Godegisillo rex Vandalorum laesus a Francis apud Greg. Turon. ex Renato profuturo Frigerido[.] Manifeste Germ. Gode-geselle[.]

Plerumque Dani omittunt W. Wort, wunschen, wunder, warm, will, wulff, wurt, wolf Danis: ord, unschen, under, arm ill, ulfe, urt, olf[.] Sic ex Wodan Oden.

Chamari qui et Franci.

Chronicon Rhytmicon Ant. Math. P. nob. Lib. 1. p. 84. Oude Boeken hoor ik gewaghen dat al t'land beneden Niemagen Wilen Weder-Sassen hiet[.]

De Gothis Topograph. Carniol. lib. 5. c. 10. an iidem cum Getis[.]

Prosper Paulus Diaconus Longobardos ex Scandinavia petivit contra manifestam auctoritatem Taciti Strabonis et Ptolemaei[.] Ergo non finxit Paul. Diac.

De antiquitatibus Germanicis et Celticis non male quaedam Braun in teutschen anmuthigkeiten[.]

Albericus Chron. 1237. Rumor erat hunc populum Tartarorum in Comoniam et Hungariam velle venire, sed utrum hoc verum sit missi sunt de Hungaria quatuor fratres praedicatores qui usque ad veterem Hungariam per centum dies iverunt, quibus reversis nuntiaverunt quod Tartari jam veterem Hungariam occupaverant[.]

Hunni de gente Kalmuckorum ob deformitatem ex Faunis et Aliorunis mulieribus natas fabulati sunt Gothi. A<mmicin>us de iis scribens illis temporibus quibus maxime <nasci> coepere lib. 31. ab ipsis inquit <nascendi> principiis in tantum ferro <sulc>antur altius genae, ut <pilorum> vigor tempest<iones> emergens corregatis cicatricibus trebetetur senescum < - >bes absque ulla venustate spadonibus similes. Compactis omnes formisque membriis, et opicuis cervilibus prodigiose deformes et pandi, at bipedes postiones bestias vel quales in commorginandis pontibus stipites dolantur incomposite in hominum figuras. Et Jornandes: erat eis specis pavenda nigredine, et velut quaedam si dici fas est, offa non facies habensque magis puncta quam lumina[.]

Idem Tavernerius de Kalmuccis lib. 3. robustos esse, sed eosdem hominum deformissimos facies tam plana et tam lata ut oculi quivis digits invicem absint. Oculi minimi; nares ita depressae, ut pene tantum foramina videantur. Iconem monstrosi vultus exhibet Straussius in itinerario[.]

M. Nicaise m'ecrit decembre 1698 que le p. Pezron travaille aux origines celtiques et migrations des nations[.]

Ligurcensium urnarum materia augillacea est et materia pariter et figura conveniunt Pilgramsdorfenses et Marchicae Treveri, et Sarmaticae Mellenii, et Lutherstadienses Buffneri, rotundae aliae, aliae acuminatae depressae, duabus vel una aut nulla etiam ausa praeditas, striis, lineolis, globulis, variisque allis ductibus, sed rudi minerva interstructae tales et Schweinizio Cranenses; L< - > etiam quae in Wiltschensibus potavit Anonymus Wratislaviensis accurata descriptione cum nostris maximam partem conveniunt. Notavit Cl. D. Volcmannus in Pilgramsdorfensi quam ossibus et cinere plenam depinxit velut metalli aurarii micas argillae mistas. Quamvis verisimile sit non esse aurabilem pulvisculum, balucem Plinio, imp. Justiniano balucam ditum, sed sterile et nitidum aurei coloris, quale argillae, arepis saxis, interspersum saepe notavit Volcmannus. Color urnis varius pro coctione et materia grisens, subruptibus, rubens, croceus, fusens, subpallidus, quaedam < - > modo ex etrinsecus nigredine obducta, quod in Cimbricis etiam notavit <C.> Rhodius. Unde illam habuerint, an a foco quod utensilia fuerint et igni apposita, an vero ab ipsa statum materia, nempe argilla nigricante in tractu nostro Cervimontana valde obvia, an a manu opificis, qui illas oleo aliquo antequam < - > et flammis torref< - >ent <inun>gere, atque adeo nigras ex formace extrahere potuit dubium est in grisae suppallidique coloris urceolis laevorem aliquem et polituram animadvertere Anonymus Wratislavensis et Dn. D. Oehmbius, quorum ille artem hanc laevigandi majoribus nostris usitatam hac aetate ignorari scribit apud Tenzelium p. 652. ann. 1696[.] Hic vero cum mihi sui Musei cimelia ostenderet, ex laevore hoc et striarum varietate probavit, non prorsus majores nostros fuisse artium rudes, et encausta quoque pingere <fig - >m opus novisse. Sane jam Tacitus Germ. IV.4 quaedam loca diligentius illinant terra ita pura et splendente ut picturam et lineamenta colorum imitetur. Si Anacharsis Scytha fugulinae rotae inventor est credibile est ejus cives et vicinos Sicilias aram rotamabricasse, quam tot formas et archetypos ligneos quibus urnae exprimerentur quaedam urnae non coctae, sed sole et vento durale hae deinde in terra molles extractae iterum durescunt sed igne coctae non facile mollescunt. Hinc testam f< - > lapidibus <ferminalibus> subjecta reperiri solent[.]

