Puto aliquando sinum Balthicum cum Maeotide palude confusum ut a Procopio, qui putavit Vandalos priscas sedes ad Maeotidem habuisse. Fere ut Tanais cum Araxe vel simili Asiae fluvio confusus. Araxes Asiae cum Rha Rhussorum.

Bratuspantum inter Bellovacos et Ambianos ignoratur. Ita in Nomenclatore Geographico locorum Germaniae Galliae et Britanniae quorum apud Caesarem fit mentio. Reperio Bracbantes posterioribus temporibus dictos, etsi alio loco. An Brac palustris terra, ut teister-band obscura seu sylvosa? Inquiratur[.]

Bastarnas esse originis Germani ait Strabo lib. 7. At Livius dec. 4. lib. 10. Scordiscos proximos Dardaniis habitasse cum Bastarnis quibus et lingua et moribus simils erant. At Scordiscos Gallos fuisse Strabo testatur lib. 7. et Athenaeus in Dipnos. lib. 5. Livii verba sunt dicto lib. re facile Bastarnis (quos in Dardanorum locum traducere cogitabat Perseus,) Scordiscis iter daturos, nec enim aut lingua aut moribus aequales abhorrere[.]

Plutarchus in Camillo perturbata narrat: Galli Celtica gens, quum patria alere [. . .] praegravante multitudine omnes non valeret ad novas [. . .] quaerendas sedes feruntur profecti[. . . .] Pars Rifaeis superatis montibus Oceani septentrionalis oras invasisse dicuntur, atque ultimam insedisse Europae, pars inter Pyrenaeum montem et Alpes sedibus posis juxta Senones et Celtorios diu habitass post vino, quod [. . .] primum ex Italia allatum fuit gustato ita fuisse [. . .] nova potus [. . .] voluptate captos, [. . .] ut [. . .] illico versus Alpes contenderent. Quae exscripsit Zonaras tom. 2 Livius putat partem ex Gallia in Hercyniam sylvam, partem in Italiam penetrasse. An potius Livius erravit, et venere omnes ex Germania[?]

Plutarchus in Camillo: Ponticus Heraclides affines his temporibus in libro de anima, nuntiatum ex occidente tradit, execitum alienigenam ex Hyperboreis progressum Graecam urbem cepisse Roma. Illo tractu prope magnum mare situm (+ puto magnum mare discrimine Adriatici +)[.]

Itaque dubites an non Roma a Gentibus Germanicis capta[.]

Appianus Celtas distinguit a Gallis, non fingit ex Polyphemo et Galatea natos Celtum Illyrium et Galam unde hae gentes. lib. Illyric.

Sylva Speteshart quae Bavariam a Francia dividit Chron. Sax. 1. ad 1003 (+ olim Herbipolis credo Bavariae potius quam Franciae +)[.]

Rheti semigermani Livio[.] Strabo lib. 4. fontes Istri esse prope Suevos (plhs%/ion Soy%/hbvn) et Hyrciniam sylvam[.]

Bey Milleri Hist. Sinensi ist eine reise eines Moscov. abgesandten uber Tobolsko nach China[.]

Marachi sunt populi Slavorum qui sunt ab oriente Boëmorum, habentque in circuitu hinc Pomeranos et Poldanos, inde Ungros, et crudelissimam gentem Postinagos (+ an hi reliquiae Bastarnarum +) qui humanis vescuntur Carnibus[.] Ungros a Pastinacis pulsos alibi[.] Quis hoc dicit?

De Isala Strabo lib. 7 quod Salas fluvius sit inter quem et Rhenum Drusus[.] Casaubonus Isalam olim Salam dictam hodieque regio ibi Salland[.]

Slavi jam Graecis (forte Agathias) Slybhnous dixere. Fredegar. c. 68. Fredegar Slavinos c. 68. Frodoardus vocat Sarmatas. Tacitus Europae populos septentrionales dividit in Germanos et Sarmatas[.] Des krieges Dagoberti regis in Slavos oder Vinidos gedencket Aimoinus lib. 4. c. 23. 26. Fredegar. c. 68 beyde melden daß schohn damahls einige gentes ex genere Slavorum unter den Franckischen konigen gewesen. Aber wieder abgefallen[.]

