De Guelfo patre et filio et unius conjugio cum Mathilde Bacchin. lib. 3. de Monasterio Padolironis p. 100. 101[.]

Cosmas Pragensis ineptia narrat de Mathilde quasi prima nocte <cognita> impotentia Guelfum rejecerit[.] Verba Bertoldi de Mathildi Welfonis connubio copulatur et hoc <utique> non tam pro incontinentia quam pro Romani pontificis obedientia Bacchinus fuisse pactum expressum <castitatis>. Guelfus testat<que> < - >[.] Putat Bacchinus lib. 3. p. 103. <Neminem> hoc scivisse nisi papam, assentientem matrimonio quia ita salva donatio pacta Eccl[esi[ae]. Sed aliud Guelfi consilium, qui sperabat ditiones. De bello Henrici IV. contra Guelf. et Mathildem Bacchinus p. 10<9>. lib. 3. Welfum italicum < - > vocat Bertholdus 1091. unde <apparet> Ducem Thusciae se gessisse ( + narrat Domnizo[+ )] Deliberatum apud Mathildem an pax facienda 1091. cum praevaleret Heinricus. Credibile est Guelfum ducem senem tunc pacem suasisse, <item> de pace tractabat cum Henrico ut restitueretur[,] tunc prima <s- a> discordiae cum Mathilde. vid. Bacchin. p. 111. 1095. se penitus Guelfus a Mathilde[,] sequestravit Bertholdus. Nempe ut Urspergens. anno 1094. Guelfus pater tunc a Rege in Bavaria restitutus.

Suspicatur Florentinus Conradum filium Henrici IV. missum a patre ut occuparet ditionem Adelaidis Taurinensis Comitissae, occasione usum se Mathildi junxisse[.]

Welphica posteriora, de jure in bona Mathildis vid. Mathild.

Bellum inter Guelfum ducem et fratres 1097. suspectum Mathildi ut observavit Florentinus. Ita Bacchinus Hist. Monaster. Padolironis p. 101. 102.

Rodbertus Fresio, Arnulphus, Balduinus, Udo Treverorum AEpus et Henricus clericus, et Mathilda regina (+ uxor Wilhelmi Conquestoris +) atque Judith uxor Tostici Comitis, soboles Balduini et Hadalae fuit. Ordericus Vitalis lib. 4. Eccles. Hist. ad ann. 1071.

1165. Imperator Frid. I. pisanorum consulem investavit de Cardima. Chron. Pis. ab Ughello ed. T. 3. ad dictum annum p. 876. Cur ergo Guelfus se vocat Cardimae dominum?

Spoletinorum dux primus Fervaldus ab Alboino rege constitutus 571. Ariulphus obiit 603. Theudolapus Ariulphi frater Tosus Transmundus. comes Capuae successit Theodolapo anno 662. Grimoaldi Longob. regis favore. Fervaldus et Walchilla Germani fratres 712. Transmundus 728. Hildericus Luitprandi Regis nepos 738. Asprandus 742. anno vero sequenti victo ac superato. Desiderio ultimo rege Longobardorum Carolus M. ducatum hunc pontifici donavit. Post hoc pontifices duces Spoletinos constituere. quorum primus Hildebrandus cui successit 799. Winigisus generosus vir qui relicta temporali dignitate monachum induit 822. Suppo deinde Brixiae comes dux declaratus est eodem anno, paulo post Adelardum excepit post hunc Maringus, Wido, et deinde Albertus post hunc Vuido ejus filius 876 qui fuit Italiae Rex a Stephano VIII. coronatus. Lambertus Widonis filius ducatum tenuit cum Romanorum imperio. Bonifacius successit Lamberto 922. Theobaldus 933. Ascanius Sanlionus, Gothfredus demum Magnae Comitissae vir. Hunc Ughellus qui haec in Spoletanorum Episcoporum <initio> refert pag. 162. Tom. 1. putat fuisse ultimum Spoletanorum ducem < - > S.  Sabini martyris. Epi. Spoletani memorant ducem Spoleti Ariulphum recognita in Ecclesia est memorie in < - - > ab hoc sancto servatam fidem < - > amplexus est.

Anno 756 anno 5 regnante Pipino Rege obiit Vvicterbus Episcopus et Abba S. Martini fuit autem Baugoarius genere Heiloluingus, senex, et plus quam octogenarius, usque ad id tempus sedebat propria manu scribens libros.