De urnis et Becman. in Hist. antiq. Francof. c. 8. p. 327. De urnibus in Schotus ad silesographiam Hartknoch diss. 13. de funeribus veterum Prussorum in Multa saepe addita vasa exigna, forte utensilia defuncti aut cibo et potu referta in Hungaria notavit Mellenius reperta vasa vino optimo Hungarico plena[.]

Deus Gothorum Thor, in Historia Julinensi Thorgiardt appellatur, ut ait Joh. Ramus in Norwegia antiqua. 1689 edita p. 3. Gotfredus Monumethensis Bintum facit patrem Britannorum quem Sheringhamus sequitur[.]

Odinus Trojanis regibus ortus credebatur, ut Stephanus in notis ad Saxonem, ex Brynolphi Svenonii conjectaneis refert[.] Edd. Island. prol. 6. vult ex Germania venisse in septentrionem, sed in Germaniam venisse ex Asia; et < - - > Trojae condere coluisse (+ Non inepte conjeceris narrationes Germanorum de Odino a Romanis et Graecis ad Odyssen id est Ulyssem translatas, unde quod Tacitus narrat Ulyssem longo e fabuloso errore in hunc oceanum delphum saltem hinc colligo Odinum fuisse Romanorum in Germaniam expeditionibus multo priorem Arngrinus Jonas Crym. lib. 1. c. 4. Odinum refert ad multo posteriora Trojanis tempora[.]

Joh. Ramus de antiqua Norwegia pag. 7. Quos latine Gothos Getas, Gytones Norwegos vocarunt nostra lingua Jötos seu Jettos hoc est Gigantes (+ ut Hunen Germanis nempe hostes +) appellamus[.] Unde et septentrionalis Norwegiae provincia olim dicta est Jotumhaimar (+ quis credat, cum Lapponiam attingat, cujus populi < - >iones potius quam gigantes +) hoc est patria gigantum. Ita Aragrinas Jonas Crymog. lib. 1 c. 4. Jotumland nostratibus dicebatur olim; quae hodie vocatur Jitlant (+ unde hoc colligit?) forte a Gothis sive Getis < - > Jettis (+ inepte +) ita Aruginus. Jotumheimar autem in < - > noster Wormius colligit esse hodiernam Jamteland, quod in monumento Runico Fridsoensi vocatur Jotaland (+ unde novit intelligi Junteland?) fuisse vero Jotos seu Gothos maximam partem Gigantes praeter multa antiquitatis Testimonia, quae rec< - >t Arugrinus < - > Pontano se frustra opponente evincit forma< - >ile eorum apud exteros nomen et patriae facies incolis conveniens etc.

Galli apud Caesarem se esse Germanos et Marcellinus [. . .] Gallos ex tractibus transrhenanis oriundos (+ forte Celtica illa pars quae a Celtis, qui transrhenani[ +).]

Plutarchus libro de Rom. futura, Polybus lib. 4. prodiit esse Gallis Romam occupantibus nuntium venisse, de barbaris vicinis regionum eorum populantibus. Hoc Lazius interpretatus de Cimbris[.]

Odinus ex Germania ad septentrionalia venisse fertur in Edda Islandorum prol. c. 3. (Edda fabulatur Odinum Trojanum fuisse et Hervara saga: ante Graecorum et Asiaticorum in septentrionem adeuntium incolebant tunc tractum Gigantes et semigigantes)[.]

Thorum Odinum caeterosque non diu ante Christum natum ex Asia in Septentrionem venisse ex [. . .] antiquitatis monumentis probatis adserit Arngrimus[.]

Vossio [. . .] magna a nobis habetur gratia quod Martem nostrum [. . .] ex Suida et Chronico Alexandrino in lucem protraxit. lib. 1. c. 16. Idol. Thurras inquit Nino, ut Ninus Belo successit [. . .] egregius bellator fuit propterea [. . .] Mars dictus. [. . .] Praeit Suidas in Uourrav ac pene eadem [. . .] in fastis Siculis seu chronico Alexandrino [. . .] post Ninum inquit Chronicon Assyriis imperavit Rex nomine Thurras cui pater Zames idemque ex Rhea frater, Martis nomen indidit a planeta ejus nominis Area eiw onoma tou planhtou asterow. <Eum addit> Arctoas paterno imperio plagas addidisse. Addit lib. 2. c. 33. Babylonis stella martis dicta Thurras indeque nomen accepit rex Assyrius qui Nino successit sic saepe vocatur a Dorotheo Sidonio[.]

