Vignier in notis ad Caesaris com[mentarios] a se Gallice versos: [. . .] res est notatu digna [. . .] cerebrum Galli Gallinacei bene elixati, referre ex una parte [bufonem], ex altera scutarium lilii florem, optime formatum. Sed recte Chifflet. in Lil. Franc. cap. 5. fab. 2. Ad figuram cranii interioris formati sunt rudes illi ductus, [. . .] aconita flores edunt galeatos, qui ne quidquam prosunt ad bellum. Radix silicis foeminae obliquatim secta bicipitem aquilam ostendit, quae nihil juvat ad imperium. Flos consolidae regalis desinit in acuminatum corniculum, quod antiqui aevi calcar refert unde a Belgis nostris appellatur Riddersporen calcar equitis. Addit Chifletius forte apes regias <rudi> seculo male efformatas pro bufonibus habitas[.]

Rogerus Hovedenus [. . .] 1188. [. . .] Rex Franciae et gens sua susceperunt cruces rubeas, [. . .] rex Angliae cum gente sua suscepit cruces albas, et Philippus comes Flandriae cum gente sua suscepit cruces virides[. . . .] Paulus Jovius: [. . .] insignia gentilitia in usu fuisse apud Italos tempore duntaxat Friderici I.

Scriptor gestorum Ludovici VII. loquens de obsidione Damasci c. 19. ann. 1147. [. . .] o quam pulchra et delectabilis visu facies exercitus, ubi tot erant nova tentoria et papiliones diversis armorum speciebus et coloribus differentes et diversae principum banneriae, aurae levis impulsionibus crepitantes[.]

Et Fauchetus asseri potest symbola scutaria, imo et cognomina fuisse in familiis certa annis ab hinc 300 aut 400 quemadmodum notavit Machiavellus in Historia Florentina, egoque id factum credo tempore sacrarum in orientem expeditionum[.]

Dadinus Alteserra lib. de ducibus et Comitibus [. . .] cap. 3. [. . .] Romanis ut ex imperii notitia liquet certi non fuere colores et metalla insignium, posterioris aevi inventum est, quod certos his colores et metalla nescio qua superstitione dicavit, et scrupulosam hac de re artem instituit[.]

Chiflet. in lil. c. 7. prim<um> Alphonsum bonum Castellae regem 1180 [. . .] gestavit in sigillo castellum aureum in scuto coccineo teste Garibay qui privilegia vidit lib. 12. c. 34 [. . .] Zurita ad 1096. Petrus Rex Aragon. 4 Regibus < - - > in scuto argenteo praetulit < - > S. Ge< - >ii crucem, impressis ad angulos 4 capitibus sanguineis. Spelmannus [. . .] p. 45. [. . .] Richardus (< - >) ad [. . .] bellum sacrum [. . .] se accingens omnium primus clypeum habet insignem,

< - - > credo non grada< - >, sigillo autem [. . .] in aliena potestate constituto novum alia forma curat conficiendum. [. . .] Illic demum nec antiquius usquam tres leones vidimus[.]

1106. [. . .] Duces Burgundiae [. . .] scutum [. . .] auro et cyano sexies oblique fasciatum margine coccineo. [. . .] Primus ex illis Hugo secundus dux fascias illas in sigillo praetulit[.]

Primus Henricus I. dux Lotharingiae [. . .] inferioris et Brabantiae S. R. I. imperio in terram s. profecturus [. . .] 1183 [. . .] leonem praetulit in scuto [. . .] 1183. [. . .] Butkens. [. . .] p. 199. et in probat. p. 47. p. 67.

Rob. Friso Flandriae Comes [. . .] 1072 [. . .] leonem praetulit in sigillo Vreed. in sigill[.]

In Genealogiis quae adducit vetera sigilla Andr. Chesnaeus nulla sunt cum scuto symbolico quod ad posteros transierit ante sec. XI. vel XII.

Apud Rigordum de Pugna Boviensi loquentem 1214 prima mentio liliorum insignis verb. Signum regale quod est vexillum floribus lilii distinctum[.]

Hunibaldus Vossio nec tressis scriptor est Chifletio in lil. Franc. c. 5. tab. 1. spectrum [. . .] a delirante quodam fictum et editum a Trithemio [. . .] 1514[.]

Imperium [. . .] complectebatur etiam Barensem ditionem, quae propterea quod a parte Franciae magno aliquo flumine non terminabatur, postquam Comitatus Campaniae ex Francorum usurpatione desiit Caesares recognoscere sejunctionis regni et imperii testes fuere Cippi aliquot aenei ad viam militarem. (quae Barrense territorium separat a Campania Tricassina) olim aspectabiles qui parte altera aquilam imperii tesseram praeferebant, altera vero lilia regni Franciae symbola. Theven<in>. in Apolog.

Sed Henricus II Franciae Rex cum adversus Carolum V. bellum movisset, cippos illos deturbari mandavit. Id sciunt et ab avis acceperunt tractus illius accolae, qui stelas illas in privatis colloquiis adhuc appellare solent: imperii terminos [. . .] les metes de l'Empire. Quarum nonnullae terra pridem obrutae nostris temporibus in conspectum eductae sunt.