Strabo Germanos facit Getis confines lib. 7 et statim in Suebis Geticam auspicatur, scilicet ibi Dacos sub Getis comprehendit[.]

Angrivarios cum Angariis confusos alicubi culpat Schurzfleisch sed ipse sequitur in Widikindo th. 3. lit. c. notat nomen planitatem campi designare (+ Ego valles malim[ +).]

Tacitus in vita Agricolae: Romanam classem Britannia circumnavigata Thulen vidisse. An Schetland, quam Peucerus ait hodieque appellari Thilensell a navigatoribus[.]

Hercyniae nomen putat P. Gamansius potius derivandum ab Harten terra vacua, ut Neustad an der Hart. Et alibi, quam a resina Harz. Vid. schedam Gamansianorum[.]

Eden regio ad Eufratem. <Cain profugus habitat> in terra Nod Josepho Noida ad orientalem plagam Eden[.] Historia sacra potissimum rerum Euphrati vicinarum[.]

Volgam in Bulgaria magna nasci dicunt Orientales apud Herbelotium. Russos esse inter Rumi et Cazar, seu inter Graecos et Gazaros qui alias Cumani[.]

Helmershusen seu Helmeswardhusen ad confluentes [. . .] Dimelae et [. . .] Wisurgis conditum [. . .] ab Ekkihardo Comite et Mechtilda [. . .] conjuge teste Ms. Sax. 2d. Dedicatum [. . .] a Meinwerco. vid. orta <Est> hodie in ditione Hassiaca, non Brunsvicensi ut putat Browerus in schol. ad Meinw. p. 207. Haec Overham. (+ an confudit Browerus cum Hildeswardeshusen +)[.]

Eam Transpadanae Italiae partem quae est inter mare Adriaticum et Alpes, quoque a Venetis denominata olim fuerat in ducatum Forijulii et Marchiam Tarvisinam Longobardi < - iti> sunt ad Marchione quem Tarvisiae clarae <urbi> imposuerunt. Fines ergo Tarvisinae marchiae longe Angustiores sunt quam antiquae Vinetae regionis. Nam ab oriente Adriatico litore finitur, ab occidente Longobardiam spectat et Cenomanos fluvio Athesi, Tridento, ac Verona, <claras> urbes perfluente divinitos a septentrione Rhetiae alpes (quibus a Rhetis et Noricis) et sequentia < - > quo a Forojuliensi Marchia dis<jung>itur; ad Austriam denique ipso Athesis Alveo a Longobardis pariter <dic.> terminatur[.]

Jornandes duos ex Hunnis populos ducit Avulziagros (+ vielleicht Bulgaros +) et Aviros[.]

Schonbeck vielleicht Scheedebeck, ist die alte Scheide [. . .] zwischen [. . .] Holstein und [. . .] NiederSachsen, Danckwert p. 242[.]

Luticenses Barbari Pomeraniam invadunt, et urbem Temmin infestant vita S. Ottonis lib. 3. c. 8[.] Unde apparet Luticenses fuisse usque ad Pomeraniae vicineam extensos[.]

Chizzini vel Circipani, cis Panim (Peine) fluvium habitant, Tholosantes vel Retharii trans Panim fluvium. Hos quatuor populos a fortitudine Wilzos vel Leuticos appellant. Scholiastes antiquus ad Adam. Brem. p. 49. n. 16 apud Mader[.]

Pagus Nedere circa fluvium Nederaha in diplomati Marcolfri Epi dato coenob. Northem. 1141. Vol. Northem. H. initio[.]

Uscocorum lingua Slavonica, sind Wallachen aus dem turckischen gekommen. Walachi trans Danubiam loquuntur semi Latine, quod mirum cis Danubiam Slavonice. Die berg-Wallachen, [. . .] Morlachen, das ist schwarze Wallachen Maurowalachi, Codinus sagt, daß die Griechen [. . .] die Moldau Mauroulachiam genant[.] Lucius in lib. 6 de regno Dalm. [. . .] f. m. 283 seqq.