Odin Metaforie de sole. Solem ab Hyperboreis maxime cultum Diod. Sic. lib. 2. c. 47. Ibi talonam natam; in < - > Runici atavi Odin (absoluto cursu in Danorum quos fabula refert)[.] Thor id est tonitum filius [. . .] Odini [. . .] in Edda (Verel. p. 42)[.] Vodan sive Odinus Germanis ut [. . .] indigenam adoratum [. . .] vix credam, inquit Verelius contra Cluver. Nam quod de eo scribunt [. . .] Adamus et Warnefridus, ad Scandianum pertinent[.] Si Bedam objicias de Saxonibus haec scribentem scimus Saxones Caesaris et Taciti aevo Germaniae incognitos illuc ex Dania forte vel Scandia eo progressos. (Ego credo Odinum a Deo nomen sumisse, quem colebat, habeatur pro mago[.])

Beroaldus videtur scripsisse non semper liberos vel posterios Noe attributa nomina vere habuisse sed a populis posteris sic dictos. Ita Beroaldus lib. 4. Chron. p. 294. Cethim voce plurali dicitur tertius filius Javan, qua voce non tam ille, quam ab eo profecti populi designantur[.]

Duae tabulae perelegantes migrationem septentrionalium p. 119. 121. antiquitatum Danicarum in Aventinum a Lysandro scriptorum a Tormia editarum[.]

Alani minores qui Suevis et Vandalis Comites in Hispaniam fuere, et ex nominibus Regum allisque credo indiciis Germanici generis agnoscuntur, cum majoribus Alanis qui trans Euxinum pontum degebant, et ad Persas usque excursiones faciebant, opinor non confundendos, videntur habitasse ad Allam, fluvium Borussiae satis notabilem, qui paulo supra Regium montem in Pregelam influit[.]

Praeclare notatur a Camdeno Cambros Regem vocare Brennin[.] Et notante Bochartio Geog. Sac. Lib. I. c. 42. in Britannia minore. Barn. [. . .] Judicare, barner judex[.]

Strabo lib. 4. et Dion. Cassius aperte narrant templum Delphicum spoliatum fuisse a Gallis fabulosa igitur illa carmina < - - > superstitionis <inventa>[.]

Appianus in Illyricis Celtas, vel Cimbros invasisse Delphos ubi Apollinis oraculum locus inspiciendus[.]

Liv. lib. 38. c. 16 de Gallograecis agens, ducem Gallis in Asiam Hellesponto transmisse tendentibus dat Lutarium[.] Constat autem, Germanicum esse hoc nomen et principibus privatisque frequentatum inde ab antiquo. Eidem mox c. 19 Mantii contra Gallos Asiaticos bellum describens, Regulum eorum nominatur Orijagon cujus et uxor forma eximia a Romanis capta violatam centurione pudicitiam caede ipsius vindicasse dicitur c. 24. Credibile est, ut saepe sit appellationem principis acceptam pro nomine proprio: Neque aliud significasse Ortjagona quam Artogen, ducem; uti Brennus, judicem, principem, seu ducem Gallis, Chagannus Avaribus, Pharao Aegyptis denotabat[.]

Carnutum Celtarum opidum in Pannonia ubi Diocletianus ab Herculo conventum Zosimus narrrat, ut persuaderet recipere imperium[.]

Gallofridus Monmuttensis Nennio (qui jam Bruti adventus memit, hecentis annis posterior, versus primo Britannicae Historiae libro exhibet non sui aevi certe, etsi autorem non nominet: Diva potens nemorum terror sylvestribus apris, cui licet anfractus ire per aethereos; infernasque domos; terrestria jura resolve, et dic quas terras non habitare velis. Dic certam sedem qua te venerabor in aevum, qua tibi virgineis templa dicabo choris. Diva respondet: Brute sub occasum solis, trans Gallica regna, insula in Oceano est undique clausa mari insula in Oceano est habitata Gigantibus olim, nonc deserta quidem, gentibus apta tuis Hanc pete namque tibi sedes erit illa perennis, Haec fiet natis altera Troja tuis, Hic de prole tua reges nascentur, et ipsis Totius terrae subditus orbis erist ponticus Virunnius tribuit Gildae poetae Britannico ejusque operis meminit, cui fuerit titulus Cambreis. Leland. Cycnea cant.

Nennius tamen regit praeter Brutum et alium, < - > nempe Britonis cujusdam filii Hisicionis, alias Isiconis, qui fuerit filius Alani de genere Japhet[.]

Graeci a Scythis. Anacharsis apud Clem. Alex. %)Emo%\i d%/e pantew %(ellhnev Skycuizousi. Morhof p. 76. 77. Adde Morhof p. 76, 77; de Germ. Brower. diss. de veteri Treviorum lingua, quae annalibus cap. 10. apparatus inserta et a Sim. Pauli <jam> edita miscellis antiq. lect.

Augustus Octavianus Pannones si tunc praeones vicit citat Strabo et Jornandes qui Pannones inter Dravum savum et Istrum locat Ptolemae duplex Pannonia super et inferior[.]

