Runos testatur Bremensis habitasse in Ostiopanis (alii Peanis) fuere Slav< - > Ibi Dimine (+ damm) civitas hic scholiae hic domicilium sapientiae. Runos Rugos interpretor. < - > Schurzfleisch de Slavia. §. 9.

Joh. Nic. Strelovii Chron. Gothiland. ed. 1633. in eo pleraque nomina allegari perperam quaedam inserta nullo exploratae historiae argumento v. Schurzfleisch Suev. Goth.

In Siberia [. . .] frequenter ex sepulchris veterum argentum extrahitur, quod cum mortuis sepelierant[.]

Ludolf append. ad Gram. Russicam. p. 92[.]

[griech.] Franci olim dicti Germani (+ add. Hieron. Locus, Francia olim Germania +)[.]

Ut Germani Gallis Guer-mains hostes bellatores, ita Germani Slavicis gentibus nimitsch, id est inimici[.]

Romaniae nomen de Graecia primum a Persis Niceph. Callist. Lib. 1. c. 21. < - > fabulam < - > de Constant. M. p. 233.

< - - - > Nicef. Call. lib. 11. c. 4 et lib. 13. c. 5. Item < - > 255 <Memrielii> forte a <Munralis> quos Ptolemaeus memorat[.]

Braec [. . .] sterile. Item falsum. In continuatione Aimoini fuisse in Gallia ante 400 circiter annos (400 ante Goropii superiore seculo) grassatorum [. . .] genus qui Brabantiones se nominabant [. . .] Etenim inquit Guillelmus comes Cabillonensis [. . .] Ecclesiam Cluniacensem [. . .] persequebatur ipse siquidem infinitos praedones vulgo dictos Brabantiones, qui nec DEum diligunt, nec viam veritatis cognoscere volunt, ad crudelitatem suae tyrannidis explendam colligens [. . .] adversus praedictam ecclesiam [. . .] profectus. Goropiu<m  - - - > et haud signo (< - - > Procopio <B - ->) deducisse (+ Ego <malim> cum Brabantiae olim <dicta sit> esse < - > nomen regionis seu terrae ut Teisterbantia +) < - - - > Scaldi monasterium fuit quod < - - >[.]

Procopii descriptio ponti Euxini desideratur libro 4to belli Gothici[.] Hunnicae nationes ad Maeotin et Tanaim olim Cimmerii nunc Uturguri vocantur[.] Fragmentum edidit Petr. Pithoeus ad calcem legum Gothicarum[.]

Tiriochaemi a Ptolemaeo supra Sudetes montes ponuntur. (+ an ut Bojehemum quasi mansio Bojorum. Ergo gens videtur Germanica +)[.]

An haec Thuringis affinia, et Treveribus[?]

Jornandes de rebus Gothorum eos (vel Hunnos) se dixisse natos ex conjunctione < - > Alborunnis mulieribus Salidicis[.]

Hunni sagittatores Heruli Cursores. Item <Suidon - > ad A< - > Aug. regia Attilae erat civitas e<xiguo p - tis> apud Jornandem[.]

(+ Gentes illos non fuisse adeo barbaros apparet <e> Atillae rebus in excerptis legationum[.)] Et Sidonius in Ep. ad Agricolam describit mores Theoderici regis Gothorum Wisigothorum (+ imo Ostrogothorum), qui se Atillae oppusuit ad <omnem E - > tatem expolitos. NB. integra < - > verba conscribenda. < - > de aula hodierna Gallica dici elegantius puto.

Priscus citatus et Jornande Attilam cum perrexisse Romam <more milis> quod Ala< - >is post Romam captam mox extinctus fuisset[.]

<Cato> de vero judicar. lib. 7. Jam Apud Gothos i< - >ici non sunt nisi Romani, jam apud Vandalos nec Romani[.]

Victor Ulicensis de Henserico Vandal. lib. 1. quae verum in Hispania Italia < - >alia Calabria Apulia Sicilia Sardinia, Brutia, Venetia < - >Eporum vel Hellade gesserit (+ Vandali) melius ipsi qui < - > sunt miserabile lugendo narrabunt Odoacri praetextus est luere imperio Nepotem ob < - - - >[.]

Walamirus Ostrogothorum rex in exercitu Attilae[.]

Ennodii Panegyricus Theoderici[.]

Memorabilis virtus Tarriseil. Gepidorum Regis, qui Alborum filium, Regis Longob. a suo (Alboino) occisus erat filius ejus Torismundus non occidit, sed armis datis militem facit < - - > lib. 3[.]

Jornandes vixit tempore Amalasuntae[.]

Negat Rudbeckius superesse in Germania ritus a Tacito et aliis veteribus unda ad suos Sveonas accommodat. Sed ut alios < - > lucem id quae Tacitus narrat de moribus Germ. circa sortem vel divinationem ex virgae projectae partientis etiam in Frisiorum legibus tit 14 superest. Spelmanus in Glossario suo dicit an potius: ordalulm? et 14. de homine in turba occiso: reus primo duodecima manu (hoc est cum totidem < - ationibus>). Objecti < - > se purificabat sacramento ad Ecclesiam deinde vel ante reliquias sanctorum ducebant, praecisisque.

Virga particulis duabus paribus, quas talos et tenos vocabant unam cruci charactere insigniebant, alteram puram dimittebant. Lana < - > derudi ne interposci possent sortes seorsim involvebant, et super alta vel religas ponebant, exorato DEo unde presbyter vel < - > absente puer innocens unam sortique tollebat, ea si cruce esset signata Innocens reus investatur, si cui< - > nocens Aliud erat judicium standi ad crucem, per 40 noctes, qui persisterat victorr qui ceciderat victus, sic legitur in formula incerti autoris super form. 12. confer Bingnoni notis p. 631. videntur utrumque judicium drucis confundere Spelman, et Lindebrog in glossario vide < - ma> not. in leg. Fris.

Silesius Sinbro fuisse in Lechidarum potestate Hemel. c. 7. Idque ex non fabulosis monumentis constat sed serius tamen consit < - > ex Vincentio Kadlubco probare conatur Botislai < - > inepte Silesiam < - > botilsai < - > ductu fuisse subjectum lib. 1. c. 2. §. 2. Republ. Pol. Schurzfl. Siles. §. 11[.]

An Antae pro ouantai id est Wendae iidem scil. cum Slavis[.] De iis Procop. ait lib. 3. Hist.

Goth. Nomen [. . .] olim Antis Slavisque unum, Spori vocabantur. An Spali, qui hodieque Poloni[?]

Autor Annal. Fuldens. 869 nominat Slavos Siuslos qui forte Slesii[.]

Sorben aus Servien (+ potius iidem etiam in Servia) die Wenden in der Lausiz umb die < - >stadte nennen sich in ihrer Sprache Serbskareeß. Sagittar. Histor. Salfeld. lib. 1. c. 6.

Ein strich in Meißen an der Elster oder Sassen, den < - - - > vor 100 jahren das Schworber land gennannt werden Albinus tit. 7. der Meißnischen LandChronicken[.] Prima mentio Sorabum in Annalibus Francorum, ubi de Sanione eorum rege[.]

Matth. Mechov Scriptor Polonus notat lib. 1.c. 5 Juhros pepulisse Slavos Pannoniae incolas quos undique in finibus Pannoniae habitant. Et a Bohemis Polonis et Sclavis populis vocantur Hugri, et addit Juhrorum in Hungaria et eorum qui in Juhra imo Scythia degunt idem esse linguagium et loquelam nuntiationemque acutam et lib. 11. c. ult. esse ejusdem loquel<lae conc>ise[.]

An Hungari ex Hunnis ita vulgo scriptores Hungarii sed dissentiunt Joh. Aventinus lib. 4. Annal. Boj. Jac. Spizel. Georg. Horn. H. Conring. quibus astipul< - > multas ob causas < - > Schurzfleisch diss. de Ungaria < - > th. 4. Dub. an Unugoni sunt Ungari, quia jam Avaribus venientibus, Unugori erant ad Istrum[.]

Excerpta grammaticae Hungaricae gelegt bey linguarum Harmonia[.]

Normannos a Danis dividit fretum Danicum. Ita ait vetus nescio quis, an inter Anglos? Itaque Normanni ex Jutia[.] An potius Sund eos dividit a Norwegis[?]

Sorabi et Servii, Lutitii et Lusati, Dalmatii et Dalmintii Ucraini et Uchrani qui nunc Brandeburgice Marca comprehenduntur Nationes sunt socis divisae vocabulis convenientes. Ita olim Sacae et Saxones, Gammanii et Germani, Getae et Gothi, Gothini, Guthones, Jutae, Cimmerii et Cimbri.

Utrum Russi ex Asia Bocharti Phaleg. lib. 3. c. 13. Joh. Tzetzes Graecus scriptor Rhos vocat et a primis in Asia sedibus Taurios vocavit Moschos Strabo lib. 11 in Asia collocavit, et sub iis comprehendit Colchos, Iberos, Armenos, Et Mela ponit ad sinum maris < - > lib. 3 c. 5.

Pictura Ob originum praefixa Lazii libro I. (libro 2do icon Galatiae seu Gallograeci)[.]

Post Pomponium Melam Plinium Tacitum Ptolemaeum Jornandem, gentis hujus sub nomine Polonorum seu Polanorum memorare Ditmarus, Wisso, Otto Fris. Gotfrid. Viterb.

