Anno 756 anno 5 regnante Pipino Rege obiit Vvicterbus Episcopus et Abba S. Martini fuit autem Baugoarius genere Heiloluingus, senex, et plus quam octogenarius, usque ad id tempus sedebat propria manu scribens libros.

Haec subjecta brevibus Francorum annalibus ab anno 626 ad 796 quae ex Codice S. Martini Mascienensis in Biturigibus errat Petrus Franciscus Chifletius Soc. Jes. ediditque Tomo II. Historiae Bibliothecae Labbaeus[.]

Suspicor ego Agilolfingos, nihil aliud significare quam Adlingos, ut sensus sit ex nobilibus seu optimatibus gentis sumendos duces, itaque omnis scena Agilolfingia Beccelini uno ictu corruit[.]

Uncelene et Wulfa patrices du Royaume de Bourgogne conspirent contre Protade < - > du Galois de Theoderic fils de Bunchard Roy de Bourgogne 604 Fredegar 27. Protade fut tué et Wulfe condamné à mort[.]

Quomodo Sinzendorfii a Welfis descendere ferantur v. Imhof. lib. VII. c. 13. §. 1[.]

Crodoalde de la famille des Agilolfingiens disgracié de Dagobert I se retira chez Clotaire II. pere de ce prince, qui interceda pour luy Dagobert fit semblant de la < - > Mais puis luy fit couper la teste. Fredegar. Chron. c. 52[.]

Edeco %)Ed%/ekvv Hispanorum princeps apud Polyb. lib. X.

Athicus autor ducum Alamanniae postea com. Alsat. Lotharingiae ducum et Habspurg. de eo ex Obrechto excerpta, circa Hist. duc. Alamann. nescio an aliqua ei connexio cum Guelfis in quibus < - > Ethico[.] Notandum quod ille dux Ethic dictus kat exoxhn Thegano, qui dicit ab eo discendisse conjugem Lotharii Imp. c. 28.

Rite mere de Cunigunde femme d'Azon estoit fille de Conrad d'Olningen, et de Richilde fille de l'Empereur Otto le Grand. Ita M. d'Hosier dans la Genealog., qu'il m'a communiqué; Sie liegt bey orig. Estenses[.]

Ego suspicor Agilolphingos quorum mentio in Bavaricis legibus esse mendum: verba dux vero qui praeest populo ille semper de genere Agilolfinorum fuit et debet esse quia sic reges antecessores nostri concesserunt eis[.] Ego suspicor esse mendum, et legendum Adlingorum hoc est ex nobilitate primaria herrenstandes esse debere[.]

Liber a Krenchingen apud Felicem Fabrum in Histor. Svevorum erat Toparcha Tungensis diocesis Constantiensis, qui Friderico I per territorium ejus Equitanti noluit assurgere[.] Capite saltem humiliter aperto. Rogatus quid hoc sibi vollet, animose respondit se quoad corpus et bona sua adeo liberum et (Agenfrigam) (+ eigenfrey +) esse ut nec a Caesare aliove quod in feudo teneret, agnoscere ergo Imperatorem [. . .] pro domino suo seu Clericum, non vero ob bona sua. Quod responsum mire placuit imperatori, et etiam jus monetae largitus sit. Crus. p. 2. lib. 2. <vult>[.]

Inter eos qui leges populis sub Dagoberto (vid. Schaten) composuere momorantur Agilulphus[.] An ille Bavarus a quo Agilofingi)

Herzoge zu Br. haben auff ihren begräbnißen gemeiniglich einen wolf zu den fußen liegen wie zu sehen sey Brunsvigae in summo templo, Mindae, Hardesiae et zu Wiprechtshausen. Indicium originis Welficae[.]

Guelpho Burgundio Turcis ejectis capit Adamum civitatem Albricus ad ann. 1097[.] Nihil tunc < - > cum nostris Guelfis[.]

Guelfum esse verum conditorem stemmatis ducum Brunsvicensium daher die herzoge von Braunschweig auff ihren begrabnißen gemeiniglich den wolf zu den fußen liegend haben, indicium originis, quemadmodum Brunsvigae in summo (templo) Mundae Hardesiae, et Wichbrechtshusen videre est[.] Lezneri lib. 5. vid. volum. 2. varia n. 7[.]

Julita id est Juditha sic in Chronico Monast. s. Vincentiii ad fontes Vulturni apud Ughell. T. 6. p 479, dicitur Carolus filius Julitae (intelligitur Calus filius Ludovici pii et Judithae) Romae sceptrum insigne suscepisse[.]

Ludovicus pius, ibidem p. 476. dicitur <Alinus> verba: Mortuo Ludovico Augusto qui almus dictus est Lotharius ejus filius regni haeres effertus est[.]

Edica et Wulfus primones Scythorum apud Jornandem[.]

Lex Baioariorum tit. II. C. XX. n. 3. p. 409. Edit. Lindbrog: dux vero qui praeest in populo, ille semper de genere Agilolfingorum fuit, et debet esse quia sic Reges Antecessores nosti concesserunt eis. Haec verba Dagoberti. Hinc Bucelinus ducit Welfos, sed contra Blondell. T. 2. p. 25. Et Conring. in Censur. Lindav. c. 10. p. 179[.]

Labbaeus Tomo 2. Bibliothecae pag. 733. edidit ex Codice S. Martini Masciacensis pervetusto breves Francorum annales ab anno Christi 726 ad 796. Adjectae sunt eisdem annalibus notatiunculae manu perinde antiqua ubi: anno 756 anno 5 regnante Pipino rege obiit Wicterbus Episcopus et Abbas S. Martini, fuit autem Baugoarius genere Heilolvingus senex et plusquam octuagenarius, usque ad id tempore sedebat propria manu scribens libros. Id est fuit Bajoarius de gente Agilolfinga.

Cointius ann. Ch. 756. §. 33 haec habet et suspicatur fuisse Episcopum regionarium in Bajoaria ut Ethnicis Evangelium praedicaret, et annis fessum apud Turonenses Abbatem factum. Nam in multis Augustanorum abbatum Catalogis ponitur S. Wicterbus seu Victerbus. (+ puto esse vocem Biderve id est probus, unde Biderveman seu Biderman +)[.] Brusch. T. I. Episc. German. Bucelinus part. I. Germ. sac.

In diocesi Augustana inter Parum Paar et Gelonum Glon amnes pauperum monachorum cellam anno 718 erexit Alto vir Apostolicus qui Scotiae regis filius et Episcopus ad conversionem gentium ordinatus fertur. Haec fuit origo Wingartensis monasterii cuius primus Abbas Alto Bucelini parte 2. Germ. Sacr. in Weingarten ex eo Cointius 718. 19. et postea < - - > Altorfum in Sueviam. moniales quae ibi ad [ - - - - ].