Austrii Polonis dicuntur Rakussy, Bohaemis et Moravis Rakaussi[.] Cluver suspicatur esse qui Ptolemaeo Racatae (+ An hi Rugi, non ea regio Rugila<n>dia +) lib. 3. c. 31[.]

Memorabilis locus Chorografi Ravennatis lib. 4. §. 26. Suavorum Gormetium (id est Wormatiam) cum [. . .] Maguntia civitate Francorum confinalem esse secutus scil. antiquiorem autorem, nam <cum> Isidorum citet, post Clodovaeum scripserit oportet, sub quo Alamanni donati illud notabile, jam tum Suavos eosdem Allemannis habitos[.]

Ister jam Hesiodo memorat in Theogonia vocat < - - > Istrum pulcher flumen deinde Herodoto cui dicitur maximus Scythiae fluviorum lib. 4. c. 48[.]

Navigation du Roy d'Ecosse Jaques cinquieme du nom, autour de son royaume et isles Hebrides et Orchades sous la conduite d'Alexandre Lyndsay excellent pilote ecossois [. . .] par Nicolay d'Arfeville [. . .] premier cosmographe [. . .] de France. [. . .] Paris 1583. 4^o.

Arfeville francois qui avoit fort couru la mer, dit de l'avoir obtenu en Ecosse, et en donne la traduction, avec ses additions. Il fait une petite description de l'Ecosse et des isles Hebrides et Orcades. Pour les Orcades il dit qu'on y parle Gothique, ce qui fait croire qu'ils sont descendu des Gots ou [. . .] Germains. En effect je voy que la pluspart terminent leur noms en Ey c'est à dire isle, comme Bourraye, Gairsaye, Grysaye etc. Et en general Orknay[.] La navigation de Lindsey marque à quel quartier est la lune, quand il est pleine mer, par exemple: d<e> petit Lyth à la pointe de S. Ebbes quand la lune est au sud un quart à l'Est, il y a pleine mer[.] Lyndsey marque quelques fois les distances par veues par exemple de Byndelnes à la pointe de Flambourg 5 veues chaque vüe en mer vaut 7 lieues communes, ou 20 mille d'Ecosse ou d'Angleterre.

Lindsey marque aussi comme court la marée, par exemple entre la pointe de Dungesby et la pointe Quhiniknap la marée court sudsudest et Nortnortest[.]

P. 14 a Au bout de Stroma au nort jist un [. . .] grand danger nommé Soule [. . .] causé par 4 ou 5 contraires marées avec grande circulation d'eau causant un profond et bruyant goufre[.]

Et p. 14. b. Entre Scarba et Dura y a la plus dangereuse marée qui soit connue en l'Europe à cause des diversités des marées qui courent entre la Mule de Kinteir et y la passant parmy l'estroit canal et en passant court avec si grande violence du costé de Scarba, qu'elle est rejettée à la coste de Dura avec bruit si epouvantable qu'elle fait à son retour un profond et bruyant gouffre qui empeche les navires d'entrer, et ny a autre refuge que de mourir. [. . .] Ce passant est [. . .] appellé Correbreiken[.]

In Tabula Peutingeriana inter Pontum ex Maeotidem, vel si mavis inter fluvium nescio quem et Tanaim scribitur: Fossa facta per servos Scutar. Conjicio factam dici a servis quos domini scuticis vicere ut Herodotus narrat, et posteris traditum apparet, venia multitudini data id poenae a dominis impositum ut ducerent hanc fossam, muniendae credo regioni[.]

Chaci reaplivairii leg. Chauci ampsivarii Chamavi qui et Franci (scil. inferiores, oceano propiores. Nam altius sequitur Francia ex adverso Noviomagi usque ad Col. Agr. forte ejus cujus adverso incipiunt Buructuri. Inde paulo supra Mog. ex adverso Suevia. Altius item ex adverso Argentuariae incipit Alamannia et sylva martiana[.]

