Joh. Lelandi antiqvarii Cygnea Cantio. Londini 1658. 8^o. pagg. 165. vixit tempore Henrici VIII ad quem directum sa< - >nem Cygneam cantionem vocat, quam toto deinde libro explicat Antiquitates britannicas persequens. In praefatione meminit Polydori Virgilii tanquam adhuc viventis, et sibi ob< - >antis, laudat tamen ejus in dicendo elegantiam, sed dolet non satis et linguas et res Britanniae inuslae intellexisse[.] Cygneam vocat cantionem quasi qua valedicat stadio antiquitatum, postea se< - >eriora tractatum, scripsit ante divertum Henrici VIII[.] Nam ita habet versus finem. Henricus valeat < - >la regum, Centenos Catharina vivat annos, Casti cconjugii decus supremum Eduarus quoque floreat ve<nustus>[.]

Gallofridus Monmuttensis Nennio (qui jam Bruti adventus memit, hecentis annis posterior, versus primo Britannicae Historiae libro exhibet non sui aevi certe, etsi autorem non nominet: Diva potens nemorum terror sylvestribus apris, cui licet anfractus ire per aethereos; infernasque domos; terrestria jura resolve, et dic quas terras non habitare velis. Dic certam sedem qua te venerabor in aevum, qua tibi virgineis templa dicabo choris. Diva respondet: Brute sub occasum solis, trans Gallica regna, insula in Oceano est undique clausa mari insula in Oceano est habitata Gigantibus olim, nonc deserta quidem, gentibus apta tuis Hanc pete namque tibi sedes erit illa perennis, Haec fiet natis altera Troja tuis, Hic de prole tua reges nascentur, et ipsis Totius terrae subditus orbis erist ponticus Virunnius tribuit Gildae poetae Britannico ejusque operis meminit, cui fuerit titulus Cambreis. Leland. Cycnea cant.

Nennius tamen regit praeter Brutum et alium, < - > nempe Britonis cujusdam filii Hisicionis, alias Isiconis, qui fuerit filius Alani de genere Japhet[.]

Agathias [. . .] lib. 2. de bello Gothico scribit Britones Hunnicam esse gentem[.] Hoc citans Joh. Lelandus, ait igitur antiquitus Britonibus in Aremoricano litore commune[.] Tacitus originem Gallicam tantum credibilem pronuntiat, ut bene notat Lelandus d. l. v. Britanniae. Galli sua didicere a druidibus Britannis. Beda de tractu Aremoricano venisse dicens addit, ut fertur. Caesari mediterranei Britanni aytoxuonew. Diodoro Siculo lib. 6. aborigines.

Oxford pro Ouseford, fluminis isidis, ouse, vadum (+ in Gallia est similiter l'Oyse. Is glavies. Leland. Cygn. cantio p. 3. Atrebates olim dicebantur qui ripam Tamesis meridionalem incolebant Ponte sane Johannis ad Vindelesoram Lelandi Cygnea cantio p. 4[.]

Gulielmi a Maildulphi Curia de pontificibus Anglorum librum secundum citat Lelandus in Cygnea cantione[.] Gallofridus Monavagang Britannicae interpres historiae figmenta secutus Btadulo regi necromantico thermarum (Bathoniensium) inventionem tribuit. Guilielmus a Maildulphi curia scriptor Gallofria illustior longe stavisse, plerumque etiam Fridericum < - > Caesari < - - > sed male. Sed hoc minime credibile.

Brigantes Borealis Angliae gens; Tacito memorati, et Ptolemaeo qui in iis collocat Eboracum. Juvenalis satyra 14 [. . .] Brigantes, gentem, ut ego opinor Hispanicam nominat[.] Dirue Maurorum attegias, castella Brigantum, [. . .] Britanniae [. . .] primae et secundae Sexto Rufo cis Isthmum et trans Isthmum id est Scotia[.]

[- - -] Cair Badune Britannis. Gildas [. . .] hanc urbem montem montem Badonicum vocat[. . . .]

Bellinesgate volunt esse a Bellino [. . .] rege Britannorum[. . . .]

Branodunus <in Anglia> Brane enim Brit[annice] corvus[.]

Brenta fluvius oritur in sylva Henodunensi tribus a Barneto vico passuum millibus[.] Defluit per radices Aroi montis ad Vilodunicos agros, tandem se exonerans in Tamesim paulo inferius Brentae vado, vico Danorum fuga celebri[.]

Saxonibus < - > Rhe, et subinde <Hrie>, hinc Rhegale rivi cursus Overrhe ultra rivum, Rheford < -  trading> , Rhidune opidum prope rivum Suderrhe in meridiem rivi, unde < - >. Nomen ad australe Tanisis ripam[,] sic < - > quod Lelandus interpretatur pontes ex <Antonino>[.]