Pelasgi erant barbari, qui venere in Graeciam < - > sedes mutavere <Qua lingua dicit> Herod lib. 1. [. . .] Pelasgi sint usi <affirmare non possum sed conjectura> licet dicere <eandem> fuisse cum ea qui nunc Pelasgi utuntur qui supra Thyrrenos urbem Crestonem incolunt <(+ an  - - -  > Neque Crestonitarum loquella cum ullo circa populorum consentit et Placianorum similiter. Communis vero ipsis lingua Herod. cum Pelasgos ad Helespontum < - - - > Gesner. Mithrid. p. 71. b.

Hieronymi verba: Legamus Varronis de Antiquitatibus libros et Sinnii Capitonis, et Graecum Phlegonta, caeterosque eruditissimos viros et videbimus pene omnes insulas et totius orbis litora terrasque mari vicinas Graecis accolis occupatas qui ut supra diximus ab Amano et Tauro montibus omnia maritima loca usque ad oceanum possedere Britannicum[.] D. Hieron. <de> tradit. Hebr.

Quod multum Latini olim in septentrionalibus testantur Morimarusa [. . .] mortuum mare; Arimaspis (spie, specere, videre)[.]

Herodotus lib. I. leges vero quae constitutae ab ipsis (paphlagonibus) una quidem prudentissima . . . Altero autem qua Henetos ex Illyria audio per singulos pagos. Et lib. 5. Horum fines proxime accedere ad Henetos qui sunt in Adria. Hos quoque Strabo lib. XII. p. 377. vult e Leucosyriis profectos Trojanis opem tulisse, inde cum Thracibus avectos sedes posuisse in Adriae sinus angulo. (+ Ego suspicor Homerum quos fando acceperat Asiae populos et principes ad Trojam pro arbitrio congregasse. +) Livius Antenorem cum multitudine Henetorum Pylaemene rege ad Trojam amisso venisse in intimum maris Adriatici sinum. Sed Tacitus de moribus Germ. vicinos Germanos Venetos ponit ad mare Svevicum. Et Ptolem. Gentes Venedae per totum Venedicum sinum. (+ An hi Antae Jornandis? Nec eorum linguam fuisse quae Polonorum sed quae veterum Prussorum et Aestiorum. Aestii autem dicti Germani, quasi orientales. Estonii, sic et Ostzee +) (+ puto ego Herodotum et alios cum audissent Venetos vel Heneios esse in Adria, et alios ex Homero vel aliunde didicissent fuisse aut esse in Paflagonas ex Illyrico propagasse genus in Sarmatiam, et cum industria et cultupraestent, non esse Scythicae originis. Idem Peucerus in supplem. p. 3. lib. 4. Et Georgus Sabanus in Epist. ad Stanislaum Oziadusium, qui et adducit Polonam tanquam congruere. Illyrica (+ sed id longe posterius est cum Slavini Istrum transiissent. Josephus ab Aschenas ducit eos qui nunc Regini vocantur a Graecis, a Riphat Richaeos qui Paphlagones.) Curaeus in Annal. Siles. lib. 4. post interitum Attilae Sarmatas ex interiore Russia egressos (+ id confirmari videri posset ex eo quod in Attilae aula solum duae linguae Gothica et Hunnica teste Prisco +). Melanchthon lib. 3. ex eo quod Dio scribit Albim oriri in montibus Vandalicis jam tum Venedos ibi habitasse putavit (Dio lib. 55.) Sarmatae contra Attilam apud Jornand.

Cum appareat Linguam Slavonicam Semigermanicam aut potius totam ex Germanica corruptam esse, fere ut Gallica ex Latina, suspicor linguam hanc non esse satis antiquam, Ejusque argumentum insigne praebet locus Prisci Rhetoris, qui in Attilae aula, quae fuit in ipsis finibus Poloniae, non alias linguas frequentari notavit, quam Gothicam (quae Germanica est) et Hunnicam. Jam Hunnicam a Slavonica diversam multa credibilia faciunt, sed illud maxime quod Tartarici seu Kalmuccorum generis fuisse oportet Hunnos, quia Ammiani Marcellini descriptio Hunnorum, latae faciei, oculorum exiquorum, caeteraque conveniunt non Slavis, sed Hunnis.

Populi literales Celtis antiquitus Veneti, aut Veneti. Tales Venetorum regio ad mare Hadriaticum, Veneti in Gallia <in> Aremoricam seu Oceani litus; et Venedi ad mare Balthicum seu Venedicum sinum[.]

Hortandi ut qui imposterum Scandinavica tractant severius paulo agant, saltem separent certa ab incertis, et exhibeant <sua> per fontes, eorumque <prius> fidem examinent. Ita melius consulent suae famae.

Etiam Bonfinius in Hung. disputat contra Gothos Scandinavia egressos[.]

Gothi retro vel supra Capham incolunt, post eos Alani. Gothi Germanice loquuntur nam famulus Germanus qui mecum erat facile eos intelligebat. Ibidem Gothalani sunt populus ex utriusque mixtus cum Gothis Alanis qui priores haec loca tenuerunt supravenissent. <Ita> Josaph. Barbarus in Italico libro legationis suae [. . .] ad Tanam apud Gesner. Mithrid. p. 48. a.

