Kritik, Wünsche und Fragen bitte an: luckscheiter(at)bbaw.de
Erklärung der Spalten
Id | Id des Eintrags |
Kat.-Nr. | Katalog und Katalognummer |
Signatur | Signatur. Römische Zahlen werden als arabische wiedergegeben |
Titel | Titel |
Incipit | Incipit |
ca. | Angaben zur Datierung: w = wohl; A = Anfang; E = Ende; < = vor; > = nach; k = konjiziert; n = neu datiert; ~ = circa; H1 = 1. Hälfte; H2 = 2. Hälfte; Q1 = 1. Quartal; F = Frühjahr; S = Sommer; H = Herbst; W = Winter; -nn = von dem im Datierungsfeld angegebenen Datum bis nn; F- = Frühjahr bis zu dem im Datierungsfeld angegebenen Datum. |
Datum | Datum neuen, d.h. gregorianischen Stils, z.B. 23. Februar 1701 = 1701-02-23 (in Klammern Datum alten, d.h. julianischen Stils, sofern der Textzeuge diesem Stil gemäß von Leibniz oder einem Korrespondent datiert wurde). |
Akademie Ausgabe | Druckort in der Akademie-Ausgabe in der Form Reihe | Band.Nummer / Unternummer |
Sigle | Sigle des Textzeugens laut „Überlieferung“ in der Akademieausgabe |
Absender | Absender |
Adressat | Adressat |
Absendeort | Absendeort |
Textart | Textart: Abf. = Abfertigung; Abschr. = Abschrift; Anm. = Anmerkung; Aufzeichn. = Aufzeichnung; Ausz(z). = Auszug (Auszüge); Bemerkg(n) = Bemerkung(en); eigh. = eigenhändig (Leibniz oder Korrespondent); Erg. = Ergänzungen; ermitt. = ermittelt; Exz. = Exzerpt; Hd = Hand; Konz. = Konzept; Korr. = Korrekturen; MF = mitgeteilte Form; MFF = mitgeteilte Formen; Schr. = Schreiber; tlw. = teilweise; unbek. = unbekannt; zs. = zusammen; S = Seite(n); Z = Zeile(n). |
Format und Umfang | Format und Umfang |
Exzerpierte Stelle | Das Werk, aus dem Leibniz exzerpiert oder paraphrasiert. |
Ordnungsvermerk | Ordnungsvermerk von Leibniz zur Ordnung seiner Vorarbeiten zum Opus historicum in vereinheitlicher Schreibung (in Klammern in diplomatischer Transkription) |
Ordnungsnummer | Ordnungsnummer von Leibniz zur Ordnung seiner Vorarbeiten zum Opus historicum |
Wortlaut | Wortlaut |
Drucke | Drucke außerhalb der Akademieausgabe |
Bemerkungen | Vermischte kürzere Bemerkungen. |
Längere Bemerkungen | Vermischte längere Bemerkungen |
Bezüge zu anderen Textzeugen | Bezüge zu anderen Textzeugen desselben Stückes oder zu anderen Stücken. |
Druckvorlage | Die Zahl in diesem Feld ist die ID desjenigen Textzeugen, der Druckvorlage in der Akademie-Ausgabe war. Es wurden noch bei weitem nicht alle Druckvorlagen erfaßt. |
3 Ergebnisse für die Suche:
select where (`Exzerpierte Stelle` contains "Al-Coranus")
Id | Kat.-Nr. | Signatur | Titel | Incipit | ca. | Datum | Akademie Ausgabe | Sigle | Absender | Adressat | Absendeort | Textart | Format und Umfang | Exzerpierte Stelle | Ordnungsvermerk | Ordnungsnummer | Wortlaut | Drucke | Bemerkungen | Längere Bemerkungen | Bezüge zu anderen Textzeugen | Druckvorlage |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
49836 | 2541 | LH 11, 6 B Bl. 243 | [Exzerpt aus Hinkelmann: Al-Coranus sive Lex Islamitica Muhammedis] | Ismael Abulfedae principis | ? | 1709 | 5 | L | Aufz., eigh. | Quart, 1.1 Seiten/Spalten | Hinkelmann: Al-Coranus sive Lex Islamitica Muhammedis, Hamburg 1694 | Ismael Abulfedae principis Hamae compend. Hist. Univ. liber egregius ex eo aliquot millia doctorum Aribam discas[.] Tempore Muhammedis circumferebatur inter Christianos liber de miraculis infantis vulgo sub tit. Evangelii a Petro conscripti. Inde quaedam Al Muhammedis vel ejus adjutores insuere Corano. Impostor quatuor Pseudevangelii locum Josephi de Christo, golm vocat principem sacerdotem, et dicit vixisse tempore Christi. Extat Arabice hoc Pseudevangelium integerque titulus est: miracula et res gestae domini nostri et servatoris Jesu Christi filii die vivi, vulgo Evangelium infantiae dicta. Interim suppeditat liber testimonium, pro antiquitate loci Josephi[.] Magos qui ad Christum venere facit <ignicolas> et Zardast (Zoroastris) discipulos[.] Exmplar meum 1442 in oriente descriptum 24 < - > pagellas in octava quam vocant foema implet. De hoc Evangelii et Euseb. Lib. 6. H. E. Hottinger diss. 3. P. 197. 198. Sand. Baron. Ad A. C. prim. Sec. 42 ubi citat Gelasium de scriptis Apocryfis. Rich. Sim. Hist. Hodieque du nouveau Test. C. 3. P. 29. 