Osterfali et Westerfali trans Albin in finibus Danorum in annal. Franc. illud [. . .] 808, hoc [. . .] 813, vid. Schaten p. 421[.] Bollandus in vita Caroli M.

P.S.

Supplementis Ditmari ineditis quae a me ex Manuscripto Codice eruta sunt celeberrimo Hankio prout desideraverat lectio; ab ipso vicissim lucem aliquam inde ad me redituram spero, sive annotavit aliquid scitu dignum; sive alia vicissim habeat quibus Historia praesertim Germanica illustrari <possit>[.]

Audio virum egregium omni studio in Silesia illustranda versari, et magnam apparatum collegisse; qui ne pereat aliquando aut certe in periculum veniat daturum operam non dubito; atque interim selectiora editurum quae optima ratio est praeclaras notitias ab interitu vindicandi[.]

silesia, si qua alia regio migrationibus variarum gentium trita est, et a Balthico mare et Transalbinis locis in Pannoniam ivere nationes illic moram videntur traxisse. Albim Tacitus in Hermunduris oriri scripsit. Sed Dioni paulo posteriori dicitur ex Vandalicis montibus profluere. Itaque credibile est medio tempore Vandalos Germanicam gentem, illuc progressos. Et quanquam suspicio sit Tacitum Hermunduros nimium extendisse fortasse etiam nomen generale Herminonum, com strictiori Hermunduorum confudisse; dum eosdem Rheis, et Cattis et Albis fontibus admovet; hoc tamen apparet, cum Tacitus floreret, Vandalos habitos remotiores.

Caeterum non Vandali tantum Germani erant, sed et qui ante eos regionem habitabant, quae nunc Silesia appellatur. Vellem tamen vir aliquis doctus in antiqua nomina propria locorum praesertim fluminum inquireret, haec enim prae caeteris durant, atque ex his optime de antiquissimis habitatoribus judicare potest, qu< - >que iri fas est[.]

Sunt autem nomina propria omnia origine sua appellativa, et quoties multa hujusmodi nomina in lingua aliqua commode explicantur, non contemnendum hoc indicium est antiquorum accolarum. Albim < - > generale fuisse vocabulum fluvium designans et tale nunc < - > esse apud Scandinavios Germanorum colonos, antiquorum vocabulorum servantiores ubi flumina Elbae appellantur.

Cum Oderam veteres lLatini Viadrum vocarunt suspicor Wodram, vel Waderum dixisse Germanos antiquos adeoque esse water, quam kat euoxhn et Odin Scandinaviis qui Saxonibus Wodan[.]

Boberam flumen a Castore dictum qui Germanis Biber, Slavinis apud Ditmarum Bober; satis verisimile duco.

Wartae vox a Werra credo non multum differt. Et solet litera W flexui significando adhiberi a Celtis[.]

Sed de his aliis id genus rectius judicabit cl. Hankius Germanicasque origines a Slavonicis optime distinguit[.]

Slavinorum cum tantae sint migrationes, impletque ab ilis Transalbina pene omnis, et superius etiam trans-Salana Germania tum magna Daciae Pannoniae et Norici pars, omnisque Illyrici ora; saepe mirari subit, tam parcam eorum apud veteres mentionem esse. Carniolam et vicina Hadriatico mari loca jam habitabant paulo post Longobardorum in Italiam ingressum, ut ex Paulo Warnefridi patet. Sed non apparet illuc immigravisse Justiniani tempore aut paulo ante qui potuisset enim tanta migratio indicta manere scriptoribus, qui multo minora annotant. Nec crediderim esse reliquias veterum habitatorum Illyrici, nam diserte Slavini appellantur, eos adventitios esse constat.

Slavinos ut Sarmatas veteribus dictos credam, animus inclinat. Interim saepe miratus sum, quod Priscus qui in Attliae aula fuit, non nisi duas illic linguas frequentatas memorat, Gothicam (id est Germanicam) et Hunicam. Cum tamen Attila tunc ageret in ipsis regionibus quae nunc fere sunt Slavinorum. An ergo dicemus Hunnos ipsos lingua usos Slavicae cognata? Sed non facile eo devenio, cum Hunni prout apud veteres describuntur, Turcis Tartarisque Kalmuckis similiores videantur[.]

Polonica adhla continent, medicam mycika ante priastum Schurzfleisch lineam. Sarmat. Th. 13. ubi vide[.]

Tractum inter [. . .] Danubium et Savum Procopius lib. 1. Goth. vocat zouabia [. . .] Jornandes [. . .] de rebus Geticis cap. 53 edit. Grot. Sveviam, [. . .] quae a Svevia Alemanorum diversa est apud Paul. Warnefrid lib. 2. c. 15 de gestis Longob[.] Rufo Festo dicitur Suaviensis Amantinis inter [. . .] Dravum et Savum [. . .] prostatis regionem Suaviensem ab Octavio Augusto obtentam[.]

Franci Saxonibus conjuncti v. Spanheim in Julian. Orat. I. p. 226[.]

Nic. Olahus in Attila c. 15. Attilam Patavii Marulli [. . .] poetae Calabri carmen quo ad deorum originem referebantur in ignem conjici jussisse[.]

In Nummis Gothicis ein springend pferd (monath jul. 89. p. 749) wie ich dann deren selbst gesehen habe[.]

Lazius lib. 8. p. 371. Ex fragmento Historiae Gallicae quod Paterculo tribuendum putat[.]

Saxones Transylvaniae Hungaris Nemet-Sassi, id est Saxones Germani (seu Germano-Saxones) appellantur. Ut Leonclavius in Pandectis Turcicis annotavit. Appellatio Saxonum facit ut a Gepidis vel etiam antiquioribus Germanis Daciae incolis non putem ducendos; sed ab illis quorum pars Longobardos in Italiam comitata[.]

Apud Dexippum (excerpt. Legat.) Juthungi Pannoniam, et Italiam ipsam vastant sub Gallieno et Aureliano[.] Tillemont p. 496[.]

Cum Salios Julianus vicisset et sibi devinxisset qui parte in Batavia partem ad Tongras habitabant, < - > teste Zosimo lib. 3. ita fideles fuere ut Soxonibus transitum negarunt, qui irritati Salios Batavi< - > pepul< - > quibus Julianus alias terras dedit . . . 319. Idem antea an. 355 victis Francis et Alemannis Coloniam receperet, et cum Francis pacem fecerat, qui Tuitiam tenebant, quae ibi Saxones in Galliam irrumpentes Rhenum transire solebant. Ammian. lib. 6. Julii orat. ad senat. et popul Athen.