Adde quae ibid. <su>bjicit Gesnerus superfuisse ad [. . .] nostram aetatem [. . .] Gothorum nobiliss[im]os de Mankup qui castrum Mankup [. . .] a Tartarorum vi defenderunt sed Mahumetum fratres duos [. . .] de Mankup capto castri gladio percussisse[.] Gothos qui adhuc in montibus supersint vineas colere (+ unde hos Gesnerus an ex < - >?) < - - > Mankup < - - > Bosbergi verba < - > Waser ad Mithridatem p. <110>[.]

Contra Germaniam Vectae (insulae) in illo sinu quem Codanum dicunt sex. Ex illis Scandinavia quam adhuc Teutoni tenent, ut magnitudine alias ita foecunditate <antestat>[.] Mela lib. 3. c. 6. (+ an Vecta insulam significabat unde tunc restat in una nomen proprium ex appellativo? Consulantur Vossius et Gronovius in Melam[.]

Plutarchus in Camillo, Aristoteles et discipuli ejus Heraclidem ponticum Romae eversionem obscura fama cognisse. Polyb. lib. 2. Senonas Romam deseruisse, quod Venedi in eorum regionem irrupissent[.]

Nicephori Gregorae locus lib. 2. ex Cimbris esse Germanos et Gallos[.]

Add. excerpt. ex Cluver fol. 5[.]

Si Pindaro credimus fuit Hercules in Germania ad Istri fontes Olymp. Od. 3.

Asdingi Vandalorum gens praecipua ad Oceanum posita Jornandes c. 22. ex Dexippo an Astini sunt Estingi seu orientales an ex his quos jactant Runae et Asgurdia?

Herulos non tam feros fuisse quam dicit Procop. indicat, quod ipse refert lib. 3. Hist. Goth. victos ab eis Slavinos qui < - > trajecerant captivos quos Slavini ceperunt ab Herulos dimissos[.]

Herulis Procop. Detestabilis <ascribit> lib. 2. Hist. Goth. quod non credentem diem malos et male perdendos sane Germanos fuisse docent <nomina> Regum Alaric, < - >. Hinc < - > quorum et mentio in <augg. pii vita Severini <Vid. Laz.> p. 628. <Quidem Rex Warla (Wyent) Odocar in Ital. Audoacer <Andwacha. Satis> et Saxo Hadoacer.

Hic Glaucis Herulus genis vagatur imos Oceani colens recessus. Algoso prope concolor profundo. Sidon. Ep. ad Lamprid.

Anno 447 Ecchardus Rex Alanorum de quo habetur in vita B. Germani ((Albericus[))] 452 Aurelianis erat Sangibanus Rex Alanorum[.] Alberic[.]

In Eddae prologo migrationes Sueonum ex Scandia temporibus Pompei, sed prologus illic est commentum ex Mythologia Graeca et Latina con< - - - > invicem < - > continet ut monuere Verel. in <not.  -  > ad Hervarar sagar ac Sheringham discept. de Angl. orig. c. 15. < - - > esse longe antiquiores in legibus Vestrogothorum tit. de haerd. < - >2. Nullius (in Gothia) haerditatis capax esto, qui in Graecia domicilium fixit. Stirnielmus in Anticluver diss. 1. Migrationes veteres in Graeciam hinc firmatur, ut et ex cippis <runicis> positis extinctis in Graecia (+ sed forte illis Grekland regio Romanis subdita aut Russia) adde Loccen. antiq. SveoGoth. lib. 3. c. 8. Scheffer Upsal. c. 13.

Sic < -  dicta> ni fallor Adamo Bremensi Graeciae civitas[.]

Non habent Scandinavii antiquos scriptores; indubitato Testimonio Theoderici Monachi, qu< - > qui extat scriptoris qui non nisi relata et fando percepta se enarrare potuisse scribit; eo quod in Norvegia nullus ante scriptor nunquam extiterit, Haec ex Bartholini junior. in lib. de caus. contemtae mortis Dan. Coepere autem ex ipsius sententia Islandi scribere Historias 1114. Ex his < - > Eddam variis < - > constantem < - > in < - > corpus congessit natus 1057. Vid. exempla ex Bartolino so liegen bey diis <Sax.>

Aventini Germania antiqua inter Rhenum et Tanaim recte[.]

Gothici et Rolfi Westrogothiae regum Historia lingua antiqua Ghotica conscripta, quam ex Mso vetusiss[im]o edidit [. . .] versione notisque illustravit Olaus Verelius Antiq. patr. professor accedunt [. . .] Schefferi [. . .] notae politicae Ubsaliae 1664. 8^o. Versio est antiqua in < -  Suedic - > Autor anonymus < -  editor  -  fabulos  - > lingua <vetus> hodie Islandis solis superstes[.]