Disputat Cluver contra eos qui Henatos faciunt Venetos, etsi Chytraeus putat eosdem in Vandal. p. 3. + Uliv. De Henetis[.]

Abulpharaius Allaniam Russiam et Bulgariam Slavoniae nomine comprehendit Plinio Tacito Ptolemaeo Venedi qui hodie Slavi quidam putant esse < - > Henedos[.]

<Vindili> vero Plinii (ubi quidam Vandelos legunt) sunt Vandali, Vandalii dicti Tacito[.]

Bogdoi Sinensibus sunt Tartari orientales Mongulibus Niouchi vel Nuchi inter mare orientale et fluvios Yamour ad quem usque Moscovitae perveneret et Chingala. Hi Sinense imperium obtinuere. De iis ita loqitur P. Avril dans son voyage livre 3. p. 147. La langue des Bogdoi [. . .] a beaucoup de rapport à la langue ordinaire de Perse. Leur caracteres sont fort semblables à ceux de cette langue, mais ils écrivent et lisent de haut en bas comme les Chinois[.] Et ils ont plus de 60 lettres dans leur Alphabet, occidentales Chinensibus Tartari sunt Mongules habent Sinas ad orientem, Turkestaniam ad occidentalem, Calmuckos Tartaros ad occidentem, a quibus per ingentia desertas separuntur. Hi perveniunt usque ad Volgam prope Astracanum. Hos sequuntur Tartari Nogaj. Ces derniers sont Mahumetans, ils habitent à Astrakan où ils ont un quartier de la ville. Marchandises de la Grande Tartarie: La Rhubarbe, la patrie d'A< - > et des castors chez les Youbeks et Monguls; les Zibellines et les renards noirs le long des fleuves d'Obide Tongusi et d'Angara; la racine de Ginseng, les perles et du Badian que donne le fleuve Yamour; les mines d'argent et de plomb ont esté trouvés par les Moscovites aupres du fleuve Argus qui se rend dans les Yamour[.] Albazin la plus avancée place des Moscovites est sur le fleuve Yamour à plus de 3 mois de Moskou, mais elle n'est [. . .] que [. . .] 3 semaines de Pekin. La plus occidentale des rivieres au dela de la Sibirie qui se jettens dans la mer de Tartarie est Obi, puis Genessay, le Lena, le Yamour les deux premieres ont des glaces à leur embouchure, la seconde a des sauts; la Lena a des rochers à son embouchure. Le Yamour est la plus orientale [. . .] et [. . .] se jette dans la mer du Japon; son embouchure est embaroisée d'une forest de joncs gros comme des arbres.

Ex itinerario du P. Avril[.]

Posteriores Geographi Cumanos quosdam Scythas agnoscunt. Sed jam Plinius lib. 6. c. 11. castellum in rupe Caucasi quod vocatur Cumania memorat[.]

Saxonica Winilorum hoc est Longobardorum Gens. Paul. Diac.

(+ Populi quorum reges Chagani Hunnicae originis tales Turci, Tartari, Bulgari; ita Greg. Turon. Hist. lib. 4. [. . .] Sigebertum regem Francorum multa industria Regem Unnorum Chaganum placasse[.] Paulus Diac. Cacanum Sigeb. Chajanum, multi Kaganum vocant Chagan<i> < - > Hunn< - - > Pharaones apud Aegyptios, Batonis nomen apud Pannonios Rex vid. Schurzfl. in Ungar. (+ add. exempl. de regibus <canae> ejusdem <mors  - - >). < - - - > Aimoinus lib. 4. de gest. Franc. c. 4. (+ Ungaris reges < - > Czagani)[.]

766 Turci e Portis Caspiis egressi [. . .] cum Avaribus bellum inierunt. Chr. S. 2[.]

De familia Ottomanica rebus Turcicis Saracenis Reineccius ad Hartonum append.

Circassi ingiri Turcis Cara Cherkes a Palude Maeotide usque ad Colchidem Pomponio Melae Sargacii < - > Olim Europaeis <Hunn - - > de illis. Lingua est semi Turcica[.] Ita Chardin itiner. <P. ant. 1 verso. Germ. p. 108. 109. >[.]

Hunica. vid. excerpta ex Hungaricis[.]

<Cultalitas esse puto habitantes ad fluvium Ethel id est Volgam  - >reno inepte Nepittalitas Nicephoros lib. 18. c. 30. <metropo  - -  regem Abdelanrum  -  vide  - > Kondo Abdela regni metropolis unde Abdelani et < - > Alani[.]

Procopius lib. 1. de bell. Persico p. 127 A porta Caspia Hunnorum gentes fere omnes habitant usque in [. . .] Maeotidem pertinentes . . . de portis Caspiis Cosrois [. . .] custoditis idem [. . .] p. 136. p. 145. Jornandes Lazorum genti et Romanos munitionum tribuit a Plinio castellum Alex. M. ibi condiderit vocatur Cummania de < - - > et Procopi dict. p. 127. Sub Tiberio Iberi < - - > veniunt < - - > Artabanum Part<orum> regem Tac. lib. 5. Sub Vespasiano < - -> Alanis dat transitum rex Hircaniae Joseph. bell. Jud. lib. 7. c. 27 < - > Hunnis < - - > adde Diac. Hist. misc. lib. 15. p. 453. lib. 18. p. 569. Tartaros per eos ingressos alteram portam fregisse Spec. Vinc. lib. 30. c. 89. Et Bizarus nunc [. . .] esse in Turcorum potestate dici Temir Capi [. . .] portas ferreas[.]

Alemanni in Helvetia tempore Theoderici, nam apud Cassiod. lib. 3. ep. 50 boves eorum a corporis granditate commendantur[.]

Geographica vid. inter excerpta diss. de Hungaris[.]

Bocharto Sardinia est a Phoenicio Saad, quod est vestigium pedis[,] ea enim insulae figura. Philippus a [Torre Canonicus] Aquilejiensis qui monumenta veteris Antii Romae 1700 in 4^o edidit, mavult credere nomen esse a Sardo, heroe ipsorum seu deo. Nam Ptolem. docet in insula alicubi fuisse Sardopatorow ier%/on, templum patris Sardi. Filius [. . .] Herculis Libye dicebatur Pausanias ait Sardos populos ab eo nomen duxisse, et ipsi vivente statuam aeneam fuisse in templo Apollinis Delfici olim a Sardis missam. Exemplum est gentium ab autoribus seu Heroibus dictorum[.]

Paul Warnefried de Gest. Longob. lib. I. c. 2. ait Winilorum id est Longobardorum gens . . . A Germanorum populis originem ducens ab insula quae Scandinavia dicitur adventavit[.]

Cap. 1. dixerat: universa illa regio Tanai tenus usque ad occiduum, . . . generali vocabulo Germania . . . Longobardi de Scandinavia in < - > ubi bellum cum Vandalis inde in Maruia<gam> ubi bellum cum Assipittis transitus in Mauringam causa. De Mauringia transiunt in Gotlandam. Post haec < - >abet Buthaib, et Burgundaib possedere. Haec oram sub ducibus primis ducibus eos ex Scandinavia aduxerant. His morbiis regeunt facuntAg< - > ex gente Gongiaoreum quae apud eos generosor habetur. Piscina < - > Longobardorum Lama Hoc etiam Finnis < - > lib. 1. c. 5.

Manserunt deinde flumen licet transitu prohibere voluerunt Amazones. Inde in eos no< - >irruentes Bulgares occidunt primum regem. Puto eos tunc fuisse in Pannonia sub quinto Longobardorum rege Odoacre in Italia[.]

Ierna Aristoteli et Claudiano; [. . .] Iris Diodoro Siculo[,] Plutarcho Ogygia. Habitatoribus Erin, Bretonibus Yverdon[.]

Pausanias in Phocide de Brenni itinere. Athenaeus in lib. 5. Deipnosoph. Galatarum memorant Cordistas reliquias esse eorum qui cum Brenno Delphos invaserant, non Bathanatio duce ad Istrum venisse, ibique locum adhuc extare regi cognomine[.] Dejotharus Galuta dicther. Lutarus et Lomnorius duces Gallorum memorati Livio dec. 4. lib. 8. eos secessione a Brenno facta (Delphos tendente) in Thraciam ivisse[.]

Cum Brennus Gallus in Dardanos venisset, seditione orta 20 millia ab eo discessere in Thraciam Ducibus Lonnorio et Lothario[.] Lotharii nomen manifeste Germanum, Luther)[.]

Arianus Nicomediensis in Hist. Alexandri, Alexandri expeditione in Getas suscepta Danubium transiisse et urbes desertas solo aegrasse. Venisse ad eum legatos a Sirmio Triballorum Rege, et a Germanis (+ puto a Celtis) qui Ionium sinum incolunt. [. . .] Sunt quidem Germani, ut grandi corpore ita animo elato magnoque . . . E germanis quaesivit quidnam esset in humanis rebus quod prae caeteris extimescerent ratus nominis sui magnitudinem ad illos multoque etiam interius penetrasse. Illi timere se aliud ante viam dixerint, ne forte sese aliquando coelum rueret. Alexander dixit Germanos arrogantes esse[.]