Ex adverso Danubii paulo infra fontes Armalausi. Porro Vandali et retro Marcomanni. Inde Quadi et his permisti Lurugi, si recte legimus id est Lygii, qui fere perveniant usque ad oppositum Vindobonae. Ex Artabonis adverso Dun videtur aliquid extritum, et vox imperfecta esse. Mox longo tractu: Sarmatae Vagi inde ex adverso Taurini confluentiumque (Savi scilicet vel Tibisci: Solitudines Sarmatarum. Post Amaxobii Sarmatae. Venadi Sarmatae, nescio an omnes ex adverso Danubii et an non potuit ascendendo ad Tibiscum et ultra, quia ibi < - > Tinisco. Post Venados Sarmatas ponuntur inferius: Alpes Bastarnicae et ipsi Blastarni. Danubio jam fontibus appropinquante: Piti, Gaete, Dagae, Venedi. Inde aliquot nomina incognita. Et cap. fl. cap. unis paludis An? cap. fl. Hyspanis paludes? Ultra: < - > fluv. Roxolani Sarmatae trans hos item fluvius, non nominatus cap. fl. Nusacus, forte Niester, pro Nieper nam autor <multa> confundit[.] Alhol fossa illa de qua supra. Ad Tanais initium ponitur: Tanasis Galatiae post manitate Saurica (forte Taurica) et alia non intellecta[.]

In Asiatica deinde Scythia ut ad pontum multa nomina incognita quae illustrari mererentur. Soli pene agnoscuntur Lazi, et ultra hos Alani[.] Superius in Asia Suani Sarmatae[.] Sasone Sarmatae inter alia inepta: Svedi Hiberi hinc in Tabula in qua Antiochia altius (post Salones Sarmatas) Divalo. Hinc Mare Caspium et ad hoc otio Scythae. Intra hos tamen et Divalos ad Cyrum fl. (male credo locatum) Paralocae Scythae, lupones ultra ad Caspium: Rumi Scythae et Sagae Scythae. Inde ad Oxum Ara Alexandri, Essedones Scythae et Sagae Scythae et Xatis Scythae trans Bactrianos, et trans Essedones Abii. Hinc ad orientalem oceanum cirabe Indi, et Alexandri monumenta; ubi responsum accepit: Usque quo Alexander. Magis ad meridiem et occidentem Gandarii Indi, quos puto fuisse ubi hodie Candahar[.]

In Testamento B. Willibrordi primi Trajectinae sedis Epus, qui obiit a^o DCCXXXV. Pagi Taxandrii villae et flumia nominantur ista:

Villa Wadradoch, super flumine Duthmela.

Villa Busloth.

Villa Bocanschoh,

Villa Hinesloten,

Villa Alpheim,

Villa Diosna super fluvio Digena.

Add. quae de Ansfrido palatino comite qui tempore Lotharii I. imp. quaedam Monasterio Laurisamensi in Taxandria dedit[.]

977. Otto Imp[erator] (2dus) cum magno exercitu Galliam quae dicitur Karlingia invasit <scil.> opponitur Lotharingiae. Ita Ms. Chron. Sax. 1[.]

Ibid. ad 981. Hugo dicitur rex Karlingorum non a Carolo M. sed Calvo (+ Geograph +)[.]

Wilh. Heda in Odilbaldo Ep. Trajectensi 12. inserit Catalogum antiq. bonorum ecclesiae Trajectensis antiquum, ubi memorantur in Holtland 4 mansi; annotat Buchelius: quae vera olim et primitiva Hollandiae puto me alibi indicasse ex libro Camerae dicto Ecclesiae Tr. qui et liber statutorum dicitur; ubi inter decanos rurales dioeceseos Trajectensis nominatur decanus de Holland, cujus jurisdictio per< - > insulam <nunc> Zuyt Hollandiam extendebatur, et distinctus erat a decanis Moselandiae, Westliniae, Renolandiae, Kinemariae, Amstelandiae, Betuae etc. vid. plura ibi[.]

