Luticenses Barbari Pomeraniam invadunt, et urbem Temmin infestant vita S. Ottonis lib. 3. c. 8[.] Unde apparet Luticenses fuisse usque ad Pomeraniae vicineam extensos[.]

Witikindus dominus regionis circa Havelberg tempore Norberti AEpi; a quo didicit S. Otto Epus Bavebergensis incolas idolatrias nolle AEpo [patere], quia eos servitutis jugo opprimat in vita S. Ottonis a Gretsero edita lib. 3. p. 306. Ibi mentio nationis dictae <Morim> subjectati AEpo Ottoni, quae nolebat ab AEpo baptisma suscipere sed potius ab Ottone[.]

In Vita Ottonis Bamberg. a Gretsero edita L. 3. p. 305. ubi de altera ejusdem in Pomeraniam profectione sermo est, mentio fit Norberti aemulatione quadam Ottonem prosequentis: Verba ita se habent.

Post haec ((Otto)) tota paschali hebdomada in possessionibus Ecclesiae Schidingen et Mucheln, pro necessariis viae sumptibus aggregandis, occupatus, insignem illam Saxoniae metropolim Magdeburg adiit, ubi a dilecto suo Noriperto Archiepiscopo honorifice susceptus est. Sed quia semper gloriam sequitur aemulatio, idem ArchiEpiscopus cernens eum de tam longinqua regione ad officium predicationis supervenire, et pudore actus, quod ipse in civitate gentium Barbararum positus, nihil tale aggredi praesumsisset, invidia stimulante, pium doctorem aliquandiu retardare voluit. Sed ipse fervens in spiritu nullatenus a bono proposito revocari potuit. Haec ibi[.]

Legati Marchionis Adalberti de Saxonia ad Ottonem Epum Babenbergensem in Pomerania agentem, quibus ei opem pollicentur. Vita S. Ottonis lib. 3. c. 9. edit. Gretseri[.]

Cum S. Otto aliquando Havelbergam pervenisset, et Witikindum < - > loci dominum objungisset ob toleratam ibi idolatriam, respondit ille: plebem ArchiEpiscopo suo Noriperto rebellem, eo quod duriosi servitutis jugae eum subjungare tentaret, nullo modo cogi posse ut ab eo doctrinae verbus susciperet. Sed < - > mortis occasum, quam servitutis < - > paratam esse. Deo vero idem Witikindus supplicabat Episcopo, ut eidem civitati errorem suum pandere ne < - > dicens: monitis ejus < - > ardentis plebem, quam ArchiEpisopi sui jussionibus obedire p. vide Vitam S. Ottonis a Gretsero editam L. 3. p. 306. et p. 307. ubi memorat porro, nationem quandam barbaram Morim appellatam, et subjectam ArchiEpisc. Magdeburgensi, baptismum petisse ab Ottone ac maluisse Ottoni quam ArchiEpiscopo obdeitre, quod hic gravissimo servitutis jugo eos apprimere niteretur. Quibus Otto respondit, se post gentium sibi commissarum conversionem, se in hac voluntate persisterent, auctoritate et permissu Dmi papae, atque voluntate et convernsu Noriperti ArchiEpiscopi eos < - - >.