Appianus Alexandrinus in Hist. Illyr. de Anthariis scribens: fama est Autharios Apollum indignare in extremam decidisse cladem, quippe eosdem Celtasque, quos Cimbros vocant ad Delphos posuisse castra, statimque omnes dispersos aufugisse . . . His vero qui ad propria rediissent infinitam ranarum vim subortam . . . inde pestem Illyriorum [. . .] insecutam esse, quae postremo Autharios invaderet, donec profugi a patria [. . .] 23 dierum itinere juxta Bastarnarum gentes condiderunt urbes[.] Bastarnas vocat Strabo ad Istrum, Tyragetis et Germanis vicinos[.]

Abriß eines Zimbers, Jutten, Friesen, Angel-Schwaben, Sachsen, Wenden, als einwohner der lander Holstein und Schleßwick auff dem kupfer Topographiae Hosaticae Danckwerthi et Meyeri fol. 1652.

Sevo mons Riphaeis jugis opponitur: sed mons non minor Riphaeis jugis[.]

Appianus in Illyriis Polyphemum cyclopem ex Galatea filios < - >isse Celtum et Illyrium et Gallum, hos Celtis, Illyriis et Galatis imperasse (+ distinguit ergo Galatas et Celtos scili. Celtae, Germani +)[.]

Marcellinus de orig. Gallorum sic lib. 15. druidae inquit memorant revera fuisse populi partem indigenam sed alios quoque ab insulis extimis conflare, et tractibus transrhenanis crebritate bellorum et alluvione fervidi maris sedibus suis expulsos (+ < - - - >) Ajunt quidam paucos post excidium Trojae fugitantes Graecos ubique dispersos loca haec occupasse [. . .] vacua. Addit Freher ad Petr. de Andlo < - - -  origine Germanorum  -  Tacit -  sane quid proclivius  - - -  Saxones ab Axinis deducere (+ miror)[.]

Tacitus lib. 5. Hist. c. 2 sudaeos ab ida monte et c. 4. principia religionis ab idaeis quos cum Saturno pulsos et conditores gents accepimus (+ quasi hinc Odium in Jovem +)[.]

Constellatio quae ursa Graecis et Latinis Germanis est Carrus Irmini der Hermanswagen, vid. Blumberg account of Livonia ep. 1ma[.] Et via lactea Irmin-street, Witikindo Corbejensi[.]

Testimoniis exterorum quae Sparwenfeldius corrogavit pro Suecorum Gotia, addi poterit locus Synodi Hierosolymitanae a Graecis anno 1672 habitae ubi synodi patres contra eos disserntes qui Graecos metu veram anime sententiam de fide non prodere dixerant, addunt: Quod timent qui majorem minoremque et albam Russiam et Florentissimam Moscow regnum a Poloniae finibus ad penitissimos orientales et a Gothia sive Sphetzia usque ad Unof et eas incolas, et a Tyrba quem et Nostrum vuloge dicunt nec non et a Tauroneso sive Chersoneso usque ad Oceanum habitant?

Westrogothi et Ostrogothi Sveciae [. . .] potius ita dicti a Danis Teutonisque [. . .] quam sui respectu [. . .] cum Ostrogothia non tam ortum quam Boream spectet <et> Westrogothi [. . .] sint non Australes sed occidui. Ita Cancellarius Daniae Christianus Frys. vid. Pontanus in Ep. ad ipsum < - > ab. Hn. Matth.

Agathias [. . .] lib. 2. de bello Gothico scribit Britones Hunnicam esse gentem[.] Hoc citans Joh. Lelandus, ait igitur antiquitus Britonibus in Aremoricano litore commune[.] Tacitus originem Gallicam tantum credibilem pronuntiat, ut bene notat Lelandus d. l. v. Britanniae. Galli sua didicere a druidibus Britannis. Beda de tractu Aremoricano venisse dicens addit, ut fertur. Caesari mediterranei Britanni aytoxuonew. Diodoro Siculo lib. 6. aborigines.

Caesar lib. I. Hist. Gall. Belgas solos esse qui patrum memoria omni Gallia dexata Teutones Cimbrosque intra fines suos ingredi prohibuissent. Et idem lib. 1. noluisse se ut Germani Rhenum consuescerent, et forte omnem Galliam occuparent ut Cimbri Teutonesque fecissent.

Polybius lib. 4. unde Plutarchus reperit in libello de Romanorum fortuna, Cimbros utpote Germanos venisse in Galliam tempore Camilli eoque < - > Gallios domum reversos pace cum Camillo facta. Verba Polybii et Plutarchi nil de Cimbris, sed tantum nuntium de vicinis barbaris irrumpentibus venisse.

Caesar de Aduaticis lib. 2. ipsi erant ex Cimbris Teutonisque procreati, qui cum iter in provinciam nostram atque Italiam facerent, his impedimentis quae secum agere ac portare non poterant circa flumen Rhenum depositis, custodiae e suis et praesidio sex millia hominum relinquerunt.

Plinius lib. 4. c. 15 distinguens Germanos: secundum genus (Germanorum) Ingaevones, quorum pars sunt Cimbri et Teutoni a Cauchorum gente NB[.]

Cimbros ob crebras maris Rhenique ostiorum inundationes Rhenum reliquisse et in Noriam profectos ex Caesare. Ex Strabone primum in Hercynia sylva consedisse, inde a Bojis pulsos ad Danubii ripam consedisse proxime Tauriscis et Scordiscis Strabo lib. 3 et 4 Geogr. testatur inde Luetios adiisse < - > divitis et pacatos ob < - > per <Forn. Julii> ut hodie, in Italiam profectos etiam Plutarchus in parallelis (Mario) Cimbros per Noriam ivisse contra Catulum, ut Teutones et Cimbrones per Limgones contra Marium. Catulus Cimbros obvios habuit ad Athesium[.] Appianus in Illyricis Celtas quos et Cimbros vocant ad Delphos castra posuisse. Post ait: Celtarum tellure concussisse Apol< - > absorbuisse, nec prius finem cladi impositum, quam < - > desertis in Illyrios pervenerint hos vicisse, sed morbis correptos rursus abiisse, et ad Pirenem usque mutavisse loca Cimbros esse Germanos testatur Velleius cum Mario 2dum consule effusa immanis < - > Germanarum gentium, quibus nomen Cimbris et Teutonis erat. Idem ait ad Marium in carcarem Minturnseasium missus cum gladio servus publicus natione Germanus, qui forte ab imperatore eo bello Cimbrico captus erat, ut agnovit Marium, cum magno e< - > ex<promente> indignationem casu tanti viri, abjecto gladio profugit e carcere[.]

Herodotus Celtae sunt extra columnos Herculis Cynesiis finitimi (kinhsioic) omnium in Europam ad occasum habitantium ultimi. An Cynesii sunt Cimmerii (+vel librariorum vel Herodoti ipsius depravatione sane quae alia gens Celtis finitima) cur unquam Cynesii memorati? Herod. Melpom. 379. Alius Herodoti locus Euterp. 162. per totam Europam nugae fluit Ister incipiens in Celtis, qui ultimi in Europa ad solis occasum post Cyneta habitant[.]

Cambri qui se Cymros vocant forte a veteribus Cimbris. Boxhorn. Orig. Gall. p. 102. ut Angli a Saxonibus[.]

Habitatores Walliae se vocant Kimbres, foeminas suas Cumeraes[,] regionem Cumrie[,] Angliam vocant Loegrie[.] An <Wegria regio inferior?>

Boij memorantur in Epistolis Graecis quae Themistocli tribuantur, sed suspectae habentur doctis[.]

Inter Epistolas ad Camdenum una est Johann. Isaacii Pontani[,] ep. 66[,] cum Tacito <inquit quidem omnino> Gallorum et Britannorum [. . .] sermonem non multum est diversum modo concedatur teste eodem Tacito Britannorum [. . .] sermonem olim etiam sicut hodieque dialecto tantum modo deviasse <ab Estiorum id est Germanorum> [. . .] idiomate (+ Estii non sunt Germani +)[.]

Qui ipsorum lingua Celtae nostrae Galli appellantur [. . .] Gallos ab Aquitanis Garunna flumen a Belgis Matrona et Sequana dividunt. Caear lib. 1[.]

Valde suspicor ante Cimbros, Celtas <p.  - - > Vasconas[.]

Qui ipsorum lingua Celtae, a nostra Galli appellantur. Caesar de Gallis[.]

Strabo lib. 4. Coeterum ait, ex antiquo temporibus haec de Gallis accepimus ex permontalibus adhuc confinibus Germanorum legibus Natura enim et civitatibus institutis sic persimiles et cognatione inter se juncti vicinum colunt agrum quem Rhenus amnis separat, paria maxima ex parte cuncta ferentem[.]

Notabilis locus in Suetonii Caligula c. 47. contra eos qui Germanicam et Gallicam linguam pro eadem habent[.]

Galli inter se non nisi dialecto differebant Strabo.

Lingua Gallorum et Britonum parum distant Tac.

Walli Cambriae se vocant Kymbres[.]

Plutarchus notavit in vita Sertorii (apud Reineccium) Cymbros Germaniae Gallice locutos.Filemon scripist sermonem fuisse qui Britannorum. Et de Estiis ad Svevicum litus Tac. Germ. c. 8. linguam Britannicae vicinam[.] Jupiter Gallis Taranis Lucan. lib. 1. et Taran est tonare apud Britones[.]

Gallis apud Polybium Gessatae miles mercenarius. Hodie Britonibus Guessin stipendiati. Germanis Gesinde[.] Gallis quos Brennus in Graeciam ducebat apud Pausaniam, certamina quedam equestria trium equitum vocabant Trimarchian. Marca Equus[.]