Jos. Scaliger [. . .] Gothos dispecit [. . .] in majores et minores, illos primo, hos longo post intervallo Scandinavam reliquisse. [. . .] Majores [. . .] in Ostrogothos [. . .] et Westrogothos dividit [. . .] Canon. Isag. lib. 3. p. m. 338. Minorum posteritatis [. . .] vestigia <cernit> in Taurica Chersonneso. Add. Busbe<k>. [. . .] 4. Ep. Turc.

Gothos ex Scandinavia vernisse in Tauricam negat Christoph Adam Rupertus in obs. ad Besoldi synopsin. Refutandus ex Socrate, Procopio, [. . .] Jornande[.]

Hartknoch. Orig. Pom. § 7. contra v. cl. diss. de rebus Sueo. Goth.n. 8 (qui credo Schurzfleisch) recte tuetur non Svevos ex Svecia venisse sed contrarie < - > ex Asia eo penetrasse ait per Germaniam Micraelus egregie lib. 1. Chron. Pom. n. 28[.] Gothi < - > mare Balthicum < - > ex <senta> Bonfinus dec. 1. [. . .] lib. 2 Cluver lib. 3. [. . .] c. 34 et < - > non male ac Jornandes < - > Gothos ex cis Balthicis ivisse in Scandiam inde quosdam rediisse[.]

Apud Th. Bartonlin. Jun. Lib. De causa contemtae mortis Valhallae aula vel locus caesorum (wie valstatt) Valhalla fuit locus in Asgardia (+ unde Asi venere +) qui idem locus autori cum Gundheim id est ex Guttonibus Prussiae, in Scythia unde et Odinus ipsorum numen venerat. Asas vocabant suos deos.

Solitudines excultae dum quidam pressi aut functi se so recepere. Vid. Verel. Ad Hist. Goth. F. 14[.]

Herod. in Melpom. Qui olim regio Gimmeriorum hodie Scytharum. Scythae Eropaei cum ex Asia pellerentur a Massagetis in Europam transgressi Cimmerios [. . .] suis sedibus ejecerunt[.] Cimmerii Homero eis peirata okeanoio ad extremos oceani fines, tenebrae Cimme<riae ne  - > saepe nebulosum in Britannia[.] Graeci quicquid terrarum ultra Italiam fuisse<t> in Europa Cimmerios occupasse produnt, ita Eustathius in Homeri hunc locum[.]

Herodotus lib. 4 ait Scythas Nomadus transmisso Araxe irrupisse in Cimmerios videtur intelligere fluvium Rha[.] Confusa: Maeotis mari Balthico Alpes <Riphaeus> Araxes et Rha[.]

(Herod. Lib. 4 seu Melpom. Non satis quis Gerrhus fluvius septimus ab Istro < - > fontis dis<terminans> Nomades in Ragiis Scythiis Regios Scythias esse trans Gerrhum et veteros Scythas suos < - >vos arbitrari cum ad mare adveniat Gherrhus Hypacarin < - > ed. Cunsleri (ibi esse regum sepulchra et monumenta. Resios Scythas sequ< - > putat Rudbeckius Svecos quidam< - >aros, Waldenfelsus Germanos quasi Girrho fluvio origo nominis eadem lib. 7. c. 14. (< - > puto regnos fuisse Scythas quod regnarentur +)

Cymerios ad Oceanum locat Odyss. lib. 11. seu l. in pr. Et Strabo Ulysses Cimmerios non ignoravit, qui ejus memoria vel paulo ante per totam Joniam discursarunt[.]

Incursus Amazonum et Cimmerium in Asiam ante Christ. 1078. Euseb. Chron. gest. sub Lacedaem.

Gesnerus Chytraeus Com. in Genes. 10 Aventinus passim putant Cimmerii a Scythis pulsos versus oceanum Germanicum gressos Possidonius et Strabo Cimbros esse Cimmerios esse praedones ad Maeotidem usque progessos[.]

Herodoti locus lib. 4. de Cimmeriis a Scythis Nomadibus pulsis mihi obscurus. Ubi nunc Scythae < - > olim Cimmerii, Cimmerios ingruentibus Nomadibus inter se pugnasse qui ceciderant ad Tyram sepultos (+ Ergo tunc Scythae Nolades ad Tyran), Cymmerios in Asia fugisse et Chersonem < - >isse, ubi nunc Synope. Scythas Nomados fuisse a Massagetis vexatos et trans< - > Araxe (+ an is Rha?) < - >isse in Cimmerios sed quomodo si ad Tyran fluvium habitarunt ad Synopem venerunt. Omnia male cohaerent.

Joseph. lib. 1. Antiq. fuerunt filiis Noe filii quorum nomina propter honorem gentibus suis condiderunt imposuere <homines>. Japhet ante < - > habuit filios septem, et habitarunt illi regionem a Tauro et Amano montibus incipientem et < - > in Asiam usque ad flumen Lanam in Europam vero usque ad terram Gazirorum . . . qui nunc a Graecis Galatis appellantur, dicti olim Gomeritae quos Gomer instituit[.]

Ex Asia gentes, vid. Schurzfleisch Slavia. § 8[.]