Chiflet[ius] com[mentario] Lothariensi cap. 1 idem citat Joannem Parisiensem canonicum regularem apud S. Victorem, qui in memoriali Historiarum quod desinit 1322 ait: nunc strictius sumitur Lotharingia, scilicet a Valle coloris ex una parte . . . et a Mosae fluminis cursu versus Franciam usque ad initium dioecesis Trevirensis. Idem Chiflet[ius]. d[icto] lib. c. 10.

Diploma erectionis ducatus Luxemburgensis apud Moraeum tom. I. diplom. c. 95. unde citat Chiflet in Alsatia vindicata, ubi pariter exhibet, c. 3.

Unio perpetua ducatum Lotharingiae et Barri 1506 facta a Renato duci qui se Regem vocat et Latine versa edita a Chifletio in Lotharingia Masculina c. 5[.]

Caroli V. constitutio Norinbergica circa Lotharingiae superiorisducatum 1543. cum consensu Ferdinandi I. Regis et Electorum ex Cancellaria imperii se edidisse ait Chifletius in com. Lothariensi c. 9.

Franc. Th<eve>ninus in Apologia pro duce Lotharingiae Franc. II. ostendit duces licet pacto Noribergensi majorem quam ante immunitatem obtinuerint, mansisse semper obligatione imperio obstrictos, et nullo modo se a veris client< - > officiis liberare potuisse. Et mox: in summa declaratur rincipes liberi, obligantur nihilominus ad solutionem subsidiarii imperatoris tributi, inita proportione duarum 3tium ad r< - > partem,uius principis Electoris, obstringuntur ad observationem pacis publicae sa< - >tae in imerio, et ad salvos conductus[.]

Constitutio Augustana Caroli V. observanda inter imperium et circulum Burgundicum 1548 ex cancellaria imperiali exhibet Chiflet in Alsat. vindic. c. 10[.]

Gothorum [. . .] sive Guttonum meminit Pytheas Massiliensis quaternis ante Christum seculis, vixit enim Pytheas (quo non habet occidens in doctis antiquiorem) tempore Alexandri M. quem Timaeus Andromachi filius Alexandro aequalis laudavit Plinio teste. Dicaearchus Aristotelis discipulus exagitavit autore Strabone[.] Add. Cluver lib. 3. c. 34[.] Procopius in descript. Ponti Euxini [. . .] Gothos [. . .] omnium barbarorum [. . .] fortissimos %(a p%/antvn tvn barbarvn alkimotatoyw [. . .] primas mundi gentes [. . .] Romanos et Wisigothas credo ubi de Attilae contra ipsos expeditione[.] De Gothis Orosius lib. 1. c. 16. [. . .] quos Alexander evitandos pronuntiavit, Pyrrhus exhorruit Caesar etiam declinavit[.]

In conventione inita inter S. Ludovicum [. . .] et Raimundum Tol[os]ae Comitem Terra quae est in imperio citra Rhodanum [. . .] Catel. Histor. Tolos. lib. 1. c. 4 [. . .] et in alia Carta [. . .] 1259 ubi [. . .] Arelatensis Ecclesia dicitur sita [. . .] in imperio add. Chiflet. Vind. Hisp. [c. 13.]

Pactum pacis quo ducatus Luxemburgi in Filippum Bonum [. . .] translatus[.] Chiffletus Alsatia vindicata c. 6[.]

Hispaniae regibus post omnem memoriam solenne fuit manu propria gladium de altari accipere, et cingulo militari se ipsos accingere. Quod docet vetus lex Superarbiensis quam refert Ambrosius Morales [. . .] ex Autographo antiquissimo Hispanice scripto quod ipse viderat ubi verba latine versa: Atque ut detur intelligi, nullum alium hominem in orbe terrarum potestatem in illum habere seipsum accinget ense facto in similitudinem crucis. Illa autem die nullus alius militari cingulo accingi debet. Itaque apud Colmenares Hist. Segob. c. 20. ann. 1220 [. . .] charta Ferdinandi III Regis pro monasterio Cisterciensi de Sotos Aluos sic est subscripta: Facta est Carta apud Segoviam quinto Kal. Feb. era 1258. anno regni mei tertio, [. . .] quo ego memoratus rex Ferrandus in Monasterio sanctae Mariae regalis de Burgos manu propria me accinxi cingulo militari, et tertia die post dominam Beatricem Reginam Philippi quondam Romanorum Regis filiam duxi solenniter in uxorem.

Chiflet. <Lum.> 13. ad vindic.

Waldrada accepto [. . .] nuntio de morte Lotharii Regis in [. . .] Monasterium S. Romarici secessere, acceptoque Eberhardo Alsatiae Comite consanguineo suo, ei locum sanctum (Lutrense videlicet monasterium[)] sub Advocatiae tuitione commisit. Vita S. Deicoli, c. 8. Lutra est locus S. Deicoli [. . .] in [. . .] Burgundiae regno situs, locum tunc Monachis et Clericis destitutum [. . .] Waldradae dederat Lotharius[.] Vita S. Deicoli. c. 8. add. Annal. Bert. [. . .] 862. Chiflet. Orig. Aust. Tom. 2. pag. 30 est Lutra in Comitatu Burgundiae[.]

Theodericus dux Lotharingiae et Chuno Comes de Rhinfelde pater Rudolfi ducis Sveviae post Regis contra Henricum IV. fuere fratres Uterini. Chiflet. lumin. praerog. pag. 325[.]

De diversis stirpis Theodoricis I. et II. ducibus Loth. Chiflet. Lum. p. 334[.]