Jornandes lib. de bello Getico [. . .] Venedorum nationem populosam aetate sua ad latus Sarmaticarum Alpium [. . .] quae Daciam claudunt inde in septentrionem postea ab exortu Vistulae ad Danastrum inde ad pontum ac Danubium extensum fuisse[.]

Waldsteinii Leonum insignia in terra sancta obtinuere, cum fratres armorum [. . .] facti essent cum ducibus Brunsvicensibus [. . .] ut Kolowrataei aquilam Polonicam retulerunt. Balbin. Miscell. Bohem. lib. II. c. 17[.]

Bohemiae Principes vel Reges sedent in solio cum vexillo Bohemiae in quo Aquila aut Leo (ab ann. [. . .] 1160) spectatur pone solium a dextris tres lineas in scuto parte sinistra leonem aut aquilam videbis. Haec Balbinus lib. 2. c. 22. Miscell. Bohem. Addit idem ibidem: Antiquissimae omnium sunt Boleslai Pii [. . .] Breunoviensis literae in Bohemia, quae habent [. . .] lineas solas ut testatur qui vidit Paprocius < - > addit Balbinus se et Brzeislai quem Achillem Bohemiae vocat literis vidisse et aliorum; Paprocius scripsit ni fallor de Moraviae rebus[.]

De Ottogaro V. Bohemiae rege Bohuslaus scribit eum gloriari solitum quod regni sui limites ab Adria [. . .] ad Oceanum in Prussiam protulisset, et ut ajunt sacrae literae dominaretur a Mari [. . .] ad Mare quod et habent Hagec. Dubrav. p.

Migrationes et bella gentium Germanorum compendio in [. . .] Riccioli Chronologia reformata [. . .] Tom. 2. [. . .] Chronico 3.

Piasecius scriptor Polonus in Chronico suorum temporum (in Miscellis [. . .] fol. m. 51) commemorat, se summa diligentia usum operam praestante illustri viro Andrea Mackovio Sigismundi Pol. Regis in Hispania legato, ut monumenta [. . .] quae in Hispania superessent Vandalorum et Gothorum [. . .] colligerentur, eo fine utrum aliquid Svedicae linguae [. . .] vestigium in illis deprehendi posset, at nihil esse omnino deprehensum quod cum lingua Svecorum congrueret[.]

Antonius multos Marcomannorum in Italiam transtulit[.] Galienus Attali Marcomannorum regis filiam Saloniam Piparam duxit, Augustam appellavit Pannoniam superiorem concessit Attalo Zos. <Eu - > sub Aureliano et Diocletiano irrumunt in Italiam. Transgresso Danubio sub Valente et Valentin. repelluntur a Theodosio duce cum Aquileiam obsedissent deinde < - > et Regn< - > Marcomannorum marito convers per Epistolas de Ambrosio vid. Paul< - ^  in ejus < - > Baron 396. Honorium Marcomanni Anotilia imperii credo quod ab hoc inter auxilia rega credibile est < - > in Illyria habitasse, ita et Welserus[.] Certe Diocletianus jam Carpos Quadorum partem in solum Romanorum transtulerat[.]

Jornandes in Getics fol. 140. [. . .] sub [. . .] Attila Venedorum seu Slavorum regionem sic describit ut omnia [. . .] Bohemiae [. . .] congruere videantur. Sarmatae jam Romanis est inprimis illustrem infestabant circa 263. Claudius in Ep. ad Ragillianum quam recitat Trebellius [. . .] in 30 Tyrann. 9. [. . .] gratias agens ob servatum Illyricum monet [. . . ] ut [. . . ] arcus Sarmaticos cautius vincat [. . . ] de eodem Regillano Trebellius scribit multa contra Sarmatos in Illyrico [. . .] fortiter gessisse et authoribus Roxolanis fuisse interfectum. Et Vopiscus in Proculo de 1000 Sarmatibus virginibus captis et foeda proculi gloriaverunt[.]

Irenicus Exeg. Germ. Lib. I. c. 35 [. . .] citat Methodum martyrem qui Epistolam Vandalorum adducit Germanos [. . .] se profitentium[.]

Lucanus lib. 3. Saevisque affinis Sarmata Moschis[.] Gentes Venetae Venedicus sinus apud Ptolemaeum lib. 3. Geogr. c. 6. Jornandes Venidorum nationem populosam sedissa ad sinistrum latus [. . .] Alpium Sarmaticarum [. . .] quae Daciam claudunt a civitate nova et Slavino Rummanense (+ < - > Slavino) [. . .] in septentrione et ab ortu Vistulae ad Danastrum hodie Nister [. . .] indeque ad Pontum et Danubium extendi. [. . .] Tacito noti Venedi dubitat [. . .] Germanis an Sarmatis ascribat[.]

Non Slavi sed Slovae vernacula lingua dicuntur. Balbin. Mis. Bohem. Lib. 2. c. 5.

Postelli <lib.> de linguis variis ejusdem de orbis concordia[.]

