Diploma Berengari et Adalberti anni XI in quo Adalebertus qui et Atto [. . .] filius bonae memoriae Sigefredi [. . .] de comitatu Lucense; ibi non nominatur Comes est de loco Moricula apud Bacchin. diplom Padolirens p. 5.

Bernardus Dei gratia Romanae Ecclesiae presbyter Cardinalis [. . .] et domini Pascalis secundi papae vicarius universalis . . . quod soror nostra venerabilis Comitissa Mathildis etc. Prox. anno 1104. Ego Comitissa Mathilde Dei gratia si quid sum filia quondam Bonifacii Marchionis. etc. Inter Diplomata Bacchini p. 54. Haec formula dei gratia si quid sum, an anterior?

Decimo sept. Cal. octob.

Mox ibid. p. 55 <est> ann. [Freiraum für Jahreszahl?] Mathildis Dei gratia si quid est anno 1104. Etc. tamen anno 1005. (ibid. p. 61.) Ego quidem in Dei nomine Mathilda inclita comitissa . . . filia cujusdam domini Bonifacii Marchionis et ducis. Sed p. 62 Anno 1006. Ego Mathilda Dei gratia si quid sum.

Nuptiae Bonifacii cum Beatrice videtur <cellebratae  -  in> 1039 regresso Conrado I imp. in Germaniam[.] Florentinus ex documentis ostendit Bonifacium affuisse imperatori et imperatrici Gisalae sororis Beratricis (+ sic noster +) in Tuscia[.] Henricus filii Conradi habuit auxilium Bonifacii in bello Burgundico < -latus> < -  pluribus> praeter <Donnizonem> non <memorato> p. <241> circa ann. 1041 diplomata Bonifacii et Beatricis[.]

1046 nata Mathildis nam Donnizo ait obiisse 1115. in vigil. S. Jacobi anno aetatis 1046. Florentinus <natam Lucae> suspicatur sed Agnelli Annal[.] Mant. natam Mantuae, quia Septemb. 1045. ibi dedit diploma, et Martii 1046. <aliud et > post obsidioni Veronae per ducem Austriae affuit, quae capta in julio. Sed quia Beatrix non < -ata  -  > alibi fuisse videtur

Donnizo nihil de morte Bonifacii <  - > aliae vitae Mathildis antiquae Ms (+ an Bachinus tales habeat inquirendum +) Hermannus occisum <in  - bus curtilibus>. Hermannus contractus tyrannum vocat.

Credibile est Mathildem cum Beatrice fuisse ab Henrico III. abductam p. 39.

Stephanus frater <Goz> Godefridi mariti Beatricis, puero Henrico IV. venit Florentiam 1058, martio eo < - tio> secundum Ostiensem, ut fratri Godefrido imperium curaret. Sed ibi obiit[.]

1069 Mathildis juveni Godefrido nupta anno aetatis 24[,] <circa> Natalem domini ejusdem anni obiit Godefridus pater

Marchio Obertus Mathildis hostis apud Donnizone, suspicatur Bacchinus fuisse factum Marchionem Tusciae ab imperatore in <odium> Mathildis p. 85 cum is fuisset a Mathildi < - ctus> fecit <eu> Comitem Parmae Ubertum filium Arduini p. 86.

Inter inimicos Mathildis qui obiere Marchiones Adalbertus et Reginerus 1085 p. 89