Celtas Asia venisse confirmat quod in Scythicis veterum magnus consensus cum Latino seu Celticos ut Graeci ut in <Aeorpata Arimaspi etc.>

Knox Ceylan lib. 3, cap. 1 die Cingulayen oder Fincaeoturi der Insul Ceylon kommen den Malabaren, deren land [. . .] am nachsten an wenig oder nichts gleich. [. . .] Ich weiß keine Nation in der welt, die ihnen so eigentlich beykame als die Europaeer. Es sind in gewißen waldern wilde leute in der insul die doch eben die sprache reden[.]

Matth. Westmonasteriensis Chron. p. 113 jactant Gothae Trojanos a sua stirpe praecesisse Antenoremque ab urbis excidio confugisse et in Germaniam se aplicasse[.]

Belgardia <potius> Bialogrod; et [Star]<gardia ex Zitarigroda> [vid. Schurzfl.] diss de Belgardia [§. 13.]

< - >ereus rex in Thracia potens in Graecia < - > ab Hyperboreis[.]

Orpheus Thrax seu Geta non Graecus < - - - >philiae barbaricae, Menander fuit Geta, ipse se apud Strab. geogr. lib. 7. pantew me oi Urakew magisa soi Geteaw, omnes cum Thraces Getae sed maxime Nos omnium (nam inde genus Meum esse) multum continentes haud sumus[.]

Initiabuntur viri magni mysteriis Sanothracum, ita de Philippo patre Alexandri Plutarchus in Alexandro.

Primus Scythus bellum indixit Vexoris Rex Aegyptorum in missis primo < - > Ubi notat Bongarsius, id est laegatis ferialibus. Isidorus in Glossis leno lecator Mediator[.]

Procopii nugae de inscriptione suo tempore in Africa extante Punicis literis: nos sumus qui fugimus Josuam praedonem filium Nun[.]

Arngrimus in primordiis Islandiae putat Cananitas pulsos ab Ebraeis in septentrionalia loca venisse eaque implevisse c. 4. p. 328[.]

Scotos se ipsos vocare Albyn Camdenus habet, item Gethas vel Geal. Forte Albin illi, qui in Britanniam trajecerant[,] Albion enim antiquis Britannia, an ab albedine rupium, nam et %)/Alfon Graecis Album teste Festo[.]

Exempla egregia apud Cluverum locorum in variis regionibus cognominum lib. 1. c. 7[.]

Gentes parvae a majoribus absorbentur ut in guttis olei aquae innatantibus inde majora intervalla, et per saltum <itur> a gente ad gentem lingua valde diversam cum natura paulatim oporteat a gente cognata ad cognatam iri per linguas cognatas. Itaque subito ad diversas itur gentes. Intermedios, extritos esse oportet, vel certe linguam antiquam deposuisse ut solent interdum recipere linguas victorum. Haec in Americanis: Hiroquosii absorbuere jam fere Huronas[.]

Philastrius inter Haereticos computat, qui negant Noachem divisisse inter filios orbem terrarum sed recte Bellarminus multa illum pro haeresibus habere quae non sunt.

Ab Elam Elamitae de quo Luc. 2. 9. Ab Assur Assyrii. Ab Arfaxa nomen parti Assyriae qua dicta Arfaxitis. Multa Syriae dicta Aram in scriptura apud Bochartum. Aram filius Sem distinguendus ab Aram filio Kamnelis, sed a priore Syri deducendi. A 2nd filio Sem Bochartus ducit Lydos (+ an forte non nomina hominum sed populorum) Hifaxal - Sela - Hebe - Phaleg - Reu vel Ragan - Serag - Nachor - Thare - Abraham. Frater Phalegi Joczan[.]

Hermannus contractus in chronico ait Arnobium Rhetorem in Expos. psalmi 103 divisionem terrarum inter filios Noae ita describere, Sem primo genat< - > accepisse quicquid est a Perside et Bactris usque in Indiam longe et usque Rhinocozuras, linguis 27. gentibus vel ut ipse loquitur patriis 406. Chamum secundum filium a Rhinocozanis usque Gadira accepisse quicquid terrarum Punico [. . .] Latino et Barbarico [. . .] Aethiopum [. . .] sermone [. . .] linguis 22, populis 504 habitatur sed Japheto regiones trans Tigridem dedisse, (Scythicas credo) linguis 23, populis 200 ita < - > 72 esse linguas[.]

Danckwerth charta vom orbe antiquo und origine ex Noe posteris pag. 28.

Latini Citium Mosi Boch. Phaleg l. 3. c. 5[.]

Ie mehr nach norden ie kleiner die pferde, die islandische nicht hoher als der tisch[.]

Von den Migrationibus gentium Danckwert Holstein part. 1. c. 6. p. 28 sq.

Cremach regio [. . .] tribus a Tanai itineribus versus occidentem post Barbaros (+ Ego puto esse Crimaeam +)[.]

Gothi utrum iidem cum Getis eo inclinat et Cellar. diss. de orig. ling. Ital. § 10-11.