Leda Gallis currus apud Quintialianus. Germanis < - > Gallis olim terra pinguis erat Marga; et terra alba Gliscomarga, hodieque Bretonibus Marle et Gluysmarle[.]

Craius saxem le Cr<aux> champs de p< - >re in Gallia Narbonennsi moridi id est maritimi, mor hodie Bretonibus mer Aremorica ad mare[.]

Canton coin angle. Cantii Britanniae[.]

Bodme fundus Gallis apud Plin[.]

Brigantes Straboni populis < - > latrociniis deditus. <brignes>. Brigantin. Brigades[.]

Beda populos ex Aremorica in Britanniam transiisse[.] Druth Maga Druides[.]

Plutarchus in Camillo perturbata narrat: Galli Celtica gens, quum patria alere [. . .] praegravante multitudine omnes non valeret ad novas [. . .] quaerendas sedes feruntur profecti[. . . .] Pars Rifaeis superatis montibus Oceani septentrionalis oras invasisse dicuntur, atque ultimam insedisse Europae, pars inter Pyrenaeum montem et Alpes sedibus posis juxta Senones et Celtorios diu habitass post vino, quod [. . .] primum ex Italia allatum fuit gustato ita fuisse [. . .] nova potus [. . .] voluptate captos, [. . .] ut [. . .] illico versus Alpes contenderent. Quae exscripsit Zonaras tom. 2 Livius putat partem ex Gallia in Hercyniam sylvam, partem in Italiam penetrasse. An potius Livius erravit, et venere omnes ex Germania[?]

Plutarchus in Camillo: Ponticus Heraclides affines his temporibus in libro de anima, nuntiatum ex occidente tradit, execitum alienigenam ex Hyperboreis progressum Graecam urbem cepisse Roma. Illo tractu prope magnum mare situm (+ puto magnum mare discrimine Adriatici +)[.]

Itaque dubites an non Roma a Gentibus Germanicis capta[.]

Appianus Celtas distinguit a Gallis, non fingit ex Polyphemo et Galatea natos Celtum Illyrium et Galam unde hae gentes. lib. Illyric.

Suidas in keltoi dicti Germani qui circa Rhenum agunt. Hi olim incursavere Albanorum (+ an Gallorum) Regionem qui Senones dicti sunt. Celtae igitur adversus Romanos olim processerunt. Narrat deinde unius ex his pugnam cum Valerio, qui quod a corvo adjutus dictus Corvinus[.]

Strabo lib. 1. antiquis Graecis septentrionalies dicti Scythae, vel [. . .] ut Homero Nomades [. . .] postea [. . .] cognitis [. . .] occiduis regionibus, Celtae, [. . .] Iberi, [. . .] Celtiberi, [. . .] Celtoscythae [. . .] quae versus Meridiem [. . .] Aethiopia. [. . .] Et lib. XI. [. . .] Veteres Graecorum scriptores univeras gentes septentrionales Scytharum et Celtoscytharum appellatione affecere, qui vero ante hos adhuc eas diviserunt, supra Euxinum, Istrum et Adriaticum mare colentes, Hyperboraeos dixere et Sarmatas et Arimaspos, trans vero mare Caspium Sacas et Massagetas[.] Hyperboraeos Cluverius interprebatur Celtas, id est Germ. Illyr. Gallos et Arimaspos collocat ad fauces Caspii maris male puto. Mnaseas ait Hyperboraeos nunc Delphii dici ita Apollonii scholastes, recte Cluverius pro Delfoyw legit keltoyw[.]

Germanos et Celtas distinguit Athenaeus, Plutarchus in Caesare et Crasso Strabo lib. 1. 4. [. . .] 7. contra Dio Appianus et Laeterius Galatas vocant Gallos, Celtas vero vocant Germanos[.]

Justin. Lib. I fuere quondam temporibus Ninir antiquiores vexores rex Aegypti et Scythiae rex Tanais Asiae tributum imposuisse[.]

De ea Justinus lib. 1[.]

<Si verum eandem linguam Aegyptiam> et Armenam dicendum est medios sese Arabes interposuisse, nempe Cananaeos, Ebraeos, Syrophoenices[.]

Strabo lib. 4 locutus de vino Rhaetico, Rhaetos populos ponit medios inter Illyrios et Gallos Germanosque. Forte <tamen> et hi misti ex Gallis Germanisque <originis>[.] Sane Livius dec. 4. lib. 9. Galli transalpini transgressum in Venetiam . . . (Foro Juliana) haud procul unde ubi nunc Aquileja est locum opido condendo coeperunt[.]

Longobardos Velleius [. . .] gentem vocat Germana feritate ferociorem Hist. lib. 2. c. 107 non ideo negat Germanos esse an fuisse constat ex Diac. lib. 1. <Nomen  - > inepte [. . .] a longs barbis etsi inde deducat Paulus <dicto loco  - > Siffridus presbyter [. . .] ann. 568 et Joach. Camerar. ad Nicef Chronol. p. 76. sed vide potius Meibom. [. . .] Hist. Bardevic. p. 152. Paulus ipse Longobardos sedem habuisse in patentibus Campis [. . .] atqui hos non modo Feld quod ille prodit, sed et Borde vocari moris vetusti apud nos fuit[.]

Theofylactus Aegyptius in Historia a Mauritio ad Phocae usque ma< - >em, Slavenos olim dictos fuisse Getas[.]

Trigla Dea Vandalica est triceps Hecate Chariclides apud Athenaeum De< - >a Ekath . . . trhglais khleymenh Atheniensibus locus erat Triglh dictus in quo anathma cum inscriptione TRIGLAUHNH BCATH millariae palla< - > Hecatae G< - > in Iliad. A. p. 17. ed Rom. rationes < - > Athenaeum lib. 7 Vossius Epist. ad Joh. < - > Pontanum ed. ab Ant. Matth. p. 102[.]

Ptolemaeo Frisi ad Oceanum usque ad Amisium <in>de Chauci minores ad Visurgin < - >quies ad Albin[.] Hodie Saxonis generis sunt Bremenses im Alten land, Kadinger land, land Hadelen, ausgenommen die Wurpsaten oder so Friesen, aber in Ostfrießland sind vorlangst die Friesen und denn in Nordfrießland etwa 8 meilen weg von der Eyder bis gen Tondern und 7 oder 8 meilen breit Saxo Gram. vocavit Frisiam minorem. Danckwerth pag. 91. facie a.

Teutonem nomen. Initio Schatenii Historiae Westphalicae vide in excerpis.

Videndum an ut <habet> Cluver. Posidonius apud Athenaeum lib. 4 nominet Germanos[.]

Paulinus Eboracensis AEpiscopus [. . .] per 14 dies non cessavit baptizare omne genus Ambronum id est Aldsaxonum. Nennius c. 65.

Meissen unter die 7 fahnenlehen von Sachsen landrecht lib. 3. art. 62. wie auch Thuring ibid. et lib. 3. art. 44. add. lib. 2. art. 12. in glossa da auch Meißen unter dieselben Volterranus lib. 7. sezt die Thuringer und Lausnizer unter die Sachsen. In Chroneo. Phhilippi sub Valentiniano imp. lib. 3. termini veteris Saxoniae ad occasum Arnasis, ad ore. Albis ad meridiem Bohemia et Franconia ad septentrionem Bohemia et in vicino latere Heneti. Apud Lamb. Schafe dicitur: pervenit igitur Rex usque Austhenem urbem situm in < - > Bohmeiae et Saxoniae[.] Ad < - > ex Eginhardo imp. < - >[.]

Anonymus Ravennas regiones tractans Danis habitatas ponit Mauraceganos qui et in tabula inserta libro: gesta dei per Francos, nominantur Cluverio (+ puto esse Mauringiam de qua apud Jornandem +)[.]

Edidit [. . .] Nic. Petreius Hafniensis Chronicon Gothlandico-Cimbricum, quod vult esse <Saxone> 1800 annis vetustius [. . .] in Danicam postea linguam ab Nicolao Michaelis translatum titulo Danmarks forste begynsele og herkomst, sed fabulosa sunt, et linga non est Gothica, sed barbarismis fictitibus scatens. Stephanii exempl. Ms. hujus est in Bibl<iotheca> Cancellarii [. . .] de la Gardie, ibi Stephanus notaverat, < - > accepisse ab errone quodam qui scriptor fuerat M^r Claudii Christophori, (+ < - > +) ejusque se scrinia compilasse aperte profitebatur. Additur Castigatum haud injuria foetum hunc ipsi vindicaverit. [. . .] Pari fuco carmen quoddam Ebbe oc age de Hellode fro etc. de Longobardorum egressu [. . .] aevo ut vult Carol. M. concinnatu [. . .] nobis obtrudere conatur Stephan. in not. ad Sax. Gram.

Upsalia Schefferi ist da[.]

Non ignoro Ptol. Gutas locat in Scandinavia[.]

Schurzfleisch. diss. De Sueo-Gothicis[.]

Nubiensis Geographus de populo terrae Magog Clim. 5. p. 10 esse statura brevissima, videtur de Lapponibus et similibus (+ an et Samojedi) dixisse[.]