1090. indict. 13. 9 Sept. Ubertus filius Arduini comes parmensi, in <Manerba> Castello <un> terra considerabile del Bressario) habitans ubi data ejus diplomata, donat monasterio Padolironis capellam S. Justi cum 100 < - ageribus> terrae. Eodem die et loco, iisdem testibus donat Monasterio S. Petri Cluniacensi terram Medola cum corte et pertinentiis exceptis iis quae Padolironensi Mon. donaverat et capella donato S. Prospero qui videtur esse Regiensis. Eidem monasterio Cluniacensi dat terram Solfarini. Eadem repetita alio diplomate 1095, idem 1094 ind. 1. 20 Maji donat Padolironensi monasterio omnes servos et homines habitantes in dicta terra ipsis donata[.] Et anno 1091. idem Obertus comes, qui titulum comitis dat patri Arduino consilio suorum fidelium, pro anima conjugis Imildae dat Monasterio Padolironensi pascua quaedam et sylvas, et monachos et eorum homines onere hospitationis eximit. Potentem oportet fuisse cui bona essent a Meldola et Solfarino ad Manerbam vel Minerviam, et cui filiium habenti post <tot> donata, restare debebant majora. Anno 1045 Gisla filia Arduini, etiam nationis longobardiae, atque <adeo> Uberti soror (ut videtur) in Meldola quaedam bona vendit. Se esse de Comitatu Parmensi < -   -   - > Monasterio Padolironis. <vckba>: Gisla filia Ardoini filii quondam Attonis de Comitatu parmensi Ardoinus videtur tunc vixisse 1045. Potuit <esse> natus circa 980. Atto autem pater Thedaldi potuit mortuus esse Januar. 984 per characteres chronologicos Donnizonis, <con - o ra - us> ejus et consanguiatus Atto qui cum Attone patre Thedaldi anno octavo Berengarii et Adalberti contractum fecit)[.] Videtur fuisse pater Arduini patris Uberti nostri. Vocat se Atto filio quondam Attonis de comitatu parmensis. Videtur ergo Ubertus noster ejusdem stirpis fuisse cum Mathilde. Fieri potest ut Arduinus quem Gisla filia non vocat Comitem, <fuerit> hanc dignitatem postea demum adeptus et reliquerit filio[.] Uberti nostri filius alius Ubertus 1105[,] Imilda ejus conjux poterit esse illa pro cujus anima bona quaedam dat monasterio S. Justinae in Padua dat Juditha conjux Manfredi (+ forte soror Imildae)[.] <Apud> Cavaccum Hist. Mon. S.  Justinae ad ann. 1129 <idem> notat se profiteri legis longobard<icae> in alio diplomate quem < -  nomen> titulus Comitissae, <tempus>, Natio longobarda [.] Anno 1105. Ubertus parmensis comes Uberti comitis filius. Sed de posteris ejus amplius nil constat, etsi videatur Mathildi supervixisse.

Contra eos qui Guidonem Guerram faciunt Mathildis cognatum disputat Bacchinus p. 169. seqq. et merito sentit <concurrisse> cum ea quod ipse bona de quibus agebatur ad piam causam in feudum ab ea teneret. Et <optime> notat p. 172. Guidonem, lege Romana usum cum Mathildis tam salica tam longobarda uteretur. Fatetur idem Bacchinus Mathildem superiorem recognovisse imperatorem p. 188. sed limitat ad ea quae non possidebat, ut Mantuam, qu<-i>s credat imperatorem qui ne papae quidem res imperii tenebat Mathildis causa deseruisse. Imperator <privilegiis confirmari quae comiti- et alii dederant - - > p. 189

Omnes pene scriptores Itali familias quas tractant, ex Sigefredo derivant < - > Heroes velut et equo Trojano[,] Bacchini[.]

Hist. Monasterii S. Benedicti lib. 1. pag. 6. Sanguis Priami non nobilior Donnizoni p. 7[,] di qual madre questi (Atto filius Sigefredi, cum Sigefredo et Gerardo fratribus) pascessero resta sepolto nell oblivione, ma non lascia di appalefarla nobile, e con spiena di <sangue> il dirsi da Sigiberto Adelaide vedua di Lothario congionta con <sangue> ad Attone e poiche per via della sola madre ciò <p-te> accadere (+ cur +) p. 8[.] Attone da Alardo vescovo di Reggia ottenne per li stipendii di molti anni nel quali l'haveva servito di soldato la rocca di Canossa p. 8.

Ludolfum filium Ottonis occisum fuisse in Italia refert autor p. 8. fide Donnizonis sed falsa narrat[.]

Atto jam comes anno 8 regni Berengarii[,] ab Attone alio Parmensi cognato nescio quod emens in Sarzanensi tractu.

Atto vel Adalbertus Comes Mutinensis in contractu anno sexto Ottonis celebrato p. 12 (vid. dipl. p. 12.)

Atto vivebat adhuc 970. Uxor ejus Hildegarda obiit XI. Feb. die Sabbati duobus ante maritum diebus, Donnizo. Hinc necesse est obiisse anno 973, vel 978, vel 984[.] Ughellus ex Ms. Hist. Marcantonii Guarini inscriptionem refert, quae vult Hildegardim sepultam 970. in Eccles. S. Barthol. prope Ferrariam, sed cum in Canusio sepultam dicat Donnizo falsam esse oportet inscriptionem p. 13.