Hagecius praef. ad suas annales Bohem. narrat ad Czechium venisse qui referrent habitari certis locis Bohemiam a gente quae peregrina lingua utatur, inde natam vocem Niemecz quasi mutos diceres[.]

Otto M. Slavice locutus Witik. lib. 1.

Balbinus citat suam diss. peculiarem de lingua Slavica[.]

Georgius Sabinus [. . .] lib. de Nuptiis Sigismundi Augusti Regis Poloniae praefatione [. . .] Polonos Henetam gentem esse quae [. . .] <in> Asia vicina fuit [. . .] Ionicae [. . .] postea duce Antenore in Europam ducta propinquas Graeciae sedes in Illyrico occupavit, ac tenet etiamnum ad hoc tempus < - > Henetos in Illyrico [. . .] consedisse affirmat Herodotus[.]

Apud Ptolemaeum Veneti in tabula [. . .] Europae VIII [. . .] ad ostia [. . .] Vistulae Chronis, Rubonis, Turanti et Chersini [(]id est ex Molletio annotatore Weixel, Paßar, Perger (Pregel puto) Memel et Canck) vocat Venedicum sinum et Sarmaticum oceanum (+ quid si errore confundit cum Fennis +) suspicor inquit Balbinus Venedos hic semper habitasse lib. 2. c. 22.

Vincentius Kadlubeck Episcopus Cracoviensis in [. . .] Chron. scripto sub H. C. 1207 affert literas ridiculas Alex. M. ubi Alexander . . . Monarcha figuratus, per Nectanabum (Nebuenda) annunciatus (+ apud Daniel) . . . illustri prosapiae ac linguae Slavorum Massagetisque salutem[.]

Fr. Martinus ord. praed. in Ms. quod est in coenobio Henrichoviensi Cistercensium [. . .] asserit M. Aureliam pugnasse contra Slavos, Glaucos, Quados (+ forte Suevos +)[.]

Lazius lib. 10. fol. 756. ait: Slavini [. . .] passim in vallibus Gepusiae inserti et immixti sunt, quos undique Ungari ambiunt et [. . .] in eos imperium exercent (+ indicium est mea sententia Slavinis ab prius habitantibus supervenisse Ungaros forte Slavini venere post Hvanes a Carolo M. facto +)[.]

Gothi a Marcomannis et Quadis usque ad pontem Barbari populi sub Valente et Gratiano in <citeri>orem Danubii ripam recepti, nec qui < - >svere erant < - - - > potuere; ita Marcellinus[.] Pellbantur scil. a Hunnis[.]

Boios a Moroboduo pulsos putat Vorburgius concessisse ad Danubium, certe Ptolemaeus paulo post [. . .] a. C. 140. scribens [. . .] in 4 [. . .] tab. Europae [. . .] Baemos Gentem magnam [. . .] non amplius in Hercynia sylva sed inter sylvam lunae dictam et [. . .] Danubium locat[.]

Vetustissimus Bohemorum scriptor Christianus de Skala Brzewnoviensis Christianus ex ipso Przenosci < - > s. Adalber < - > Monachus in vita Ludmilla quem S. Adalberto Epo Prag. dedicavit circa 990- excusa legitur in Epitome Balbini. Is maximum tempus interessisse significat a Libussa Croci secundi filia (qui omnium consensu longo post Czechum tempore regnavit) usque ad Borzivoium prium ducem christianum circa 890 a S. Segrillo < - > verba Christiani: post hoc invento auodam sagacissimo et prudentissimo viro (Przemysl) Stadicensi re< - >sione < - > Lhouisse (Libussae) principem seu gubernatorem sub statuum vocatum cognomine Przemysl juncta ei in Matrimonio < - >ata pylhouissa origine de< - > a supra memorato principe ex soboleetius rectores seu duces imposueresibus servientes da< - >iorum simulacris donec ad extremum dominatus ejusdem regni pervenit ad < - > iisdem principibus ae< - > vocatur Borziwon p.

(+ Forte Galli a Germanis pulsi supervenientibus ex interiore Scythia, < - > Tacitus inter Hercyniam sylvam Rhenumque et Moenum Helvetii ulteriora Boji Gallia utraque gens <tenuere> manet adhuc Bosohem nomen significatque loci vetere memoriam quavis < - > cultoribus: Cultores novos videtur intelligere Marcomannos et Hermunduros. Nam ait lib. 2. Annal. ac Marcomannis pulsos Bojos mansisse Hermunduros. Vorburgii sententia est <contra> Tacitum non pulsos Bojos a Maroboduo sed [. . .] longe prius [. . .] ad Danubium sedes fixisse con< - >tos fuisse a Dacis et Germanis, hinc Bojorum deserta dici. Rufus in Epitome sua habuisse Marcomannos inter Danubium et Dravum. Ex Vellejo, lib. 2. Hist. ait Marobodus . . . populares suos in saltuosa Hercyniae loca duxit Boiisque opressis finitimos omnes aut bello domuit, aut conditionibus sui juris fecit. Hinc Velserus et Adelzreuter volunt Bojos non pulsos sed tantum subditos[.]