Henschium in Ep. Traject. cap. 3 legem salicam conditam ad demeram fluvium < - tur> propre Trajectam ad Soam et fluit in Scaldiam per Mechlinensem agrum tractum Taxandriam vocat Henschenius dispargum est opidum Oistheia cuique alterum castrum duo enim sunt alium nunc Disburgum appellatur de Francorum origine idem Henschenius ad vitam S. Sigeberti regis 1. feb. Badius 1512 Greg. Turon. edens dedit in termino Tungrorum < - > Thuringorum[.]

Praef. legis Salicae dictavit (Gens) Salicam legem per proceres ipsius gentis qui ejusdem tunc recotres erant, id est Guisogast, Saligast, Badogast et Vidogast in locis denominatis Salichem, Bodichem, Guidochem (+ Ego puto manigfestum esse hoc sibi respondere Salagastum ipsi Salichem, Bodogastum ipsi bodichem, Guisogastum ipsi vel Guidogastum ipsi Guidochem, ut Guidochem. Salagastus est ex Salico tractu, Bodogastus ex Bodenis, Wisogastus ex Wisochehsi. Erant ergo deputatis suae quisque provinciae, non villae, scilicet sunt ut alii interpretati, sed tractus ut Bojohem et forte rectius legitur cum aliis Codicibus Salugeve, Bodogeve, Wisogehe quie hi tractus ergo, sunt pagi, gauen ad hos fluvios pagus Salageve a Thuringia ex diplomatibus paucis sunt ad Salam bodam et Willeram inter Haereginos < - > et Saxones ad < - - - >[.]

Salii apud Florum lib. 3. c. 2. an Franci d[istilletur.]

Cluverius vult Salios, ab Isala. Saliorum vestigia circa <Sungios>; lex Salica ibi latus: Salheim [. . .] Bodersheim et Wintershoven [. . .] Selk. vicus salicus et prata Salica Seelbende[.] Bolland. et Hensch. in provio Com. ad ortum Sigeberti Tom. I. Febr. §. 1. n. 9. Add. Wendelia leg. Sal.

Marcellinus Francos [. . .] dividit in Salios et Ansivarios Salios autem Litorales fuisse ad Isalam putat P. Schaten. p. 145.

Terram salicam nonnunquam veterum pancharlis dominica tam vocari compari, scil. quae annex. est septo a Sala curia. Hinc ali< --> codex Saalbuch. Coccius Dagob. cap. 5. adde terra salaritia in quodam diplom. so H. Schrader von Colln mitbracht. Haec ad orig. Franc. de qua ubi de irrupt. barb.

Danielius Jesuita diss. 3. adjecta Tomo I. Hist. Franc. contendit legem Salicam cis Rhenum conditam a Clodovaeo (Atque hoc intelligendum est de ea forma Legis, quae extat, quae satis ostendit jam Francos Romanis seu Gallis fuisse inistos et pecuniam apud eos fuisse. Sed si attentius considerasset praefationem ex editione Heroldi quam ipse affert, non dubitasset primum a Francis trans Rhenum conditari Gens inclyta Francorum dum adhuc < - >eneretur < - > barie etc. at ubi deo favente Chlodovaeus recepit baptismum. Fuit emendatum[.]

Esaiae Pufendorf. Diss. De lege salica Lips. 1651 pro loco probat Renatii et Besoldi diss. Von Saal, oder konighsat[.]

In Notitia Imperii quae mea [. . .] opinione 438 confecta [. . .] omissa Colonia Agrippinensis, cum tempore in Francorum fide et ditione esset[.] Schurzfleisch propositionibus Historicis thes. 29.

Schurzfleisch. Lemmata antiquitatum Francicarum

< - > Ripuariam quae ad Cisrhenanam secundam pertinebat Francis habitanda concessit[.] Pharamundus teste Prospero regnavit in Francia. H<unc> cis Rhenum regnasse videtur colligi ex Gregorio Turonens. [. . .] lib. 2. c. 9. Aetius rursus eripuit Francis Ripuariam. Prosper vulgaris d. l. ad [. . .] 428[.]

Danielis Jesuitae Galli in edita nuper Monarchia Opinio est Francos ante Clodovaeum stabilem sedem trans Rhenum non habuisse[.]

Justam diss. in eam rem operi praefixit sed cum Bucherius vir doctus Ripuariam jam tempore < - > imperii a Romanis fuisse omissam ostendit, nec infra Treviros et < - > praesidia Germanica Romana recensem vid. et Masenii diss. in Append. ad Broweri Tom. 1.

Gothi Burgundiones penitus exscindunt rursus pro victis armantur Alamanni < - - - > quod Maximiano < - > dixit c. 17.

Spanheim. ad Julian. orat. 1. p. 118[.]

Warni deleti a Childeberto Francorum Rege 595. vid. de iis Cointius Annal. Franc. ad 564. p. 38[.]

Theodechilde filia Clodovaei conjuge Regis Warnorum, sed ab eo ut <narrat> Procopius remissa. Procopii narratio lib. 41. c. 20[.] add. ibid. Cointium[.]

Fredegar c. 15. Eo anno < - > Childeberti exercitu Childeberti < - > Varnis qui rebellare conaverut dimicavit fortiter dimicavit, et etiam Warni <trucidati> et victi < - - - > subacti sub Saxonibus < - > ipsis remansisse< - >[.]

Wandalorum et Alanorum dux Crocus quem alii Carocum vocant [. . .] suscitatus a matre quibus maxime rebus nomen immortale consequeretur furiale responsum tulit magna opera urbesque magnificentissimas evertendus. Imo de hac expeditione Prosper. in chron. Aimoin. lib. 3. init. Serar. [. . .] Mog. lib. 1. c. 7. et hac expeditione cladeque <M>aguntiaco et Wangione Hieron. ep. 15. ad Ageruchiam < - > post hanc Hunnica sub Attila de qua Sidonius [. . .] qui tunc vixit Panegygico ad Auctum. Subito cum rapta tumultu barbaries totas in se transfuderat Arctos Gallia pugnacem Rugum comitante Gelono, Gepida trux sequitur etc.

Villa Urtharpe (Orhof in Thuringia) in pago Salagenue <alia> multa sunt in Traditionibus Fuldensibus a Pistorio editis, quae conferendo praefatione vetustissimae legis Salicae, ubi etiam mentio est pagi Salageuue, satis manifestum est Salios Francos habitasse in Finibus Thuringiae Franconiae et Hassiae[.]

Franci Saxonibus conjuncti Spanhemius in Juliani Orat. I. p. 226 ubi et alia de Saxonibus.

Eumenius in Panegyr. Constantin. c. XI. Francos non accedere audere ad Rhenum sed flumina interiora potare[.]

Castella <contra> Barbaros Spanheim. ad. or. 1. Juliani p. 62[.]

Aurelianus per barbaros multa loca Italiae deserta colere meditabatur in vini proventum, quod < - > populo cogitabat. Vopisc. in ejus Vita.