Testa qui Mich. Mechov. <vor so ist> Jason (< - >) vier sprachen in Luthauis 1. Jaczungo< - >, [q]uorum <nunc> supersunt 2 Lithuanorum et Samogetarum 3. P< - > 4tam in Lothvia id est Livonia circa fluv. Duna et Rigam sed tamen dialectis tantum omnes variare, hodie notat Bureus esse linguas in Livonia solo 1. Sueciam in septentrionalibusLibiam vel Livicam olim circa Rhigam, iezo nur wenige dorffer, Letticam quae et Curlandorum < - > teutsch: Aestia< - - - idit> in Serstos et Hirros an Curlander Lettaw, litus < - > in deser. Bral< - > Hiemoniam hodieque Britorubam dici. Lydaw Latine Letavia quibusdem medii aevi . Confirmat Britann<orum> et Aestiorum convenientiam (+ Adde Galliam). Gothicanaum linguam apud Taciutm 4) Letti iste deinde longius se extendere versus Russiam[.]

Cimbri gewesen in Taurico Chers. von den Scythis vertrieben Herod. lib. 1. c. 29. Ezech. c. 52. andere haben bewohnet Sembiam das ist liefland Sarmaten sprechenLittauend< - >abris Semieitis, semigall. < - > Samland < - >sen Romanis Aestii (+ forte a Germanis qui < - ant> Ostlander +) haben sich den Sch< - > gehalten aber lingua < - > qui vocat Britannica apud Tacitum. Britannis < - >eros se vocant Saxonibus dicti Walli quod Gallorum lingua convenirent[.]

Prussi sunt Slavi trans Viadrum[.] Ita Schurzfleisch in Prussicis (id puto aliam esse gentem)[.]

Oder strohm in Schlesien, und in Craien so in die Culpa fließet[.] Ergo olim eadem utraque natio[.] Romanis viader vidus[.]

Oder strohm in Schlesien, und in Craien so in die Culpa fließet[.] Ergo olim eadem utraque natio[.] Romanis viader vidus[.]

An ut nostri Huni pro Gigantibus ita Suevis Gothi, Gutenheim regio gigantum[.]

Hr. Morhof (schreibt an Rudbeckium) hatte ein Buch vorgehabt, genant Mysterium septentrionis werde es aber nun unterlaßen[.] Pufendorf approbirt Atlantica, - - - prorsus in eandem, der Atlantica - descendere. H. Morhof schreibt dabey der seel. burgm. zu Wißmar hatte [. . .] ein werck de originibus Italiae ex septentrione vorgehabt[.] H. Eibenus habe ein tractat de lingua Gothica unter handen und sonst viel Historica, [. . .] Clodius prof. linguarum orientalium zu Gießen hat einen tractat fur de gentium et linguarum origine et propag[atione.  . . .] H. Schubart schreibt er [. . .] selbst habe [. . .] viel colligirt de Gothis. [. . .] H. Schaffer solle viel annotata gemacht haben uber Grotii prolegomena in Gothicos scriptores[.] < -  obs.> de linguis hat H. Rudbeck. Eine Sprache sey eines volcks eigen [. . .] wenn man die [. . .] bedeutung der worther weiß wenn sie die natur der dinge exprimiren, [. . .] viel Monosyllaba wenn sie leicht außzusprechen ergo man entlehnet sed posterius - formam Polonorum vocabula difficilia -[.] Rudbeck meinet (+ recte) p. 55. 56. daß die laute sich Scythis et Graecis omnia Latina et in linguis unde derivatis quae non ex Scythico et Graeco esse Celtica. Strabo in libro quo ample quod Graeci et Scythis et Phrygibus collecti notante Morhofio. Theod. Kirchmaieri diss. de linguae Theutonicae aetatibus et Casp[ar] Kirch[mayer] diss. de lingua Scytho-Celtica[.]

In ipso autem Oceano [. . .] post Roxolanorum patriam est insula quae dicitur Scanza quae et antiqua Scythia a plurimis cosmographis appellatur (+ credo quod autor legisset inde venisse Gothos) Anonym. Ravenn. lib. 5. §. 30. f. 297[.]

L'isle de Shetland ou d'Hetland [. . .] appelée aujourdhuy Thilensell par les pilotes ut ait Peucerus. Elle sera donc Thule[.]

Wormii monumenta Danica Verelii Runographici und andere dergleichen nachzusehen, Edda Islandorum et Snorii Sturleson Chron. Norweg. edente Wormio[.]

<Scheffer Upsalia[.]

Edda Island. a Resenio edita[.]

W<oluspa> ed. a Re<usenio>[.]

Oxford pro Ouseford, fluminis isidis, ouse, vadum (+ in Gallia est similiter l'Oyse. Is glavies. Leland. Cygn. cantio p. 3. Atrebates olim dicebantur qui ripam Tamesis meridionalem incolebant Ponte sane Johannis ad Vindelesoram Lelandi Cygnea cantio p. 4[.]

Germania a Tanai usque in Occidentem apud Paulum Warnefridi initio libelli de Gestis Langobardorum[.]

Autor lib. de mundo Britanniam vocat Albionem (Scoti etiam Albam, id est ardo montosi).

Morimarusa, Arimasp. p. probant multum in antiq. septentr. Graeci <et Latini>

Lapponiae tractus Mauremanskoy cujus incolae [. . .] Russis Mauremans [. . .] a circumjecto forte mari Cimbris Morimarusa dicto quod Philemon apud Plin. N. H. lib. 4. c. 13. mare mortuum interpretatur vel congelatum[.]

Erpoldus Lindebrog hat zu Hamburg eine eigene chronic de Cimbris ediret[.]

Niceph. Gregoras Hist. Rom. Lib. 2 Homero Cimmerii Herodoto Scythae diversi Plutarcho velut ambigenti Cimbri et Teutones, . . . qui ultra Tanais fontes et ad ipsum Tanaim olim habitabant, in Europam effusi Maeotidis Paludis latera ad occasum spectantia primum invaserunt. Deinde multis post seculis in duas partes sint divisi quarum una Sarmatis Asianis reveris ad Caspium usque mare excurrit qui patrii etiam nominis obliti Sarmatae, Massagetae, et Melanchtaeni in nigro vestitu atque Amazones vocantur, quaeque singulae ab iis gentes domitae gentes nomina sortitiae erant ea et ipsi assumere propter eorum mores sacitos. Alteri vero versus Europam profecti et omnem oceani oram pervagiti Sarmatarum et Germanorum nomina sibi vindicarunt. Deinque in Galliam quoque impressione facta, eaque sibi vendicata Celtae et Galatae sunt appellati[.]

Semer Samoitae Semigalliae Samland. Hinc semble cimber ita Cornkehir Hist. Chroonic[.]

Curmarii apud Ptolemaeum ad Jaxartis fontes. An consentiunt Cumanis, Cimmeriis[.]

Pseud. Orpheus Argonautas exitu freti ab Absyrto prohibitos per Maeotidem et Tanaim ad Sauromatos et Arsopos (credo Arimaspos voluit) ad Hyperboraeos et Cimmerios ducit et Acherontem id est Barathrum septentrionale, et Jer< - >em et Herculis columnas. Hinc patet per Cimmerios intellexisse Cimbros seu Accolas oceani Germanici vel Cimbricae Chersonnesi.

Compertum in Geryanis Galatorum reliquias superisse Laz. Migr. p. 281 (+ vix credo)[.]

Rudbeckii opinio tres Europae populos Scythos Celtas Graecos, so schreibt Morhof an ihn[.]

Apud Dacos bini singulis equis vehebantur, qui vicissim desiliebant et hostilem acrem turbabant. Strabo.

Plinius asserit Dacos esse Latinis qui olim Getae[.] Add. Strabo[.]

Ptolemaeus in Scythia locat Alanos, Almanos, Suebos, Suebenos, So<s>onas (+ an <Sassones> <in Scythis datur ut Cymerii +)> Germani ex Scythia, ita Reinec. p. 2. Hist. Jul. de regno Pers. p. 26. [. . .] Salmas. ad Tab. Ceb. [. . .] Boxhorn [. . .] Ep. ad Blankard., [. . .] Olear. lib. 5. it. <Pers.> c. 24. p. 615. [. . .] Schedius [. . .] diis Germ. c. 1. p 4. Walton. ad <bibl.> [. . .] proleg. < - 16> [. . .] Rupertus ad Besold. c. 1. p. 18[.]

Herodot in Clio. dum enumerat Persarum diversas nationes inter caeteros Germanos posuit, licet exempla Graecum in penultimo vocis loco jota superfluum habere videabitur Germanios (pro Germanos) appellans quos ait fuisse Aratores. Dani illis et in Asia juncti et Sacae, et Cimmerii Ptolemaeus ubi ponit Daas, Sacas, Massagetas, Commaros Ptolemaeus collocat Comaros ad Juxarti fontes Sacae Massagetae Daae in Scythiae < - >[.]

(+ Si margiana regio esset plena < - > confirmaretur conjectura Germanicorum ibi olim populorum < - > fuisse indicat Strabo, nam ferum vini <optimi> et < - > inferior tantus quantum salisset duobus viros ad amplectendum. Et <longitudine bonum cabiloris>[.]

Plinius: Ultra sunt Scytham populi Persae illos Sacas in universum appellavere a proxima gente Anti qui Aramaeos. Sed Hieronymus et Hebraeorum putat Aramaeos eidem < - > ab Aram filii Sem. Hieron. Armenos ab < --> filio Aran derivat.

De orig. Germ. quaedam <Epist.> Selenus lib. 2. c. 1. Cluver Ant. Germ. Lib. 1. c. 6.