Tedaldus Marchio Tusciae Florentinus ex conjecturis. < - > Lucae <dominatu> quae tunc sedes ducatus Tusciae, ex donationibus quas fecit Abbatiae di Sesto in Lucensi Comitatu. < - > alterius Marchiae Marchio esse debuit quando in donatione Monaster<-> S. Ben. in Padolirone anno Henrici regis in Italia quarto v. dipl. p. 16 et anno 1007. dipl. p. 69 et se et patrem Adalbertum vocat Marchionem (+ hoc Donnizoni <   > de patre +) Adalbertus eum ut ex Florentino patet Marchio Tusciae esse non potuit p. 14. 15[.] 1007. Tedaldus fondavit Monaster. Padolironis[.] Et tamen antiquissima carta donationis est a filio ejus Bonifacio 1005. Ipsius et Mathildis chartae Thedaldum faciunt fundatorem. Oportet Bonifacium patrem cecisse gubernaculis vel filio admisisse p. 24

Richildis uxor Bonifacii ducis filia Giselberti principis, ut ait Domnizo. Non videtur esse Giselbertus de quo Luitprandus lib. 3. qui tempore Hugonis regis Italiae (qui coronatus 923) floruit, et uxorem duxit sed <pos- > ejus de quo Florentinus <quo patet> fuisse imperatoris Cunigundis fratrem occisum in Pavia a <fautoribus> Arduini referente Ditmaro 1005. Ex vita S. Simeonis patet amplius Bonifacium et Richildis non fuisse post 1020, sed ante 1013 <p. 29>[.] Scriptor vitae sancti Simeonis fuit contemporaneus.

Richildis filia Giselb. com. pal. in dipl. dato 1035. <Id. Api> dans Monasterio Padolironis massaritias duas in loco Compagnola p. 36

Bonifacius <fuit> Marchio Tusciae a Conrado imperatore in Patavinum 1033 post <mortem Reinerii> diploma 1034. ubi Bonifacius dicitur Marchio et dux Tusciae p. 3<9>[.]

De Guelfo patre et filio et unius conjugio cum Mathilde Bacchin. lib. 3. de Monasterio Padolironis p. 100. 101[.]

Cosmas Pragensis ineptia narrat de Mathilde quasi prima nocte <cognita> impotentia Guelfum rejecerit[.] Verba Bertoldi de Mathildi Welfonis connubio copulatur et hoc <utique> non tam pro incontinentia quam pro Romani pontificis obedientia Bacchinus fuisse pactum expressum <castitatis>. Guelfus testat<que> < - >[.] Putat Bacchinus lib. 3. p. 103. <Neminem> hoc scivisse nisi papam, assentientem matrimonio quia ita salva donatio pacta Eccl[esi[ae]. Sed aliud Guelfi consilium, qui sperabat ditiones. De bello Henrici IV. contra Guelf. et Mathildem Bacchinus p. 10<9>. lib. 3. Welfum italicum < - > vocat Bertholdus 1091. unde <apparet> Ducem Thusciae se gessisse ( + narrat Domnizo[+ )] Deliberatum apud Mathildem an pax facienda 1091. cum praevaleret Heinricus. Credibile est Guelfum ducem senem tunc pacem suasisse, <item> de pace tractabat cum Henrico ut restitueretur[,] tunc prima <s- a> discordiae cum Mathilde. vid. Bacchin. p. 111. 1095. se penitus Guelfus a Mathilde[,] sequestravit Bertholdus. Nempe ut Urspergens. anno 1094. Guelfus pater tunc a Rege in Bavaria restitutus.

Suspicatur Florentinus Conradum filium Henrici IV. missum a patre ut occuparet ditionem Adelaidis Taurinensis Comitissae, occasione usum se Mathildi junxisse[.]

Ego quis Bonifacio Marchio in dipl. apud Bacchinum in diplomatis adjectis ad Hist. Padolironensis Monasterii p. 20. Puto legendum: Ego qui supra Bonifacio M. etc. Eodem modo in dipl. p. 46. Ego quis Mathilda Comittissa et dipl. p. 96. Itaque ego quis Mathilda Comitissa[.]

Mensis Novembris Domnizoni significatus his verbis: Tunc erat et mensis qui scindit rura juvencis[.] Bacchin. Hist. Padoliron. p. 160[.]