Aurelianus cum Illyricum desertum videret, et Daciam sub barbaris laborantem incolas ad Danubium traduxit, et dextram Istri ripam novam Daciam appellavit. Loca deserta Gothis cessisse credibile est. Tillemont. Tom. 3. p. 527. Idem Carporum partem in Romano solo collocavit. Vopisc. reliquos postea Dioclet. traduxit Aurel. Vict. Tillem. D. l. p. 528[.]

Trebollinus Pollio de Gallienis duobus: (id est Galliono et Salonino) Tum variae item opiniones sunt de Salonini nomine et qui verius se putent dicere, a matre sua Salonina dictam esse dicant; quam is (Galienus) perdite dilexerit, Piparam nomine, barbaram (: barbari :) Regis filiam. Aurelius Victor vulgo editus habet: amori diverso pellicum deditus, Saloninae conjugis, et concubinae quam per partionem concessa parte superioris Pannoniae a patre Marcomannorum Rege matrimonii specie susceperat, Pipam nomine[.] Sed Aurelius Victor Schotti habet: expositus Saloniae conjugis atque concubinae amori flagitioso, filiae Attali (Ezel Eteilo) Germanorum Regis Pipae nomine. Casaubanus et Salmasius consentiunt paridem esse Pipam et Saloniam etsi nonnihil dubitari forte possit[.]

Desertae terrae barbaris in Romanum solum venientibus - - - cujus generis Coloni Laeti dicebantur ipsae terrae Laeticae vid. - - - ad l. 12 (Th<eod.> de veteranis et ad leg. Theod. de censitor., adde Du Cange < - > v. Leti. Wendelinus < - > legis soli < - > Laetias terras ducit[.]

Burgundiones ut pacificos describit Socrates Hist. Eccles. XII. 37. Sozomenus lib. 7. c. 13. de Historia Vandalorum [. . .] notatu digna [. . .] inseruit ex Olympiodoro [. . .] cujus fragmenta [. . .] supersunt in Photii Bibliotheca[.] Vandali Gothos hostes suos appellabant Trulos quod famis tempore [. . .] vel unam tritici trulam pretio aureum aequante redemissent ibidem de fame Vandalica Photius p. 190. [. . .] ed. Schott Rhotomag. (+ sed Trol Gothis credo fuit < - > vagum ab ignoraos alia causa nominis efficta +)[.]

Hermoldus Nigellus [. . .] Ludovicum praeclarum martem interpretatur ita ut Hluto praeclarum (+ laut a sono claro) Wigh martem significet. Vales. praef. rer. Franc. (+ wigand hostis +)[.]

Hunnorum quos Aetius in Galliam adduxerat contra Wisigothos tres reges 437. qui Gausericus, Uptar, et Liturus. Gregor. Tur. lib. 1 de Glor. mart. praef. fast. Idacius et Cassiod. Chron. (+ Haec nomina < - > Germanica +). Hunni sub Balarmino primum aggressi Gothos; teste Jornande lib. ^- -> nomen etiam Germanum[.] Walamir Ostrogothus sub Attila[.]

Quod dicitur a Jornando Gothas venisse in Scythiae terras quae lingua eorum Oium vocabantur; ubi delectatus [. . .] ubertate regionum exercitu et medio transposita pons in amne dicitur [. . .] corruisse [. . .] nam is locus [. . .] tremotis paludibus voragine circumjecta ^- - > . . . < - > nora ad gentem Spalorum perveniunt. etc. Apparet amnem fuisse Vistulam, Spalos, Polonos; Ouia interpretor Auin vel aven id est terram irriguam pascuis laetam[.]

Strabo lib. 4. Rheti et Vindelicii Helvitiis et Boiis, finitimi quorum campis imminent? An ergo Boji jam tum in norio Bajer Bajoarii[.]

Scoti ex Hibernia in Britanniam venere Orosius et autor originum, Isidorus, Beda Ginardus.

Scoti se vocant Gaiothel vel Abanax ignoti ipsis Scotorum nomen[.]

Ex Taciti vita per Vopiscum scripta p. 230. c. Zanara p. 240. < - > Zos. lib. 1. p. 266. l. c. apparet Barbaros qui se ab Aureliano vocatos contra Persas dicti< - >ant a Maeotide Palude per Colchos irrupisse Zosimus et Zonaras Scythos vocant, Tacitus < - >eos et < - >ia reputat Vorburgius Ostrogothos fuisse putat t. 2. p. 44. nam <nummus> Taciti apud Biray 410 victoriae Gothicae meminit. Et quod <Grutem> inscriptio Gothicam vocat et (+ nulla alii Taciti expeditio memoratur +) (+ Ergo Gothi < - - > in orientem < - >asi ut post Hunni

Sulpitius Alexander apud Gregorium Turonensem [. . .] Arbogastes Sunnonem et Marcomirum regulos Francorum gentilibus odiis insectans. [. . .] Bructeros ripae proximos pagum etiam, quem Chamavi incolunt depopulatus est nullo usquam occursante nisi quod pauci ex Ampsivariis et Chattis Marcomere duce in ulterioribus collium jugis apparuere[.]

Franci ad Rhenum inf. sic. Saxones caesi Deusone in terra Francorum und zu Teutsch monumentum in terra Francorum[.]

Francorum habitus corporis in Sidonii Apolli panegyrico Majoriani carm. 5[.]

De Francorum origine varia notanda apud P. Jodocum Coccium in Dagoberto, sub initio[.]

Iodoc. Coccius in Dagoberti suspicatur Francos tres bufones olim in insignibus habuisse ut se ex palude maeotide egressos notarent Dagob. c. 5. p. 39.

Franci primum sub Valeriano memorati victi ab Aureliano Tribuno legionis sextae Gallicanae qui tunc Mogontiaco praeerat. Nam etsi autor Chronici Alexandrini tradat Decios in expeditione contra Francos caesos, reliqui tamen omnes docent Decios transgressos Danubium in expeditione Gothica periisse[.] Vales. Rer. Franc. lib. 1[.]

Notatu dignum Mallobaudem memorari simul regem Francorum et comitem domesticorum Gratiani Augusti qui Alemannos auspiciis Gratiani in Gallia vicit, Aisaniam oerum regem occidit 378.

Quarto Theodosio, Antonio et Syngrio Coss. 382. Priamum in Francia regnare coepisse, ait Prosper in Chronico. An legendum: Priarius nam tali nomine Rex Alamannorum a Gratiano Augusto victus et occisus in Gallia 378. An idem Priam seu Priarium qui < - > 420 regnavit in Francia. Ut Chron.

