Pecuniam [. . .] damnatorum proximi dabant, [. . .] ut ictu uno [. . .] caput auferretur. Ut constat ex Cic. [. . .] 5ta in Verrem. Miles decollandi artifex memoratur Suetonio in [. . .] Calig. c. 32. Si credimus historiae passionis B. Ceciliae, Valeriani Tiburtii, et aliorum quam Bosius edidit, [. . .] carnifex post tertium ictum [. . .] non audebat ferire. Nam ita p. 26. [. . .] quam cum spiculator tertio ictu percussisset caput ejus amputare non potuit, sic autem seminecem eam cruentus carnifex reliquit, nam apud veteres lex erat ei imposita ut si in tribus percussionibus non decollaretur amplius percutere non audebat[.]

Veteres Germanos jam Constantini M. aevo habuisse militem conductitium, cum majus aliquid moliebantur apparet ex Ammiano Marcellino lib. 16. cap. 12. ubi narrat Chnodomarium et Serapionem fratris ejus filium primarios reges, omnibus copiis praefuisse. Hos, inquit, sequebantur potestate proximi Reges mumero quinque, Regalesque (id est regii sanguinis) decem, et optimatum series magna, armatorumque millia triginta et quinque ex variis nationibus, partim mercede, partim pacto vicissitudinis reddendae quaesita[.]

Notitia occidentis imperii habet spectabilem virum Ducem Germaniae primae: Ducatus Retiarum formula apud Cassiodorum lib. 7 Ep. 4 Ducis mentio in lege Alemannis data[.]

Theodebertus Theoderici p. filio Theoderico nepos <Leut>hanum et Bucilinum fratre Alamannis Alamannis popularibus suis praefecit. Agathiae dicuntur Leutharis et Butili<cius>. < - > legitur cui ducis nomen Athelricus < - > Athicus plerisque dictus. Notatus Lazio lib. 8 p.  391. migr. patrem ei dant Leudes<inum> majorem dominus. <Suspicatur> Obrechtus c. 10. p. 215. rer. Alsati esse Leutharium illum, non Leudesium Germanis Leuthericum vel Liuthericum dictum esse in fragm. <Urstisianso> et in Chronico Ebershemensi Mso de Leudesio duce, fragmentum <stemma>tografum veterem[.]

Alsatiae atque Alemanniae duc<em> apud Bucelinum <German> tom 1. p. 3. p. 15 sed ibi errores[.] Successit ei filius Adelbertus[.] Is fundavit S. Stephanum Arg. et monasterium in Hoheno<vea>, quod tandem translatum Argentoratim ad S. Petrum seniorem. Ex ejus prosapia unicus certus dux Alsatiae Eberhardus fundator Mon. in Murbach. In divisione Lothario ducatum Helisatiae et ducatum Alamanniae uterque seorsum traduntur Annal. Bertin[.] 839. Lotharius junior dat Hugonem ducatum Helizatum Ann. Bertin. 868. Et ducatum Sveviae sive Alamannorum ||1v|| sub Carolinis <in>ter<-rtu-s>, ut de Conradi I. temporibus scribit Ekkehardus de Cas. Mon. S. Gall. c. 1. Nondum adhuc illo tempore Svevia in ducatum erat redacta, sed fisco regio peculiariter parebat, sicut hodie et Francia. <Inven>tabant ambas Camerae quas sic vocabant[.] Nunt<ii>s pergit Ekkehardus Sveviae principum assensu statutuitur Alemanniae Dux primus Burkhardus gentis illius <nobilissimus> et virtutum dole probatissimus. - Tempus discus ex Hermanno contracto qui <vi> 917 Erchangeri et Bertholdi supplicum et Burchardi <init - - >fert[.] Is < - em> vero <l>uctari debet, quod passim Erchangerus Alsatiae atque Alamanniae ducatu politi leguntur, quodque Hermannus Contractus Burkhardum qui sub Ludovico III Alamanniam rexit qu<o>que anno 911 a suis occisus scribitur Alemanniae ducem nominat ad 911. <Hos enim> perinde ut Warinum et Ruadhanum quos Vadianus Alemanniae ducibus <-id-> accenset Camerae <Nuntios> fuisse docuit Goldastus Not. ad Ratperti casus c. 2[.] Burkhardus caedes 92<5> apud He<stu>danum, sed ex <-tin-to> substitu<tuendus> 926: De Nece Burcardi et Liutprandus[.] Sequitur[.]

Hermannus I. dux Alem. creatus 926. ob. 948. successit Lutolfus Ott. I. fil. qui ob. 957. Su<ffertus> Burcardus II. primi filius (distilletur-Zeichen)[.] 973 ex< - it> hunc Otto Ludolfi fil. Huic successit 982. Conradus I. et post hunc 997. Hermannus II de <suo>[.] ||2r|| He< - da - > in <Aurat> 1058. Herman ducem Alam. et Alsatiae cum Henrico successore Ottonis III. regnum dividere tentasse plenius Chron[.]