Witikindus dominus regionis circa Havelberg tempore Norberti AEpi; a quo didicit S. Otto Epus Bavebergensis incolas idolatrias nolle AEpo [patere], quia eos servitutis jugo opprimat in vita S. Ottonis a Gretsero edita lib. 3. p. 306. Ibi mentio nationis dictae <Morim> subjectati AEpo Ottoni, quae nolebat ab AEpo baptisma suscipere sed potius ab Ottone[.]

Manlii Loci Communes Anno 1573. vid. pag. 93. Levin de Schulenburg veteris Marchiae Capitaneo cum inter Luneburgenses Vandalos iter aliquando faceret, quidam obviam venerunt cum sene lachrimante, quos interrogat, quorum hunc senem deducere velint[.] Respondent ipsi: Zu Gott Zu Gott; H. e. Deo ipsum mactemus nam victum quaerere laborando alterius nequit. Quo intellecto depulit hic magnanimus Vir cum suis hos mactatores ab hoc sene, quem secum deinde sumebat ac custodiam portae mandabat[.] In quo officio huic Capitaneo post hanc liberationem viginti adhuc annos mediocri valetudine inservivit et postea placide obiit.

Cum Helvetii apud Caesarem lib. 1. ex suis terris habitatum in Cantones irent, (à Saintonge et [. . .] pais d'Aunis ita interpretatur Cordemoy; ego non credo +) persuadere Rauracis, Tulingis, Lutobrigibus, ut sequerentur (c'est [. . .] à ceux de Bale de Dutlingen et du Brisgrau,) et Boii in Norico id est in Carinthia Austria, p<arte> Carniolae et Bavariae, se parabant, ut sequerentur[.]

In Hibernia Brigantes, Menapii Cauci v. Du Chesne H. Angl. p. 121. < - > pii et <Cauci> in provincia Leinster in Britannia, Atrebates Belgae. ibid. p. 35 Brigantes; quales <-me-> et ad Alpes, unde Constantiensis olim Brigantinus. Brigue et brigade, brigans hominum collectio, speciatim ad latrocinandum. Brigantines naves praedatores[.] Haec confirmant olim et Germaniae<,> Celtis <an> Cimros viciniores fuisse Gallis,

(+ Regio montosa Peake, sic Angli <vocant> partem Comitatus Darbiensis occidentalem. Hinc puto esse, quod Hispanis mons est Pico +)

Urbes <Germanicae> terminatae in burg, berg, ham vel <heim>, stad, furt, dorp, wic. Galliae magis Dun, briva, durum, magg. Dunum Gallis collis elevatio Plutarchus lib. <35> flum. et mont. (dunen avium <per-> se elevantes +)[.] Noviomagus est Noyon in Gallia, sed Noviomagus in Britannia est hodie Woodcote in comitatu Suthry v. p. 39. In Britannia Neomag<cestre>; Nijomagus <Buklnyham> p. 51. Dura, v. Duchesne p. 19. Ibid. urbes cognomines <utriusque> nationis[.]

Guil. Seamanni Gram. Ling. Turc. ed. Oxon. 1670. 4^o.