Panegyrista Constantini M. quid loquar intimas Franciae nationes non jam ab his quae olim Romani emiserant, sed a propriis ex originis suae sedibus et ab albinis barbariae litoribus avulsas, ut in desertis Galliae regionibus collocatae pacem Romani imperii cultu jurarent et arma delectu Rex Francorum ergo origo non est Westphalia sed remotior[.] Nolim tamen hinc colligere < - > Rhenano Francos oceano venisse, respicies remotissima tempora. Origo Francorum Scythica et apud veteres < - > Germanos venisse ex Scythia[.]

Anonymi Panegyricus Maximiano Aug. dictus: Recursebat [. . .] in animos illa sub divo Probo et paucorum ex Francis captivorum incredibilis audacia et indigna felicitas, qui a Ponto usque correptis navibus Graeciam Asiamque populati, nec impune, plerisque Libyae litoribus appulsi, ipsas postremo navalibus quondam victoriis nobiles ceperant Siracusas, et immenso itinere pervecti, oceanum qua terras rupit intraverant atque ita eventu temeritatis ostenderant nihil esse clausum piraticae desperationi quo navigiis pateret accessus.

Chamavos Francos oportet tenuisse oram Rheni inferioris tempore Juliani imp. quia Eunapius ait ideo ipsis terrorem injectum transitu Rheni a Juliano, ut imposterum frumentum ex Britannia insula adverso Rheni in castella et hyberna < - - > in subvehi ne prohiberent[.]

Franci sunt Germani Sidonius lib. 5. Ep. 6. de Syagrio consulari viro immane [. . .] narratu est quantum stupeam sermonis te Germanici notitiam tanta facilitate rapuisse. Et mox quasi de Syagrio vetere novus Franco prorumpas[.]

< - - - -> Eginhardus de < - - - > etc. et apud Browerum [. . .] Annal. Trev. proparascev< - > extat constitutio Ludovici Augusti et Lotharii Caesaris filii lingua Francica[.]

Advocatus (Episcopi) mallavit (in mallo publico accusavit) Hildebrannum [. . .] ipse et sui Franci (id est sui liberi homines) suique servi . . . quercum unum truncassent. Chronic. S. Benigni Divion. apud Dacherium To. I. spicil. p. 414.

Mirum Joh. Isaacum Pontanum in Ep. (quae est ad Ant. Matth. editarum 90) ad Christianum Frys Daniae Cancellarium Helmoldi exemplo Vinedos Vandalos appellare adque < - > Slavorum vocabulo Saxo vocat Vendos Procopius Gothos et Vandalos pro iisdem habet ob linguam et sacra. <Wendsyssel> Gutiae seu Jutiae Borealis districtus Saxoni Vendalium[.]

Per Germanos Agathias Procop. Hieron et alii intelligunt Francos contra Germaniam Gothiae nominem accepit. Breviarium Theodosii apud Lazium Germania < - >que Gothi a <comprimuntur> ab oriente flumine Huistia ab occidente Rheno a septentrione Oceano <meridie Danubio>[.]

Saxones olim ubi hi qui in Germania jam Franci. Francfordia Franconia haud dubie ab his Francis quos Carolus M. in locum Saxonum qui rebelles toties eo <transtulit>[.] Ant. Matth. nobil. lib. 1.  p. 90. Idem p. 99. putat Ostphalos habitasse ubi nunc Franconia[.]

(+ Wisigothi et Ostrogothi crediti posterioribus ex Scandia egressi quod illic quoque Ostrogothia et Westrogothia. Sed quid si Gothi Scandiam illic coloniae Gothorum cis Balthianorum prorsus ut Gothi ad Euxinum. Nec magis alteri ex aliis quam Austria vicini Hungariae, nomen ab Austriis qui Austrasi accepere[.] +)

Gothorum vestitus Sidonius lib. 4. Ep. 20[.]

Maximilianus imp. Natione Gothus, patre Gotho nomine Mecca, matre Alana in Thracia natum ex Symmacho refert Jornandes in Gothicis c. 15[.]

Praefectura Praetorii Galliarum tres vicarios habebat primus Vicarius septem provincias administrabat, turamque Germaniam atramque Belgicam utramque Britanniam, et Flaviam Caesariensem. Secundus quinque id est quatuor Lugdunenses et Maximam Sequanorum. Tertius septem Viennensem utramque Narbonensem, utramque Aquitaniam Novempopuloniam Alpium maritimarum, quae septem nomine Septimaniae. Notit. imp. Catalogo provinc. constitutiones et Historicae imper< - > Germania duplex superior et inferior ejus duos praesides lib. 3 dig. de offic. ass. l. ult. d. de censibus. Suetonius Domitiano c. 6. Et Ammian. Marcell. lib. 15 Galliam potestate in partes divisam quatuor, quarum Narobonensis una Viennensem intra se continebat et Lugdunensem, altera Aquitanis praeerat universis superiorem et ingeriorem Germaniam Belgosque duae juridictione iisdem rexere temporibus[.]

Gallia turbata sub Diocletiano a Burgundis (+ reperii ex chronico Prosperi etiam posterioribus ipsi Prospero vicinis Bagaudos fuisse in Gallia rebelles +)[.]

Ante Tyrannos sub Gallieno Q. Nonius Regillianus Dacus origine qui a decebalo descendisse credebatur (Tillemont Empereurs)[.]

Vetus quidam rerum nostrarum scriptor Theoderici Merovingorum regis penultimi aequalis Rorico monachus Autor libri de vita Sigeberti Dagoberi regis filii; Aimoinus [. . .] lib. 1. [. . .] Sigebertus et recentiores tradunt Trojanis seu Sicambris Pannoniae tum incolis et Maotid. Palud. vicinis jamdiu imperio Rom. [. . .] subjecis tributa in decennium a Valentiniano majore remissa esse, quod eorum opera Alani deleti, hinc Francos seu feroces [. . .] appellatos, [. . .] post [. . .] 10 annos [. . .] vectigal pendere recusasse. Inde bellum ubi fusos a Valentiano [. . .] Priamum regem [. . .] amisisse, tum [. . .] in Germaniam sub Marcomere et Sunnone migrasse et circa ostia [. . .] Rheni sedisse. Et in legis Salicae prooemio dicitur Francos paucos numero sed virtute praestantes gravissimum imperii Rom. jugum excusssissse. Et Monachus quidam in lib. 2. rerum gest. Car. M. [. . .] Germaniam scribit [. . .] Francosque a Romanis defecisse, quae omnia fabulosa merito pronuntiat Valesius sub finem lib. 1. Nec Valentiniano cum Alanis bellum, qui Ammiano autore lib. 31 ejus aetate [. . .] in Scythia finitimis omnibus bello superatis, qui et ipsi victorum nomine appellabantur imparabant (+ An ergo eosdem vult Valesius Alanos et Hunnos?)