Caroli IV. res diligenter descripsit Benessius [. . .] Canonicus Ecclae Pragensis ipsi coaevus[. . . .] Carolus vitam [. . .] ipse suam [. . .] scripsit et [. . .] filiis dedicavit, quae Latine et Bohemice edita est. Sed summa rerum <tantum> attigit[.]

Est in Bibliotheca domus < - > Soc. Jesu Viennae codex grandis Ms. plenis Genealogiarum autore Joh. Lud. Konig <J. V. O.> in quo Witikindi <Majoris> conjux Suatalla filia Itzi Czechonis Principis fuisse dicitur. Scil. Czechi sunt Bohemi qui se < - > vocat. Reusnerus vero in Basil. in stirpe Widich. sicut <Czechi Itzi Czecho in> in Boh. < - - > recte. Hermannus Contr. 880: occiso Czechone ad I. Reg. juvenem Bohemiae Regulo in <bello> contra juniorem Carolum filium Caroli M. <et> dicitur, < - > esse <Milodach> dux Bohemorum, unde et < - > Fabricius lib. 4° orig. Sax. (ad ducem Sabaud.) < - > facit <nuptias> Witikindi primam Geva, Silvardi regis Daniae sororem, alteram Svadallam Lechi ducis Bohemi filiam (ex hac prodisse Widuchindi juniorem autorem < - > enim obtinuisse ditiones < -iorum> seu Budseciorum et < - > (lib. 15) inter Salam et Albim.

De Norberto lectio breviarii Romani. 6. Jun. Ejus vitam edidit Augustae 1641 Joh. Bapt. Schellenberg Soc. Jes. extat < - > S. Norberti < - > piae monstatensi, in qua Norberti < - > translatio. Tum status est Pragam 1636. Questenbergius Abbas Strahoviensis < - > praepositus Doxanensis et Martinus Stricenius S. Crucis Canonicus presbyter Hildesiensis < - > deposuere solicitaverunt idem Bavari Leodienses Ep. Alb. et Isab. Rudolph III. Cardinalis Zelleranus Eitelfridericus,sed frustra; obtinuit laudem Ferdin. II. per Questenberium operam, adjuvante duce Friedlande a senatu Magdeb. < - > Administatore Brandeburgico. Epitaphium repertum: Nabertus dee gratia S. Magdeb. Ecclesiae Episcopus ordinis Praem. institutae et < - > restaurator <hatt mamorie> conditur. Anno domini MCXXXII. < - > <( < - > Balbinus forte VI vel VII) statura attactu dilabi et < -  usa - - - > . Haec Balbinus ex Schellberg. lib. < - >[.]

Pulkava Historicus Bohemus egregius sub Carolo IV a Johanne rege et hoc Carolo regia autoritate [. . .] constitutus Historicus[.]

Caroli IV. librum de vita sua Latinum, et verba ex ipso saepe citat Balbinus vid. lib. 3. c. 6. §. 8. Miscell. Bohem.

Carolus IV. imp. et Ernestus [. . .] Archiepiscopus Pragensis primus omnes fundationes altarium totius Bohemiae in XIII ingentia volumina incipi curavere. Et sanxit Imperator, ut ea plenam fidem haberent, legit ea Balbinus. In iis percurrendis et contrahendis unum annum et duos [. . .] menses consumsit, extant in Archivo Metropolitanae Pragensis. Sed sunt ibi nullae Ecclesiae aut parochiae sed Capellaniae <tantum> vel altarium dotationes[.] Incipiunt libri 1358 fini<u>nt 1419, nam 1420 [. . .] Ziska [. . .] vexillum [. . .] extulit[.]

Andr. ab Haberfeld bellum Bohemiae citat Balbinus[.]

Balbinus in Miscell. Boh. lib. 2. laudat Dresserum aliquoties sic lib. 2. c. 11. Dresserus Historiae septentrionalis peritissimum cujus apud me maxima est autoritas.

Cum Balbinus dissertatione conscripta ostendisset AEpum Pragensem esse [. . .] S. R. I. principem; ArchiEpiscopus tractatus exemplo ad Aulam misso continuo S. R. I. principis titulum [. . .] rursus assumsit, et vicissim hoc titulo salutatus eum successori suo [. . .] universo regno probante [. . .] reliquit[.] Balbin. lib. 6. part. 2. cap 1.

Henricus Comes Tirolis et Goritiae post fratres mortuos princeps Carinthiae, electus rex Bohem. expulsus a rege Johanne obiit 1331 alii dicunt 1334. Ejus uxorum prior Anna filia Wenceslai II. (Bohem. R.) 2da. N. ducissa Brunsvicensis, e qua nata Margarete dicta Maultaschin ob deformitatem oris. Ita Balbinus lib. 7. sect. 1. notis in cap. 34[.]

1623. 6. Aug. (Ferdinandus II.) eundem Christianum (Brunsvicensem) in Westphalia vicit, qui machinae muralis ictu brachio amisso ex vulnere obiit (+ Est <mor - > inde, < - > amisit +) Balbinus lib. VII. Misc. Hist. Bohem. in Ferdinand II.

Slawa gloria Bohemis[.]