30. Lud. De Dieu ad Historiam Christi Xavierii p. 388. Ludov. Maraccius pro diacono, p. 59 Haec Hinkelm. Praef. Craoni[.] Phil. Guadagnosti Apologia pro christiana religione adversus Ahmen benzin Alabedin Persan. Citat Hinkelman. Praef. Corani[.] Christianus Ravius scripsit [. . .] elegantissimam diss. lingua Anglicana de linguis orientalibus: [. . .] discourse concerning the Easterne tongues. [. . .] Voco [. . .] primam linguam non Ebraeam tantum, sed simul Chaldaicam, Samaritanam, Syram, Arabicam, et Aethiopicam, quas omnes revera unam esse linguam, dialectorum tantum more [. . .] differentes verissimum est. Quod solide probatum [. . .] dedit [. . .] Ravius dictu diss. Et jam Castellus praef. lex. polyglotti, [. . .] neminem [. . .] unam harum linguarum [. . .] assequi posse perfecte, [. . .] qui non omnes calleat. Hinkelm. praef[atio] Corani[.] Utinam aliquando integrum Hariri opus nobis aliquis doctorum ederet, qui Arabum Cicero in omnibus orientis Academiis publice explicatur. Et Golio teste [. . .] in Asia et Africa studiosi ex eo discunt proprietatem linguae, [. . .] copiam et elegantiam. [. . .] Est nobis (inquit Hinkelman. praef. Corani) exemplar cum perpetuo Commentario, purissimo charactere descriptum, quod offerimus editori. Praeter hunc extant et aliorum oratorum turba, institutiones quoque variae et disertissimorum hominum exempla. Compendium quasi eorum est et verus Arabicae linguae thesaurus liber dictus: vinum adolescentiae ab Abi Beker Ibn Hoggja Almoavi editus, ut et [. . .] hortus doctorum ab Abi Hatem confectus quibus si quis tandem Arabschiadae Historiam Timuri [. . .] addet, in quo Arabici studii metam doctissimus Golius agnoscebat, [. . .] nae is in Arabibus aloquentiam [. . .] non desiderabit[.] Utinam lvius ex Fessanis tenebris integer erueretur[.] Habeo librum cui titulues est plenior lucis et fons myseriorum, in hoc Antistitum ex philosophorum Arabiae Aegypti, Assyriae, Persiae, Indiae dogmata de del, de inspiratione divina, de unione cum Deo, de natura humana, de ejus purificatione et illuminatione, de gradibus propheticis juxta temporum seriem, quibus sapientes isti vixere[.] Sabiorum dogmata et gentilis idololtriae veram originem ex Abulfedae Hist. Univ. emit Pokokius. Ridicule vulgo Mons, Gebet, desertum Barka, cum hoc vocabula significent Arabibus meontem et desertum[.] Alia est Asiae et Africae facies, quam in omnibus chartis Geogrphicis nobis depingitur. Possideo institutae pes Astronomicas, Abu, Ishak. Ibrahim, Ibn Jah[-] quibus in fine adjectae sunt Tabulae longitudinis et altitudinis locorum nobiliorum orientis unde errores plurimas detergere cuivis desideranti nullo negotio possumus[.] < - > integrum < - > principis Abul Sedae opus Geographicum aliquando cum Europa communicaretur, cujus praeter pauca a Schickardo et aliis citata ut et partem exiguam a Graevio editam nihil adhuc vidimus. Interim monere nos possunt Geographia Nubiensis et quae ad Alferganum Gotinis annotavit, quantum adhuc emendandum nobis restet[.] |
-vgl.Luckscheiter,Schriften zur Sprachforschung, S. 330 | 49836 | ||||||||
63956 | 24044 | Ms 23, 181, 1, 4 Bl. 8 | [Exzerpt aus Hinkelmann: Al-Coranus sive Lex Islamitica Muhammedis] | Machammed in surata 15. v. 7. dicunt | 5 | L | Aufz.; eigh.; Streifen | Hinkelmann: Al-Coranus sive Lex Islamitica Muhammedis, Hamburg 1694 | Bl. bv | Origines Estenses | Linguae ("Orig. Est. | Lingu.") | Machammed in surata 15. v. 7. [. . .] dicunt tu ad quem missus est liber (coranus) [. . .] profecto tu es insanus vel potius (est enim haec vis vocis a cujus radice vox < - > daemonem notat, unde ingannare et Norvagorum Gan suas habent origines.) a diabolo obsessus. Hinkelmann. praef. Alcoran. Ego dubito circa vocem Ingannare. Est enim fraudis antiqua illa vox hinc Gainus velebris proditi: Gaino di Mogunza, a quo ortum proverbum Miguntia ab aut quo nequam. Gan Norwagis forte quod Fan Gothis, id est dominus spiritus, quod nunc pro daemone Ou gagner. An <ingegnea>[.] |
63956 | |||||||||||
66253 | Ms 23, 181, 2, 10d Bl. 14 | [Exzerpt aus Hinkelmann: Al-Coranus sive Lex Islamitica Muhammedis] | Gaino di diogonza. Inganno. An ab ingenio | 5 | L | Aufz.; eigh.; Streifen | Hinkelmann: Al-Coranus sive Lex Islamitica Muhammedis, Hamburg 1694 | Bl. bv | Origines Estenses ("Orig. Est.") | Gaino di diogonza. Inganno. An ab ingenio. An a gagner. Hinkelman putat Norwag. Gan. daemonem huc referri. vid. praef. Corani[.] |
66253 |