Falsum est Ludovicum fuisse primum provincialem Comitem Thuringiae nam jam ante Hermannus Comes de Winzenburg vocabatur Comes patriae, ut in libello Reinhardi primi abbatis Reverhusani et aliis.

Francia orientalis complectebatur tria regna Austrasiorum, seu Lothariensium Bawarorum et Saxonum. Etsi postea Austrasia abierit in tres ducatus Francorum, Alamannorum, et Lothariensium, quibus sedes Wormatiae vel Moguntiaci, Argentinae et Aquis Grani. Francia occidentalis tribus et ipsa regnis constabat Neustriorum, Burgundionum et Aquitanorum seu Gothorum[.] Sed regnum tamen Burgundorum postea pro bona parte avulsum, Germanico regno accessit.

De Tribus Franciae occidentalis regnis Hadrianus Valesius ad carmen quod Adalbero Metensis Episcopus Roberto Regi Hugonis filio scripsit ad versum

Plurima sub pedibus tibi fortia regna jugavit

(Deus scilicet), haec annotavit:

Fortissima regna: [. . .] Franciam Burgundiam Aquitaniam. [. . .] Regnantibus in Francia Merovingis tria Regna Francorum fuerant Neustria, Austria atque Burgundia. [. . .] Post mortem Ludovici Pii . . . Reges nostri Reges Francorum occidentalium dici coepti, et tria iis regna nihilominus attributa Francia Occidua seu Neustria, Burgundia (quamquam valde imminuta) et Aquitania. Hinc Abbo in libro 2. scribit Odonem Regem Franciam seu Neustriam, Burgundiam et Aquitanos sibi subjecisse, ternumque illud seu triplex regnum vocat[.]

Sic uno ternum congaudet ovamine regnum[.] Et in consecratione R. Ludovici Transmarini [. . .] quam scriptam habeo, haec invenio: O. S. Deus super hunc famulum Tuum quem supplici devotione in regnum pariter elegimus benedictionum tuarum dona multiplica [. . .] ut regale solium videlicet Francorum Burgundiorum Aquitanorum sceptra non deserat sed ad pristinae fidei pacisque concordiam eorum animos Te opitulante reformet. Apud Frodoardum anno 954. Lotharius puer Ludovici (hujus) filius [. . .] Rex consecratur, favente Hugone principe caeterisque praesulibus et proceribus Franciae Burgundiae atque Aquitaniae. Et Rudolfus Glaber in libri 2di cap. 1. Congregatis in Aureliana urbe Regia quibusque Francorum et Burgundionum regni primoribus Robertum a patre superstite regem constitutum ait. Aquitanos omisit, quia tunc rebellabant. In veteri Chronico invenio anno 1059. Philippum jussu Henrici patris regem consecratum esse adstantibus Franciae Burgundiae et Aquitaniae AEpiscopis et Episcopis XXII. (+ In posteriore consecratione Regis < - > ut <regale solium> Francorum Burg. Aquit. Merciorum et Nordhummbrorum (etc.) sceptra non <des>erat nempe Ludovicus Philippi Augusti filius <electus> erat Rex <Anglorum> +)[.]

Diploma Salinguerrae de Farraria id est Ferraria quo Innocentio III. fidelitatem promittit 1205. apud Reinald tom. 13. pag. 249[.] Notabile est ob ea quae de terra Mathildis in feudum a Papa concessa recenset[.]

Carolus Magnus mortuo fratre expectens regnum Francorum, totum convocavit procerum conventum ita Regnum Francorum non <p - >e hereditarium[.]

In conventione inita inter S. Ludovicum [. . .] et Raimundum Tol[os]ae Comitem Terra quae est in imperio citra Rhodanum [. . .] Catel. Histor. Tolos. lib. 1. c. 4 [. . .] et in alia Carta [. . .] 1259 ubi [. . .] Arelatensis Ecclesia dicitur sita [. . .] in imperio add. Chiflet. Vind. Hisp. [c. 13.]

Pipinus rex stratoris munere functus erga Stephanum papam in Gallias venientem[.]

