriam nostri tradidimus . . . Et ut haec conationis nostrae authoritas . . . Signum domni ottonis Imperatoris aug. ((signum ut supra))

Hildibodus cancellarius ad vicem Wrilligisi notavi

Data XIII. Kal. Mart. an dom. incarn. DCCCCLXXX. Regni Ottonis secundi XVIIII Imperii XIII. Indict. VI. Actum in Imiliena.

De Conti Guidi Gamurinus vol. 3. Pag. 128. Crescentius a quodam Godone nepote d‘Ottone prime dell‘ antico sangue di Sassonia. Sansovinus lib. 1. Delle Case d‘Italia < - >[.]

Urna pulcherrima capax ovalis figura ex porphyretico lapide quae olim cineres Adriani imperatoris claudebaut, eruta deinde ex mole ejus et Ottonis II. ossibus tegendis adhibita est; nunc baptisterio destinatur ab Innocentio XII in Ecclesia Vaticani; magnisque sumptibus exornatur, vid. Merkur. Decemb. 1698. p. 683[.]

Ex Mechtilde Henrici Aucupis conjuge celebres aliae Mechtildes ortae vide Beslus in Pictaviensibus[.]

Lambertus van der Burch in Hist. Sabaud initio in Beraldo narrat vel fingit Beraldum ex Hugone Ottonis II. fratre natum confodisse Mariam Aragoniam Ottonis III. uxorem cum adultero. Sed ideo bello petitum a Renaldo Montensi Comite Mariae propinquo, vel ut quidam velut patre Germania excedere coactum[.]

Chron. Lauresheimense Otto II . . . ob insignia quae cum Saracenis gessit praelia pallida mors Saracenorum cognominatus[.]

Idem de Nicephoro Constantinop. Luitprandus sane ante et post imperium praeclaras de Saracenis victorias retulerat[.]

Historiam vel fabulam de Ottonis III conjuge Maria Aragonia adultera post Gotefridum Viterbiensem Chronici parte 13. Gobelin aet. 6. c. 50. Magn. Chron. [. . .] Belg. fol. 88. Cranz. [. . .] Sax. lib. 4. c. 26. Sifridus presbyter Misnensi lib. 1. Benevenutus de Rembaldis in libro A<ugust> Et quod miror etiam doctissimi viri Sigon. [. . .] regn. Ital. lib. 7. [. . .] Bellarmin. in Chronolog. ad Eccles. script. [. . .] Pontanus Hist. Dan. (+ Ego falsam putavi semper. Nullum vestigium apud propriores, qui < - > minationes memoravit. Nullus Ottonem conjugatum dixit.) Mariam [. . .] sanctii Garciae Abarcae Regis <Arrago>niae et Navarrae filiam facit Reusnerus [. . .] stemmate Witichindaeo, viduam Odoni, Regis Hispaniae (+ et hoc < - - > favens) Huic Garciae Texera < - > Henrico IV. dat 5 filias et inter has Mariam [. . .] Barcinoniae comiti seniofredo nuptam, sed is teste eodem 920, in vivis [. . .] esse desiit, itaque tempora non quadrant nisi recurram ad patrem ejus Garcia 4tum, qui obiit [. . .] 969 [. . .] cujus tamen nec filias invenias. Et sunt qui post annum demum 1000 Arragoniae regnum ortum volunt. Vid. Marineum Siculum de rebus Hisp. lib. 8. Haec teste Bucelii ad Hedam in Ansfrido Epo Traject.

Pallida Saracenorum mors < - - - secundum> Ottonem celebratum et < - - - in> Epistola Luitprandi legati scripta Constantinopoli ad Ottones in qua refert ita imperatori Niceforo in processione fuisse acclamatum[.]

Lotharii et Adelheidis filia nupta Lothario regi Galliae memoratur ab Odilone Cluniacensi in vita B. Adelheid. n. 16. 16 decemb. apud Surium p. 278[.]

Referendum ad tempus mortis Adelheidis. Adde de ea Luitpr. lib. 5. c. 4. 13. 14. lib. 6. c. 1. Chron. Casin. Leon. Ost. lib. 1. c. 64[.]

Mechitildis uxoris Henr. Auc. fundationes mores et obitum ex Lupoldi Bebenburgii libro de Germanorum veterum principum zelo et fervore in Chr. religionem deique ministros <c. 13>[.] Vol. I. Sax. H[.]

H. Sagittarius hat in Antiquitatibus Marchionalis Thuringiae Henrici Aucupis Historiam <wohl an> gefuhret[.]

Roswitha narrat, quasi Adelhardus Ep. Reg. Adelheidem ad < - > solicitarit confugisset, absconditu ex < - > campo frumentu, quod ipse Berengarius noster percussit, sed Adelheidem deus texit[.]

