Chronicon Monasterii S. Bartholomaei de Carpineto ex Ms. ed. ab Ughello T. 6. Ital. Sac. p. 1231 seqq. ex [. . .] Ms [. . .] Monasterii Casae novae Aprutii[.] Narrat quod Normannorum quidam vir nobilis et magnificus Ugo Marinozettus terram subegit, et 7 filios suos habebat statuit duces et comites p. 1241. et postea p. 1243 rem amplius recenset, et p. 1244[.]

Berengarii II. duo filii, Adalbertus et Guido Reginonis continuator ad ann. 962. Berengarius < - > in quodam monte qui dicitur ad S. Leonem plurimis undique secum copiis attractis se munivit, et Willa (uxor) in lacu majore, in quadam insula quae dicitur ad S. Julium, se inclusit[.] Filii vero ejus Adalbertus et Guido, huc illucque incerti vagabantur quasdam tamen munitiones cum suis sequacibus adhuc possidebant, hoc est Grad (lego Gard) castrum, et Travalium, et insulam in lacu Cumano. Idem ad 964[:] Ea tempestate Waldo Cumanus Episcopus insulam in Cumano lacu cepit, et munitiones in ea a solo destruxit, quod Udoni comiti initium malorum fuit. Nam Hattonem ejusdem insulae tutorem in suam fidem suscepit, et destructa insula non ut optaverat cum imperatore reconciliare potuit (+ Ergo Udo in partias imperatoris stabat +) quod indigne ferens totum in Waldonem Epsicopum detrosit, et inimicus in eum si possit ulcisci deposuit. Guido frater < - > Idem 965 . . . Udo comes conjurationem cum Adelberto Berengarii filio habens, et in Italiam ad excaecandum Waldonem Cumanum Episcopum ire dispones, imperatoriae Majestatis reus esse cumvincitur et sacramento ne aliquatenus ullas partes regni praesumat ingredo regno expellitur . . . Udo Comes sacramenti oblitus Franciam ingreditur unde iterum absque omni utilitate revertitur[.]

Vignierius in Bibliotheca Historali, negat seculum decimum esse contemnendum cum tulerit magnae eruditionis viros, ut Gerbertum. Et quod ab Italis contemnitur quasi eruditione vacuum id de ipsorum regione esse intelligendum apud Francos rem aliter habere. Addatur Apologia seculi X. apud Ant. Arnaldum ni fallor in libro perpetuitatis fidei.

Berta mater Hugonis maritus Adalbertus M. Tusc. Luitpr. lib. 3. c. 16. lib. 5. c. 2[.]

Lamb. M. Tusciae quem ex< - >cat Hugo Rex Luitpr. 2, 15. 3, 13. 4,5

Ermengarda Luitpr. 2, 15. 3, 2 et 3. 5,2. Maritus Adelbertus E<poreg>iae M. Luitpr. 2, 26. 5,2 huic alia conjux Gisla

ex his Anscarius m. Spol. et Camerin. Luitpr. 5, 2, et 3.

ex his Berengar cui uxor Willa filia Bossonis filii Bertae matris Hugonis (+ alii liberi Berengar et Adalbertus +)

Gisla Gerberta Luitpr. 5,12[.]

Mechtildis Regina (uxor Henrici I. Regis) ex<sruit> et Canoniam in Engeren in Westfalia (buw< - > eyn canonisus) Chron. Sax. ed. Mog. ad 927. p. 112[.]

Hungari in praelio occidunt <Burkardum> Landgravium Thuringiae <644>[.] < - > Labbaeus ad ann. 909. <cit>ans <App.> Reg. et <Camb.>

Concessio Ottonis imp. facta Alderamo duci Saxonico ((< - > inscribitur: 967))

. . . Aledram Marchionem interventu ac petitione Adelhegidae nostrae conjugis [. . .] nostrae adiisse sublimitatis culmen [. . .] postulando ut quasdam nostras curtes absas hactenus regni nostri juri de beati nostri juri< - > concederemus, nec non omnes res et proprietates suas . . . tam de haereditate parentum quam de suo adquaestu . . . largimur praefato Aledramo marchioni omnes illas curtes in desertis locis consistentes a flumine Tanard usque ad flumen Urbam et ad litus maris quorum nomina sunt haec: de Gobangiasco, Balangio, Salascedo, Lecesi, Cathole, Miolia, Pulcione, Grunza, Prunetto, Altusino, Cortemiglia, Montenesi, Noscetto, Masionti, Archa et quicquid ibidem hactenus juris regni Italici pertinuit . . . Insuper etiam confirmamus et corroboramus dicto Aledramo marchioni omnes res et proprietates suas, [. . .] per diversa loca infra [. . .] regnum Italicum [. . .] conjacentes videlicet in Comitatu Aquensi Senonensi, nec non Astensi, et Montis Ferrati, Taurinensi et Vercellensi, Parmensi et Cremonensi seu Pergamensi etc. . . . signum domini Ottonis [. . .] Seren. Imp. Ambrosius Cancellarius ad vicem Humberti [. . .] Archicancellarii recognovi et scripsi dat. X Kal. April. anno cominicae incarn. DCCCCLXVII Imperio vero domini Ottonis piissimi Caesaris VI. indict. X[.] Actum Ravennae in dei nomine feliciter Amen[.]

