Danos sub Saxonum nomine fuisse comprehensos, inclinante Romanorum potentia, colligo ex Anonymo Ravennate, verbis: Laudabatur Perses Marco, cum non noverat Gothos, sed o ubi est Danus. Cum enim hinc appareat Danos cepisse, tum infestare Romanum imperium, nemo tamen extat scriptoribus veteribus, Danorum meminerit, Saxonum autem multi, consequens est gentem egregiae quidem virtutis, sed tamen minorem fama potentiaque fuisse, et sub Saxonibus latuisse[.]

Westrogothi et Ostrogothi Sveciae [. . .] potius ita dicti a Danis Teutonisque [. . .] quam sui respectu [. . .] cum Ostrogothia non tam ortum quam Boream spectet <et> Westrogothi [. . .] sint non Australes sed occidui. Ita Cancellarius Daniae Christianus Frys. vid. Pontanus in Ep. ad ipsum < - > ab. Hn. Matth.

Praeter Pignoriam Mensae Isiacae figuras syntagmate peculiari in Oedipum insertae explicat Kircherus, quod non notatum Ol. Rudbeckius, qui rem de Calendario explicat[.] Mensa post Cardinalis Bembi obitum obtigit Vincentio duci Mantuano 1547[.]

Postea Mantua direpta perierat, sed ante hose 30 annos ducis Sabaudiae Archiater a quo Wagenseilio narratum rursus inter vetera ferramenta reperit ita in ducale palatium translata, ubi vidit Wagenseilius. Jacet super Tabula liber quem Carolus Emanuel de Gestis illustrium ducum sua scripsit manu[.]

Delineatio eines Achats mit den < - >ischen zeichen davon H. Tenzel p. 281 <par>tis 1690 an signa ist < - > bey, meinet sey Isis, characteres sind bloße striche in Achat-enyche auffm postement steht ein demy corps Spanhem de usu num. l. 2. p. 64 notavit foenicios characteres < - > Ebraeis seu Chald. quam Samaritanis esse affines[.] Adde Nummos Foenicios apud Holtins diss. numm. or. p. 79[.]

Non puto Gothos literas ab Ulphila accepisse, nec Illyrios ab Hieronymo, nam cur viri illi doctissimi literas corruptas eis tradidissent[?] Credibile est ergo a barbaris ipsis fuisse uscitas ex commercio cultorum populorum, sed permutatione passim facta et corruptione qui pro quo.

Willichius a Germ. Taciti vult Germanos usque ad Rudolphi I. tempora Graecis literis exarasse rationes et acta. Male.

Nummus argenteus in quo caput muliebre cum corona ex arundine [. . .] alludentibus in gyrum quatuor piscibus, in facie aversa decurrebat quadriga quam agitator moderabatur[.] Superne victoria sertum imponens, inferne thorax et crista. Item alius nummus minor, in quo idem caput cum piscibus, aderat et conchula; [. . .] adversus ostentabat caput acris equi [. . .] cui pone [. . .] cervicem assurgit palma, notatis infra notis ignotis < - >

Laur. Pignoria qui habuit non inepte Syracusis percussos suspicatur, caput mulieris refert ad Arethusam nympham, [. . .] cujus fontis maximi piscium poenissimi in Sicilia meminit Cicero [. . .] lib. 4 in Verrem. An ad Cyanen malis referre, nam Aelian. [. . .] lib. 2 var. [. . .] c. 33. [. . .] Syracusanos referat Anapum viro, [. . .] Cyanen foeminae assimilasse, [. . .] ambos fontes. [. . .] Ovidius tamen Syracusas Arethusidas vocat lib. 4 Fastorum[.] Pisces ex loco Ciceronis illustrantur de quadriga satis superque alii. Caput equinum in minore nummo [. . .] et notae ad poenos [. . .] referenda, aliquando in Sicilia potentes Virg. [. . .] 1. Aen. Effodere loco signum quod regia Juno monstrarat caput acris equi, ad quem locum egregie Servius et Justin. lib. 18 et Eustathius Dionysii enarrator, a quo et Stephano mutuantur viri docti [. . .] interpretationem notarum peregrinarum ut significat kakkabh quod Punice caput equinum est ((+ Hoc parum verisimile, capiti equino sculato nomen adjecisse, quasi non per se agnoscerunt +)) adde de capite equino in fundamentis Carthaginis locandis, humano in capitolio reperto Rycquius de Capitolio cap. 10[.]

Laur. Pignor. symbolar. Epistolicar. Ep. 12[.]

Magnus Celsius explicationem Runarum Helsingicarum invenit, observando fulcra tantum deesse, ut pro < - > reperitur < - > , et pro < - > reperitur < - >, videntur laboris seu in saxis sculpendi Compendium facere voluisse Helsingenses, in quorum hae literae provincia sculptae, reperiuntur[.]

Versus quos in pervetusto Codice se legasse <imp.  - - - > ab 17 de honesta descriptum cap. I. < - duco> et <Vossi - > finis est: Gulfila promisit Get< - > quas vider< - - - > fuisse[.]

Mons Pagodus in India.

In territorio Chaulensi situs, tota India celeberrimus, et confluxu <hominum> illuc peregrinationis causa confluentium frequentesque, ita ex omnie parte plenus, ut non nisi ex uno latere ad interiora aditus pateat; totus quantus hujusm. (Braxmanum) xaracterib. inscriptus,quod apud <omnes> in magna veneratione et cultu sunt. Hac P. Ceschius ad me transmisit. Kircher. Oedip. Aegypt. Tom. 3. c. 3 p. 22.

Et ibid. p. 27: h< - > Xaracteribu. totus mons in India, quem Pagoda Canarim vocant Lusitani, quem ab Or< - >bus populis Diis esset dicatus, exaratus cer< - >, ut a teste oculato P. Joanne Maraci, quem dum haec scribo, Romae percuratorem Indiae agit, oretenus intellexi, tametsi dictae notae a nullo hucusque indigenaarum intelligi potuerint.

Add. characteres e quibus W< - >ebius in Aegyptus < - - - >[.]