1004 in patris demortui locum dux Hermannus III <puer>[.] 1012 ei successit Ernestus I. in venatione, ab Adelberto Comite feram appelente vulneratus <int - t>[.] 1015 filius Ejus Ernestus[.] Is Conrado II. vitrico 1025 rebellis, 1027 ejectus, 1030 restitutus, idem rebellis interfectus 16 Cal. Sept. substitutus frater Hermannus IV. obiit in Ital. 1038 vid. Herm. 1036. 1043. Anno 1038 Conradus Imp. filio Heinrico III ducatum Alam. dedit. Hic 1048. in <hebd.> paschali Ottonem Witelspachi< - > ducem Alam. constituit. Hunc 1048. excepit Otto de Suinfurto ut Hermannus Contr. vocat Marchio. Decessit improlis 1057. Ducatus commissus Rudolpho Rh<ei>nf. Comiti[,] soror ei regis desponsata Lamb. Schafn. 1058[.] Sed hunc ducatum Henr. III. vivus Bertholdo Comiti Zaeringensi promiserat, annulo dato <vi - > p. 157[.] Rudolphus cecidit 1080. Bertholdus II. fit tunc dux < - > Henricum, sed is dedit Friderico Hohenst. Aliter hoc Guillim. < - 16> lib. 4. c. 1. sed <ita> Otto <fin> Gest. Frid. lib. 1. c. 7. 8. Bertholdums ait Otto < - > generem Rudolfi ducatum quasi a socero datum usurpasse[.] Fridericus dux Frid. I. imp. filius erat dux Sveviae, sed in dipl[.] in Alsatia dato vocat se ducem Elisaciae. Nomina<ntur> ||2v|| testes Henricus rex Romanorum, deinde Episcopi, deinde Fridericus Dux Svevorum 1081. ind. 14. in sigillo dicitur dux Svevorum (+ exhibet Obrechtus) <an> eo leo in scuto[.]

Ab Athelrico illo vel Altreo ducuntur duces Lotharingiae, et comites Habsp. < - > Lotharius Imp. in dipl. S. Stephani Argent. dato. Oblatae sunt inquit, ob<tul/lut>ibus nostris <autoritates>. Illustris <parentelae> nostri progenitoris Ducis Atalberti ( + fil[.] Athici) parentelae, id est conjugis; ita interpretatur Obrecht. c. 12. p. 263. Et sane sane Eginhardus ad 821. habuisse Ermingardem filiam Hugonis Comitis. Genus ejus ad Altricum Adelberti patrem refert Theganus c. 28. Lotharius suscepit in conjugem filiam Hugonis comitis qui erat de stirpe cui quidam ducis nomine Edith. (+ puto dicere voluisse Ethic[).]

(+ Dubites an ab hoc non et Guelforum Ethico sed non puto adesse rationes. Et cur non idem dixere de Welfo Comite Judithae Lotharii < -reae> patre +)

In dipl. Theoderici regis, quo Ebersheimensis monasterii fundatio confirmatur inscriptio ad Alticum Ducem et Adelbertum Comitem, caeterique fisci regii exactores. In privilegio Theoderici monasterio Murbacensi dato dicitur Mourbach esse in A<lsat>io fidelis nostri Eberhardi Comitis[.]

Cunradus Rex Burgundiae liberos habuit Rudolphum III. vulgo fatum seu ignavum stirpis ultimum Bertam quae nupsit Ottoni Campaniae Comiti et Trecarum Marchioni cui Ottonem genuit; Giselam quam duxit Henricus Dux Bav. cui natus Henricus postea II. Rex et Gerbam nuptam Hermanno Comiti, quem post Conradum Otto Imp. III. Alemanniae ducem creavit unde nata Gisela Conradi III. Imp. uxor. Nam mortuo Ludolpho filio qui Othonem <penuriae aetatis recuperat> Otto I. ducatum commiserat Burcardo III Burcardi II filio Itae (Ludolphi viduae) fratri uterino. Hoc mortuo imperator Otto II. dedit ducatum Ottoni ex fratre nepoti. Quo mortuo 982 Cunradum I. Alemanniae ducem instituit, cui Hermannus dictus sucessit. Et qui cum Henrico sancto de imperio contendit. Successit ei in ducatu filius Hermannus III. imperatoris consobrinus. Hoc absque sobole extincto Imperator ducatum dat Ernesto I. Comiti qui Giselam Hermanni sororem in matrimonio habet Adalberti Austriae Marchionis fratri ultimo[.] Huic successit Ernstus filius 1015. Conradi Imp. privignu<s>[.] Cunrado salico Imp. facto rebellavere Conradus dux Carinthiae Ernestus Alemanniae ex Gisela conjuge privignus, Welfo Comes Altorfi. Ernesto <occiso> frater ejus Hermannus factus dux Alem. 1030. Cuno Comes Rinfeldi filius Rudolfus dux Allemanniae post < - > Henr. IV electus[.]

