Chronicon Monasterii S. Bartholomaei de Carpineto ex Ms. ed. ab Ughello T. 6. Ital. Sac. p. 1231 seqq. ex [. . .] Ms [. . .] Monasterii Casae novae Aprutii[.] Narrat quod Normannorum quidam vir nobilis et magnificus Ugo Marinozettus terram subegit, et 7 filios suos habebat statuit duces et comites p. 1241. et postea p. 1243 rem amplius recenset, et p. 1244[.]

Berengarii II. duo filii, Adalbertus et Guido Reginonis continuator ad ann. 962. Berengarius < - > in quodam monte qui dicitur ad S. Leonem plurimis undique secum copiis attractis se munivit, et Willa (uxor) in lacu majore, in quadam insula quae dicitur ad S. Julium, se inclusit[.] Filii vero ejus Adalbertus et Guido, huc illucque incerti vagabantur quasdam tamen munitiones cum suis sequacibus adhuc possidebant, hoc est Grad (lego Gard) castrum, et Travalium, et insulam in lacu Cumano. Idem ad 964[:] Ea tempestate Waldo Cumanus Episcopus insulam in Cumano lacu cepit, et munitiones in ea a solo destruxit, quod Udoni comiti initium malorum fuit. Nam Hattonem ejusdem insulae tutorem in suam fidem suscepit, et destructa insula non ut optaverat cum imperatore reconciliare potuit (+ Ergo Udo in partias imperatoris stabat +) quod indigne ferens totum in Waldonem Epsicopum detrosit, et inimicus in eum si possit ulcisci deposuit. Guido frater < - > Idem 965 . . . Udo comes conjurationem cum Adelberto Berengarii filio habens, et in Italiam ad excaecandum Waldonem Cumanum Episcopum ire dispones, imperatoriae Majestatis reus esse cumvincitur et sacramento ne aliquatenus ullas partes regni praesumat ingredo regno expellitur . . . Udo Comes sacramenti oblitus Franciam ingreditur unde iterum absque omni utilitate revertitur[.]

Vignierius in Bibliotheca Historali, negat seculum decimum esse contemnendum cum tulerit magnae eruditionis viros, ut Gerbertum. Et quod ab Italis contemnitur quasi eruditione vacuum id de ipsorum regione esse intelligendum apud Francos rem aliter habere. Addatur Apologia seculi X. apud Ant. Arnaldum ni fallor in libro perpetuitatis fidei.

Berta mater Hugonis maritus AdalbertusM. Tusc. Luitpr. lib. 3. c. 16. lib. 5. c. 2[.]

Lamb. M. Tusciae quem ex< - >cat Hugo Rex Luitpr. 2, 15. 3, 13. 4,5

Ermengarda Luitpr. 2, 15. 3, 2 et 3. 5,2. Maritus Adelbertus E<poreg>iae M. Luitpr. 2, 26. 5,2 huic alia conjux Gisla

ex his Anscarius m. Spol. et Camerin. Luitpr. 5, 2, et 3.

ex his Berengar cui uxor Willa filia Bossonis filii Bertae matris Hugonis (+ alii liberi Berengar et Adalbertus +)

Gisla Gerberta Luitpr. 5,12[.]

Mechtildis Regina (uxor Henrici I. Regis) ex<sruit> et Canoniam in Engeren in Westfalia (buw< - > eyn canonisus) Chron. Sax. ed. Mog. ad 927. p. 112[.]

Hungari in praelio occidunt <Burkardum> Landgravium Thuringiae <644>[.] < - > Labbaeus ad ann. 909. <cit>ans <App.> Reg. et <Camb.>

Sarrav. ad Salmas. Ep. 138 editionis Gudianae, Penes me jam est ex Bibliotheca Regia code Ms. Anastasii Bibliothecarii in quo disertis verbis legitur vita Johannae papissae. [. . .] In charta pergamena scriptus est manu valde recenti utpote quae paparum seriem ad Martini V. tempora deduxerit[.] In principio satis belle ipsi convenit cum editione Moguntina anno 1602. ex M. Velseri Codice, [. . .] in seqq. multae reperiuntur varietates et habet plurima editus, quae in regio desiderantur. In vita Benedicti III. haec leguntur [. . .] Leo quidem hac luce subtractus praesul occubuit. Mox enim omnis clerus istius adeo protectae Romanae sedis, universi proceres cunctusque populus ac senatus domini Clementiam congregati sunt exorantes, ut beatificum illi in omnibus demonstrare dignaretur pastorem, qui Apostolatus culmen regere valuisset tranquille qui divinitus ethereoque lumine inflammati uno consensu unoque eum (haec postrema vox nescio an a manu recenti reformata est in hunc modum: eum) conamine pro tantis quibus pollebat sacris aperibus pontificem promulgaverunt eligere, illico vero alacri studio universa plebs et populi coetus etc. Hinc apparet quod et ibi est de Johanna papissa esse assumentum hominis otio abusi[.] In Epistola dedicatoria ad Velserum typographus Joh. Albinus alios duos locos citat ex vitis Nicolaei I. et Hadriani II. qui in ejus editione extant p. 306 et 329 quibus idem omnino evincatur Leoni nempe immediate successisse Benedictum, at in Mso nostro non comparent, contractior quippe est narratio gestorum istorum pontificum in scripto quam in edito[.]

Ej. Epistola 178 ubi de Blondelli scripto idque brevius esse tantum et Gallicum nam Latinam amplius apud se esse depositum. Id Serrarius Salmasio mittit, Gallicum a fuisse Bleavio editum invito autore. Pet. Molinaeus ejusdem sententiae < - > per < - > cum < - > Romae exp< - >averit < - > a papissa < - > abstulit[.]