Cranzius Vandal. lib. I. narrat bellum Vandalorum qui in Jutia vicere Regem Danniae Sivardum, id Erasmus Glicznerus in Mon. Reg. Pol. Tribuit Visimiro ultimo ex posteris Lechi, quem vult Wismariam condidisse, et (si diis placet) Dantiscum a Danis devictos quo alii provalisius credunt conditum ab ipsis Danis, subjicit Glicznerus quod Poloni bella cum Danis gesserint non tantum Cranzii quem adduximus locus testatur sed etiam Peucerus lib. 4. Hist. in Hinrico VI. Sarmatas Henetosque perpetua in illo litore maris Venedici bella gessisse Historiae testantur et monumenta quae supersunt[.] Revaliam enim incolae adhuc hodie Dano pil sua lingua vocant. Et Gedanum, cui eruditorum conjectura Codani appellatio vicina est, arcem Danis oppositam Henetorum lingua significat. Haec videntur esse verba non Gliczneri sed Peuceri. Saxo Gram. Wisimum scripsit a captivo Iarmerico regia furtim incensa flammis absumtum, quod vanum judicat Cranzius.

Popielum juniorem senioris filium Regem Polonorum narrant scriptores cum conjuge et liberis a muribus corrosum. Uxor erat illustri familia, reguli cujusdam Germanici filia, fmroma aetate ingenio nobilis, sed dotibus his adbusa cum marito, qui adolesentiam licenter et nequiter egerat, consilium init, ut patrui, qui in adminstranda Republica Regem adjuvabant, pessundarentur. Rex morbum lethalem simulat, patruis < - >is suos commendat, poculum tanquam ultimum monimentum propinat, quod venenato vino fraude uxoris impletum hausere patrui, et mox toxici vi corruere (+ Kadlubko vult rem ita institutam, ut videri possent patrui rem veneno tollere voluisse, et fossae quam paraverant incidisse +). Mulier divin< - > vindicata id factum exclamat qui Regi et filiis ejus semper mala fuissent moliti. Diis agit gratias, cadavera insepulta relinqui jubet sed Deus vindex fraudem et scelus pala<n> facit. Mures ex cadaveribus principum in denso gamine maximo terrore irrumpunt, Rex cum uxore in lacum vincinum confugit sed sequuntur mures. Reit in continentem, ignemque circa se excitari jubet, sed nec kgnis jussa dei detrectat cui omnia elementa obsequumtur; ita exe< - > cum suis periit nec membra nec ossa immanes morsus reliquere. Similiter Hatto Moguntinus Episcopus cum grassante fame pauperes plurios quos dicebat ad instar murum frumenta absumere, conclusos in horreis exussisset a muribus quamquam turrim in medio Rheni exstructam petiisset, devoratus scribitur Anno Christi 914. Rem narrat Munsterus lib. 3. Cosmographiae. Hoc etiam factum ferunt de Vulderolpho quodam Argentinensi Episcopo qui arcano dei judicio a muribus anno sui Episcopatus 17 post consecratum monasterium Selziense ad Rhenum situm corrosus est ut habet Conradus Lycosthenes de prodigiis pag. 364. Haec ex Erasmi Gliezneri Chronico Regum Poloniae edito Thoru< - > 1597.