Saepe miratus sum, saepe mirati sunt alii quoque quod Lotharius Saxo imperator se tertium vocat; cum non alius notus sit Lotharius Augustus ante ipsum quam Ludovici imp. filius Caroli M. nepos[.] Suspicatus sum in illorum temporum ignorantia Lotharium Regem Austrasiae imperatoris cognominis filium, etiam habitum pro Augusto[.] Suspicionem meam firmavit deinde qui Gesta Trevironum scripsit, seculo XII inenunte, id est ipso tempore Lotharii Saxonis; quem ab aliis aliquoties promissum ego demum edidi. Is eum cap. 41 Lotharium Regem Austrasiae vocat imperatorem[.]

Lotherii inscripto in tumulo ist geleget bey imagines oder icones[.]

Pacifico cognomentum datum Lothario Saxoni quod tempore ejus per totum imperium pax esset constituta et <s -  ita> confirmata <t -   - us>. Annal. Svev. p. 2. lib. 9. c. 18 fol[.] 366.

Amedaeus et dux I. Sabaudiae dictus pacificus pacem procuravit inter Venetos et Genuenses Ludovicus et Ulricus <in Hung> et <pat -  Aql Be -   -   - > et Franc. Carraram Patavinum

Fabric. <orig.> Sax[.] lib. 4. f. <197>.

Henricus pacificus Brunsvi<c>ensis. <plures> hujus <nominis> apud Becmanni <cognom.  - >

Lotharius Rex Lotharingiae wird auch von Wilhelmo Heda in Histor. Ultraject. Augustus seu imperator genennet. Wie mir Hr. Assessor Eyben schreibt; 11. Septemb. 1694.

Meibomius junior credit avum quae de Hugone à S. Victore ex Blanckenburgiis habet hausisse ex monumentis Monasterii ibique se velle inquirere, cum ipsi indicassem sententiam Mabillonii qui Belgiam facit. Vid. Literas 23. Febr. 1687.

Lotharrii imp. pietatem laudavit Servatus Lupus ep. 108. et Rabanus Maurus idemque Lothariani Epitafii autor, qui tum imperatorem ob sententiae artium amorem commendavit in opusculo quod de anima inscribitur[.]

Cap. 9. nitatur Henricum dictum superbum quod formosus esset[.]

Zu Kaysersluther auf der Tumba vorne an den steinen stehet diese Schrifft: Richenze imperatrix Lotharius imperator Heinricus dux.

Diploma Lotharii Saxonis (vocat se 3ten) Argentinae 1129. Schilter ad Konigshov. Chron. p. 731[.]

Caesarem ergo se fortuna ferebat[.] Ich graf Hoyer ungebohren habe nie keine schlacht verlohren[.]

Simon (fil. Theoderici ducis) dux Lotharingiae superioris duxit Adeleid sororem Lotharii Sax. Imp. Butkens pag. 8.

Vreedius sagt daß Gertrudis saxonica vidua Florentii comitis geheirathet Robertum comitem Flandriae von der er auch ein sigillum exhibiret darauff der Robertus zu pferd in der lincken ein schild fuhret darinn ein lowe, ist das altiste wappen, so ich gesehen dieser Gertrudis ist tochter geschwister Bernardi ducis Saxoniae. Ita Aegidius de Leodio Andae Vallus monachus in Theodurino LIII Leodiensi Epsicopo cap. III. Balduinus comes Flandriae . . . totam terram suam in < - > Balduino bono dederit . . . Robertus frater (Balduini principis) publice < - >verat, quod nec ipsi nec haeredibus de terra Flandriae in aliquo noceret (+ huc adde quae Lamb. Schafn. de hoc Roberto qui addit fuisse < - > in Flandria, ut pater terram daret filio qui placeret. +) Et hoc pastor Robertus sucessit in filiam, ibique accepit filiam Bernardi ducis Saxonum viduam Florentii comitis Frisonn< - > Hollandiam, tunc enim isti Frissones < - >bantur) Gertrudem nomine[.] Adde inter Blondelli Tabula VII.

De Petronella comitissa Hollandiae vidua ditionem regente, sorore Lotharii ducis Sax. post imperatoris Abbas Wisperg. in Chron.

In Vita Ottonis Bamberg. a Gretsero edita L. 3. p. 305. ubi de altera ejusdem in Pomeraniam profectione sermo est, mentio fit Norberti aemulatione quadam Ottonem prosequentis: Verba ita se habent.