Plinio lib. 4. c. 12. juxta Alanos qui Lithuani allocantur Roxolani Strabo Roxolanow vocat et trans Borysthenem locat (Ego si Roxolani Russi, concludo Alanos Slavos fuisse)[.]

Die Sarmatiche haben den Deutschen allzeit zur seite gelegen[.]

Madyas secundum Herod. et Strabonem in Asiam irrupere. Videtur idem esse cum <indathystio> de quo Strabo lib. Ex Megasthenene ad Aegyptum usque pervenisse et <Anian> libro rerum Indicarum[.]

Excerpta ex Opitii Sarmaticis[.]

Rudbeckius negat montes esse in Moscovia sed autor descriptionis Siberiae Georg Ad. Schleusing meminit in Moscovia der schrecklichen geburgigsten wildniß Symnoiboias das ist der wintergurtel. Wie eine kette schließet sich zusammen von etc. so weiter.

Dani, Sueones, [. . .] Normanni et alii Scythiae populi a Romanis Hyperboraei vocantur quas Marcianus multis extullit laudibus. Haec Scholiastes antiquus in Adamum Bremensem ad pag. 149 num. 83 apud Maderum. Et idem ad pag. ad pag. 154. num. 98 < - > Eadem montana (Norwegiae) Romani autores Riphaea juga nuncupant[.]

Plinius lib. 4. c. 12. pone [. . .] Riphaeos esse Hyperboreos gentem felicem esse felices aegritudines ipsis ignotas et discordias < - - - >[.] Martianus Cap. in eundem sensum lib. 6. distinguit ab Ariphaeis in Asia constitutis. Plinius addit d. l. < - - - > Diod. Sic. lib. 2. c. 47. ex Hecataeo contra Galliam in Oceano insulam esse non minorem Sicilia, Arctis subjectam, ibi Hyperboraeei solum [. . .] optimum [. . .] bis <messis>[.]

Palaephatus et eo Teste alii dubitant an < - > fuerint Amazones et putant fuisse viros Scythos longis tunicis palaribus indutos. Ita refert Sagittar. diss. ad Justin. L. 2. c. 4. idem citat librum Everhardi Rudolphi Roth prof. Ulm. de Amazonum politia.

Helenus Cimmeriorum rex apud Homerum Trojanis auxilio venit[.] Valerius Flaccus in Argonaut. lib. 3 Cimmeros locat ad Oceanum subter et oceani praeceps fragor, arvaque nigro vasta metu[.] Sane Homerus Cimmerios perpetua nocte damnat.

In < - > Uresiae ait nec navigare, nec sale uti. Strabo notat Homerum Bosphorum Cimmericum novisse et Cimmerios noverint, cum ejus aetate vel paulo ante [. . .] totam ex Bosphoro [. . .] terram ad Joniam usque percurrissent[.]

Scythae apud Herod. lib. 4. monstrant vestigia pedum Herculis, duorum <subitorum> <Istr>iano lib. 2. Hercules Tyrius antiquissimus. Hunc patet <et> Tartessum usque ad Iberos venisse[.] Scytharum quidam populi dicti Pterophori, quod nomines habeant similitudinem < - > vel Pennarum de Arimaspis seu < - > quod < - > arcucollineando clauderent de octupodibus quod duobus pedibus et curra sua omnia deferrent Lucian diat. Scytha < -  et de> Scythis Plin. lib. 4. Et lib. 6. sect. 20. de Hyperboreis de quibus narrationes Hecataei et Herodoti lib. 4. Tres sapientes Scythae, Anacharsis Abaris Hyperboreus et Xamolxes Geta[.]

Gog et Magog non esse certas gentes Aug[ustinus] d[e] C[ivitate] d[ei] . . .] 20, [. . .] 11[.]

< - > Diod. sic. Scythas olim sedisse ad Araxem fluv. fuisse perpanios contentos sed sub rege bellicoso < - - > ad Oceanum usque et Maeoticam Paludem subegisse. Araxis Ptolemaeo < - > Armeniam majore lib. 5. c. 13.

Hier[onymus . . .] sup[er] c. 38. Ezech. [. . .] Gog Judaeis esse gentes [. . .] Scythicas [. . .] trans Caucasum, [. . .] Maeotidem, [. . .] et prope Caspium mare ad Indiam usque[.]

Graeci ex Scythis et Phrygibus collect. Strabo libro 7mo.

Ante Babylon. confusionem Epiphan. praef. contra haereses statim < - > Scythi< - > vocat[.]

Aegyptos etiam %)vgigia Straboni et Eustathio. Schrieck aliis de Hibernia[.]

Lis antiquitatis inter Scythas et Aegyptos apud Justin. lib. 2. qui est pro Scythis[.]

Valerius Flac. lib. V. de Sesostre quod Justinus de vexore: cunabula gentis Colchidos hic ortusque tuens; ut prima Sesostris intulerit Rex bella Getis, ut clade suorum territus hos Thebas patriumque reducat <ad> amnem, phasidis hos imponat agris Colchosque vocari imperet[.]

Cham in Aegypto terra Ham. filius ejus Magranus vid. Historiam antiquior.

Appianus in Illyrico: Loca [. . .] mari Adriatico vicina antiqua ex Paphlagonia gens colit [. . .] Veneti appellati, neque moribus neque ornatu corporis, sed tantummodo lingua a Gallis differunt[.] At Strabo lib. 4. Geografiae etiam Venetos ducit ex Gallis[.]

Pannones veteres ex Illyris gravit autor Appianus liber de Bellis Illyricis. Graecis paeones ut idem autor est[.]

Qui Paeones Graecis Latinis Pannonis notante Appiano Alexandrino in Illyr. Idem sub fine libris: Residui deinde Illyriorum habebuntur ante Paeones a Romanis Rhaetii post Paeones Norici, Mysiique qui ad Euxinum usque Pontum incolunt. Dio lib. 49 ait a Romanis et a se Pannonios dici.

Iberia apud antiquos aliquando totam Galliam legitur comprehendere: Nonno in Dionysiacis Rhenus dicitur Ibericus, %(r%?hnos %)Ib%/yr. Scylax Chariandenus quicquid inter Liguriam et columnas Herculis est, Iberiam vocat, et ipsos Ligures %)Ib%/hrous magadaw. Et Hesiodorus Historiae de Hercule lib. 10 in fragmentis apud Pefan. Byzantin. quae et apud Constant. Porphyr. de administr. imp. c. 23 extant, sed foede depravatio. Gens Iberica diversis nominibus secundum tribus distinguitur qui ultrum versus occasum Cynetes appellantur ab his versus Aquilonem occupant < - > deinde Tartari, deinde Elbysinii, deinde Mastieni, tum Caspiani, denique etiam Rhodanus. Ipse Strabo videtur indicare lib. 3. Ibericam usque ad Rhoduanum (an Ligures) extensam, postea Pyrenaeo monte terminatam (+ an olim Iberi usque ad Ligures, <nam> nomina antiqua in Alpibus fluminum et alia < - > v. g. dora de flumine ac durius sed postea Celtae ibi irrupere. +) Plutarchus in Marcello Gallos qui sub Alpibus in Italia vocat Iberes %)Ib%?hraw[.]

Aschburg in ripa Rheni Belgica inter Novesium et vetera castra medio fere itinere in < - > comitis Murcensis < - >. Nam Tacitus idem a civili vetera castra obsidente suos adversus vocatam Novelici, castra meta< - - >isse hos in transitu < - >isse hiberna < - > Asciburgii ad < - > custodiam constitutae Beatus suspicatur Tacitum hoc Ulysso <tribuentur in> inter<pretatione Astypyrgion>[.]

Der seel. Burgerm. zu Wißmar ein buch de originibus Italiae ex septentrione vorgehabt[.] So schreibt H. Morhof an Rudbeck[.]

Adamus lib. 4. Daniam describens Semlandiam [. . .] celebrat Prussorum insulam Ruzis et Polonis finitimam[.] Hanc inquit [. . .] habitant Sembi vel Pruci[.] Sic et autor Meinwerci < - riffatus  - - > sic et Marianus Scot. et Abo Wisp.

Eidem populi Habitatores ad Danubium, Danastrum (Niester) Danaprum (Niper) Tanaim (Don) Daci scilicet et Getae, cognati populi[.]

Thiuta in uralthen Gothischen versen ein volck. [. . .] Franci Jun. in Glossar. conferrirt <es> mit dem Alemannischen thiota, thiat, deota, [. . .] und derivirt daher [. . .] theotisc oder teutsch[.] Sam. terra forte Cimber Magnae[.]

Qui Syri Graecis sibi Aramaei. Qui Hellenes Celtas, Teutones et Numides vocabant Romanis Graeci Galli, Germani, Mauri dicebantur Europaei nostri vocant Turcos, Ungaros, Bohemos, Tartaros, qui sibi sipe Musulmanni negari Czechi, Besermana qui sibi Angli ii Scotis et Hibernis et Britonibus Sarsossones denique qui Kimbri sibi ipsis < - > Britanum[.]

Hodieque Scoti se nominant Albinigh et regionem Albin[.]

Brigantes Borealis Angliae gens; Tacito memorati, et Ptolemaeo qui in iis collocat Eboracum. Juvenalis satyra 14 [. . .] Brigantes, gentem, ut ego opinor Hispanicam nominat[.] Dirue Maurorum attegias, castella Brigantum, [. . .] Britanniae [. . .] primae et secundae Sexto Rufo cis Isthmum et trans Isthmum id est Scotia[.]