Panegyricus Maximiano Augusto quod . . . dictus in quo et laudes Diocletiani omnes barbarae nationes excidium universae Galliae minarentur, neque solum Burgundiones et Alamani, sed etiam Chaibomes Erulique, viribus primi barbarorum, locis ultimi praecipiti impetu in has provincias irrupissent . . . ita cuncti Chaibones, Erulique cuncti, internecione caesi [. . .] sunt, . . . in eodem panegyrico Genobon et Esatech reges Germani ille recipit regnum a Maximiano hic accipit. Paulo ante locutes erat de Maximiano ingresso Germaniam rhetis objecturi. Ergo puto hi Alamani. Esatech credo Esico de quo nomine alias. Hujus panegyrici autor creditur Rhenano Mamertinus. In alio panegyrico qui Mamertini Genethliacus Maximiani inscribitur dicitur Gens Cavionum Herulorumque deleta iidem de Bellis barbarorum intestinis eo tempore Gothi Burgundiones penitus excindunt, rursum pro victis armantur Alamanii itemque Tervigi pars alia Gothorum adjuncta manu Thaifalorum adversum Vandalos Gipedesque concurrunt. Ipsos Persas ipsumque regem ascitis Saccis et Russis et Gellis petit frater Ormies p.

Dum bella inferunt culti barbari eos irritant, sic Hesostris Scythes excivit; Romani Germanis et Sarmatiis Arabes cum domuissent quasdam Turcias gentes[.]

Franci Oceanum navigantes per fretum Gaditanum penetrantes Tarsaconem capiunt ad - maris citus, et passim urbes Hispaniae spoliant, et ibi dominati sunt dum Gallieni contra Tyrannos pugnat, quidam in Africam transgressi vid. Naz- panegyr. Euseb. lib. 1. Hist. temp. Eutrop. lib. 9. Aurel Victor Hieron. Chron. < - > Hist. Rom. oros. lib.

Probus victus Germanis multos per imperium disperserat[.] Nonnulli in Ponto quasdam naves occupant, litora Graecae et Asiae vastant, Syracusas occupant, Carthaginem < - ant> et per fretum Gad. domum redeunt < - - > (+ Credibile est Frisios aut Caucos fuisse +) circa ann. 281 <Eumenius in orat.> de gestis Fla. Vel. Constantii et Zosim. lib. 1[.]

Sub Diocletiano Heruli in Gallias irrumpunt Franci et Saxones mare < - - > Careusin jussu contra ipsos classem armare rebell< - > vid. Mamertin. Panegyr. < - >trop. Aurel. Vict. oros. lib. 1. c. 16. Pontan. orig. Fr. lib. 4. c 3. Ateck quidam ex Francorum[.]

De migrationibus populorum septentrionalium post devictos a Mario eleganter Machiavell. Lib. I. Hist. Flor.

Qui nobis Hunni multis Avares [. . .] vid. Aimoin. lib. 3. c. 11. Paul. Warnfr. de gestis Longob. lib. 2. p. 224. Eginhard. [. . .] vit. Carol. [. . .] c. 3. Distinguuntur Ungaris in Asiaticos et Europaeos [. . .] Procop. l. 5.

Paulus Diaconus vult Longobardos Scandinavia egressos in < - > quadam Saringa primum sedes posuisse. Hinc sequntur < - > lib. 1. c. 13 Gualbem lib. 2. sed Henninges in < - - > agens de familiis Regum Longob. < - > potius Baides vel Longobardis de< - >t quos jam Tacitus et Ptolemaeus in Germania ad Albim colloca<sse> cum Longobard. postea Longobardi < - > quarta ex regum Longobardorum ordin< - > Henniges < - > desinerunt egressi Scandinavia circa ann. 382 Ptolemaeus idem < -  > Longobardos collocat ad flumen Rhenum[.] Ipse Diaconus producere Longobardos cum Vandalis id est Brandeburgensibus < - >antes. < - > Longobardos ait ex Schoringa in <Maeotin - > progressos ibi in Ass< - - - dem> in Gotlandiam venere (+ forte Polandiam)[.]

Argur piger Islandis (Gram. Runolphi Jonae p. 77[)] illustrat hoc <cur> arg contumelia Longobardis[,] an hoc pro origine Scandinavia[.]

Ora Cantii maritima quam litus Saxonicum dixerunt, (ut etiam litus oppositam a Rheno ad Xantones) praefectum habuit a Diocletiani tempore, quem Marcellinus tractus Maritimi Comitem notitiarum liber spectabilem virum litoris Saxonici comitem per Britanniam vocat. Camdenus in Cantio p. 310.

Francia Neustriae opposita. Francia laetatur quamvis is Neustricus esset Abbo [. . .] lib. 2 de obsid. [. . .] Paris [. . .] ed. Pithoe; <circa> finem seculi X. Valesius notat isle de France, et regiuncula inter Monasterium s. Dionysii et Argentoilum hodie Francia la France, v. Vales. Gall. Notit. voce Francia et < - > Neustria[.] Guile< - > Malmesburnensis a Germanis Gallos < - eri> dictos Francos sed Galwalas lib. 1. [. . .] gest. Reg. Angl. p. 24 s. (+ Gallos, Gallicos Walones +) < - > et addit Karolum M. gentilitia lingua usum quam [. . .] Transrhenani tenent[.]

Urugundi apud Zosinum ni fallor in Gallieno. Forte idem qui Burgundi erat ipsis sedes ad Istrum[.]

Burgundionum Apostoli Valerius, Germanus Altisiodurenses, Claudus et Donatus Bisuntini, Eutropius Euriclusis. Symphorianus. Laz. Praef. Migr. Gent. (adde de Burgund. Guilielmus in Helvet.)[.]

Burgundes initio ad Vistulam deinde facti vicini Alemannis Ammian. lib. 18. < - - - > vel palas nomen ubi lapides terminales Alemannorum et Burgund<onum  - - > Lazius p. <610> et alii faciunt Pfalz male meo judicio <horum> 80000 ripae Rheni insedisse < - - > quo < - > Saxones in Francorum finibus oppressi[.]

Ut Ammian. Marcellinus lib. 31 initio. Alanos esse veteres Massagetas Proceros pulchros, oculorum temperat<a - > torvitate, crinibus mediocriter flavis[,] excurrere usque ad Gangem. Saltem hinc apparet non fuisse Alanos ut Hunnos vel Calmuckos.

Langobardi teste Diacono lib. I. cap. 11 venere ad Bulgaros transmisso [. . .] flumine dicitur ibi Bulgaros < -  Bulgilandiam venientes ibi tunc habitasse  -  Bulg - - > an fluvius Bug. An vero Volga[?]

Ex Ammiano Marcellino lib. 28. observavit Cluverius sacerdotem apud Burgundiones maximum dictum Sinistum eumque esse perpetuum. Jam sinistus est senior < - > primis ut ex Ulfily patet. Sikora dominus Gothis[.]