Post haec ((Otto)) tota paschali hebdomada in possessionibus Ecclesiae Schidingen et Mucheln, pro necessariis viae sumptibus aggregandis, occupatus, insignem illam Saxoniae metropolim Magdeburg adiit, ubi a dilecto suo Noriperto Archiepiscopo honorifice susceptus est. Sed quia semper gloriam sequitur aemulatio, idem ArchiEpiscopus cernens eum de tam longinqua regione ad officium predicationis supervenire, et pudore actus, quod ipse in civitate gentium Barbararum positus, nihil tale aggredi praesumsisset, invidia stimulante, pium doctorem aliquandiu retardare voluit. Sed ipse fervens in spiritu nullatenus a bono proposito revocari potuit. Haec ibi[.]

Sifridus autor vitae Ottonis Babeberg. Epi. Pomeranorum Apostoli, qui ipse expeditionis Comes fuit lib. 3. c. 3. accusat Norbertum AEp. Magdeb. invidiae: insignem illam Saxoniae Metropolin Magdeburg (in itinere ad Pomeranos) adiit, ubi a dilecto suo Noriperto Archiepiscopi honorifice susceptus est. Sed quia semper gloriam sequitur aemulatio, idem Archiepiscopus < - nenes> de tam linginqua regione ad efficium praedicationis supervenire, et pudore actus, quia ipse in civitate gentium barbararum positus, nihil tale aggredi praesumsisset, < - dici> stiumlante, pium doctorum aliquamdiu rebinere noluit, sed ipse servens in spiritu nullatenus a bono proposito revocari potuit (+ putem quod Norbertus benevolo animo et periculi causa monuit, male de invidia fuisse acceptum +)) mox tamen alia graviora narrat de Norberto, plebem < - > Havelbergensem Archiepiscopo huic fuisse rebellem, eo quod duriori <servitutis jugo> eam subigere tentaret, ideo nullo modi cogi posse, ut ab eo doctrinae verbum susciperet. Et mox barbaros quibus nomen Morim, baptizari ab Episcopo expetebant, sed Magdeburgensem (cui subjecti erant) se nolle sequi protestantes quia gravissimo servitutis jugo eos opprimere niteretur. Episcopus veniebat cum 30 < - orum> apparatu[.]

Legati Marchionis Adalberti de Saxonia ad Ottonem Epum Babenbergensem in Pomerania agentem, quibus ei opem pollicentur. Vita S. Ottonis lib. 3. c. 9. edit. Gretseri[.]

Cum S. Otto aliquando Havelbergam pervenisset, et Witikindum < - > loci dominum objungisset ob toleratam ibi idolatriam, respondit ille: plebem ArchiEpiscopo suo Noriperto rebellem, eo quod duriosi servitutis jugae eum subjungare tentaret, nullo modo cogi posse ut ab eo doctrinae verbus susciperet. Sed < - > mortis occasum, quam servitutis < - > paratam esse. Deo vero idem Witikindus supplicabat Episcopo, ut eidem civitati errorem suum pandere ne < - > dicens: monitis ejus < - > ardentis plebem, quam ArchiEpisopi sui jussionibus obedire p. vide Vitam S. Ottonis a Gretsero editam L. 3. p. 306. et p. 307. ubi memorat porro, nationem quandam barbaram Morim appellatam, et subjectam ArchiEpisc. Magdeburgensi, baptismum petisse ab Ottone ac maluisse Ottoni quam ArchiEpiscopo obdeitre, quod hic gravissimo servitutis jugo eos apprimere niteretur. Quibus Otto respondit, se post gentium sibi commissarum conversionem, se in hac voluntate persisterent, auctoritate et permissu Dmi papae, atque voluntate et convernsu Noriperti ArchiEpiscopi eos < - - >.

In Ms. Hammersleb. apud Rectorem Baring haeredes tractatus Anselmi Havelberensis de ordine canonicorum regularium vid. Excerpta Hamersleb.

De Coronatione Conradi contra Lotharium Mediolani facta. Landulphus a S. Paulo testis occitatus apud Ughell. T. 4. p. 190. seqq.