Privilegium Ugonis et Clothar 938. datum Ald< - >o comiti de <loco intra Tanarim> et B<ormidam> flum. et in testum 981 tempore Berengari et Adalb. vocatum Alderum Marchio et Guil. Comitis, quem Guilielmum Benevenutus a S. Georgio (hoc ref< - >) probat filium Guidonis Comitis et Aicae comitissimae, qui quidem dedere monasterio S. Vittoris in loco Grazzano < - > dipl. 951 Aleramus marchio filius Guilielmi Comitis, et Girberga filia dni Berengarii regis et infra: Aleramus Marchio et Giberga jugales vid. Agnell. p. 370 ( +hinc conjicio < - > de filia regis Ottonis filiam regis habuit seu Berengarii +) Et ibid. Otto I quodam concedit Aledramo march. inter Tanar< - - > et mare 967. dipl. apud. Benvenutum[.]

Chronicon Fossae novae ed. ab Ughello T. 1. fin. ad 1001. ind. 14. Otto III imp. Sutri (<mortui>) et Henricus filius patrui sui fit Rex.

Bruno Archiepiscopus et Archidux Lotharingiae Sigeb. ad 959. ab eo divisa Lotharingia[.]

In nomine domi nostri Jesu Christi aeterni. Ego Grimaldus sanctae Pisanae Ecclesiae humilis Epsicopus . . . contigit itaque Adalberum illustrissimum atque Magnum Marchionem per id tempus et - Berengarii magni atque praeclari Regis generalem plactum habuiise . . . ego Grimoaldus Episcopus ad praedictam Ecclesiam domum S. Mariae Episcopii nostri provide . . . cum praedictispetiis de ternis . . . prae fatum canonicorum congregationis fratrum . . . Acum Pisa hoc factum est anno domini nostri Berengarii, et Adalberti sibi ejus gratia DEu regii, regni eorum auxiliante domino octavo iiii non. decemb. indict. II. Ex calculo Ughelli incidit in annum 935. indict. ci, aliquot anni Italici regni regis Berengarii detrahantur, < - > ii quibus per vim regnum tenuerat, ab eo itaque computi ratio incipiat quo se Ottonis fiducia< - > professuus ab eo regnum regisque nomen recipit[.]

Ital. sac. AEp. Pisan. p. 403.

De obsidione Canossae per Beringarium Chron. Novalic. Tom. 3. hist. Fr. ubi fabulae.

Albinus Chr. Misn. tit. 9. < - > marchiam initio non dictam Brandeburgicam, sed jam Witichintus I. Annal. memorat arcis Brennaburg[.]

Othonem [. . .] potentissimum Saxonum [. . .] ducem hujus gloriosissimi atque invictissimi regis Ottonis qui nunc [. . .] superest et feliciter regnat avum Mediolanum dirigit, gratia defensionis, recta ipse Ticinum petit[.] Luitprand. lib. 1. c. 7.

Exemplum ducis incerti Raginerus wird dux genennet in Lothringen sub Swertiboldo. Vid. nostra de origine ducum Loth. Brab. etc. da doch eigentlich zur selbigen zeit es eine andere gelegenheit gehabt[.]

Nauclerus refert Conradus I de asserendi sibi imperii Rom. consilium cepisse[.]

Sub Conrado I. Svevia in ducatum erecta quae prius camerae summissa Eckhard. Monachus S. Galli[.]

Trithemius in Chron. Hirsaug. Cum [. . .] inter Ludovicum imp. et filios ejus [. . .] propter imperium ageretur dissensio . . . Spiram [. . .] convenerant multi Episcopi abbates et principes [. . .] ex quibus complures [. . .] dedicationis (Monasterii Hirsaug.) officio interfuerunt. Anno igitur domini 838. indict. I. mense Sept. Otgarius (ArchiEp. Mog.) monasterium . . . consecravit, [. . .] in praesentia multorum principum . . . qui curiam imperatoris eo tempore sequebantur. Aderat ibi praesens Hildeboldus ArchiEpiscopus Coloniensis . . . (post nominatos Clericos) Henricus dux, Bernhardus dux, Bruno dux Ludolphus filius ejus, Erlafridus comes fundator monasterii, Ermefridus filius ejus, [. . .] et alii complures, quorum nomina cum praescriptis in libro gestorum Otgarii Episcopi non sunt imposita, seu forsitan ex incuria scriptorum omissa[.]

(intentum quis Henricus et Bernhardus duces tunc esse potuerint?)[.]

