Valesius Rerum Franc. lib. 7 narrans excidum regni Thuringorum non meminit auxilii Saxonum, de quo tam multa Witikindus et quod ipsa Nordthuringia in Saxonas translata confirmat[.]

Sigebertus Monachus multa habet de Sigeberto III. < - > nostra quaerat imprinis receptos ab eo Thuringos <Fredegar - > Sigiberto, < - > Meroving. Narratur imperium Sigeberti Historici de adoptata < - > filio < - - - > vid. Schurzfleisch Austras. th. 15.

Rex Warnorum duxerat filiam Theoderici Regis Austrasiae filii Clodovaei Magni postea domiti sunt ut apparet, sed contra Childebertum regem Austrasiae rebellant ann. 594. qui eos extinguit nec postea memorantur. Fredeg. c. 15. Aimoinus 383.

Gesta Francorum c. 41 volunt anno 627 bella fuisse inter Dagobertum I. et Saxones, et Clotarium filio auxilio venisse, et ducem Saxoniae sua manus occidisse, sed tam parum verisimilis narratio est ut graves autores suis Chronicis non inseruerint, et ne l'ont point mise entre les actions de Clotaire p. 311.

Fragmentum Erchanberti habet Francos (regente Palatium Carolo Martello) in regem sibi statuisse Theodericum filium Dagoberti quamvis ita et Marianus Scotus ad 720. Itaque falletur Henschenimus qui negat hunc Theodericum fuisse Dagoberti III. filium[.]

Tolbiacum ubi praelium cum Alemannis Clodevaei vulgo Zulch, quod Coloniam inter et Marcodurum [. . .] non incelebre opidum est. Ita Coceius in Dagob. cap. 5. p. 39.

Probat Schaten. Lib. 5. Westphal. p. 299. Ripuarios etiam extensos in trans Rhenuam quia Werlhense coenobium a Ludugero ad Rurum conditum dicitur in vetustis tabulis in pago Ripuario werlor[.]

Warni apud Procop. in Italia bello Gothico[.]

Apud Saxones transmarinos invenimus jus antiquum non scriptum Saxonum cismarinorum seu antiquorum in Scripturam reducum Huc leges Reges inae et alia[.]

Clodovaeus filiam habuit Theudichildem conjugem Radigeri Regis Varnorum trans Rhenum v. Greg. Turon. L. 2. c. 43. et alios[.]

Gregor. Tur. ex Sulpicio Alexandro Francos sub rege quodam quem Sulpitius non nominat in Gallias irrupisse Treviros cepisse. Regem nunc < - >sper vocat Charamundum in chron. posteriores omnes ita appellant< - > Clodio filius fuit < - > Greg. Tur. dicit quosdam scripsisse Merovacum de genere Clodionis fuisse[.]

Cranzius Vandal. lib. I. narrat bellum Vandalorum qui in Jutia vicere Regem Danniae Sivardum, id Erasmus Glicznerus in Mon. Reg. Pol. Tribuit Visimiro ultimo ex posteris Lechi, quem vult Wismariam condidisse, et (si diis placet) Dantiscum a Danis devictos quo alii provalisius credunt conditum ab ipsis Danis, subjicit Glicznerus quod Poloni bella cum Danis gesserint non tantum Cranzii quem adduximus locus testatur sed etiam Peucerus lib. 4. Hist. in Hinrico VI. Sarmatas Henetosque perpetua in illo litore maris Venedici bella gessisse Historiae testantur et monumenta quae supersunt[.] Revaliam enim incolae adhuc hodie Dano pil sua lingua vocant. Et Gedanum, cui eruditorum conjectura Codani appellatio vicina est, arcem Danis oppositam Henetorum lingua significat. Haec videntur esse verba non Gliczneri sed Peuceri. Saxo Gram. Wisimum scripsit a captivo Iarmerico regia furtim incensa flammis absumtum, quod vanum judicat Cranzius.

Edelhard Rex Saxonum praedecessor Widekundi in scriptis chronicis invenitur. Gobelin[.]

Unctio Regalis non usurpata Merovingis nam quod Clodovaeus <sacro chrismate  - > pertinet ad baptismum[.] Hinc etiam suspectum Testamentum Reinigii[.]

Augustini Saxonum Apostoli librum satis prolixum de conversatione Novitiorum [. . .] in Bibliotheca publica Cantabrig. class. 4. fig. 5. 8. reperit inter alia miscellanea Henricus Warthonus (adjutor Guil. Cave in opere scriptorum Eccli< - >) cujus nemo meminerit. vid. Cave[.]

<Heuwal>dos duos a paganis occisos Beda Historia Eccles. Angl. Apud Nabiam [. . .] Marcellinus[. . . .] Molanus dubitat an locus ad Belgium pertineat [. . .] Cratepolius de SS. Germ. <in> Westphalia occisos. Corpora in Rhenum projecta traduntur (+ Itaque Nabiam Ego esse puto flumen Na<v>am quae juxta Bing<ium> Rhenum influit +)[.]