Chron. Pisam breve ab Ughello in Append. T. 3. p. 860 ad ann. 1136. habet Pisanos gessisse bella in Rogerio Siciliae Comite, qui in sua ditione vocabat se regem Italiae. Coepisse Amalphiam postea postbonnium item cepere Amalphiam et alias civitates, et coegerunt Salernum ad deditionem. Existentibus domino PP. Innocentio et Imperator Lothario in partibus eisdem dolose tamen agebat imperator cum Pisanos. Unde ipsi turbati foedus inierint < - > praefato Comite Siciliae.

Chronicon Pisanum aliud mox sequens ad 1038 dicit < - > quod post Salernum captum Rogerius cum Pisanis pacem fecit 1138.

Dolore tamen agebat imp. Lotharius cum Pisanis unde ipsi turbati foedus inierunt cum praefato Comite Siciliae (Rogerio +)[.] Chron. Ms. Pisan. Ughell. Ital. sac. Tom. 3. col. 861[.]

Ego Rogerius dei gratiia Siciliae et Italiae Rex, Rogerii primi comitis haeres et filius . . . Salernitanos fideles nostros honorare et exaltare decrevimus, qui Roberto Guiscardo bonae memoriae et Rog. et Wil. ducibus praedecessoribus nostris semper fideles fuerunt, nobis quoque maxime hoc tempore quod Lotharius cum Teutonicis per proditorum nostrorum perfidiam in Apuliam intraret, et cum jam fere tota terra infideiltatis macula contaminaretur, sola Italiae Salerni civitas fidelitatem intemeratam conservavit. Concedit dein privilegia. Anno regni nostri 7mo. mens. Novemb. Ind. 1. Ughell. Ep. Salern. T. 7. p. 563.

Calixti jun. Historia violati monumenti Lothariani in auctuario ad diss. de idolatrica relig.

Historiam violati monumenti Lotharii imp. Saxonis habet Calixtus junior in auctario altero ad diss. de idolatria relig.

Charta quaedam ubi dicitur Lothario Saxon. affuisse Goslariae Fridericum pal. Comitem (puto Saxoniae) Ehrkl. p. 2. c. 7.

Inscriptio tabulae plumbeae Mausolaeo Lotharii repertae, primum edita a Joh. H. Meibomio in not. ad. Roslae. Poema p. 48.

Lotharius dux Saxonum nudis pedibus sacco indutus coram omnibus, ad pedes ejus (Imperatoris Henrici V.) venit seque ei tradidit. Ita Albericus ad ann. 1114. loquens de Moguntinis comitiis, ubi imp. nuptias cum Mathilde filia regis Augustorum celebravit.

Tempore Lotharii Saxonis (puto) in Saxonia collis 6000 passus longus prodiit[.] Acta erudit. T. 1. suppl. sect. II. pag. 590[.]

Nach erhalten sieg der Sachsen gegen den Kayser haben die Sachsen bey Welfsohr zu siegs zeichen aufgerichtet einen abgott auff einer seulen in gestalt eines geharnischten mannes, so in der hand einen < - >kolben mit scharffen zacken an < - - -> und zur andern seiten das alte < - >wappen nehmlichen einen springenden weißen hengst in rothem felde stehend gehabt und wurde er den erhaltenen sieg bedeutete, wurde vom gemeinen volck ge< - >, genennet weilen es zu latein in signum ad< - > ein zeichen gottlicher hulffe. Das beteten die bauren an meineten S. Jodati hatt ihnen geholffen. Daher das Sprichwort noch auch heutigen tags bey den Sachsen in dieser gegend blieben ist, das wenn einer sehr < - > und heulet, sie sagen he ropt to Jodute Martin. Wolf. in Chr. Ms. Quedlinb. ad marginem citatur Mich. Sachs. (+ an kaiser Chronica +)[.]

Hermanni de Lerbeke chron. Schauenburgense a Meibomio editum incipit [. . .] ann. 1006. a primo [. . .] comite Adolpho et desinit in Ottone, qui obiit 1414 ita Voss. At Hallervordius ab ann. 1030 ad ann. 1404. Denique Henninges in Theatr. Geneal. [. . .] Adolphum [. . .] comitem primum investitum a Conrado II. [. . .] obiisse ann. 1388 ejusque nepotem Ottonem III. 1464. Haec annotans Sandius ad Voss. locans de hoc scriptore, nitatur merito hunc dissensum. Sed quis horum trium veritatem attigerit a se qui autorem non viderit dici non posse. Inspecto autores apparet eum incipere ab anno 1030 quo ait Deominium comitum de Schawenberg habuisse initium. Revera tamen autor repetit deinde ream ab anno 1006 quo Ludgerus accepit ducatum Saxoniae. Finit autor in anno 1404. quo obiit Otto comes sed in exemplari Germanico adjectum erat anno 1474 obiisse Adolphum.