In praefatione. Turkistan trans Oxum qui Turcis Gihon. Ibi principes olim (testantibus Arabum et <Persarum> Historiis) qui cum Persis bella gesserunt, et Balch et Meru regni persici provincias imperii [. . .] statuerunt. Turcae antiquissimorum Regum catalogos habent nomina antiqua Turcarum dialecti propria. His <missus> circa annum Hegirae 89 <C - isiae> Arabum praefectus in Chorasaul urbem Bocharam cepit, et Gurk, Sogdi, et [. . .] Samarcandi regem tributarium fecit, < - itque> idolis destructis Mahomedis dogmata amplecti. Hujus praefecti successor et filius trans Oxum praefectus maximam victoriam et praedam obtinuit. S< - > Califae <circa ann[.] 90.> se domuisse regiones Kerkan et Tabaristan, quas nullus antea regum, ne quidem Shabur Zul Ectaf aut Kisri filius Cubad, vel Kisri (+an Cosroes) filius Hurmuz (+Hormisdae puto +) domuerit. Ab eo aperta <magis> cum Turcis commercia. Ex his regionibus Ottomannus. Hojah Efendi Historicorum Turcicarum princeps ex antiquioribus [. . .] haec [. . .] refert: Cum Seljukidarum familia ex regionibus trans Gihon sitis in Iran, Persarum provinciam se transferret, e Turcarum tribubus quae [. . .] se comites praebuerant, erat tribus Phalicani, [. . .] quae e confiniis Shahgian profecta in urbe Mahan sedem fixit. Reges Seljukidae in urbe Balch quae RegumTurcicarum non raro olim sedes fuit rebus praefuerunt. Cum autem Genzizchan in Persiam irrumperet Rex urbis illius Seljukida Choarezm Shah dictus metu territus [. . .] in Asiam minorem transiens Iconii sedem fixit. Sed Turci familiae Phalicani vulgo Oguziani (ab Oguz filio Karah-Chani, filii Phali-Chani) [. . .] se a ditione Mahan ad Ichlat Armeniae urbem transtulere, et ibi multis annis commorati sunt. Sed cum eoquoque penetrasset Genkizchani exercitus, Soliman Shah ipsorum princeps [. . ] cum suis [. . ] in Asiam Graecanicam se transtulit. Dein anno Hegirae 626, audito et illud tendere Tartaros, Erzingianum profectus est ubi aliquod annis substituit, sed cum loci angustia minus esset commodo animo revertendi in patriam Halebum Syriae contendit. Ibi cum ad arcem Giaber venisset, Euphratem transiturus cujus vadum nesciebat, aqua mersus est. Quatuor ei filii, SonkurTekin, Gundogdi, Ertugrul, Dundar; duo <priores> in patriam rediere. Sed Ertugrul Ottomanni nondum nati pater cum fratre Dundar et suis aliquamdiu substitit in planitie Pasin, ditionis Surmelu Chukur [. . .]; inde cum 500 fere militibus ipsorumque familiis ad Sultan Aladin, filium Kibabad, Graeciae Asiaticae principem Seljukidam se recepit. Ibi diminutis Seljukidarum viribus ipsi aucti fundamenta Ottomanicae potentiae <jecere>. Lingua eadem < - > nunc Turcis non <m - > ab ea <origine> quae in Turkistan et inter Tartaros Mohammedanos, nisi quod politior. Formae conjugandi ac declinandi <fere eodem> utrisque [Exzerpt bricht ab]

Poetas a[utem] uti vicinorum no[minibus] - atque adeo in Persis, testis [. . .] e[st] Horatius, apud quem et[iam] Medi et Parthi plane sicut a <nostro> Simocatta no[minantur.]

Ab Historicis Graecis quoque bellum Graecae a Xerxe illatum, t%\a Mhdik%\a saepe d[icitur].

Abares etiam modo Scythas, modo Hunnos, modo Turcas vocat.

In[ter]du[m] Romanos, hoc est Graecos qui a t[em]p[o]r[i]b[us usque] Constantini M. <p[ro]p[ter] imperii sedem in Or[ien]tem translatam ita cepti sunt no[minari], (ut Annota[tionibus] in Cantacuzeni Historiam docuimus), etiam Latinos appellat. Jacob. Pontan. <Praefat.> Ueofylacti 1604 editi.

Sub Galliae nomine partem Germaniae a medii aevi scriptoribus comprehensam fuisse, patet ex Lamberto ad Ann. 1074. ubi scribit: Rex celebrata in Babenberga Paschali solemnitate Nurenberg perrexit obviam legatis apostolicae sedis. Erant autem hi, mater ejus Imperatrix, Episcopus Ostiensis, Episcopus Praenestinus, Episcopus Curiensis, Episcopus Cumensis, missi a Rom. Pontifice, componere si possent multo jam tempore vacillantem statum Galliarum etc. Sic etiam Sigeb. ad Ann. 1094. In Italia qui ad Imperatorem ab hostibus ejus ad se transtulerunt, eo ad Galliam reverso, omnes pene ad hostes ejus rursus transeunt. Jam Otto Fris. de Gest. Frider. l. 1. c. 1. in urbe Bajoariae Brixinonum curiam fuisse celebratam pluribus ex Italia, Gallia, Germania, [. . .] coadunatis Episcop.

