Henricus Leo dat 1144 Monasterio Bursfelde diploma[.]

Ehrenkleinod p. 2 c. 4. exhibens diploma Adel< - > Epi. 987. Hamb. ubi Lundingus constituitur Advocatus in Bücki ait et sigillo constare hunc Ludingono fuisse ex familia dominorum von Berge. Sed quod tunc ex sigillo?

Wappen anfangs veranderlich Ekl. p. 1. c. 3. §. 1.2

Leones olim familiis Francis solennes §. 3 ex Frehero. Unde Atestinus leo

Insigne veterum Welphorum seu Comitum de Altorf etiam leo. Ex libro veteri <Crusiano>

Leo rubeus in area aurea erectus insigne Welphi ducis Bav. Crus. Et ex eo wapenbuch §. 5 praestantiora integra <animalia quam> partes praef. Wapenbuch part. 3. §. 12

Henricus Leo feudis privatus usus leone haereditario solo donec sunt leopardos d. c. 3. §. 5 (dubito non enim putem hoc factum, quasi renuntiaret)

Welphi priores usi liliis < - > in campo caeruleo. Ita Rein. Reinec. ex Crus. quia vetus liber id habet ad figuram Welf. I. (+ sed ego <huic parum> fido, et puto finxisse ex recenti regum Galliae insignis, ex eo quod Welphus illius Francici generis iste putaret. +) Welphus ille <vere> Francici generis. d. l. §. 6. (Distilleturzeichen.)

Henricus Leo non usus albo equo quod constet sed Leone §. 7. Dux Henricus et sigillum civitatis <Suerini> inscriptio item sigillum urbis Lunensis

Helmoldus Ch. Slav. l. 1. c. 92. §. 9. Leo fortissimus bestiarum ad < -   -   - > loquens de Henrico Leone. Fuit autem ei synchronus (+ videndum an obierit ante ipsum. Item Henr. Leo voluit urbem prope Lubecam a suo nomine vocare Löwenstadt. +)

Leo in sigillo ultimo seu minore Henrici Leonis. §. 12. et in sigillo majore filii ejus Henrici Cs. Pal. 1200. §. 12 ubi leonem tam in vexillo habet quam in scuto. Cum Henricus Leo p< - > antea habuerit sigillum[.] Leo ibi <et> in sigillo filii ejus Wilhelmi, et Nepotis Ottonis Pueri[.] Notandum quod jam Wilhelmus Henrici Leonis fil. in sigillo se vocat Ducem in Brunsvic[.]

Adelheid Monferratensis Alb. principis conjux se simpliciter vocat ducissam in Brunsvic manu qualibet tenet vexillum, in <uno> quoque duo leones.

At Mechtildis Brandeburgica Ottonis Pueri conjux, quae se vocat ducissam in Brunsvic et Luneburg, a dextro habet leonem, a sinistro aquilam. Henricus Mirabilis aquilam habet et leonem, aquilam ad repraesentandum palatinatum Saxoniae.

In sigillo Ottonis Strenui conjugis Mechtildis primum invenio leonem corculis conspersum, et duas falces plumis vel radiis ornatas quas et reperio in sigillo filii Wilhelmi veteris lineae Luneburgicae ultimi, < - > quod regionem Billingianis ascriptam tenerent[.]

super galea columnae < -   - > Bernardus et Henricus fratres circa 1392. Idem fecit et Otto < - dus 1443>. Omnes habent supra Equi, infra leonem, pavonis caudam in summa columnae. Notandum Bernardum se scripsisse ducem in Luneburg et Bronsvic, et Henricum in Bronsvic et Luneburg. In sigillo Ernest (filii Alberti Pinguis) leo floribus conspersus refertur non habetur in d. c. 3. §. 16.

Wilhelmus senior 1469. quosdam in familiam suam seu <a - icorum haereditarierum> numerum recipiens, dat iis leonem insigne, secutus ut ait diploma, ex proprio ducem insigni leonis dati civitatibus ab Ottone Puero seqq. v. d. l. §. 18. Nam vix reperias antiquiora

1

Signum apud Saxones habetur sacrum, leonis atque draconis, atque desuper aquilae volantis insignitur effigie, eo usque Hathagast contra Thuringos prope Schidingam. Colores Albinus descripsit sed puto ex ingenio, quasi tunc illa universitas Ego < - > nulla coloris areae habita ratione, ipsos signorum colores fuisse naturales, vel ut Brotufius schwarzer löwe und <fr - ch>. Conringius vult ad signum apud Saxones non nisi in < - > usque fuisse adhibitum, <de - > Helmst. v. d. c. 4. §. 6. De insignibus Bodonis regis Saxonum ex Fabricio et Reusnero d. l. §. <7>. et consentientibus insignibus reginae Mechtildis d. l. §. 8. quae adhuc visa in coenobio Polleda < -   - > teste, Zirkel und <drei> blatter mit dem löwen und drachen.