Est inter diplomata Ottonis M. quae Meibomius subjecit Witikindi Corbejensis Chronico[.]

I. N. S. I. T. Otto d. f. Cl. Rex . . . qualiter nos ob dilectionem et interventum fidelis nostri Hugonis Marchionis Tusciae ob devotum et frequens servitium quod saepius beatae memoriae Genitori et aequivoco nostro Ottoni Imperatori Augusto, et care Genitrici nostrae Theophanu imperatrici Augustae ac nobis pio animo exhibuit, desiderio et petitioni illius concessimus et dedimus infra curtem ac palatium nostrum Inglinheym vocatum locum unum habentem sexaginta duos pedes in longitudine juxta eum locum quem dedimus Argentinesis Ecclesiae Wideroldo Episcopo ejusdem mensurae, situm ut ibi faciat aedificia sibi congrua in quibus manere possit quotiescunque imperialis vel Regalis conventus paschali aut alio tempore ibi habeatur . . . etiam . . . in proprium ei dedimus mansum Berenhardi cum domo et aedificis . . . sigilli nostri impressione signare jussimus, manuque propria, ut infra videtur corroboravimus. [. . .] Hildebaldus Episcopus et Cancellarius vice Willigisi Archi< - - >vi. Datum X Kal. oct. Anno dominic. incarn. 994. ind. 7. Anno autem tertii Ottonis regnantis XI. Actum Solegon (+ quod huc an Salefeld +) feliciter Amen. Hunc mansum Bernhardi postea Otto III. rogatu Hugonis dedit Tammoni Comiti Ravennae 1001. ubi vide 994.

Communis fert opinio Noribergae dominum fuisse Albertum vel Adelbertum Comitem Franconiae, qui et interdum Babenbergensis Comes dicitur Ottonis Saxoniae Ducis ex Baba filia nepotem, qui Ludovici ex Caroli <M> stirpe ultimi jussu capitali supplicio affectus et bona in fiscum redacta. Tunc et Norimbergam imperialem factam. De Adelberto haec Witikindus Corb. lib. 1. Ditmarus et Herman Contractus. Otto Frisingensis, Marianus Scotus, Sigeb. Gembl. Gotfridus Viterb. Conradus Ursperg. Ejus Epitafium est in templo Monasterii ord. S. Bened. <There> quinto a Bamberga miliarium Moeni ripa:

ANNO DOMINI IX#‘o VIII OBIIT NOBILIS

ALBERTUS COMES DE BABENBERG

QUI HIC JACET INCINERATUS MONASTERII

HUJUS FUNDATOR OPUM QUONDAM

DATUR CUJUS ANIMA REQUIESCAT

CUM SANCTIS A

Possessiones ejus in fiscum redactos habet Regino lib. 2. et Frisingensis lib. 4; Chron. c. 15. <In> his Norbergam, fuisse annales asserunt, et < -  - > Schedelius <fe - t> inquit, eam (Noribergam) fuisse olim sub Canonico Nobilissimo familiae Francorum Alberti qui cum <fraude> Hattonis Episcopi Moguntinensis obtruncatus esset, deinde in jus imperii <cecisse> postea etsi causa nos lateat. <Nacta> est Noriberga Dominum <Hermano> Suevio ducem, cui <jam> frater Conradus II. < - > extorsit et imperio adjunxit. Sic enim est apud Gobelinum Cosmodrom. <aet.>  6. c. 53. Hic Conradus fuit frater Henrici ducis Sueviae quem ipse sibi resistere < - > extra fines imperii ex <pulit>. Et cum idem Henricus ad regem Hungariae fugisset, idem Rex in die Parasceves fecit ei carnes apponi ad <mensam>, asserens ita bene et licite tali die posse comedere. Carnes < -  contra fra -   - - > Guerras comitare. Unde dux commotus reversus est ad regem fratrem suum, et veniam consecutus[.] Nuremberk sponte reliquit imperio.

Conringius ad Sagittarium scribens Noribergam dictam a Nariscis vel Noriscos

<Receptior>, inquit Wagenseilius sententia est Noricos <populos> in Pannonia habitantes et loco <amne> a < - dericis> pulsos, se < - > in Herciniam sylvam abdidisse et ibi ferri elaborandi officinas instituisse[.]

<In Epistolis Gerberti < - > Tom. 2. Hist. Franc.