Cum Carolus Martellus inter libros regnum quasi haereditatem divisit Carolomanno Austrasiam et Thuringiam dedit, Pipino Neustriam, Burgundiam et provinciam comme la Baviere et l'Aquitaine avoient leur ducs on ne les comptoit pas en ce partage. [. . .] Secund. continuat. Fredegar. 110. Append. gest. reg. Franc. Annal. Met. 741. pag. 418[.]

Monasterii Ebershaim in Alsatia fundatio confirmata a Theoderico Francorum Rege apud Lazium lib. 8. p. 391. 392.

Otto (Puer) dux de Brunesvic nominatur ante Landgravium Thuringiae Hermanum dipl. 1241. in confirmatione venditionis nobilium de Plesse. Vid. Contractus[.]

Missi Regii aliquando vocantur Fiscalini, et judicibus comparantur vid. Leg. Longob. lib. 2. tit. 53. Huc refero Camerae regr< - > nuntios, quales illi fuisse dicuntur quos alii faciunt Alemanniae duces[.]

Cranzius Meliopolis lib. 1. prooem. jam Carolin. temporibus datam Clericis seculariam potestatem[.] Contra Myler Archol. ad. <temp.> c. 12. n. 5. sqq. et c. 14 et Sagittar. Hist. Bardew. c. 3. §. 44 sqq. Sed Historia Landgr. Thur. Witekind. et alii apud Lehm. Chron. Spir. lib. 4. c. 3. Conring. de urb. < - logii> et disp. de <duc - - - .> 25. tribuunt initium Ottoni I. qui primum fratri Brunoni dederit Lotharingisiae ducatum. Interim Cranzii sententiae aliquid veritatis inesse luculenter ostendit Dn. Eiben De orig. reg. qui libet princeps in suo territorio est Imp. c. 3. in fin. Ips<e> quoque Schurzfleisch in not. ad Ep. Belg. de vera origine Mot. Belg. lit. aa: tradit jam temporibus Episcopos se paulatim < - >ferre coepisse et beneficia quae non quidem < - > in territorio, seculum quodammodo < -  prae se ferrent> accepisse[.]

Car tel est nostre plaisir est la clause des anciens Actes publiques des assemblées que les Rois tenoient, et qu'on appelloit placida, et veut dire: quia tale est nostrum placitum, Maximes pour l'-in-tion du Roy contre le Cardinal Mazarin. 1652. pag. 350. Ego dubito[.]

1135. Tertio Kal. Jun. Pisis est celebratum generale Concilium per papam Innocentiu et alios praelatos saeculi[.] In quo concilio Ingilbertus de Marchia Tusciae investitus est, qui postea defensus est a Pisanis et a Lucanis ubique offensus et apud Ficechium ab ipsis Lucanis anno subsequeniti devictus in campo et Pisam fugiens lacrymasque plures effundens a Pisanis vindicatus est (+ an Lotharius imp. ibi fuit? Chron. Pisan. Ms. Ital. sacr. T. 3. colum. 865[.]

B. Minister et Queritus in Testingeburc iis qui monasterio nostro largas praebent manus dant participationem bonorum operum suorum silgillum rotundum in quo visitur levita de triplicem crucem parvam sinistra vero magnam < - > cum Epigraf e: + SIGILLVM SC PETRI < - > TEISTIGEBVRC[.] Volum. Northem. H.

De Palatinis Comitibus an plures semel in Saxonia an tales provinciales sub Carolo M. item de jure successionis filiarum in Palatinatu; vide briefe so mit Herrn Limbach gewechselt, und bey Genealogica occasione Palatinae Genealogiae gelegt[.]

Magnus Palatinus Comes de Rheno ita aliquoties Albericus ut ad ann. 1241. Otto dux Bavariae qui per matrem factus est magnus Palatinus Comes de Rheno[.]