Abasseni originis Asiaticae neque enim [. . .] habent labra turgida, nasum simum, crinesque adeo tortos [. . .] ut Africani Aethiopes. Ludolph. Com. rer. Aeth.

Recte docuit Bochartus Cush seu Cusoros scripturae, eosdem esse cum Scenitis veterum et Saracenis recentiorum. Bochartus non observavitAxabapetium dictos fuisse Aethiopas. Odyss. A. v. 23. duplices Aethiopes orientales et occidentales. Et Strabo Aethiopas bifariam distingui < - > sinu Stephanus de urbibus omarita, eunow aiuiopvn. Theodoret. q. 22. n. 12 Saba eunow aiuiopikonesi. Itaque idem eodem loco regina Aethiopam surgens volens citare locum Evangelistae regina Sabae surget in die judicii < - > et in Exercitu Xerxis Aethiopes quod Herod. scil. Arabes et Aethiopes < - > ex Aegyptum in < - > sub uno duce Aisanie. lib. 7. c. 7. Orientales Aethiopes habere conspectos capillos Africanos habere crispissinioes et diserte mox appellat ex Asia Aethiopia Theodoretus dicto loco Madianilas dictos Aethiopes quia vicini Subaeorum Aethiopes lib. Reg. 9. 33. sitos circa mare indicum, nominem Homeritas e regione Axumitanum. Et apud 70 < - > Uxor Mosis Midianitis vocatur< - >quissa. < - - - >

Mauri Bangertus Vandalum gentis autores ducit ab Ascanazo ad Helmold lib. II. p. 7[.]

Hadrian. Jun. c. 21. Batav. Germanos ducit a Thogarma Chaldorum Ezech. l. 38. n. 6. do< - - - > esset ab Hienoz et vocant Hiena< - > Thurcas a Thoga< - >[.]

< - > lib. 5. <a - - - >batur < - > verum jam olim sic < - > Eusebius Hieron. < - - - > l. 16. c. 4. < - - - > Geogr. in Aschenax Bochartus in Faleg. lib. < - > c. < - >. p. <150>. < - - - >

Ezechiel dicit Gomeri genus possidere litora septentrionis[.]

Thogarma Cappadoces vel tales denn es sagt Ezechiel, die von Thogarma hatten pferde wagen und Maulesel nach Tyro auff den marckt gebracht[.] Tenzel[.]

Gallos a Gomero ortos Joseph. apud Gorop. lib. 3. Gallicorum O. Heurinius Filosofia Barbarica[.]

Hebraeis Germania nota sub nomine Aschenaz ut ex Benjamino et Davide Camio (+ an Gans) notavit Joh. Drus. lib. 1 Animadv. c. 41. Et [. . .] apud Ezechielem prophetam Thogerma de Germanis interpretatur Chaldaeus interpres duobus locis c. 27. de domo Thogerma equos et Equites c. 38 Gomer et universa [. . .] agmina ejus [. . .] domus Thogerma latera Aquillonis [. . .] Josephus de Gomeri posteris lib. 1. c. 7. < - > filius Aschanaxes Aschanaxas fundavit qui nunc rhgines (Rhegines) Graecis appellantur[.]

Ammianus Marcellinus ponit Atlanticam inter <mari>manas insulas Europae[.]

Laevinus Torrentius Belga Episcopus postea Antwerpiensis cui Goropius opera sua medita mories commendaverat, ea edidit in Apologia pro Becano ad Bened. Ar< - > Montanum scil. Hermathenam Hieroglyphifica vertumnum, et defendit contra Scaligerum qui in notis ad Festum Voce Ambacti exploserat. Lips. Epist. ad Belg. centur. 3. Epist. 44. risit Becanum[.]

Mischos facit Strabo Asiae populos ejus attribuit Colchos, Iberos Armenos lib. II. quem secutus Mela lib. 13. c. 5. ponit ad sinum maris Hircani (+ an hic ad Massagethis referendum.)

Volunt vestigum Vandalorum esse in Vendesyssel juliae et in Himmersyssel ejusdem, Cimbrorum. <Torm.> Antiq. Dan. serm. 3. eidem Haersyssel Herulia, Obesyssel Obotriti[.]

Ambigua Etymo. nec facile fidendum soli sono <ut> Moschos quis non in haec pronior facile sibi persuaderit fuisse cognatos Moschis Strabonis lib. 11, qui scripturae Mesech, sub quibus Colchi, Iberi, Armeni, etc. Cum tamen revera Moscorum nomen a sole urbe < - gia> Moscua quae a fluvio praeterfluente verum nomen gentis Russi.

Monae insulae sermonem prorsus ab aliis [. . .] differre audio (ego non dubito quin sit Wallicus +) Gesnerus Mithr. p. 67.b.

Russi antiquis dicti Huni Verelius p. 11 notis ad Gothic<am>[.] Ego dubito[.]

In Sachsen Lauenburg mogen erst Wuithoes gewohnet haben tempore Caroli M. meinet Regino imperatoris filium Carolum transmisso Alb< - - > Hlinones et Smeldingos . . . < - > sequenteTrasco princeps Obotritorum auxilio Saxonum < - > caput Smeldingorum apud eundem Reg. Hlinones < - > videri apud Helmoldum lib. 1. c. 36 ihre hauptstadtLenzen oder Linzen an der Elbe iezo in der marck Br. weil nun der < - > sehr bekand und der Schweldinger ihre nachbarn und der Obotriten werden sie in Lauenb. gewohnt haben in Razeburg ist noch ein orth Smeloco < - > herzog < - > die Wenden geschlagen Helmold l. 35 nomen Smeldursorum evanuit et dicti Polabi, Polabingi, nec Smeldingorum mentio apud Adamum aut Helmondum. Polabi quasi ad Albim < - > Pomerani < - > mare. Polabos etiam < -  rex> Daniae sibi < - >bat. Arnold lib. 3. c. 20. Cranzius in Vandalia Polabium principatum cum < - - > Henricus superbus et Albertus ursus inter Henricum de Bade< - > et com. Adolphum lis de Wagria, recomposita Gertrudis viduaHenrici magis favebat locum < - > consilium < - - - - ->

Heinsius in paneg. Gustavi M. qui [. . .] Gothos a Gotis disjungunt, antiquitate invita id facere[.] Contra disserit Pontanus Ep. 52. inter editas ab Ant. Matth. ad Constant. Hugen[.]

(+ Annotata Matthaei: Plutarchus in Anton. c. 82. [. . .] Dicomam Getarum Regem magna auxilia polliceri (+ puto contra Anton.) Tacito Gothones[.  . . .] Trans Ligios[.  . . .] Guttones Plin. lib. 4. c. 14.[.  . . .] lib. 37. c. 7. Gutas < - > Ptolemaeus [. . .] Si Gutae, si Gottones eodem tempore non minus noti quam Getae [. . .] provincis [. . .] dissiti sequitur non esse eosdem (+ imo non sequitur +)[.] Cluver lib. 3. c. 34 Gothi (ita Procop. effecit) Scandiae olim incolae mox accolae maris Balthici in Poloniam inde in Pontum [. . .] pervenere et loca [. . .] occuparunt Getis < - > Jornand. [. . .] c. 4. Conring [. . .] c. 18. de fin. [. . .] De orig. Helmst. et [. . .] orig. jur. Germ. c. 5. Dous. lib. 1. annal. Holl. [. . .] Vita S. Stephani junioris in Analectis Graecis (+ credo editis a Bened. < - >) p. 451. Quae ad acclive Ponti Euxini versus Scythiae provinciam jacent, Bospherus Cherson. Nicopsis, xi ta herow thn gotuian koilhi agtatvnta quae ad Gothiam < - > porriguntur.

Haec annotat Matthaeus ad hanc Pontani Episolam[.] Pergit Pontanus :)

< - > quidem pro Gothis Getas < - > et Orosus et Hieron. in Genes. Gothos ab eruditis antiquis Getas nominatos testatur. < - - > Spartianus [. . .] in [. . .] Caracalla et Jornandes posterios sed Strabo et Tacitus [. . .] Getas [. . .] [a] Germanis disjungunt. Gutas puto < - > Scandia agnoscit quid nos Gotaland < - > hodieque Gutland < - - > confundantur Dahae et Daci (+ Sacae et Saxones +)[.]

Et Franci et Longobardi semet Teotiscos vocant, ita Otfridus praefat. in lib. Evangel. Theotisce conscriberem.

Et Leg. Longo. lib. 1. tit. 14. l. XV quod nos Teudisca lingua dicimus Heriliz[.]

Hartknoch de Prussis et Gothis videndum[.]

Recte Cranzius Gothos Cimbrosque ex magnae Germaniae finibus egressos lib. I. soec. Magna scil. Germania Scandinaviorum complexa[.]

Richard Verstegen vir alioqui [. . .] antiquitatis Anglo-Saxonicae peritissimus vult non [. . .] ex Scandia in Germaniam sed contra populos migrasse <it>aque eo enim oppido falli putat Schurzfleisch in notis ad vitam Alberti Animosi a Bohelao scriptam (+ <Ea - > et Conringii sententia est habitatores Scandiae prius ex Germania venisse, idque <indicio> est, quod ibi finitur nomen Germani, cum et alii <ultra> populi quibus ait esse, et < - > naturales unde facilius intelligitur cur ibi desierit nomen Germanicum, quam quomodo inde coeperit[.]

Olaus Worm. Monum. Run. p. 28. Gothos et Cimbros fuisse eosdem[.]