Lotharius Saxo ab autore chronici Fossae novae quod Ughellus edidit fin. tom. I. dicitur Eleutherius ad ann. 1137.

Lotharius Saxo ex comitibus de Querfort. vid. de eo Meibom. in not ad. Leerbeck. Habet ejus diploma fundationis Sigeburgi in Holsatia[.]

Lotharius post imp. Comes in Querfurt Arensberg, Suplinburg. Ita Joh. H. Meibom ad Roslam pag. 47[.]

1106. Comes Theodericus de Embike (puto Carlenberg) moritur. Dux Magnus Saxonum moritur et ducatus Liutgero de Supelingeburg commendatur. Chron. Hild. du Chesnii[.]

Theodericus comes Hollandiae duxit Othildem Friderici ducis Saxoniae filiam. Donsa annal. lib. X. apud Scriverium in opere fol. majori fol. 37., qui addit hoc accadisse cum occiso Gotogrefo Gibboso Lotharingiae duce, Hollandiae usurpatore cui Theodoricus Schinenden et alia fecuperasset. Adde forte Emmius Rer. Fris. lib. 6.

Henricum dictum superbum quod famosus esset Lezner extract. Chron. cap. 9. Zu Kaysersluther auff der tumba vorn an den steinen stehet der spruch: Richenze imperatrix Lotharius imperator Henrici dux. Lezner, Chron. duc. Bruns.

In Tomo II Bullarii Casinensis excerptis meis est diploma Lotharii III (Saxonis) datum Monasterio Casinensi, ubi inter testes: Gebehardus de Burchisin (+ an Burikhusen an Brockhusen +) consobrinus imperatoris[.]

Lotharius Saxo imp. III. in quibusdam diplomatibus Hoc explicat Campi Hist. Piac. 1136; p. 409. b. quod hoc intelligendum imperatorem fuisse 2dum ejus nominis, regem 3tem scil. Italiae (+ sed alii defendunt Lotharium Regem Austrasiae fuisse coronatum +) (+ forte apud della Rena[ +).]

Lotharii Saxonis Nummus apud Sagittarium descript. ex. Jac. de Mellen Epistola (ad Sagittar.) de numinis Germanicis, excerptum ist gelegt zu Numism. Brunsv.

Lotharius III non 2dus[.] Arena p. 27. Et ipse se sic vocat in Bullar. Ughell. Casin. vid. eund. p. 27.

Albericus 1119. Major Ecclesia Episcopi Monasteriensis in Westphalia eo quod Episcopum repudiasset ab ipso Episcopo Theoderico et Leudone duce Saxoniae, cum tota civitate exuritur.

Hoygeri Comitis a Mansfeld [. . .] vitam carptim perstrinxit N. von Gravenberg[.] Goldast in not. ad Windesbeke p. 342.

Ludovicum Comitem de lara voluit 1109 affuisse Northemi; nuptiis Lotharii Sax.; et ut vult Spangenberg in expeditione hujus imp. contra Bohemos captum 1126.

Irmerius Germanus habetur juris lucerna nomen promeruisse Trithemius in Catal. script. Eccl. Is cum Ravenna ubi liberales artes docuerat Bononiae eandem ob causam invitatus nescio cui de exe et asse controversiae < - >aticae cum aliis Magistris (ut Card. Hostiensis in c. 1. de Testam. n. 2. refert) implicaretur; ea occasione Justinianeum jus oblivione ferme sepultum resuscitavit Ursperg. Abbas in Chronico Wernerium vocat. Agit de el Conringius in antiqq. Acad. diss. 3. Ex Odofredo dujus praeceptores Imerium addierant testimonio refert Segon. lib. 1. regn. Ital. eum primum glossas in illud jus scripssisse[.]

Obrecht in prodrom Als. cap 12. p. 298. exhibet diploma Lotharii 1129. datum civitati Argent. adversus [. . .] Tribunalia et placita [. . .] extra civitatem instituta, [. . .] ut videlicet nullus eorum placidum aliquod quod vulgo Thinch vocatur extra civitatem [. . .] adeat[.]

Luderus Landgravius testis in diplomate Lotharii Saxonis 1132 Mulhusii dato quo quaedam donat Coenobio Walkenried. Extat Ehrkl. p. 2. c. 7. §. 4[.]