Annal. Franc. Fuldenses <an.> 715. Saxones devastaverunt terram Bazzoariorum. Freherus ad marginem Bajoariorum scribit. credibile est, fecisse junctos Winides. Es sagt Fredegar Radulphus dux filius Chamarici quem Dagobertus Thoringiae ducem instituit, pluribus vicibus cum exercitu Vinetorum dimicans, eosque victos vertit in fugam.

Radulphus ward stolz, und von konig Sigeb. <ungelobet> <abgegangen> <von> <Antigilales> ducatum Thuring. hat sich mit den Winidis hernach verbunden. Fredegar cap. 87. <seither> nulla mentio Vinidorum in Thoringia usque ad dictum annum 715.

Cum Theobaldus et Hedenus duces Thuringiae valde <punierent> comites <regionis> habe sich <andern> Thuringern oder Sachsen <bemächtigt> < - > zwischen wie < - > dem autore des < - >

Bonifatius anderswo <ange->

Bonifatius ist über die grenze des Francofurtschen Thuring. in das Winidische [gekommen] < - - - > <einige neue scribenten> welcher habe unweit Leipzik eine Capelle erbauet. Sagittar. Hist. Salfeld. cap. 9.

Bonifacius ist uber die <grenzen> des franckischen Thuring. in das Wendische <kommen> < -  durstig 1000 einige neue scribenten> melden er habe unweit Lipzk eine Capelle erbauet. Sagittar. Hist. Saalfeld. cap. 9[.]

Thuringia olim usque ad Albim adhuc post excitium regni. Nam Rex quidam Francorum (an Dagobertus?) cum Hunnis ad Albim in Thuringia conflixisse dicitur ubi Valesius id notat. Samo deinde com Sorabis videtur partem in Albim et Salam occupasse sed aliter tamen Sagittarius in antiqq. ducatus Thuringiae sentit[.]

Cochilias prince Danois qui ataqua la France sous les fils pretendoit estre descendu de Clodivg Greg. l. 3. c. 8. gest. <Fr.> c. 19. Fred. c. 31 parlent de son irrpution[.]

Bellum inter Saxones et Bructuarios in vita S. Suiberti notavit P. Schaten. scil. Lupia eos dividebat. 706[.]

De Dagoberto II. ex Hibernia revocato, et S. Irmina ejus filia; Le Cointius 755. § 168. contra quendam qui Dagobertum II. ab Hadriano Valesio erutum, impugnabat. Is Dagobertus II. fuit fundator Coenobii Weissenburgensis, non magnus ut vulgo.

Erchambertus cum Francia Rege destituta esset et Carolus (Martellus) major domus vices regis ageret Breviarium Regum Franciae et majorum domus conscripsit. In ea lucubratione ut adularetur Carolo Regnum ambienti reges qui post caedem Bertharii majoris domus regnarunt seu post annum 687 iniquiore stylo carpsit. ut jam ad illum annum observavimus. Ex hinc inquit Reges nomen non honorem habere coeperunt. Quibus tamen ubi constititum fierat, victus erat exuberans, custodiaque jugis erga illos habebatur, ne aliquid jure potestatis agere possint. Haec ille. sed falso. licet Eginhardus in vita Caroli M. similia Annal. Fuld. ad. 751. et monachus Metensis (qui desinit 993) ad 692. Monachus Egolisinensis qui post Eginh. vitam Caroli M. scripsit: post hunc vero Dagobertum (juniorem filium Childeberti junioris) defecit genus regale a prudentia. Eadem prorsus Anonymus autor vitae S. Genulfi lin. 2. 4. Sed Monachus Metensis. Et Fulramus Abbas Lobiensis (qui obiit 990) cap. 2 de gestis Abb. Lobiens. incipit a praelio quo Theodericus cum Berthario Majore domus a Pipino victus in Textricio. < - > Theophanes in Chronogr. de Francorum regibus potiorum <instar  - > tergum habuisse. Fabulosam esse regum ignaviam ostendit non male Cointius ad 992. n. 7 sqq. ubi et singulos <per - it>.

[- - -]< - - -  1000 inst>

Pseudomarcellinus Swibertum venisse ad Boruchtarios 705. c. 19. per biennium inter eos moratum c 21. donec exortum inter Saxones et Boructuarios bellum. De hac re Beda lib. 5. c. 12. Suibertus incepto Episcopatu de Britannia ingresso ad gentem Boruchtuariorum. Sed expugnatis mox Boruchtuariis a gente antiquorum Saxonum <dispersi> sunt. Jam Swidbertus <consecratus> ex Beda 643. obiit 913. ex Annal. Petavianis. Haec ergo alio tempore acta

.

Vetus Ratingen in quo belli causa inter Saxones et Boructuaribus nati causa datum erat provinciae Boructuariorum teste Marcellino c. 221. est opidulum ducatus Moulensis non longe a dextra Rheni ripa.