Fuit Bobiensis Abbas < - -  Columbae>

vid. Ep. 5 <lib.> 12. c. 14

< - > 17. Otto comes filius Tetbaldi < -  an  -  quem  - - - > Abbas comitem vocatis uxorem duxerit[.]

Ep. < - > Mathildis Comitissa <uxor Godefridi.

De Henrico Bavaro <A - e> Ottonis III. ita ep. <2>7: qui duos Ottones. < - > est extinguere < - - - isse>. Et ep. 29. Henricus reip. hostis dictus

Ibidem:

Henricus < - - - - > enim cum Francorum regulum tulisse

De < - ere inter> Ottonem et Francos quod Otto moribus <desideraverit> ep. 41 per filium Godefridi

Ab hier scheint Text für einige Zeilen geteilt in Spalten; zunächst linke Spalte: <It.  - - - ndo:> ep. 4<7>. 49 et alibi ep. 41.

Lotharius rex Franc. [. . .] solo nomine Hugo re ep. 48[.]

< - > Henricu<s> < - > ep. 55. conventu om <D - >ibid.

< - - - - > Dux Hugo dux Carolus

Comes <Rech - >legati Henrici ep. 81.

<Epi - - - > ep. 77.

Text rechte Spalte: Godefridus a Gallis captus. Credo et alius ejus Fridericus simul ep. 50

Ep. 51 ad Sigefredum comitem Godefridi cognatum. Nam ep. 52 ad Theofan<u> imperatricem se allocutum 11 Cal. April. captos comites [. . .] Godefridum et patruum ejus Sigefridum[.]

Godefridus comes Virduniens. filius credo <Episcopi> Adalbero ep. 103

Text wieder durchgehend: < - - - > ep. 79 (< - - > Calend. Xbris) ep. 60. <Re - us> volebat sane < - - - > ep. 84a ut < - -  orum> ep. 85. ubi: < - - - - - - - - - - > ubi 46: urbes munitissimas < - >

ep. 94 Dux Cuno pro suo Ottone insidias molitur[.]

Ep. 51 Dux Carolus dux Henricus regina Imma < - - - > est Hugonis regis < - > Marchioni, <vicinuo A - io> nobis potius parere quam <Henric - - > regina < - - > Ep. 115

Ep. 147. conventus < - > ducis Otto papae Gerberto Hugonem Tuscanum <votis> per omnia < - >

S. comitem < - > et Carolum <ejus> praefectum

Aliae Eptae [. . .] Gerberti nunc primum (a Duchesnio) editi ex Codice Sirmondi.

In Ep. 55. Arnulfo [. . .] Remensi <dum annulo> Episcopatum confirmat vel restituit[.]

Consulantur et Epistolae anteriores pontificum ad reges Francorum alioque, <ubi> multorum Comitum et aliorum p[rinci]pum mentio[.]

Sarrav. ad Salmas. Ep. 138 editionis Gudianae, Penes me jam est ex Bibliotheca Regia code Ms. Anastasii Bibliothecarii in quo disertis verbis legitur vita Johannae papissae. [. . .] In charta pergamena scriptus est manu valde recenti utpote quae paparum seriem ad Martini V. tempora deduxerit[.] In principio satis belle ipsi convenit cum editione Moguntina anno 1602. ex M. Velseri Codice, [. . .] in seqq. multae reperiuntur varietates et habet plurima editus, quae in regio desiderantur. In vita Benedicti III. haec leguntur [. . .] Leo quidem hac luce subtractus praesul occubuit. Mox enim omnis clerus istius adeo protectae Romanae sedis, universi proceres cunctusque populus ac senatus domini Clementiam congregati sunt exorantes, ut beatificum illi in omnibus demonstrare dignaretur pastorem, qui Apostolatus culmen regere valuisset tranquille qui divinitus ethereoque lumine inflammati uno consensu unoque eum (haec postrema vox nescio an a manu recenti reformata est in hunc modum: eum) conamine pro tantis quibus pollebat sacris aperibus pontificem promulgaverunt eligere, illico vero alacri studio universa plebs et populi coetus etc. Hinc apparet quod et ibi est de Johanna papissa esse assumentum hominis otio abusi[.] In Epistola dedicatoria ad Velserum typographus Joh. Albinus alios duos locos citat ex vitis Nicolaei I. et Hadriani II. qui in ejus editione extant p. 306 et 329 quibus idem omnino evincatur Leoni nempe immediate successisse Benedictum, at in Mso nostro non comparent, contractior quippe est narratio gestorum istorum pontificum in scripto quam in edito[.]

Ej. Epistola 178 ubi de Blondelli scripto idque brevius esse tantum et Gallicum nam Latinam amplius apud se esse depositum. Id Serrarius Salmasio mittit, Gallicum a fuisse Bleavio editum invito autore. Pet. Molinaeus ejusdem sententiae < - > per < - > cum < - > Romae exp< - >averit < - > a papissa < - > abstulit[.]