Fabulosam Polonorum Historiam veterem cum alia coarguunt, <tum> Etymologiae nominum quae regibus quibusdam tribuuntur. Premislaum qui Rex electus hostes Pannonios vel Moravos Gallis in exercitus speciem objectis tenuisset < - naque> castra eorum a terga invasisset fingunt ante regnum aurificem fuisse. Scilicet quia nomen prudentem <sonat> et privato artificium <subtile>, et res gerenti singulare stratag< -   - >. Popielum a muribus corrosum ajunt, quia nomen nonnihil assonat. Piastum ajunt fuisse hospitalissimum angelos binos hospitio accepisse, quos alii excluserant cives urbis Cruswiciae, ab his ei datum, ut angustis licet rebus et difficillimis temporibus neque <carnes porcinae> neque multum deessent, quibus opibus ille divinitus abundans <largi>tatem dudum cognitam, profusius in omnes <r>egentes exercebat. Forte in ipsa urbe conventus agebatur procerum de Rege creando. Cognito miraculo dignum solio Regio omnes judicarunt sed Historiae occasionem dedit vocabulum Piastuni qui in nutritium significat[.) Pulchritudo Vendae Reginae viraginis commendatur, nempe venda est h<a>mus, attraxisse ergo ad se omnium animos dicitur. Similit[e]r Lybussa Bohemicum nomen habet ob quod in omnium deliciis et amore esset. Cracoviae < - > Regem Cruc< - > assignant, quam < -  - -> nomen habere alii < - ius> arbitrantur[.]

Trithemius scribit in seculo V in Franconia vineas fuisse, sed secus apparet ex eo quod concessae Ludovico urbes Mog. Wor. Spira ut esset ei vini copia in Misnia cepere vi< - > seculo X[.]

Caland, quid? Joh. Is. Pont. rer. Dan. p. 799. vocem Caland explicat quod sit saliaris coena conventus ab Ecclesiasticis indictus. Gold. [. . .] Aleman. p. 2. in ult. indice habet vocem Kafalantes et p. 120. ibid. ita explicat: fraternitates Alamannicae Ecclesiae[.]

Sifridi cornei fabula qui in ludis a Crimhilde regali puella indictis pugnasse dicitur videtur pertinere ad Sigebertum qui circa annum 538 sub Theoderico Rege Major domus fuit et Wormatiae cum uxore Crimhilde habitasse multaque fortiter gessisse invenitur[.]

Anno dominicae incarnationis 757 Constantinus imperator misit Regi Pipino inter caetera dona organum, quod antea non visum fuerat in Francia. Annal. Metens. Haec munera ad Pipinum in Compendio villa pervenerunt ubi tunc populi sui generalem conventum habebat Annal. Laurisham.

Odilia patrem habuit Athicum seu Ethicon, avum Leutharium duces Alemanniae, fallunt qui proceres illos Austrasios cum Neustriis confundunt Athicum cum Adalarico, Leutharium cum Leudessio, Erchinoaldi filio. Leuthariis regnantibus in Austrasia Sigeberto III. Clodovaeo II. Clotario III. et Childerico II. dux Alam. fuit eique successit Athicus < - > Childerico II. Austrasiae tum rege, qui regnavit in Austrasia ab an. 660 ad 673. Haec Le Cointius 690. n. 51. ubi plura. de eius obitu idem 765. n. 61 certe major fuit plura centenaria.

Triplex Isalae nomen: Isala, Nabalia et Flevus, pro Isla quidam mediae aetatis dixere Islam et Hislam. Pro Nabalia Nabiam dixit Pseudomarcellinus cum de sanctis Evaldis sermonem faceret. Isala in Westfalia scaturit aquis ex Rheno per fossam Drusianam augetur ad opidum Doesburg. lege Jacobum Revium lib. 1 Daventriae illustratae. Hae Cointius 702. n. 25. An hinc dea Nahabunia nempe a Nahali qui oppositus Vahali. Caeterum nusquiam Isalae datum nomen Salae quod fingunt recentiores qui ibi legem salicam quaerunt.

Deneardus presbiter Romano pontifici Zachariae literas attulerat a Bonifacio, ut ex responsione patet. Deneat presbyter attulit Gregorio ab eodem. Puto esse eundem.