Diploma Lotharii Sax. datum Monasterio Walkenred. dat. Mulhausen Ehrenkl. p. 2. c. 7.

Chron. Corbejense a Paulino editum p. 393. ann. 1133[.]

Henricus Bajoariae dux tenuerat hactenus cum Elica Marchionissa et filio suo Adelberto Piscationem in Wisarah, quam Lotharius Augustus, Corbejae restituit integram. Idem Chronicon supa dixerat ad ann. 832. quod Monasterium accepit piscationem [. . .] in [. . .] Wimodia cum 32. familiis, ((videtur ergo haec piscatio quam Henricus dux et Adelbertus Marchio consobrini habuere fuisse in Visurgi inferiore in pago Wigmodi prope Bremam, et venisse ad eos vel jus ejus vel praetensionem ex haedeitate Magni ducis Saxoniae cujus filiae erant Wulfindis mater Henrici ducis, et Eilica mater Adelberti Marchionis[.]

Diploma Lotharii Saxonis 1136. Actum in Regio ubi: Bruno ad vicem Cancellarii Brunonis Coloniensis Archiepiscopi recognavi[.] Ughell. T. 5. p. 1599.

Diploma Lotharii Saxonis Lotharius III Rom. Rex quod et delenda sanctae conversationis mulier deum haeredem sibi faciens (+ uxor Volcmari Com. in Klettenberg, filia Ludovici Com. de Lare) locum quendam Walkenrieth nominatum qui sui genus erat . . . divino cultore <mancipavit> instituens ibi regulam S. Benedicti . . . contigua quaedam adjicentes et jus nostrum quod Wildbahn dicitur. Inter Megingoz. Merseb. Ep. Ludov. Landgrav. Marchio Conr. Comes Hermannus (+ an de Winnenburg +) p. 1132 und 10 Mulenhusen dies et mensis non adsunt. Aliud ejusdem qualiter Adelheida fundatrix Ecclae quae est Walkenrith . . . praedium [. . .] in villa Berbisleve . . . quia de regno <fuit> confirmamus 1134. ind. XI. 2 id. April. [. . .] act. Altstetin. E. K. T. 2. c. 7. §. 4[.]

Lothariana fundatio Ecclesiae apud Segenbergem cui praepositus Wicelinus apud Bangertum ad Chron. Slav. lib. 1. c. 53. p. 129.

Flores Historiae sacratae Regii Cardinalium serie perpetua a temporibus Leonis IX sive ab anno Christi 1049 quo fere coepit Cardinalitia dignitas eo splendoris et majestatis Ecclesiasticae statu quo nunc est aucta, orbi clarius uno tescere usque ad postrema nostra tempora Autor Illmo et Rmo in christo patre et domino Ludovico donio de Attichus Epo Aeduensi tuteliae Cramoisi 1660. fol. Tom. tres.

Habet Historiam Hugonis a S. Victore, fuit illusti apud Saxones genere, < - > relinquere volens < - > suum Halberstadensis Ecclae Aulii diaconum eodem pertraxit. Et plura de ipso citat < - > et Frizonum et alios hecentures qui faciunt Cardinalem Epum Tusculanum. Gab. Penottus in Hist. script. lib. 2. cap. 33 § 16. et cap. 51. putat fuisse designatum, sed ante insignia accepta obiisse Autor hoc non habet fratrem Henrici superbi qui inter Cardinales a quibusdam refertur.

Hugo de S. Victore ex familia comitum de Blanckenburg <v. it.>

Lotharii inscriptio in tumulo. Ist geleget bey imagines oder icones[.]

Lotharius Saxo dat diploma Canonicis Veronensis Ecclesiae incipit Lotharius div. fav. clem. tertius Romanorum imperator Augustus . . . signum domini Lotharii tertii Romanorum imperator. Ego Ebkehardus subcancellarius vice Brunonis Archicancellarii recognovi. [. . .] 1136. 7 Kal. octob. indict. 14. anno [. . .] regni [. . .] 11 imp. 4. Ughell. in Veron. T. 5. p. 1070.

Idibus Januarii recolatur memoria Godefridi Comitis de Cappenberg, de quo plura Gelen. Colon. lib. <4 - > fastis piis p. 661[.]

S. Wicelini imago auf dem titel blat chronici Slavici Bangerti[.]