Videntur intellecta loca Imperii Thransrhenana[.]

Adeo Casinensis Ecclesia Imperatoribus extitit grata: ut ad ejus liberationem Romani Imperatores cum omni exercitu venerint. Henricus enim pius, invictissimus, Christianissimusque Imperator, ad eam tuendam cum centum octoginta millibus militum Italiam ingressus est, eamque a Capuani principis ditione sublatam pristinae restituit dignitati. Conradus item Imperator Augustus et Henricus ipsius filius, cum centum sexaginta millibus pugnatorum eandem defensurus Ecclesiam venit, cum Pandulfi nequissimi, non dicam Principis sed tyranni jugo premeretur: Haec obiter deorsum leguntur apud Petr. Diac. L. 4. Chron. Cass. c. 113. ubi disceptationem a monachis Cassinensibus subitam < - > Lothario Imperatore cum quibusdam cardinalibus recenset: ((et Lotharium ipsum citata verba loquentem introducit))[.]

Meminisse debetis, quae in Romana Ecclesia beneficia ipse contulerim, quot et quanta pericula pro vobis cum exercitu perpessus sim, qualiter annum integrum ac menses duos in tentoriis egerim, quot propinquos et amicissimos inter bellorum amiserim fremitus p. verba sunt Lotharii Imperatoris pro Monachis Cassinensibus contra legatum Innocentii pontificis perorantis, apud Petr. Diac. l. 4. Chron. Cassin. c. 116.

Ostenlandia inter Muldam, Elystrum et Salam, quasi orientalis respectu Thuringi<ae>. Interdum et libonotria a vento libonotho, respectu < - do> Lusatiae. Wend<um> et Lusat<ia> dicitur < - > orientalis. <  - -  - > a Lusatia distincta appellatur - Terra <plisnen -  dicta  -  plisn - > et <Elystr->. De <  - > vide Corollaria Sagittarii ad Diss. de Eccardo II[.]

De Winzenburg Landgravus Thuringiae ob occisum Bernardum de Luchem < - - - > vid. Sagitt. Epist. Thuring. p. 61[.]

Quid pagi Svavi < -  et> Belkesheim emorati in diplomate Ludovici Pii Halberstadenses <Epos> designant< -  fatetur> se ignorare Sagittar. Halberst. 8. 22.

Ad Hymnum Callimachi in Dianam v. 53. - - ] - seu monoculus Cyclops quod attinet, <id> a Scythia historica traductum colligit Strabo lib. 1. p. 21 quod tales Arimaspus in ea gente, nempe Monoculos extitisse tradiderit olim Procoresius Aristeas cujus ea de reversum adduxit ibi in Geografum < - >. Quod ab Aeschylo etiam traditum - , seu Monoculum Arismasporum gentem Prometh. v. 803. [+Jam apud Herodotum ipsum nomen Arimasporum barbar<a> lingua significare dicitur monoculum. Ego suspicatus sum veter<-> Thracum lingua semigraeca, vel graeco scythica, unum vel Arimo<-> significare solum - , unde - eremus, solitudo; porro spia, specio, speculum, Scytho-Celtis ad videndi actum referentur. Etiam in - <lingua> aliquid affine notavi, quod unum designat +]

De Rebus Alsaticis Schurzfleisch. in diss. quae inscribitur principium Mosellae Ausonii ubi et Alemannica[.]

Pagus Lagragan hat sich nach Soltan erstrecket. H. Schrader hat ein diploma, darauf solches zu sehen[.]

Sosatum [. . .] Ansgariae metropolis dicta S. Annoni apud Schaten p. 334. Adde plura de Angaria pag. 422. Hinc jura Sosatorum[.]

M. Cordemoy ne parle au commencement que de Francs mais environ sous Clovis il commence à parler des François[.]

< - - >[.] Hess kaze, Heßen Catti vid. excerpt. ex Winkelm. <ut chelm helm. fr - >[.]