Duderstadenses ab Ottone Puero privilegia obtinuere 1247. vid. Docum. c. 4. §. 8. et secretum in quo leo, cum inscriptione: Secret. civitatis Duderstad et triquetrum sigillum in quo duo leopardi cum <perigrafe < - > sigillum Buriensium in Tuterstad (+  Ego non puto data eodem tempore, posterius fortasse antiquius  +)

Angelus in labaro Henrici Aucupis et Ottonis M. ita Wilich l. 1. c. 13 et lib. 3 p. 29 ed. Meib. Adde de Niem de investitur. Otto IV. in Bello contra Phil. R. Gall. teste Guil. Britone habuit Draconem et super eum Aquilam. Et notat Bunthius insignia simul imperii et veterum Saxoniae principem junxisse[.]

Autor de juribus imperii circa investituras Episcopatum quem Theodericus de Niem ex codice veteri Florentino sumsit, habet<:> Orientalem (+  potius australem ) habuisse caput <^A - opis> in altro campo pro insigni

Equus an insigne Saxonum omnium, an solum Westphalorum, an <lant - > familiae Witikindeae. Conringius putat, pro Phalis Ptolemaei legendos Falos, a pullo Equino, unde et Hengistus et Horsa Saxones Angli ab Equino genere <Ehrkl>. p. 1. l. c. < - .  - >

Carolus IV monumentum Witikindi renovari fecit Angrariae, addito Francico et Bohemico insigni[,] videantur Monumenta Padebornensia[.]

Erp. Lindebruch. Chron. Caroli M. p. 50-b. putat Henricum Leonem primum equum ex clypeo ad galeam transtulisse[.]

Fridericus Barbarossa in sigillo dextra tenet sceptrum in cujus summo crux, sinistra globum seu mundum in quo etiam crux Ehrkl. p. 1. c. 6. §. 9.

Ecclesia Coloniensis utitur Equo ob oblatum sibi Ducatum Westphaliae[.] Videndum quando coeperit[.]

Balthasar dux Brunsv. Ottonis Neap. frater sigillum habuit in quo non nisi equus saliens, Dipl. 1370. est in Ehrkl <I> l. c. 7. < -   - >. Ejusque < - > Albertus Johannes et Fridericus in sigillo habent equum super galea in clypeo vero quadripartito <duos> leones bis et equum bis opposito decussatim. In fratr< - > <hujus> Alberti <II> Johannis sigillis Equus gradiens. Non alii duces Brunsvicenses olim equo usi, <inventi>; nisi quorum mentionem fecimus. Cum comitatum Sveriensem erexisset Henricus Leo, Gunceli<no> quem Comitem fecit, dedisse videtur equum gradientem, quo postea Comites Sverinenses. Vide sigillum cujusdam Comitis Sverinensis, 1299.

Cranz. Sax. lib. 9. c. 19. Henricum Leonem post bannum imperii, futuros leones duos in clypeo protulisse, equum in galeam transtulisse[.] Henrico Leoni Fuldae reconciliato Barbarossae addidisse falces damnati tunc ob uxoricid<a>m Bardonis de Sichelnstein, vult Leznerus.

Christianus Ludovicus Equum Harzicae monetae intulit[.]

De Francis et Sax. et eorum orig. Ehrkl. p. 1. c. 4. §. 2. (+ Angambri et Chamvi iidem? <Usipii> Espen. An Hattnaus Chatti Chasonni idem. Bructeri Broeckun a regionibus Paladrisis et Sy< - >. An Cherusci et Ha< - >es et H<urter> iidem. Ampsavarii forte habitanes ad Amasum. An iidem cum Ausoniis. Te<nchlem> an dicitur in < - > a fluvio Hunte ita Tubantes habitanes pro Tey<enter>. Mansi Marsiander.) Ehrenkl. d. l. agit de divisione Saxoniae in Ostphalos, Westphalos et Angrivarios[.]

Cum Henricus Leo in locum Tullede tenderet in Thuringia ut Frid. I. ibi conciliaretur, hat er den schenckel da zerbrochen, bey Bodinfeld oder Bodfeld bey Elbingerode. vid. Gerhard. Stederburg p. 238. et Meibom p. 265. 266 ed. 2d. Hunc locum postea Monasterio Michelstein dedit 1216 Coenobio Michelstein Henricus Comes in Regenstein c. 9. (Com. Blank.) §. 26.