Primi Vandali in Pannoniam irrupere. Jornand. Get. Hos <sepulere Get - > de Vandalis compendiar< - > Historici Isidori Hispalensis, cum quo <Conf.  - - - > et Idacius < -  clusis> a Scalig. editi[.]

Sagittarius in Regn. Thuring. antiquitatibus lib. I. c. 4. putat Thuringas esse Gothicae originis a Thoro deo Gothorum. Ego dubito an Thor Deus Gothorum non aliud Gothi aliud septentrionales[.]

Fabianis . . . quae a Rugis tantum dirimebatur Danubio[.] Severinus Eugyppius. Idem ait Gothos in inferiore Pannonia a Rugis infensos habitos. Ergo Rugi in superiore[.]

Paulo Diacono lib. I. c. 2. eadem Winnilorum et Longobardorum gens nempe cum Winiti dicerentur < - > Longobardos a Goddano (Wodano deo an uxor Freia < - - - > cum diceret qui sunt isti Longobardi[.]

De Danis mentio apud Procopium, Nempe Herulosum partem a Danubio venientem Slavorum longo ordine continuos populos deinde vasta alia loca permeantes ad Varnos venisse inde Danorum percussis nationibus oceano navigato Thulem insulam advectos. lib. 1. Hist. Vandal.

Joh. Matthias de Sudetis [. . .] diss. De origine Bohemorum non male et suae vicinarum gentium origines exposuit[.]

Suedos [. . .] Suevorum nomine venisse aevo Jornandis putat Schurzfleisch in Sueo-Gothicis et Suedum fuisse Riciarium Suevorum [. . .] regem [. . .] cognatum Theoderici [. . .] Regis Gothorum [(+] Miror +)[.]

Lazius in praef. migr. gent. quod christiana fides propagata et per quos[.]

Procopius lib. 1. Goth. bell. qui hodie Franci olim Germanos. His finitimi Arborichi [. . .] qui cum caetera Gallia atque Hispania, [. . .] Romanis parebant (+ puto Armorichi)[.] Post hos in orientem solem Thoringi barbari sunt, qui Caesaris Augusti permissu sedes has tenuere, [. . .] ab his Burgundiones haud procul ad notum ventum vergentes inhabitant. Svevi deinceps et Alemanni gens valida liberi omnes et jam diu haec incolunt loca. Temporis vero progressu Visigothi vi in Romanum imperium facta Hispanias omnes et Gallias ultra Rhodanum flumen subjectas tenuere. Erunt autem Arborichi Romanorum tunc milites, quos sibi Germani cum obientes fecere et subditos vellent, ut qui finitimi essent, et pristinos mores [. . .] immutassent, eorum agros [. . .] populari . . . Arborichi . . . se [. . .] viros fortes eo in bello praestiterunt . . . Germani . . . societatem ut [. . .] saltem secum [. . .] inirent et mutua inter sese facerent connubia precabantur . . . Erant namque utrique Christianae fidei sectatores (+ errat +)[.] Sic itaque in unum coeundo populum ad maximam potentiam evasere (+ Ergo Aremorici, id est Galli)[.]

<Imir Khond> est Historicus < - >[.]

< - - > apud Nicetan < - - > p. 85.

< - > antiquiores qui putatus sic Turci Georgianus vid. ex. v. < - > p. 89. orig< - >[.]

Ol. Wormius [. . .] in Danicorum monumentorum libris sex Hafn. [. . .] 1643. egit de nummo mortuis in os dato, et duabus Ludovici imp. numismatis argenteis prope Lethram effossis. [. . .] Eademque industria inscriptiones numismatum Hispanicorum ab Antonio Augustino AEpo Taraconense propositorum in quibus literae Runicae apparent in lucem produxit sententiamque de illis hanc tulit: Gothos scilicet qui olim Hispaniam incoluere, haec fabricasse, eos enim sua peculiaria habuisse numismata tam in Gallia quam in Italia ipse Antoninus docet. [. . .] Sed [. . .] Spanheimius [. . .] omnes id genus priscis aut barbaris literis insculptos, priscis Hispanicis, hoc est in Hispania ubi quotidie multi adhuc inveniuntur) percussis viros doctos secutus annumerare videtur.

Arnold. in praef. ad Petri Parisii nummos magnae Graeciae a Volcamero editos <fol>[.]

<Wertov.> lib. 1. c. 2. p. 87 de Toxandria ubi Franci Salii[.] An Wendelin[?]

Strabo lib. 7. post Amisiam Visurgim et Lipiam est Sala fluvius inter quem et Rhenum bellum felici sucessu gerens obiit Drusus Germanicus (+ quidam vid. P. Schaten in Westphal Salam interpretatur male +)[.] Haec ad ea ubi de Francis Saliis.

Ateula nummus Attilae apud Chifletium in Vesontione, Mezababarbam et apud Tenzel. in Mensibus p. 893[.]

Sed talem ego nummum habui ipso regno Neapolitano, an forte alius quidem rex Gothor< - >[.]

Warni cum Wisigothis in Hispania Jornand. c. 43.

Ex [. . .] Procop. lib. 4 discimus Warnos cum Anglis ad Rheni ostia [. . .] profectos (+ an ergo hinc navigavere in Britannicam unde antiqua Saxonia et Westphalia?)[.]

Renatus profuturus Frigeridus de irruptione Alanorum 406 Respondiat eos a Danubio adducebat ubi habitabant ex quo Tanain reliquerant videndum an hoc dicat Frigeridus apud Greg. Turon. 2,9[.]

Asinius Quadratus apud Agathiam de Orig. Alam. Alemani autem (ait Agathias) si Asinium Quadratus sequi licet hominem Italum, et qui res Germanicas alias accurate scripsit, convenae sunt et miscellanei homines quod et nomen ipsorum indicat. Et Tacitus levissimus quisque Gallorum et inopia audax dubia possessionis solum occupavere (+ Ergo Allemanni sunt Galli Franci Germani, in< - > vicissitudine +)

All< -  pars> Rhetiae ab Alemannis recupata[.]

In orbe Romano millia militum esse debebant 645 teste Agathia lib. 5[.]

De orig. Helvet. ex Quadis Joh. Rhellicanus not. ad lib. 1. Caes. bell. Gall. apud Boxhorn. orig. Gall. c. 9[.]

Czeremisser bey Casan sind heiden Nagaia ist zwischen der Volga, Jaika und Caspischem meer, bey Astrakan. Die Nagajer Tartaren verandern offt ihre wohnung, werden von den Kalmucken ihren steten feinden, so nicht allein von hie biß Sorotof zerstreuet sich aufhalten, und die Bulgarischen Tartaren genennet werden, sondern auch von denen so jenseit den Jaika strohm wohnen, wenn die waßer gefrohren [. . .] offt angefallen. Olear. Muscov. reise beschreibung p. 243. idem p. 244 ait die nagaische wie auch die Chrimische Tartaren seind vom leibe dick untersezt haben breite angesichter und kleine augen schwarzgelbe haut, die manspersonen eingeschruppte gesichter wie alte weiber und wenig hahr am bart, den kopf laßen sie glatt beschehren[.] Sind < - >[.]