Beatrix se vocat Comitessam. Ego quidem in Christi nomine domina Beatrix [. . .] comitissa [do]no [. . .] Ecclesiae [. . .] S. Mariae in Fenonica[.] et anno 1053 apud Bacchinum in diploma[tibus] Hist. Padolironensi adjectis p. 26. Hinc minus miror Mathildam vulgo dictam [-]per Comitissam; etsi multo majorem haberet dignitatem. Ita in djusdem collectione sunt conplura diplomata, ubi: Ego Mathilda Comitissa p. 46. et missa dominae Mathildae comitissae p. 43. Et ego in dei nomine Comitissa Mathildis p. 48[.]

Bellum inter Guelfum ducem et fratres 1097. suspectum Mathildi ut observavit Florentinus. Ita Bacchinus Hist. Monaster. Padolironis p. 101. 102.

Donatis Mathildis facta Ecclesiae Romanae apud Baron. et apud Agnell. Annal. Mant. cap. 8. lib. 8. Bacchinus haec referens, subjicit lib. 3. p. 139. Hist. Padolironis: Si poi oltre i beni allodiali e proprii di Mathild[e] come privata cadessero sotto queste donationi quelli che portano seco la souur[a]ità et il jus regale, è ponto che non appartiene il nostro instituto, e però che lasc[iamo] da discutere a trattatori di simili materie, che non appartengono all istoria e ma[ssime] a quella d'un Monasterio particolare[.]

Instrumenta translationis corporis Mathildis 1445. cum ruinam minaretur vetus sepulchrum memorat Bacchinus in Historia Monasterii S. Benedicti Padolironensis ubi fuit sepulta p. 238[.] Exhibet translationis instrumentum in dipl. Histor. adjectis p. 24[.]

Mathildis bibliothecam habebat Donnizo. Copia librorum non defuit huicve bonorum. Bacchinus notat p. 209 Monachos haud dubie scripsisse operam h< - >c dedisse etiam Padolironenses quorum Historiam scribit, qui et ipsi copiosam Bibliothecam habuerint. Etsi an liquores Codices fere <ali - > delati, ut Monasteriorum Casinensis, Sublacensis, Farfensis in Vaticanum et Urbinatem ivere; et Bobiensis partim in Vaticanam, partim in Ambrosianam. Quod omnia sunt coenobia Monachorum nigrorum[.]

Pascalis Papa in Epistola ad Albericum Abb. Monasterii S. Benedicti supra Padum (apud Bacchin. in dipl. Historiae hujus monasterii adjectis p. 57.) Si quid prae< - > Mathildis venerabilis Comitissa de ipsis rebus quas per Beatum Petrum possidet vestro monasterio dederit salva Romanae Ecclesiae proprietate concedimus. Anno incarn. 1005. pontificatus sexto[,] ubi et signum crucis, et inter vacua [Zeichnung: griechisches Kreuz; dessen Balken durchqueren den 4-zeilgen Schriftzug: Matilda Dei gratia si quid est ss.]

Et ann. 1108. Nos Mathilda Comitissa filia quondam Bonifacii Marchionis et Dux in dipl.p. 69. Et 1103. Anno ab incarnatione ejus C.III post mille indict. <IL.> <praes> quidam Mathilda venerabilis marchionissa et Guido Comite dicto <Guerra> filius b. m. Guidonis comitis in dipl. p. 73. Et p. 96. in castro Brixillo annus non adest Ego in Dei nomine Mathilda comitissa et ducatrix filia quondam Bonifacii bonae memoriae qui fuit Dux et Marchio[.] Modernus aliquis inseruit clausulam supposititiam: Ego quoque Vuido Comes qui dicitur Verra filius Vuidonis Comitis factus adoptivus filius supradictae Dominae Comitissae Mathildis v. Bacchin[.] dipl. p. 80[.] Dipl. p. 87. Ann. 1110. Ego Mathildis filia quondam Bonifacii Marchionis[.] Et dipl. p. 93.ann.1112. Ind. 5. Ego Mathilda Comitissa Dei gratia si quid sum. p. 101 dipl. ann, 1114 Mathilda Dei gratia si quid est et dipl. p. 108 ann[.] 1115 Ego Domina Comitissa Mathilda filia quondam Bonifacii Marchionis quae professa sum lege vivere salica p.

Tabula Genealogica adjecta Historiae Monasterii Padolironensis a Bacchino edita[.]