Das Privilegium so Fridericus Barbarossa Henrico Leoni gegeben utendi in terra Slavorum a se devicta autoritate et potestate regia, ist noch in originali vorhanden. Ehr. Kl. p. 1. c. 7. §. 7.

Witikindus dicitur a duce Suevorum occisus forte a domino Comitatus Sueva Suabengau de quo in Halberstadiensibus rebus apud Ehrkl. p. 2. c. 9.

De pago Bucki vid. Ehrenkl. p. 2. c. 4.

Charta quaedam ubi dicitur Lothario Saxon. affuisse Goslariae Fridericum pal. Comitem (puto Saxoniae) Ehrkl. p. 2. c. 7.

Luderus Landgravius testis in diplomate Lotharii Saxonis 1132 Mulhusii dato quo quaedam donat Coenobio Walkenried. Extat Ehrkl. p. 2. c. 7. §. 4[.]

Diploma Lotharii Sax. datum Monasterio Walkenred. dat. Mulhausen Ehrenkl. p. 2. c. 7.

Diploma Lotharii Saxonis Lotharius III Rom. Rex quod et delenda sanctae conversationis mulier deum haeredem sibi faciens (+ uxor Volcmari Com. in Klettenberg, filia Ludovici Com. de Lare) locum quendam Walkenrieth nominatum qui sui genus erat . . . divino cultore <mancipavit> instituens ibi regulam S. Benedicti . . . contigua quaedam adjicentes et jus nostrum quod Wildbahn dicitur. Inter Megingoz. Merseb. Ep. Ludov. Landgrav. Marchio Conr. Comes Hermannus (+ an de Winnenburg +) p. 1132 und 10 Mulenhusen dies et mensis non adsunt. Aliud ejusdem qualiter Adelheida fundatrix Ecclae quae est Walkenrith . . . praedium [. . .] in villa Berbisleve . . . quia de regno <fuit> confirmamus 1134. ind. XI. 2 id. April. [. . .] act. Altstetin. E. K. T. 2. c. 7. §. 4[.]

Fridericus II. castra habens apud Burgum in Italia, [. . .] mox moturus in terram sanctam Conradi Episcopi rogatu, [. . .] Spigelbergium, Altafagium et Ethsium jussit disistere [. . .] bello in Bodonem Homburgum penitusque praeceptis illustris ducis Brunsvicensis cui Caesar partet suas tantisper demandaverat obtemperare vi alias coercendi collectis [. . .] per Brunsvicensem imperii viribus prodit etiam ad Herm. et Henr. Woldenbergios et alios imperii fideles [. . .] ut [. . .] duci opem ferant[.] <Hae aus> den uhrkunden des stiffts Hildesheims (+ forte verbis Jordani +) E. K. T. 2. c. 3. §. 27.

Amelungsbornische Chronick haben sowohl Cranzius als Conradus Urspergensis außgeschrieben Ehrkl. c. 10. §. 44[.]

Grona bey Gottingen nicht Gronda an der Weser wie Meibom gewolt. Ehkl. p. 1. c. 10.

Hoiensium origo circa 1200. vid. Leerbeck Chron. Schawenburg. p. 25. et <Mind>. Meibom. E. K. T. 2 c. 4. §. 10. Inter testes divisionis filiorum Henrici leonis Padebornae 1203. vocatur Comes Henricus de <Stumpenhu sen>. E. K. T. 2. c. 4. §. 10. Origo ex <fundatoribus> Ecclesiae in Wietzen bey <Nim>burg[.]

1396 hatten die stadte Lubek Hamb. Luneburg und Hannover streit mit denen herzogen zu Braunschw. den hat Erich graf von Hoya geschlichtet. E. K. T. 2. c. 4. §. 32.

Otto Comes de Hoya (filius Ottonis et Mechtildis Brunsvicensis) duxit Adelheidam de Ritberg haeredem Conradus filius successit in Rietberg, et Hoyensi <tran - > passus est ad agnatos nullo jure sibi reservato (+ mirum.) (+ an ab hoc Comites hodierni de Rietberg? +) circa 1399 duxit uxorem Arnigardem Dipholtinam. E. K. T. 2. c. 4. §. 29[.]

1427 zug der < - > biß nach Sost in Westphalen daruber der von den Oßnab. gefangene graf <Johan> von Hoye befreyet worden. E. K-. T. 2. c. 4. §. 33[.]