Haec subjecta brevibus Francorum annalibus ab anno 626 ad 796 quae ex Codice S. Martini Mascienensis in Biturigibus errat Petrus Franciscus Chifletius Soc. Jes. ediditque Tomo II. Historiae Bibliothecae Labbaeus[.]

Suspicor ego Agilolfingos, nihil aliud significare quam Adlingos, ut sensus sit ex nobilibus seu optimatibus gentis sumendos duces, itaque omnis scena Agilolfingia Beccelini uno ictu corruit[.]

In concilio Cabillon. 813. jubentur in confessione enumerari peccata contra octa peccata < - > can. 32. videatur locus. Notabile est quod habetur can. 36. qui peccata ex < - - > commissa < - > posse putant, videri de mercede conducere velle ut hus impune peccare liceat can 45 contra abusus sacrarum peregrin< - > his peccata proaereticanam deleri. Quidem proceres ex avaritia < - > ut occasionem habeant exiquendi aliquid a suos pauperes eo praetextu praetextum mendicandi quaere, eos laudando qui hoc a sacerdotibus agendae poenitentiae consilium accepere[.]

833. Walafridus laudat Ruudberum qui Judithae captivae fides, ejus in gratiam varia itinera suscepta habienservi sui DuCehn. Tom. 2. p. 339[.]

Ratramnus Monachus Corbejensis sed praepositus orbacensis apud Flodoardum lib. 3. c. 28[.]

Haddo AEp. Mog. prius Abbas Aug. div. der Franckischen konige blutsverwandter. (et AEp. 891. Annal. Fuld.) Hottinger Hist. Helvet. 891. p. 474[.]

Conradus I. 912. in castro Potamo mox Constantiae, vid. Hottinger. jun. Hist. Helv. 912. p. 479[.]

847 Wolveno comes de Kiburg intercessione Rabani in synod. Mog. a Ludovico Germanio obtinuit, ut Gosbertus electus Abbas ab Augiensibus confirmaretur Langius ein grundriß der Helvet. Kirchen Histor. Hottinger jun. ad h. a. p. 426[.]

Guelfus juvenis (qui Mathildem duxit) Henricum IV. Herbipolim obsidentem fugaverat Bertold. Constant. 1086.

Rudolpho dux Spoleti et Marchio Tusciae 1153. in dipl. Imp. Friderici I. apud Ughell. in Episcopis Bobiensibus Tom. 4. p. 1292.

Von H della Rena video ex sequenti dipl. p. 1295 esse corruptum et non legendum Rudolpho sed Guelpho[.]

De Welfi ducis et Atiori expeditione in terram sanctam etiam Albertus Aquensis et Wilh. Tyrius fol. 324. 25. 26. 910.

De ejus uxoribus vid. quae mihi misit M. D. Osier pag. 2. circa nostram Genealog.

De origine Guelforum et Gibellinorum quibus olim Germania nunc Italia exardet libellus eruditus in quo ostenditur quantum in hac re < - > scriptores Bartolus, < - > Blondus, Georgius < -  Alexandrinus a veritate aberrent> a Benvenuto[.]

C. Historia Milanense part. 1. p. 53. ed. in 4. 1646 ait Henrianus S. dictus Gibellinum a castro in quo natus fuisset. Aventinus Bebelingen ni fallor nominiat, ubi Suevi illi Guelfis oppositi Duces atque imperatores[.] Verum originem indubitato discimus ab Ottone Frisinensi lib. 2. cap. 2. ita . . . famosae familiae hactenus fuere una Henricorum de Guebelinga altera Guelfroum de Altorfio; altera imperatores altera magnos duces producere solita.

De familia Luzenburgica et Irmengarde matre Welfi et Cunigundae vid. Butkens. ad p. 85. Troph. Brab.

De rebus Welforum et Henricorum nostrorum Miraeus in not. ad cap. 51. donat. Belg. ubi et stemma[.]

Venerabilis Conradus Guelfo educatus et institutus a Friderico AEp. Col. ex Bojorum duce factus Anachoreta vid. Bavar. sanct. Tom. 2. fol. 242[.]

De Welfone minore majoris filio Bertold ad 1089. 90. 92. 93. 95. Wingart. c. 9. Baron. 1074. n. 32. 33. Bucelin. T 2. p. 394.