Minus mirari debimus si Cimbri sunt Cimmerii, cum non major sit distantia inter Tartaros Tauricae et illos Asiae Illyria orientam profundae, apud Moalles. Idem de Getis et Gothis; sed non aeque de Sacis et Saxonibus, Dakis et Danis[.]

Pagum Cimbricum cujus ex Strabone memineramus circa Maeotidem positum vix ullum est dubium a Cimbris ita nominatum, quos et eousque arma sua circumtulisse cum ultra Bohemos et illum tractum excurrerent autores loquuntur Bosphorum autem Cimmerium a Cimbris esse quod videtur innuere apud eundem Strabonem Possidonius miramur a Strabone sine censura praetermissum cum constet et Strabo quoque lib. 1. suae Geogaf. egregie ostendat Homero etiam ante Cimbrorum ex sua Chersonneso migrationem indicatos intellectosque Cimmerios (+ < - - > eosdem < - > et Cimmerios < - > egressos ex suis ad Pontum < - > Cimbros dedisse +) < - > in ep. quae est 90 editarum < - > Ant. Matthaei ad Christianum Frys Daniae cancellarium[.]

Francos et Saxones ex Asia ducunt veterum traditiones scil. haec ad altiora pertinent non ad ea quae ipsi memorant fabulatores Urspergensis Francos ex Trojanis strunxisse sicambriam in Pannomia[.]

Appianus Celtis qui templum Delphicum spoliavere Cimbros vocat. Et vult fuisse eorum qui victi a Mario, sese in Delphos verterint[.]

Tacitus Gothinos Gallica, Osos Pannonica lingua coarguit non esse Germanos[.]

Cedrenus ait Hunni qui et Slavini sed errati Slavi [. . .] egressi ex Asia et profundo Bersiliae ut Solinus Graecus scriptor [. . .] testatur apud Pirckheimerum [. . .] quod si verum ait Hornius crediderim Bersiliam esse <quae Nicephoro Barsilt, Veneto Barscol (+ an pasca<tir> +)

Russia dicta Graecia Adamo Bremensi Hist. Eccl. lib. 2. c. 12 et de <situ Dan.> p. 139

Bangert ad He<lmold> lib. 1. p. 3.

Montes Riphaeos in Scythia negat Rudbeckius, et in Suecia quaeriendo arbitaratur sed placet notare quae Georg. Adam Schleusing J. U. Candidatus Dresda Misnicus libello de Siberia Jenae 1690. 12. edito retulit cap. 9. Obius inquit primarius est Siberiae fluvius in eum effunduntur duo primarii Tobloie natus apud Tartaros Kuzkovenses et Skajabovves in regione Tartarorum, Bojanzionum ortus quemadmodum ipse Obius apud Kalmuckos nascitur Skajabowei praeter fluit opida Kanizko, [. . .] Somskoi, [. . .] Sakofskoi, [. . .] Kemskoi, [. . .] Ili prope hoc postremum opidum incipit desertum ingens terribile et montibus asperum, dictum Symnoi boias, id est zona hyberna, Nam velut in Catenae modum con< - >itur et usque ad Samojedas et fluvium Krababoja ultra 50 miliaria (Germanica?) se extendit. Haec ille[.]

Orientalium Slavorum dux Liduit: [. . .] Theg. de gestis Lud. pii[.]

Primo a Christo nato seculo Sarmatae in Venedi diu ante Heneti, Setho Slavi et Slavoni gentes Borysthene ad Vistulam[.] Schurzfleisch lineam. Sarmat. init.

Slavi Cedreno venere ex fundo Bersiniae Niceph. Callistus habet lib. 18. c. 30. cum Avares venissent populos Hunnicos, Brasilos Ungaros et Saberos timore per-sos.

De rebus Slavicis Pomeranicis p. Schurzfleisch diss. de Belgardia[.] Adde ejus diss. de rebus M<eilenberg>[.]

Schurzfleisch diss. de rebus Slavicis[.]

Cocos apud Cosmam miratur Argelia hodieque Persis Nargel vid. Tevenot. tom. 1. du <recueil> p. 19. P< - > unde vocari rogxosoura Texera dicit hodie appellari Soura, et alii Oraccafoura. Thevenot d. l. p. 20 Taprobanea ait Indis dici Sielediba <au - bat> Tevenot Persis Geografis dici Sarani nostris Cersan (+ diva significat: insula +) Cosmas apres avoir parlé de quelques marchandises des Indes adjoute t%\o loip%\on %(h Tzin%/isa (reliquam venit ex Tzin). Thn mat%/axan ballousa. I< - > eidoterv < - isin> < - >t%/era xvra, %(o %)vkeanos ga< - > aythn koklo%?i kat' %(anatol%\as qua interior non est alia terra, nam oceanus eum ab oriente < - >agit.

Et mox %)an%/vterow de tou t%/esi boretero thw indikhw eiw leykoi oyna < - >iores hoc est septentrionales < - >adii sunt Hunni albi, quorum caput Gollaw qui in bellum 2000 Elefantos ducit magnae parti Indiae dominatur. Ait Indum Indiam et regionem Hunnorum secare[.]

Ait deinde Regionem unde sericum vinit esse longe ultra, in regione extrema Indiae, appellatur Tzin (Tzin%/itza) A Tapiobana ad Tzin tantum ineresse quantum a s< - > Persici interio recessat ad Taprobanem sed terra brevius iter esse. Ultra Tzin non habitari nec navigari. A Tzin usque ad Persidem Hunniam, Indos et Bactrianam 150 diebus seu stationibus transiri, Persidem 80 stationibus, a Ninive ad Seleuciam esse stationes 13. A Seleucia per Romam Galliam et < - > ultra 150 stationes. Itaque a Tzin ad fretum Gadilanrum esse stationes 400.

Latitudinem terrae ita molitur putat Caspum mare < - > ab oceano, ad < - > 30 dies seu stationes a Byzantiis ad Alexandriam 50, ab Alexandria ad Cataractos 30, a Cataractis ad Axomam 30, inde usque ad extrema Aethiopiae 40 stationes, ultra esse ad < - > aliquid usque ad Sassos, ultiomos Aethiopiam Et <ita> circiter in summa latitudionem fore 200 stationum < - > comm< - > Cosmas, Il met aussi l'< - - - > de Ptolemeu< - ment> publie sur < - - ->[.]

[Griechisch:] Franci olim dicti Germani (+ add. Hieroni. locum Francia olim Germanic< - >[.]

Jutenheim Verhelio ad septentrionem, Rudbeckio alicubi ad meridiem Sveciae quod mihi credibilius, septentrioni< - - > parvi[.]

Strabo lib. 7. Scordiscos habitasse a Colapi fluvio (Culpa) usque ad Istrum. Idem cum de agro < - > loqueretur: qui prius potentia valebant ad ima reducti evanuere sicut ex Gallis Boji et Scordisci et Athenaeus in Diponsophist< - > lib. 5. Galatae qui Scordistae nuncupantur hoc facit reliquias Brenni et Delphis repulso< - > Duce Bathanatro ad Istrum venisse[.]

Theobald Hussitenkrieg 1442 part. 2. pag. 100

Georg Despot (von Servien) war nach dem todt Alberti (imp. II.) und verlierung seiner länder zum herzog der Boßnacken geflohen, und enthielte sich mit seinem sohn Lazaro [. . .] in der hauptstadt des landes Bossnae, Ragusa so vor zeiten von Boßnacken und Crabaken Herzegovina genennet worden und heut Hertzec von den Turcken genennet wird (Bosni, Pastinack, ut videtur)[.]

Tarandus [. . .] bellua [. . .] apud Scythas aut Sarmat. Theophrastus de animal. Et Arist. lib. de mirab. auscult. reperii [. . .] apud Scythas qui [. . .] dicuntur Geloni [. . .] Stephanus (Gelvnoi Sarmatvn polis) Theophrastus ait esse magnitudine bovis similem figura cervo, nisi quod latior bifida < - >gula et cornu. pellis dura apta < - >horaci < - > et apud Aristotelem. Theofrastus ait pilos mutare, Meminit [. . .] et Phile cap. 49 de animal Eustath. ad [. . .] Perieg. Dionys. [. . .] Plinius et Solinus sed qui ait in Aethiopia nasci. Videtur esse Alce de qua Pausan. in Boeot. Caes. lib. 6. Plin lib. 8. Solin. c. 23[.]

Lazius de migr. gent. lib. 7 ait inter Tranum Oenumque amnes [. . .] regio adhuc ibi Hunnoru<cco> (quod Hunnorum subsidium valet) appellari solet <vulgo per synopem Hun>sruck. Similiter  - > trans Rhenum < - - -  De Aucto -   - > Callisto Hist. lib. 18. c. 30 Abares qui in <annonia  - > coepere falso sibi hoc nomen sumsisse ve - - -  ex illis populis  -  de fluviis rediisse et  - - -  Saberos  - - -  mutantes Avares illos  - alos venit et muneribus  -  et ipsos  - os  -  vertentes  - - -  castros +)>

< -  in igne  - - -  vult hos ex Sicilia oriundos sed contra Steph.  - - -  Attilam  - - -  referebatur>[.]

In Topographia des landes Crain viel von Migrationibus gentium[.]

Reka etiam Mingreliensibus fluvius ut Russis. L. <Archerius Lucube refutavit> Mingrelie apud Thevenot T. I. p. 47.