Silesia vox Sarmatica non immerito videtur Henelio Slesiogr. p. 5. Curaeus et Hartknoch de rep. Pol. lib. 1. c. 3. ad Ligyros Elisosque Taciti referunt. Olim <Quadi> insedere furtini Farinatis Moribus similes < -  natione> Germani Tacit. Ger. XLII. 12. et Marcellinus XVII. 12. Nulla Silesiae mentio ante Carolinis. Sinsli sive < - > legunt < - > videtur esse Silesi qui cum Slavis et Bohemis ex Francici regni simle< - - > Franc. DCCCLXIX. A<nno> Ditmar lib. 7. p. <221.> edit. Ditmari memoratur pagus Silensis[.]

De Russis Luitprand lib. 5. c. 6. et lib. 1. c. 3. Sigeb. ad 936. [. . .] Besold. Hist. Imp. or. p. 101. Reinecc. lit. 2.< - > Anon. p. 21, [. . .] Bochart Faleg lib. 3. c. 13. Rhossos dictos antequam in Europam transirent. Helmold. in Chron. Slav. Ruzos nominat. Joh. Tzetzes Graecus scriptor Rhos, et a primis in Asia sedibus Tauros extulit[.]

Bohemorum Rex Lecho Ann. Fr. ad. 805. add. 869[.]

Ubi iz, niz, wiz, Wendica origo Schurzfleisch. diss. de nobilium insignibus th. 5. vide inquit in eam rem Laur. Peckenstein. Theatr. Sax. p. 1. c. II. P. Albini Misn. Chron. tit. II[.]

An Slavi Wenden Wendi. Quod Vandalis et Wenetis successere, an quod ab antiquo Wenedicum mare an quod Antes <digamma volimus> accipere[.]

Jornandis locus de Slavis, cap. 23. Ab una stirpe exorti tria nunc nomina edidere, id est Veneti, Antes, Sclavi, qui quamvis nunc ita facientibus peccatis nostris ubique desaeviunt, tamen tunc omnes Hermanarici imperiis serviere[.]

In volumine Hudsoni II. Geographorum minorum dissertationes sunt Dodvelli de autoribus[.] In illis una est de Strabonis excerptore p. 177. seqq. ubi notatu digna de Slavis et Avaris et Crobatis et Bulgaris[.]

Excerpsi pleraque[.]

Gothorum [. . .] sive Guttonum meminit Pytheas Massiliensis quaternis ante Christum seculis, vixit enim Pytheas (quo non habet occidens in doctis antiquiorem) tempore Alexandri M. quem Timaeus Andromachi filius Alexandro aequalis laudavit Plinio teste. Dicaearchus Aristotelis discipulus exagitavit autore Strabone[.] Add. Cluver lib. 3. c. 34[.] Procopius in descript. Ponti Euxini [. . .] Gothos [. . .] omnium barbarorum [. . .] fortissimos %(a p%/antvn tvn barbarvn alkimotatoyw [. . .] primas mundi gentes [. . .] Romanos et Wisigothas credo ubi de Attilae contra ipsos expeditione[.] De Gothis Orosius lib. 1. c. 16. [. . .] quos Alexander evitandos pronuntiavit, Pyrrhus exhorruit Caesar etiam declinavit[.]

Henr. Spelmannus Gothos antiquibus Getas et <Gutas> dictos[.]

Ioh. Isac Pontanus Ep. ad Christianum Frysium regis Daniae Cancellarium < - - > ep. 95. Mitto omnes pene Gothicarum scriptores uno volumine exceptis Idatio et Aurel. Cassiod. Idatius brevi chronico Gothorum et Vand. et aliarum gentium exoticarum persequitur bella quae a tempore Theod. Aug. Hispaniam divexxarunt < - - - > sub titulo: Idatii Lemicensis (d) in Gallia episcopi Chronicum continuans derelicta ab Hieronymo. Nec alius fere est qui Aurelius Cassiodorus gestis Gothorum sinscribitur. Est enim hoc ipsum quoque simile Chron. et habetur inter ejus opuscula duobus vol. in forma VIII excusa Lutet. Paris. 1600[.]

Ranulphus Hayden in polychronio (ed. Th. Gale) Scotos (id est Hibernos) etiam Gaitenos dictos a quodam parte < -  Rhen - > nepote <in iste Gardenus> ut ajunt Hyernicam linguam composuit et Gartelas dicitur ex omnibus < - - - > Hibernos duce Reuda de Hibernia quae proprie Scotorum patria est progressos in septentrionali pene insulae consedisse apud < - >. Idem narrat Pictos a Scotis tandem de< - > Picti ierunt in Scotiam Australi[.]

In vita S. Kiliani Franconia hodie regio dicitur nova Francia (+an)[.]

De Caesarie Francorum vid. Lazius lib. 3. p. 52 ubi et de vestitu Germ. et Sax.

De Francis bene P. Schaten[.]

Hister Aethico cognomento [. . .] cujus edicta Cosmographica [. . .] ab Hieronymo versa ait Raban. lib. de inventione linguarum et fuisse natione Scythum, extare in [. . .] Bibl. Thuan. et a se quoque haberi ait Opit. ad Annon. p. 26. Simlerus in praef. ad Aethici Cosmogr. (non Istri, sed quae dudum edita omnium manus perambulat) citat Ms. Petri Danielis is ita habet: Cum Franco et Vasso qui ex regia prosapia remanserant [. . .] (Romulus) certando dimicavit. [. . .] Ipsos quoque superatos Ilium denuo captam remeavit ad urbem. Francus enim et Vassus foedus apud Albanos impetraverant mutuo moventes exercitum contra Romulum, montana Histriae transeuntes fixerunt tentoria, contra quos Romulus castra opponit etc. Narrat deinde Francum et Vassum victos per Rhetiam ad deserta Germaniae pervenisse urbem Sicambriam condidisse, aliaque similia. Opitius ad vit. Annon. p. 20 et 40. qui vere Hieronymum interpretem et compilatorem putat scil. stylus indicat quendam sibi id nomen tribuisse vel alium fuisse Hieronymum autorem esse posteriorem et Barbarum, qualis Marcomirus quem citat Anon. Ravennas, aut qualis Sophista quem citant gesta Trevirorum[.]

Aremoricus piratam Saxona tractus spirabat Sidon. Conring. Ant. Helmst. p. 87. se ait pro spirabat ponere spectabat sed non advertit esse sperabat, hoc est metuebat quemadmodum apud Virgilium: et sperate deos < - - > atque nefandi corrigit et p. 89 < - > qui in Anglia ponit <Ph - -  genes  - - - >[.]