Questi e quel Sigefredo pari al quale fia difficile ch'altri si trovi considerato da' moderni scrittori di genealogie che in esso constituiscono il piu chiaro principio di nobilissime famiglie, e da cui pare fortissero come dal famoso cavallo Trojano innumerabili eroi ne' secoli susseguiti. In fatti non va scrittore che procuri di trarre dall' antichità il bel lustro di qualche familia, che di Sigefredo non parli, e m' è ben noto quanta giustitia tragga da esso la chiarezza della sua discendenza la serenissima Casa d'Este fra gl'innumerabili pregi della quale questo non dee considerarsi per lo minore! Questi dunque quantunque potesse dagli Atti antichissimi signori d'Este trarnel' origine come da documenti degnissimi di veneratione e di rispetto racconta nella sua dotta storia il celebre Gio. Battista Pigna con tutto ciò essersi contradistinto come Longobardo di Natione apparisce dalla Carte originai e di fede indubitata de suoi figluoli e nipoti. Lo che ci fà credere, che la Longhezza del Regno de Longobari e la stima a cui il pregio della natione col moltiplicarsi era giunto venisse a far si, ch' anco il sangue piu antico Romano misto con quella non isdegnasse di dimenticarsi della sua antica origine per farsi d'altra piu recente ma non men nobile[.] Bacchini lib. 1. Hist. Monast. S. Benedicti p. 6.7.

Ubertus . . . Comes qui Malatraversus vocor de Monte Bello filius quondam Vitonis Comitis qui professus sum ex natione mea lege vivere Longobardorum 1107. Diploma ipsum inter dipl. adjecta a Bacchino p. 66[.] Addatur hoc diploma a argumentis Orsati, contra fabulam eorum qui dicunt Malatraversos ab equorum ferratore coepisse. Hic Ubertus dat quaedam Monasterio Padolironis locis Focularia et Cancellariana in Trevisano

Marchio Obertus apud Domnizonem hostis Mathildis suspicatur Bacchinus in Historia Monasterii Padolironis p. 85. factum Marchionem Thusicae ab imperatore adversus Mathildem vel Guelfum. Ego malim jam tum fuisse Marchionem[.] Inter inimicos qui Mathildis qui obiere 1085. puto Marchiones Adalbertus et Reginerus apud eundem p. 89.

Bacchinus lib. 3. Hist. monaster. Padolironis p. 101. putat Azonem fuisse Marchionem Estensem, quia tunc non alia Marca in Longobardia[.] Et in praef. se de Azonis filiis Ugone et Fulcone < - - > di < - > documenta dell'Archivo di S. Benedetto in lib. 5. <locuturum>[.]

NB l'Autore Anonymo della [. . .] vita di Matilde compilata da' versi di Donnizone che in un Codice Manuscritto con essi si serba nella libreria di S. Benedetto[.] Bacchin. Hist. Monast. S. Benedicti Padolironensis lib. 5. p. 238.

Autor scripsit ex Bacchin. judicio paucis annis ante 1445. p. 239. De ejusdem rebus multa autor vitae S. Anselmi[.]

Bernardo Regi Italiae fuisse natum filium Pipinum, discimus ex instrumento fundationis monasterii virginum sacrarum in Parma ann. 853 ut habet Bacchinus Hist. Monast. Padolironis lib. 4. p. 200.

Bacchinus laudat. Longobardos, pag. 2. Hist. <di S.> Benedetto et Torrenti comparat, qui ex montibus descendens objecta violento cursu pernit, mox in planitie fluens quis, campos foecundat. Plerasque familias nobiles Italiae a Longobardis fluxisse pag. 6. Haec Marchiones Puteano opponeantur[.]

Dell'istoria del Monasterio S. Benedetto di Polirone [- - -] e che per cio puo istoria sua che mia[.]

Rocheldus qui et Rozo in diplomate anno Ottonis patris et filii in Italia primo, quod Atto qui et Adalbertus [. . .] comes [. . .] Sigifredi filius dedit de loco Moricula, memoratur inter Attonis Vasallos[.] Extat apud Bacchinum in dipl. Padoloron. pag. 8. Aliud diploma Albinus qui et Albizo p. 14. in dipl. anno Ottonis 6to < - >[.] Adalberti qui Acto comes, ubi Luzo filius Sigefredi Rolandus qui et Rozo.

Bacchinus in Hist. Monaster. Padolirensis p. 212. quasi mali augurii rem notat, quod inter testes Instrumenti 1113 dati Monasteria, Monachi agentibus in Marengo nominatur Medicus Martinus; unde judicat jam tum male habuisse[.]