Witekindus Annal. lib. 3. datus est obses in urbem (Moguntiam) consobrinus Regis Ecbertus (cum scilicet Rex Otto I. filium Ludolphum in urbe obsideret, et de pace tractaretur)[.] Et mox: Consobrinus autem Regis Ecbertus cum obses datus esset in urbem, suasibilibus corruptus verbis Regi fit adversus cum et antea ei iratus esset, eo quod argueretur incepti certaminis, ubi oculum perdidisset. Et mox: Wicmannus autem (junior) admodum corruptus patruum (Hermannum ducem Saxoniae) exinarguere, paternae haereditatis raptorem dicere et suorum thesaurorum praedonem . . . jungitur [. . .] Ecbertus Wicmanno eademque sententia consurgunt in ducem . . . Causas dicentibus coram Rege Herimanno (duce) suisque (Hermianni) nepotibus Wicmanno et Ecberto . . . infra post praelium contra Hungaros: Juncto sibi Ecberto (Wicmannus) arma sumsit contra imperatorem [. . .] socieverunt sibi duos regulos Barbarorum, Saxonibus jam olim infestos Nacconem, et fratrem ejus . . . judicatum est Wicmannum et Ecbertum pro hostibus publicis habere oportere . . . Wicmannus vero et Ecbertus scelerum conscii in Galliam profecti, ad Hugonem ducem fuga elapsi sunt . . . Wicmannus sciens Saxoniam bellatoribus vacuam a Gallia profectus Saxoniam occulte intravit, doum conjugemque revisit inde [. . .] iterum se [. . .] alienigenis immersit. Ecbertus vero interventu magno pontificis Brunonis in gratiam recipitur . . . Wigmannus ad Aquilonraes partes se contulit . . . sociorum aliqui comprehensi et tanquam contra publicam rem agentes a duce damnati strangulo vitam perdiderunt. Ipse autem (Wicmannus credo) cujus fratre vix evasit. (An frater Ecbertus non punt, quia in gratiam receptus)[.]

Huc et referenda ad Billingiana ob Wigmannum quid si ab Ecberto veteres Brunsvicenses[.]

Theophonia Ottonis II. uxor et B. Gregorii porcetani in dioecesi Coloniensi Abbatis soror laudata a Surio in vita S. Adelberti c. 16. sed maxime in Tabulis Monasterii S. Pantallonis Coloniae, quod auxit agribus et ibi habet sepulchrum uti sancotrum mausolaea structum in sacello juxta dextrum latus chori hi quem< - > relebuitur 7. Kal. Jul. qua die ann. 990. id eo magi mortua ab Evergero AEpo < - > illata esse Lamberto sed Ditmarus ejus mortem in biennio citius ponit; Etsi diversarum aerarum < - > facile conciliam possint. Gelenius e magnitudine Coloniae lib. 3. synt. 13. p. 374[.]

Leges Henrici Aucupis circa torneamenta apud Bucelin. Tom. 2. Germ. (post Aigilofingica).

Lezn. Chron. Duc. p. 2. Cap. 6.: Ludolphus primus familiae sedem ex Westphalia in Ostphaliam transtulit[.]

Henrici Aucupis profunda consilia in Lotharingia Germaniae vindicanda < - > Gerbertus in Epla quae extat apud DuChesn. Tom. 2. p. 798. Conf. Chron. Ferdoandi ad 925. p. 595. 596[.]

Brunone fratrem Witikindi Agricola autor, hunc suculus Fabritius, Spangenberg, Apalatius, Chytraeus, Crusius, Enzlius, Leonh. Cranzheim, dissentiunt Monachii Pirnensis Crenicus, Brotufius, Cranzius autor Chron vet. Brunsv. Chron. <princ.> Misn. Gittenberg, Beutherus et Reusnerus < - > stemmatis Wittikindei conditor, < - > Ottones Augustos ducunt a Brunone filio Witikindi, adde Genealogiam Alb. Stadensi insertum ex pluris <contextum> addatur Sigebertus de origine Ottonum cum Witikindo Corb. Ludolphum per Walbertum et Wichbertum ex Witik. Stadens. 917[.]

Henricus Auceps in < - > Mathildis conjugis dare se ei quicquid in Quedlinb. < - - huse> Grona Duderstete propriae haereditatis habuit.

In antiquo Chronico Saxonico Moguntiae impresso legitur Ecclesiae Magdeburgensi Archiepiscopali submissa fuisse Episcopales in Mersburg, Meissen, Zeiz, Havelberg, Brandenburg, Lebus et Pozen. Haec referens Angelus in Chronico Marchico miratur quid sit Poren negatque se talis nominis Episcopatum reperire potuisse, sed legendum Pozen non enim est r, sed z; designatur Episcopas Poznaniensis[.]