Danorum sedem [. . .] fuisse in Chersonese Cimbrica discimus ab Adone praesule Viennensi, qui Danos duce Childarico in Galliam irrupisse, et a Deutberto Dieterici filio una cum rege interfectos scribit circa annum Christi supra quingentesimum decimum septimum[.]

Theodoricus Monachus antiquus scriptor Norvegus Gautham puto Gotland c. 31. hunc Rex Gauthorum (diversus a rege suecorum) hoc saeculo puto XImo versus finem ejus[.]

In Tenzeli Hist. Goth. Supplem. 2d. sect. I. agitur de nummis aureis miris figuris ornatis scutellatis majoribus minoribusque vulgo Regenbogenschußlein quos doctiores [. . .] pro nummis Gothicis vel Vandalicis venditare solent[.]

Tacitus refert pulso Maroboduo et post Catualda barbaros utrumque secutos ne quietas provincias mixti turbarent, Danubium ultra <intra flumina> Marum et Cusum locantur, dato Rege Vannio gentis Quadorum. Marus videtur esse qui Mar<isus> Straboni, qui hodie Marus. Plinius lib. 3. pulsi et his (Sarmatis) Daci ad Parthiscum amnem Amervis sive Duria a Svevis regnoque Vanniano dirimens eos[.] < - > Germ. in Transsylvania[.]

Quid si Bavari Bairen ii qui olim Burii. Julius Capitolinus in vita Marci conspirasse omnes ab Illyrici limite usque in Galliam gentes, inter quos nominat et Burios <sint> credo Burii pars Marcomannorum. A Marcomannis Austriaci et Styrii Rh<enano, ii esse> a Buriis Bairi[.]

Wiltaburg castra prope Ultrajaectum ubi Wilti Slavi (Willi) habitanbant, quos in regiones illas aliquando irrpuisse ante Carolina tempore ex Boxhornio et aliis, Tenzel Julio, 1694, p. 441 et antecedentes et seqq.

Henricus S. fundavit Bamburgensem Episcopatum de suo patrimonio ut habent diplomata et antiqui. Et quidem de praediis Cunigundae uxori in dotem desinatis quae res finitibus ejus dedit praetextum turbarum. Itaque Bambere pertinuisse videatur ad Bavariae duces. Et sane quod hodie Franoniam dicimus, Bavariae pars fuit si verum est, quod veteres dicant sylvam Speteshart Franciam a Bavaria divisisse. Haec ad dispositionem de origine Francorum.

Annus fere 280 fuit quod Probus imp. versus Rhenum movit, et postquam Francos compescuit in Burgundiones Vandalosque duxit eosque apud Rhenum superavit ut ex Zosimo [. . .] colligo l. 67. [. . .] 69. [. . .] imperante Maximiano Herculio quem Zosimus interdum cum Maximiano Galerio et Maximio confundit ope et armis Alemannorum contra Gallos sunt adjuti cumque horum ex Dacia profectorum jugum depulissent aliquanto post ipsi cum Alamannis sunt commissi[.] Mamertinus in panegyrico eos cum < - > conjungit < - > simul Romanum solum infestantes (+ forte quia Alemannorum < - > a Gallis qui < - > tenebant, hinc forte ad < - - > nominis a Buno creditum facilius Romanae Gallicae origine fuisse +) sed Valentiniani tempore in Alammanis collisi ob salinas et fines Ammian. lib. 28. Cumque quo conjungendos Prosper 373. Porro Franci jam ante Probum noti hostes, cum Gallieno regnante partes Posthumi tuendas suscepissent circa 260. vid. Trebell. Pollio in Gallienis [. . .] post hunc Vopiscus in Aureliano, Ammian. [. . .] lib. 16. Saliis lib. 17. Procop. lib. 1. bell. Goth et lib. 1 [. . .] bell. Vand.

Procopius ait Vandalos circa Maeotidem consedisse, atque [. . .] in Germanos qui Franci nominantur irruisse, lib. 1. [. . .] Bell. Vand. (+ videtur ille Maeotidem Paludem cum Codano sinu confudisse +)[.]

Cum Treviris aliquando sederent imperatores eminuere et Episcopi et pantalus Theodoreto dictus Meliopolitanus All< - >. Sed afflicta a barbaris Trevirorum urbe Arelatum Gallula Roma Ausovio Tabulae <Honor - > Theodos< - > Anno Ch. 428 ad Agricolam praefectum Galliarum in honorem Arelatis. Roaldus Gallus cujus constitutionis Copiam Scaliger < - > ad < - > not. ejus ad Auson.

Baiern Jornandi Bajobari[.]

Deusonem [. . .] quod erat in Franc. Castellum contra Coloniam Agrippinam praesidio occupasse Postumum et Macusam opidum Batavorum ab Francis captum quod hodieque Ancusam appellant recepisse indicant Posthumiani nummi Herculi Deusoniensi, et Herculi Macusano [. . .] quorum nota est ab altera parte Postumus nudus clavam tenens ab altera templum. Idem Posthumus ob pulsos Gallia Germanos in quibusdam nummis Rheno flumine signatis RESTITUTOR GALLIAE, in aliis Germanicus Maximus appellatur[.]

Sophronii Eusebii Hieronymi Historia temporum quod Chronicon vocant, refert Constantem anno imperii IV. vario eventu adversus Francos pugnavisse. Ita citat Valesius Rer. Francic. lib. 1.

Munera gladiatoria populo <data addi - > primum Romae deinde in provinciis magnam orbi calamitatem invexere. Nullum <ut recte  - > bellum brutam vasti<tiem> [. . .] generi humano intulit; in proelium hi ad voluptatem ludi. Mentior si non unus [. . .] mensis Europae stetit vicenis capitum millibus aut tricenis. [. . .] Neronem culpamus aut Caligulam qui 100 aliquot homines vita interfecere, ira vel metu, ecce unus editor homines supra mille ludens interfecit, [. . .] die non toto. <Bonus> et moderatus princeps Trajanus spectacula [. . .] per dies 123 continuavit, et gladiatorum 10.000 dedit[.] Paria dabantur in funeribus divitum primum, quasi inferiis ac antiquo more <manes sanguine> placandi[,] < - > a magistratibus, iisque qui populi gratiam captabant, <sic> et passim a privatis <praetextu salus> imperatoris < - > provincias < - > pervasit. Herodes in singulis pene Judaeae opidis amphitheatros habuit[.] Agrippa una comissione dedit paria 700. < - > proconsules praesidesque editiones passim dabant. Etsi haec <vesita> saepe sed <parum> servabuntur[,] princeps < - - - > diebus natalibus, in dedicationibus operum publicorum in <triumphis> haec munera praebebant. Augustus et Tiberius bricht ab