Nec ob laesae majestatis crimen olim allodia auferabantur ut ex legibus Bajoariis et Gregorio Turonensi probat erudite adversarius noster M. Antonius Dominicus de Allodiis c. 10. num. 4. Chiflet. Alsat. vind. c. 1. Dinterus olim lib. 6. c. 159. 1408. [. . .] in terra Hannoniensi nullum jus competere Romanorum Regi seu imperatori quamvis verum sit, quod in Romanorum Imperio est situata[.]

(+ Id tamen a Frid. I. apud Radevic. lib. 2. c. 7. Roncaliae 1156 ex< - >um, qui Allodium suum vendiderit distactum eximis< - me> Imperatoris venddere non paesumat, et si fecerit non valeat. Non < - - bat exter -  ordine>[.]

Otfridus monachus Weissenburg. in libro < - > vocat Ludovicum Germanicum orientalium Regnorum Regem (+ Nempe Regni Bavaricae, Thuringiae, Saxonum etc.)[.]

Missatica potestas fere ArchiEpiscoporum ex principalium Comitum ex quibus deinde duces ad Brower Trevir. ad 800 ann. Ita Bertholdus et Erchinger Camerae Nuntii id est missi Eckehardus de Ca<si>bus S. Galli c. 1. reapse erant duces Allemanniae, nam et Henricus auceps dicitur comes. Apud eundem Eckehard c. 5. Discrimen aliquod comitum majorum et minorum <cupebat> Lud. Pii ann 823. cap. 24[.]

Francorum Reges si quae loca vel opida suis ditionibus ex vicinis diocesibus adhuc erant ea non patiebantur exteris amplius Episcopis subesse. Quapropter post Segusianam vallem Guntrammo ab imperatore cessam, parochias Segusienses quae prius ad diocesem Taurinensem pertinebant, Ecclesiae Mauriennensi subjecit quas Ursicinus Taurinensis Episcopus postulavit ut patet ex Epistolis Gregorii Magni lib. 7 epp. 121. 122. ed. vulgo redditas autem fuisse non patet. Cointius ad 756. §. 19.

Regulam Chrodegangi Metensis Episcopi canonicis praescriptam ex Codice M[anu]s[cript]o Bibliothecae Heidelbergensis in Vaticanam translato edidit Labbaeus in ultima ed. Conc. post Aquisgranense Concilium 816. collatum ex apographo ex Codicibus Andegavensi et Fiscanensi et excusso Dacherii T. 1. spicil. suspicatur ibi Labbaeus praescriptum solis Metensibus, postea alios <detractis> quae ad Metenses pertinebant aut <immutatis> communem regulam fecisse. Sed sententia Cointii est ex M[anu]s[cript]o Codice qui est p. Rich. Simonis ubi: Incipit prologus Regulae Canonicae juxta Romanam Ecclesiam, quod Joh. Morinus Roma abtulit, ibi <omnia convenire> cum Chrodegangi regula, nisi quod ex[em]plaribus plerisque adjecta sunt quaedam ex synodo Aquisgranensi 816. <Iterum> Chrodegangus eam Romae attulit tantumque Metensibus suis accommodavit. Haec est opinio Cointii ad 757, N. 34. Haec sententia Chrodegangum plagiarium facit. Nam sibi attribuit in prologo, volui inquit, necessitate compulsus parvum decretulum facere etc.

Ipsa regula bonam partem ad verbum sumta ex regula Benedicti.

Computationis graduum is modus in Canonibus conciliorum apud Francos, ut quasi duplex propinquitas conciperetur, tanquam duo possent unus in tertio alter in quarto gradu sibi pertinere. dicendum erat stipiti communi. Sic [in] primo canone synodi Compendiensis ann. 757. Si in quarta progenie reperti fuerint conjuncti non separamus, in tertia vero si reperti fuerint, separentur. Et eos qui unus in quarta alius in 3tia sibi pertinent, et conjuncti inveniuntur separamus.. Ridiculus loquendi modus quasi qui Hanoveram Hamburgi octodecim, Hanoveram Hamburgo septendecim <leuces> distare diceret.