Frater Henrici superbi Conradus monachus Claraevallensis creatus Cardinalis 1141 obiit Bari in Apulia 1142 cum ex Palestina rediret. Ita continuator Ciaconii apud M. d'Osier pag. 3. eorum quae mihi misit < - > folio de ejus sororibus Juditha jupta Friderico duci < - > et Sophia nupta Bartholdo duci <Cerin> vid. d'Osier in Geneal. dictis[.]

Schönleben in Apparatu pag. 12. b. In vetustis Tabulis pro Ratisbona legitur Rhegino et Rheginoburgurum (+ Rhegni civitas +)[.]

1145. 7. April. Ego quidem Guarnerus Marchio ducatus Spoletanorum [. . .] in remedio animae meae . . . et conjugis meae et haeredum meorum tibi domino Bruno Abbati de Claravalle Mediolani [. . .] Monasterium quod ego exposui in Comitatu Camerini juxta fluvium Clensis dono et offero. Ughell. T. 1. p. 597[.]

De Tostae bello cum Haraldo fratre Rege Angliae auxilio Heraldi regis Norweg. vid. Theoderico Monachi Historiam Norweg. c. 28[.]

Ughell. T. 3 p. 465. in Pisanis[.] Guelpho dei gratia dux Spoleti marchio Tusciae, princeps Sardiniae et dominus domus Comitissae Mathildis [. . .] petitione Canonicorum Pisanae Ecclesiae [. . .] confirmamus . . . possessiones . . . quapropter tradimus concedimus et confirmamus . . . tumulum Pisarum . . . Waringangas omnes quae eorum praediis adhaerent (eas dederit Henricus IV apud eundem Ughell. d. l. p. 421.) Acta sunt [. . .] haec apud S. Genesium anno 1160. ab inc. d. ind. 8. regnante Friderico Rom. imp. invictissimo. Ego Henricus ducis Cancellarius recognovi et subscripsi. Ego Albertus notarius d. ducis scripsi confirmavi et dedi[.] Esset excerpendum[.]

Albertus Episcopus Bremensis Guelfi Bavariae principis Germanus dicitur Sanstono in Henricum nigr. p. 307. Ita et Pigna[.]

Uncelene et Wulfa patrices du Royaume de Bourgogne conspirent contre Protade < - > du Galois de Theoderic fils de Bunchard Roy de Bourgogne 604 Fredegar 27. Protade fut tué et Wulfe condamné à mort[.]

Welfo (Azonis fil.) fundator extitit locorum Steingaden Altorf (quod nunc Wyngarten vocatur) Altemguster et Reytenbuch Andreas Presbyter Chron. Bavar. pag. 50. ed Freheri[.]

Quomodo Sinzendorfii a Welfis descendere ferantur v. Imhof. lib. VII. c. 13. §. 1[.]

Crodoalde de la famille des Agilolfingiens disgracié de Dagobert I se retira chez Clotaire II. pere de ce prince, qui interceda pour luy Dagobert fit semblant de la < - > Mais puis luy fit couper la teste. Fredegar. Chron. c. 52[.]

Edeco %)Ed%/ekvv Hispanorum princeps apud Polyb. lib. X.

Athicus autor ducum Alamanniae postea com. Alsat. Lotharingiae ducum et Habspurg. de eo ex Obrechto excerpta, circa Hist. duc. Alamann. nescio an aliqua ei connexio cum Guelfis in quibus < - > Ethico[.] Notandum quod ille dux Ethic dictus kat exoxhn Thegano, qui dicit ab eo discendisse conjugem Lotharii Imp. c. 28.

Rite mere de Cunigunde femme d'Azon estoit fille de Conrad d'Olningen, et de Richilde fille de l'Empereur Otto le Grand. Ita M. d'Hosier dans la Genealog., qu'il m'a communiqué; Sie liegt bey orig. Estenses[.]

Ego suspicor Agilolphingos quorum mentio in Bavaricis legibus esse mendum: verba dux vero qui praeest populo ille semper de genere Agilolfinorum fuit et debet esse quia sic reges antecessores nostri concesserunt eis[.] Ego suspicor esse mendum, et legendum Adlingorum hoc est ex nobilitate primaria herrenstandes esse debere[.]

Liber a Krenchingen apud Felicem Fabrum in Histor. Svevorum erat Toparcha Tungensis diocesis Constantiensis, qui Friderico I per territorium ejus Equitanti noluit assurgere[.] Capite saltem humiliter aperto. Rogatus quid hoc sibi vollet, animose respondit se quoad corpus et bona sua adeo liberum et (Agenfrigam) (+ eigenfrey +) esse ut nec a Caesare aliove quod in feudo teneret, agnoscere ergo Imperatorem [. . .] pro domino suo seu Clericum, non vero ob bona sua. Quod responsum mire placuit imperatori, et etiam jus monetae largitus sit. Crus. p. 2. lib. 2. <vult>[.]

