Diploma Salinguerrae de Farraria id est Ferraria quo Innocentio III. fidelitatem promittit 1205. apud Reinald tom. 13. pag. 249[.] Notabile est ob ea quae de terra Mathildis in feudum a Papa concessa recenset[.]

Richardus rex Angliae cum regis Gallorum Philippi Burgundionum ducis Hugonis spes eversas recuperando Hierosolymae videret, noluisse videre sanctam urbem, eoque ex amplo et Ludovicum sanctum abstinuisse, ne Maximiliani strenuum regis exemplo alii satisfecisse offelio putarent - sanctis locis - receptis. Vid. Rainald. 1251. n. 55. Haec ad Henricum leonem et ejus expeditionem[.]

1199. (Rainald. p. 40) Innocentius III. Conradum Videsenensem Epum excommunicat ut ad Herbepolensem transiisset[.]

1200 Rainaldus p. 55 deliberatio domini papae super facto imperii de tribus electis titulis imperatoris Electi Ottoni jam datus ab Innoc. III. 1201. in< - > literarum < - > Regi Ottoni in Romanum imperatorem electo[.]

Innoc. III. scribit Conrado Mog. AEpo. quod Otth. (IV.) <Pia von  - > relaxavit per quam imperatores bona Eccleorum ppum decadentium occupabant Rainald. 1194. p. 32[.]

Honorius papa urget Henricum ducem Saxoniae ut imperialia insignia Friderici II imp. post Ottonis fratris mortem tradat vid. Rainald. ann. 214. n. 23.

Laus Ottonis IV tributa ab Honorio III. papa in literis ad Regem Franciae Lud. VIII apud Raynald 1225 n. 31[.]

Recolendae memoriae Otho Romanorum imperator et viribus corporis et industria militari praecellens Romanum pacifice obtinebat imperium et ab aquilone ad austrum erat sicut nosti formidabile nomen ejus[.]

Honorius III. lib. 4. ep. 469 [. . .] Christiano Prussiae Episcopo praecipit, ut ad sopiendum atrox bellum quod inter Danorum Regem Waldemarum cum quo armorum societatem Luneburgensis dux ipsius nepos conjunxerat, et Marchionem Brandeburgensem exarserat ex quo agrorum vastitates etc. secuta erant; Prussorumque res Christiana destituta jacebat, consanguinitatis in quarto gradu [. . .] impedimentum amoveret, ut Marchio filiam Luneburgensi duci in matrimonio collocaret, eoque foedere principum invicem amicitia astrictis animis renovaretur. Oderic. Rainaldus 1219. n. 34.

Alex. IV. scribit Episcopo Rugensi lib. 1. Ep. 294 apud Raynald 1255. n. 63. Cum sicut dilecti filii nobiles viri Otho de Luneborch et Tidericus de Kivel fratres Regensis et Revaliensis dioecesis Ecclae Rom. devoti sua nobis petitione monstrarunt, iidem modicam paganorum multitudinem ipsorum terrae vicinam adeo induxerint ut ipsi pagani apertis intelligentiae oculis velint et cupiant ad Christianae fidei notitiam pervenire . . . mandamus quatenus . . . postquam locum ad construendam Episcopalem Ecclesiam deputarint, eamque de bonis propriis dotaverint competenter nihilominus aliquam personam idoneam absque praejudicio juris alieni et praecipue dilectorum filiorum magistri et fratrum hospitalis S. Mariae Theutonicorum in Livonia et Prussia si expedire videris in Episcopum et pastorem dat. Neap. 14 Kal. April. (Otto puer an forte ejus filiorum aliquis. +)

Brunsvici dux erat inter eos qui non probabant Electionem Henrici Thuringi in locum Frid. II. idem Innoc. IV scribit ad Bohemiae regem duces Bavariae, Brabantiae, Brunsvici et Saxoniae, Misniae et Br. Marchiones < - > partibus animis in renuntiando fulgo imperatore consentiunt, ita Regestum Innocentii post Epist. 5. lib. 3. apud Raynald ad ann. 1246. n. 3.

De Waldemaro Daniae Rege capto e vinculis liberando Honorii papae solicitato. vid. Rainald 1224 p. 342[.]

Caesar. monachus Cisterc. lib. 6. c. 10. Engelbertum quendam <coecum> uxori Henrici ducis Saxoniae prodixisse, unum ex filiis ejus imperatorum esse futurum, eundem postea confortasse Othonem. Rainald. inter p. 33 et 40[.]