Ehr. Kl. p. 2. c. 11. in < -  bey Stamregister> sub Udone Comite in Lisga, der werde gewiß der Otto seyn, so dux ad Wisurgin citat p. 1. Ehr. Kl.

Ordo et series Eporis Osnabrugensium 4^o. initium < - > incipit a p. 13. synodi ibi < -  F - > Guilielmus Wartburgici synodi ipsa satis ampla < - > de religione qui reformante seu disciplina

Joh. Klinckhamer citat. Ep. Osnab. Ehr. Kl. p. 2. c. 10.

De fundatione Episcopatus Halb. Ehr. Kl. p. 2 c. 9. § 1.

Von den bildnüßen der alten Sachß. Keyser sind in der hauptkirche zu Gottingen (S. Johannes) noch deutliche anzeige zu finden[.] Ehr. Kl. p. 1. c. 10. §. 20[.]

Praeceptum Ludovici I. super terminationem [. . .] finium Ecclae Hild. et praeceptum Henrici sancti, de libertate ac defens. Ecclae. Hild. [. . .] Werlae 1013. ubi etiam termini Ecclae. E. K. T. 2. c. 3. §. 5.

Diploma Ludovici pii quo fines Ecclesiae Hild. E. K. T. 2. c. 3. §. 5.

De fundatione Monasterii Walkenrid. ab Adelheda filia Comitis de Lare Ludovici E. K. T. 2. c. 7. § 4.

Die grafen von Oldenb. hatten < - >arpstett von Braunschw. zu lehen, als diese grafen abgangen, hat es herzog Georg W. wieder an sich bracht. E. K. T. 2. c. 4. §. 33.

Synodus Halberst. 1148. ind. XII. die Lucae [. . .] Meibom. [. . .] chron. Marienthal. p. 8. v. Com. Blank. §. 25[.]

1197 praesidente Romanae Ecclesiae Coelestino papa Gardolfus Epus de Halberstat suae consecrationis anno 4, 3tio auf ergangenen rechten anspruch Bernardi ducis Saxoniae, Dedonis Comitis judicio praesidentis in principum et Baronum terrae, Berengerum Comitem jurisdictionis et Advocatiae in monasterium Hildesleve exortam pronuntiavit, et monasterio libertatem eligendi advocatum adjudicavit, quo facto Abbas Conradus < - > conventu elegit filium Berengeri Comitis Comitem Ottonem de<lpibene> quem confirmavit Episcopus[.] (+ De Comitibus de Gribens et adocatis monasterii Hillesleve, dictum quando memoratum quosam ab his derivare Blandekburgios, quia ad illos mox eadem Advocatio pervenit[.] +)

Conradus Comes de Blankenborch, filius postponis frater Sifridi factus monachus in monasterio Michelstein ejus 1197. dedit 10 hufen landes zu Mordorff, und 15 huben zu Aßmenstett filios habuit Fridericum Com. et Burcardum vel Bernhardum, et filiam Juttam quae fuit Abbatissa in Monasterio Trübeck [. . .] an der Nordseite des Brockenberges [. . .] in der grafschafft Wernigerode. E. K. T. 2. c. 9. §. 25. non afertur probatio de Abatissa[.]

Sifridus Comes de Blankenborch ab Arnoldo Lubecensi memoratur inter viros liberos ducis Henrici lib. 3. c. 2. p. 241 ubi Bangertus in c. 3. p. 243. qui 1171 cum eo ivere in terram sanctam[.] Hujus filii Henricus et Sifridus duas lineas severe Henricus in Regenstein, Sifridus in Blankenborch, tertius frater Conradus. vid. in Ottone IV.

Origo Genealogica Monasteriorum Cisterciensium per Sax. Thuring. Slav. Ehr. p. 2. c. 6.

Henricus Rex. Adalberto AEpo Hammaburgensi dat nostrae proprietatis praedium < - > scilicet Liestmona in comitatu Marchionis Udonis, in pago <Wirnodi> Ad consilio dilect. Magistri nostri (+ Gubernatoris hofmeister +) dat etiam <farestum> cum < - > per totum pagum Wiginod. Cum insulis Bremensi scilicet et lachter dictis, cum paludibus quae ibi nominantur usque in Eiterna fluvium. Altstedi V. Kal. Jul. 962. Hoc privilegium Hartwico confirmavit Frid. II. Frankenfort 1158. XVII. cal.. April. indict. 6 diplom. < - > E. K. T. 2. c. 4. §. 27.