Theodonem Bajoariae duce[m] Le Cointius narrans caedem Emmerani Ratisbonensis Episcopi, et passim alias pro simpli[ci] <habet> gubernatore Bajoariae credo quia ab autore vitae S. Emmerani dux seu gubernator nominatur[.] Idemque passim inculcat autor. Sed duces Baioariae rem publicam suo arbitrio administrare Francorum licet majestatem comiter agnoscentem. <indicia> multa sunt. unum exemplum evidens dabo; ex Paulo Diacono lib. 6 Gest. Long. Ansprandus ex Longobardia pulsus novem annis in Bojoaria exulat, tandem adductis Theodeberti ducis copiis ad Ticinum pugnat cum Ariberto Rege, qui Aribertus rebus desperatis cum thesauro in Franciam fugere cogitat. Quod profecto minime fecisset, si Bajoarii auspiciis regis Francorum in expeditionem venissent. Bajoarios itaque hostes habuit, Francos amicos. Certo argumento, non semper eosdem utrisque tunc fuisse hostes et amicos[.]

Annal. Met. ad 741 dum Karolus se aegrotare cerneret, congregatis in unum omnibus optimatibus suis principatum suum inter filios suos aequa lance divisit[.] primogenito suo Karolomanno Austriam, Alamanniam, Turingiamque subjugavit[.] Filio vero juniori Pipino Neustriam, Burgundiam, Provinciamque concessit. Ubi Bajoariae et Aquitaniae nullam mentionem fieri notandum quod illa suos duces habent, qui eandam sibi quam majoresdomus potestatem vindicabant.

Inter responsa, quae Stephanus papa ad Pipinum veniens 754. Monasterio Britanniaco dedit, resp. 12 habetur licere per necessitatem cum concha aut cum manibus infanti in infirmitate posito aquam super caput fundere, et baptisma hoc si in nomine sanctae Trinitatis fiat firmum esse. Nempe tunc adhuc immersione baptizabant.

Concubinatus olim non perpetui, aliudque omnino quam conjugia non solemnia. Alioqui non dixisset Leo ad Rusticum Narbonensem Ep[iscop]um cap. 5. [. . .] Ancillam a toro abjicere et uxorem certae ingenuitatis accipere, non potest duplicatio conjugii sed profectus est honestatis.

Cum antea pontifices pro Romana Republica egissent rebus ad votum <fluentibus> Stephanus Ravennam a Pipino Romanae Ecclesiae impetravit ipsis legatis Constantinopolitanis qui imperio reddi petebant. Hinc Ravennae in antiqua Tabula adhuc legitur: Pipinus pius primus amplificandae Ecclesiae viam aperuit et Exarchatum Ravennae cum amplissimis . . . Anastasius narrat 20 civitates praeter Narniam et Pavia ibique prehensa +) Coint. 755. n. 18 sqq. Hodie omnia illa loca parent Romano pontifici, excepta S. <Mari - > Castello, et Adria quae est Venetorum cum Papa Stephanus Ravennatem administrationem A[rchi]E[pisco]po 11 Tribunis civitatis, concessisset A[rchi]E[pisco]pus e Exarchum scripsit, ut notat Sigonius lib. 3 Reg. Ital. ad 755.

Slavi Carantanicum Bojorum auxilii Avares repulissent, ab his persuaso principe Borutho se dant in Francorum clientelam dati obsides Karastus Boruthi filius, et Chettumanis ex fratre nepos qui ex sacro lavacro tincti. Ex Brunnero et Adelzreitero Coint. 757. n. 12. Sed non citat autores antiquiores. Haec facta ajunt tunc cum Tassilo ad Compendiense placitum venit ibique se Vassum Pipini est professus. (<non> invenies ante aut antiquiora vasallagi +).

Francus id est liber in synodo Compendiensi quam habuit Pipinus Rex, 757. cap. 5. Si Francus homo accepit mulierem et sperat quod ingenua sit, et postea invenit, quod non est ingenua, dimittat eam si vult, et accipiat aliam. (+ Dubium an Franci a Franco vel contra +).

In Mso codice de rebus Ecclesiae Brivatensis charta 26 legitur facta mense Novemb. XII anno dno Wayfario principe nulla mentione Pipini Regis.