Strovo Sturleson Norwergische Geschichte von den Othinen so bey den flug < - > geherrschet. Schefferus in Upsalia c. 7. putat diversos Othinos a Saxone in una confundos et Othinos Saxonis et Sturleson c. 18. generalibus a se invicem distare[.]

Ex Scythia linguam Gothicam seu Islandicam illatam putat Verelius a primis incolis postea per Oddini et Asiaticorum immigrationem mutata lingua nam et Edda < - > Asiatici matrimoniae in his terris inierunt genusque suum in Saxonia et noctuo orbe admodum propagarunt[.] Sola ipsorum lingua [. . .] in usu hic [. . .] fuit[.] Addit Verelius hanc linguam dictam Asamal Asiaticorum sermonem, sed Heranos saga abula Gautam habet Regem Ostrogothiae < - > Et Edda vult Gothos (Gotnar) dictos qui Gothum fuissent secuti[.]

Odin prius ad Saxones inde ad Danos et Suecos vid. excerpta ex Verhelii in Gothrici sagam[.]

Odinus prius in Saxoniam ex Scythia venit inde demum in Gothlandicam[.] Ita Edda praef. Fab. c. 3.

Snorro scribit Suediam dictam Manheim quasi virorum fortium patriam tempore Odini. Asiam vero unde dii et sacra [. . .] accesserant Gudheim appellatam[.] Pro Manheim suspicatur Verhelius legendum Vanheim hoc est Scythia [. . .] Vanaquist esse Tanaim < - > Hervarar saga [. . .] in antiquis Historicis scriptum est gigantum patriam (Jotnaheimar) ad Gandricum sinum (Gandryk) versus septentrionem sitam esse, et ad Lunsland versus meridiem. Priusquam enim Graeci et Asiatici (Girkiar oc Asiae menn) in septentrionem venissent gigantibus et semigigantibus (Risar oc sumi half risar) hunc tractum inhabitatum fuisse[.] Haec ista saga. Sic St. Olafs Saga Gandvyk meminit et intelligit Mare album. Luns land [. . .] forte legendum [. . .] Huns land (id est Russia. Russi enim inquit Verelius Hunni prisicis temporibus dicti (Ita Verel. p. 11.) Vocatur Jutnaheim alias Risaland in extrema Finmarchia sita, sed distinguit Arngrinus cap. 4. Adde inquit quod provincia quaedam Norvegiae cum Finmarchia contermina Risaland id est Gigantum terra antiqu< - > dicta a quo non longe abest Jotunheimar id est gigantium habitatio (+ fieri < - > potest potentes Sveonum tam septrentrionales quam meridionales di<cisse> Soten Sotnaheim[. +)]

NB Nuper quidam Suevos [. . .] olim in Moscovia primum habitasse asseruit inde ad Carpathum montem ad Albim [. . .] demum ad eos in quibus nunc sunt loca concessisse < - > locorum [. . .] in Moscovia originis Germanicae[.] Verba Gesneri Mithridat. p. 68. b.

Fortasse appellatione Cimbrorum communi gens Saxonum comprehensa erat, antequam Cimbri et Saxones inter se dissenserunt. [. . .] Germani [. . .] sua lingua [. . .] olim latrones [. . .] Cimbros dixere, ut in Mario ait Plutarchus. Et Cimbros ipsos Lestricos et planetas hoc est latrones atque errones. Strabo libro 7. Iidem longo post tempore a Gallis sed vocabulo Germanico Wirgeri sunt appellati quasi dicas occisores, ut ad Lupum pontificem scribit Sidonius praesul Arvernorum, cujus aetate cognomen illud violentum abolitum nondum fuit. Alii Cimbros [. . .] quasi gladiatores aut certatores exponunt.

Cimerius et Nasua suevi a Caesare I lib. bell. Gallici memorat qui post Ariovistem Suecos ad Rhenum duxere[.]

Ex Posidonio Marii et Ciceronis coaevo tradidere scriptores Cimbros Hercyniam sylvam et sedes Bojorum ingressos sed rejectos fortiter vid. Braun. Ann. Boi. lib. 3. ex < - > lib. 4. c. 13. 14. <Plutarcho> in <Mario>. Vell. Pat. lib. 2. Strab. l. 7.

Celtae von helden < - - > caput haupt, korh hure < - - >[.]

Juvat origines Scandinavias quod Argu piger Islandis Gram. Runolphi Jonae p. 77. et Lonobardis inutilis, <poltron.> etc. apud Paulum diac.

Livius ait < - > Germanorum < - > transgressum cum Elitovio duce. Litavicus < - > vicus) tenuere loca ubi nunc Brixia et Verona (+ Ergo venere Tridento non per Taurinos. +)

Conringius [. . .] ad [. . .] Sagittarium scribens Noribergam dictam a Nariscis vel Noriscis[.] Receptior (inquit Wagenseilius in Norib.) sententia est Noricos populos in Pannonia habitantes et Lyco amne a Vindelicis pulsos se in Hercyniam sylvam [. . .] abdidisse et ibi [. . .] ferri officinas instituisse[.]