Inter eos qui leges populis sub Dagoberto (vid. Schaten) composuere momorantur Agilulphus[.] An ille Bavarus a quo Agilofingi)

Herzoge zu Br. haben auff ihren begräbnißen gemeiniglich einen wolf zu den fußen liegen wie zu sehen sey Brunsvigae in summo templo, Mindae, Hardesiae et zu Wiprechtshausen. Indicium originis Welficae[.]

Guelpho Burgundio Turcis ejectis capit Adamum civitatem Albricus ad ann. 1097[.] Nihil tunc < - > cum nostris Guelfis[.]

Guelfum esse verum conditorem stemmatis ducum Brunsvicensium daher die herzoge von Braunschweig auff ihren begrabnißen gemeiniglich den wolf zu den fußen liegend haben, indicium originis, quemadmodum Brunsvigae in summo (templo) Mundae Hardesiae, et Wichbrechtshusen videre est[.] Lezneri lib. 5. vid. volum. 2. varia n. 7[.]

Julita id est Juditha sic in Chronico Monast. s. Vincentiii ad fontes Vulturni apud Ughell. T. 6. p 479, dicitur Carolus filius Julitae (intelligitur Calus filius Ludovici pii et Judithae) Romae sceptrum insigne suscepisse[.]

Ludovicus pius, ibidem p. 476. dicitur <Alinus> verba: Mortuo Ludovico Augusto qui almus dictus est Lotharius ejus filius regni haeres effertus est[.]

Edica et Wulfus primones Scythorum apud Jornandem[.]

Philippi divina fav. clem. ducis Etruriae diploma 1196. indict. 4 Ughell. T. 1.pag. 468.Actum 1196. ind. 4. anno He< - >iti imperii 5to, ducatus vero Philippi 2do.

Tranum ubi testes Philippus . . . filius domis dominae Mathildis et Comes Tusciae Bonifacius Marchio Montisferrati. Marcualdus Marchio Anconitanus et imperialis aulae dapifer Conradus Marchio de Luceinhet () Conradus dux Spoleti Gerardus Burgravius Magdeb. Haec Ughell. T. 1. p. 520.

Lex Baioariorum tit. II. C. XX. n. 3. p. 409. Edit. Lindbrog: dux vero qui praeest in populo, ille semper de genere Agilolfingorum fuit, et debet esse quia sic Reges Antecessores nosti concesserunt eis. Haec verba Dagoberti. Hinc Bucelinus ducit Welfos, sed contra Blondell. T. 2. p. 25. Et Conring. in Censur. Lindav. c. 10. p. 179[.]

Labbaeus Tomo 2. Bibliothecae pag. 733. edidit ex Codice S. Martini Masciacensis pervetusto breves Francorum annales ab anno Christi 726 ad 796. Adjectae sunt eisdem annalibus notatiunculae manu perinde antiqua ubi: anno 756 anno 5 regnante Pipino rege obiit Wicterbus Episcopus et Abbas S. Martini, fuit autem Baugoarius genere Heilolvingus senex et plusquam octuagenarius, usque ad id tempore sedebat propria manu scribens libros. Id est fuit Bajoarius de gente Agilolfinga.

Cointius ann. Ch. 756. §. 33 haec habet et suspicatur fuisse Episcopum regionarium in Bajoaria ut Ethnicis Evangelium praedicaret, et annis fessum apud Turonenses Abbatem factum. Nam in multis Augustanorum abbatum Catalogis ponitur S. Wicterbus seu Victerbus. (+ puto esse vocem Biderve id est probus, unde Biderveman seu Biderman +)[.] Brusch. T. I. Episc. German. Bucelinus part. I. Germ. sac.

In diocesi Augustana inter Parum Paar et Gelonum Glon amnes pauperum monachorum cellam anno 718 erexit Alto vir Apostolicus qui Scotiae regis filius et Episcopus ad conversionem gentium ordinatus fertur. Haec fuit origo Wingartensis monasterii cuius primus Abbas Alto Bucelini parte 2. Germ. Sacr. in Weingarten ex eo Cointius 718. 19. et postea < - - > Altorfum in Sueviam. moniales quae ibi ad [ - - - - ].